Annem muhtemelen benden direkt dedemle ilgili bir istekte bulunmaz. Ama beklentisi olacağına eminim. Ve ben gidip odamda ders çalışacağımda aklımda annem kalacak. Dersimde odaklanıp hiçbir bakımı üstlenmezsem annemle aram açılacak. Hissediyorum bunları. Yani dediğiniz olacak.bizim toplum bu tarz konulara fazla duygusal yaklaşıyor
yatalak hasta bakımı profesyonel destek isteyen bir konu
vicdan gazına gelip ben kendim bakarım diyenlerin büyük bir kısmı ilk 1 ayda tıkanıyor
hem hastaya hem kendilerine hem de evde yaşayan diğer bireylere karşı büyük bir haksızlık ediyor, farkında değil
herkesin selameti açısından imkan varsa kendi evlerinde yatılı profesyonel bakıcıyla bakılması veya bakım evine verilmesi lazım
burada üyeler karışmak sana düşmez falan demiş ama o evde yaşayan bir bireysen bal gibi de karışmaya hakkın var
çünkü o dede evinize geldiği zaman ve annen senden yardım istediği zaman yardım etmezsen bunun sıkıntısını sen çekeceksin
bu konuda koyduğun tavrın mutlaka arkasında durman gerekiyor
eğer sana sormadan dedeyi evinize getiriyorsa senden hiçbir konuda yardım istememesi lazım bakımla alakalı şeylerde
fazla vicdan yapmana gerek yok annen seni yok sayıp bu sorumluluğu aldıysa bunun altından kendisinin kalkması lazım
sen de en kısa sürede sınavı kazanıp atanır ve bu saçma ortamdan kurtulursun umarım.
dedenin diğer evlatlarının umurunda olmasın ama işin sıkıntısını o evde yaşayan torun çeksin öyle mi? böyle bi dünya yok arkadaşlar.
Ay siz de o evin bir ferdisiniz ya hu. Mal kalsa miras der keyfini surersiniz. Ata bu ata. Altını sen alacak değilsin ama adama da bir çorba içirip ayağına bir çorap geçirebilirsiniz. Bunla da ölünmez ya hu. Sinirlendim su an bu duyarsızlık seviyesine de. Annenizi kendinize tapulamis gibi, dedem olursa annemin benden istekleri artacak diye düşünmek de başka bir boyut olmalı.Böyle yapmak durumunda kalabilirim maalesef. Ama eminim annemle aram bozulacak. Direkt söyleyemese bile istekleri olacak benden.
Allah affetsin yarabbim o kadar zor bir kararki onu acik soyleyeyim ailemdede esimin ailesinde de yatalak hastalar var. Dunyanin en fedakar insani diyebikicegim teyzemin sinir stresten tum yapisi bozulmus durumda. Kaldiki bizimki agir hastada degil. Ama evde hersey batabiliyor. Kadin bende dunyaya bir defa geldim yeter diyebikiyor sonra gonlu el vermiyor yine devam ediyor bakmaya mecbur kildilar. Enistem bildigin zorluyor. Kadin ayrilamaz bile oyle adamdan. Evde yasli zor yatalim kalkalim Allahim kimseyi kimseye muhtac etmesin diyelim bir bakici olayini mutlaka ayarlayin. Adam zaten 97 yasindaymis daha cekmesin insallah. Onunda iyikigi icin. Ama bir kac ay bile yetiyor. Annenizin de dueumu cok iyi degilmis ona illaki destek olmaniz gerekecek. Allah kolaylik versinMerhaba, annem 53 yaşında ev hanımı. Dedem 97 yaşında. Atatürk'ün vefat ettiğini hatırlar. Son günlerde tuvalet dahil bakımını yapamıyor. Anneannem de hayatta ve o da yaşlı ama kendi işini kendi halledebiliyor.
Annemin kardeşleri hep birbirleriyle küsler ve bu son zamanlarda dedemin bakım ihtiyacı söz konusu olunca herkes ben bakamam demeye başladı. Annem hariç. Dedem, biz ve diğer evlatlar... Herkesin maddi gücü yerinde. Evde bakıcı hizmeti düşünülüyor ama evlatlar birbirine küs olduğu için net bir şey konuşulmuyor. Annem bu süreçte evime getirir ben bakarım demeye başladı. İsterseniz beni yargılayabilirsiniz ama buna çok canım sıkıldı. Ne babama ne bana sordu ve kendi kendine böyle bir karara vardı. Anlıyorum babası. Benim de dedem sonuçta ama bu öyle basit bir karar değil. Annemin psikolojisi de yerinde değil çünkü. Ağır depresyon hastası ve belki bu bakım süreci yıllar sürecek. Buna hazır olduğunu düşünmüyorum. Kendisi psikolojik olarak yıkık bir haldeyken 90 küsür yaşında koca bir adama bakabilecek güçte değil. Buna eminim. Kaldı ki bu konu aynı evde yaşayacak olan babamı ve beni de ilgilendiriyor. Ben kpss ye çalışan biriyim ve illa ki bu sürece ben de dahil olacağım. Dediğim gibi bana ne derseniz deyin. Üzgünüm ama istemiyorum. Kpss dediğiniz süreç zaten çok zor bir yol. Bunu nasıl kaldırırım bilmiyorum. Genç bir kadınım. Kariyer hedeflerim var ve bir anda yaşlı dedemin bakımına dahil edilmek istemiyorum. Anneme "Anne bu süreç zannettiğinden zor olabilir. Acele bir karar verme. Bunu iş olarak yapan çok iyi bakıcılar var." dedim bu arada. Ama annem ben bakarım diyor başka bir şey demiyor. Açıkçası bu yaklaşımını bencilce buluyorum. Çok gerginim. Neler yaşanacak çok kaygılıyım. Lütfen bir akıl verin.
Evet ben de o evin bir ferdiyim ve kendi hayatını kurmaya çalışan genç bir kadınım. Ve biliyorsunuz ki ülkemizde bir insanın para kazanıp bireysel hayatını kurabilmesi pek de kolay değil. Kpss gibi bir süreci az da olsa biliyorsanız kendi başına bile psikolojiyi alt üst eden bir süreç. Günde 10 saat çalışmam gereken günler olacak. Skolyozum olduğu için korkunç sırt ağrıları yaşıyorum ve sık sık uzanıp dinlenmem gerekiyor. Bir sene çalıştım kpss ve olmadı. Bu süreçte yemek yemeyi unuttuğum günler oldu. Böyle bir yoğunluğun içinde ufak tefek bile olsa dedemin bakım sorumluluğunu üstlenmek istememem normal değil mi? Bence büyük konuşmayın.Ay siz de o evin bir ferdisiniz ya hu. Mal kalsa miras der keyfini surersiniz. Ata bu ata. Altını sen alacak değilsin ama adama da bir çorba içirip ayağına bir çorap geçirebilirsiniz. Bunla da ölünmez ya hu. Sinirlendim su an bu duyarsızlık seviyesine de. Annenizi kendinize tapulamis gibi, dedem olursa annemin benden istekleri artacak diye düşünmek de başka bir boyut olmalı.
Dedenin bakımı senin kpss çalışma sürecini nasıl etkileyebilir? Sen hiç yaşlanmayacağım mı sanıyorsun? Hep 30 yaşında mı olacaksın?Merhaba, annem 53 yaşında ev hanımı. Dedem 97 yaşında. Atatürk'ün vefat ettiğini hatırlar. Son günlerde tuvalet dahil bakımını yapamıyor. Anneannem de hayatta ve o da yaşlı ama kendi işini kendi halledebiliyor.
Annemin kardeşleri hep birbirleriyle küsler ve bu son zamanlarda dedemin bakım ihtiyacı söz konusu olunca herkes ben bakamam demeye başladı. Annem hariç. Dedem, biz ve diğer evlatlar... Herkesin maddi gücü yerinde. Evde bakıcı hizmeti düşünülüyor ama evlatlar birbirine küs olduğu için net bir şey konuşulmuyor. Annem bu süreçte evime getirir ben bakarım demeye başladı. İsterseniz beni yargılayabilirsiniz ama buna çok canım sıkıldı. Ne babama ne bana sordu ve kendi kendine böyle bir karara vardı. Anlıyorum babası. Benim de dedem sonuçta ama bu öyle basit bir karar değil. Annemin psikolojisi de yerinde değil çünkü. Ağır depresyon hastası ve belki bu bakım süreci yıllar sürecek. Buna hazır olduğunu düşünmüyorum. Kendisi psikolojik olarak yıkık bir haldeyken 90 küsür yaşında koca bir adama bakabilecek güçte değil. Buna eminim. Kaldı ki bu konu aynı evde yaşayacak olan babamı ve beni de ilgilendiriyor. Ben kpss ye çalışan biriyim ve illa ki bu sürece ben de dahil olacağım. Dediğim gibi bana ne derseniz deyin. Üzgünüm ama istemiyorum. Kpss dediğiniz süreç zaten çok zor bir yol. Bunu nasıl kaldırırım bilmiyorum. Genç bir kadınım. Kariyer hedeflerim var ve bir anda yaşlı dedemin bakımına dahil edilmek istemiyorum. Anneme "Anne bu süreç zannettiğinden zor olabilir. Acele bir karar verme. Bunu iş olarak yapan çok iyi bakıcılar var." dedim bu arada. Ama annem ben bakarım diyor başka bir şey demiyor. Açıkçası bu yaklaşımını bencilce buluyorum. Çok gerginim. Neler yaşanacak çok kaygılıyım. Lütfen bir akıl verin.
Yok ya adamcağızın bir evi var bir de emekli aylığı. Bir şeyi de yok yani ama dediğiniz gibi olacağına eminim. Vefat edince üşüşecek insanlar.Ne güzel bahaneler buluyorlar degil mi. Onlar bakamazmis. Bakamiyorsan o zaman bakana bal gibi de maddi destek saglayacaksin. Küslük felan dinlemem haslarim hepsini. Zaten hep.en vicdanlisina yikip kenara cekiliyor serefsizler. Ortada miras olunca cikip geliyorlar ama. Dedenizin mal varligi var mi?
Bunları açıklamıştım aslında. Dedem demans hastası. Bazen bizi unutuyor. Ağza alınmayacak şeyler söylüyor sürekli. Öldüreceğim sizi. Beni zehirliyorsunuz. Gel yanıma yat vs... Elbette kendinde değil ama sürekli bunlara maruz kalmak çok zor. Dedemi böyle hatırlamak istemiyorum belki deDedenin bakımı senin kpss çalışma sürecini nasıl etkileyebilir? Sen hiç yaşlanmayacağım mı sanıyorsun? Hep 30 yaşında mı olacaksın?
Kardeşleri küs ne demek ya , anneniz herkesle konuşup maddi olarak ortak bir karar alıp bakıcı tutmalı, bu sorumluluğu asla tek başına almasın çok zorlanır, ben size hak verdim ...Merhaba, annem 53 yaşında ev hanımı. Dedem 97 yaşında. Atatürk'ün vefat ettiğini hatırlar. Son günlerde tuvalet dahil bakımını yapamıyor. Anneannem de hayatta ve o da yaşlı ama kendi işini kendi halledebiliyor.
Annemin kardeşleri hep birbirleriyle küsler ve bu son zamanlarda dedemin bakım ihtiyacı söz konusu olunca herkes ben bakamam demeye başladı. Annem hariç. Dedem, biz ve diğer evlatlar... Herkesin maddi gücü yerinde. Evde bakıcı hizmeti düşünülüyor ama evlatlar birbirine küs olduğu için net bir şey konuşulmuyor. Annem bu süreçte evime getirir ben bakarım demeye başladı. İsterseniz beni yargılayabilirsiniz ama buna çok canım sıkıldı. Ne babama ne bana sordu ve kendi kendine böyle bir karara vardı. Anlıyorum babası. Benim de dedem sonuçta ama bu öyle basit bir karar değil. Annemin psikolojisi de yerinde değil çünkü. Ağır depresyon hastası ve belki bu bakım süreci yıllar sürecek. Buna hazır olduğunu düşünmüyorum. Kendisi psikolojik olarak yıkık bir haldeyken 90 küsür yaşında koca bir adama bakabilecek güçte değil. Buna eminim. Kaldı ki bu konu aynı evde yaşayacak olan babamı ve beni de ilgilendiriyor. Ben kpss ye çalışan biriyim ve illa ki bu sürece ben de dahil olacağım. Dediğim gibi bana ne derseniz deyin. Üzgünüm ama istemiyorum. Kpss dediğiniz süreç zaten çok zor bir yol. Bunu nasıl kaldırırım bilmiyorum. Genç bir kadınım. Kariyer hedeflerim var ve bir anda yaşlı dedemin bakımına dahil edilmek istemiyorum. Anneme "Anne bu süreç zannettiğinden zor olabilir. Acele bir karar verme. Bunu iş olarak yapan çok iyi bakıcılar var." dedim bu arada. Ama annem ben bakarım diyor başka bir şey demiyor. Açıkçası bu yaklaşımını bencilce buluyorum. Çok gerginim. Neler yaşanacak çok kaygılıyım. Lütfen bir akıl verin.
Yok ya adamcağızın bir evi var bir de emekli aylığı. Bir şeyi de yok yani ama dediğiniz gibi olacağına eminim. Vefat edince üşüşecek insanlar.
Çok kötü sen haklısın ama haklı olman bi işe yaramayacak gibiDedem bizde kalırsa gelip görmezler bile annemle karşılaşmamak için. Öyle sıkıntılı tipler maalesef. Duyguları alınmış gibi hepsinin. Ve mesela dedem de annemin kıymetini hiç bilmiyor. Senin gözün benim evde. Ben ölünce evimi alacaksın değil mi falan diyor. Evet kendinde değil ama annem sürekli bunları duyacak düşünsenize.
Ama 2 hafta denediniz, zorluğunu gördünüz.Herkes vicdan vicdan demiş te bu sandığınız kadar kolay birşey değil arkadaşlar. Birkaç hafta yataga bağımlı babama baktım evde iki çocuk. Akıl sagligimi yitiriyordum o derece. Sonra baktık ki olmayacak kardeşimle ortak para verip bakıcı tuttuk kendi evlerine geçtiler.kaldi ki konu sahibinin annesi de sikintiliymis. Mecbur herkkes para verip bakıcı bulacak. En doğrusu bu istemiyoruz demek kolay. Bence de eve gelmemeliler arkadaşım. Kolay bir şey değil bu yaşayan bilir ama sonuçta baba. Sokağa atılmaz. Mecbur bir şekilde bakılacak. Herkes elini taşın altına koymali
Bence 1 ay denenebilir. Eğer zorlanıyorsaniz gerçekten diğer kardeşlerle küs olunsa dahi baba için görüşülmesi lazım. Kaç kardeş var bilmiyorum ama herkes 1 ay baksa bile baya iyiBunları açıklamıştım aslında. Dedem demans hastası. Bazen bizi unutuyor. Ağza alınmayacak şeyler söylüyor sürekli. Öldüreceğim sizi. Beni zehirliyorsunuz. Gel yanıma yat vs... Elbette kendinde değil ama sürekli bunlara maruz kalmak çok zor. Dedemi böyle hatırlamak istemiyorum belki de
Yatalak bir aile büyüğüne bakmak hiç kolay değil. En basitinden günde en az 2-3 defa onun yatakta yönünü değiştirmek lazım ki yatak yarası olmasın. Bir erkeği de anneniz kesinlikle tek başına devamlı çeviremez. Bu verdiğim ilk aklıma gelen örnek. Eminim farklı konularda da sizden destek isteyecektir. Sizin için zor bir süreç olacağının farkındayım ama ne olursa olsun yasli, bakıma muhtaç bir insan oldugunu unutmayın. Ayrıca annenizin babasi, bu konuda açıkçası babanız ne düşünüyor?Merhaba, annem 53 yaşında ev hanımı. Dedem 97 yaşında. Atatürk'ün vefat ettiğini hatırlar. Son günlerde tuvalet dahil bakımını yapamıyor. Anneannem de hayatta ve o da yaşlı ama kendi işini kendi halledebiliyor.
Annemin kardeşleri hep birbirleriyle küsler ve bu son zamanlarda dedemin bakım ihtiyacı söz konusu olunca herkes ben bakamam demeye başladı. Annem hariç. Dedem, biz ve diğer evlatlar... Herkesin maddi gücü yerinde. Evde bakıcı hizmeti düşünülüyor ama evlatlar birbirine küs olduğu için net bir şey konuşulmuyor. Annem bu süreçte evime getirir ben bakarım demeye başladı. İsterseniz beni yargılayabilirsiniz ama buna çok canım sıkıldı. Ne babama ne bana sordu ve kendi kendine böyle bir karara vardı. Anlıyorum babası. Benim de dedem sonuçta ama bu öyle basit bir karar değil. Annemin psikolojisi de yerinde değil çünkü. Ağır depresyon hastası ve belki bu bakım süreci yıllar sürecek. Buna hazır olduğunu düşünmüyorum. Kendisi psikolojik olarak yıkık bir haldeyken 90 küsür yaşında koca bir adama bakabilecek güçte değil. Buna eminim. Kaldı ki bu konu aynı evde yaşayacak olan babamı ve beni de ilgilendiriyor. Ben kpss ye çalışan biriyim ve illa ki bu sürece ben de dahil olacağım. Dediğim gibi bana ne derseniz deyin. Üzgünüm ama istemiyorum. Kpss dediğiniz süreç zaten çok zor bir yol. Bunu nasıl kaldırırım bilmiyorum. Genç bir kadınım. Kariyer hedeflerim var ve bir anda yaşlı dedemin bakımına dahil edilmek istemiyorum. Anneme "Anne bu süreç zannettiğinden zor olabilir. Acele bir karar verme. Bunu iş olarak yapan çok iyi bakıcılar var." dedim bu arada. Ama annem ben bakarım diyor başka bir şey demiyor. Açıkçası bu yaklaşımını bencilce buluyorum. Çok gerginim. Neler yaşanacak çok kaygılıyım. Lütfen bir akıl verin.
Rabbim kimseyi kimseye muhtaç etmesin. Anneniz bunu kabul etmiş ama tek başına altından kalkabilecegi bir durum olmayabilir bu. Diğer kardeslerin ben bakamam demesi de ayrı bir vicdansizlik. Bu durumda herkes elini taşın altına koyacak. Yoksa anneniz için bu Cook zor bir süreç olabilir. Bütün sorumlulu anneniz tek başına üstlenemez. Anneannemden biliyorum ve evet haklısınız, anneniz hem eşine hem de size sorması gerekiyordu.Merhaba, annem 53 yaşında ev hanımı. Dedem 97 yaşında. Atatürk'ün vefat ettiğini hatırlar. Son günlerde tuvalet dahil bakımını yapamıyor. Anneannem de hayatta ve o da yaşlı ama kendi işini kendi halledebiliyor.
Annemin kardeşleri hep birbirleriyle küsler ve bu son zamanlarda dedemin bakım ihtiyacı söz konusu olunca herkes ben bakamam demeye başladı. Annem hariç. Dedem, biz ve diğer evlatlar... Herkesin maddi gücü yerinde. Evde bakıcı hizmeti düşünülüyor ama evlatlar birbirine küs olduğu için net bir şey konuşulmuyor. Annem bu süreçte evime getirir ben bakarım demeye başladı. İsterseniz beni yargılayabilirsiniz ama buna çok canım sıkıldı. Ne babama ne bana sordu ve kendi kendine böyle bir karara vardı. Anlıyorum babası. Benim de dedem sonuçta ama bu öyle basit bir karar değil. Annemin psikolojisi de yerinde değil çünkü. Ağır depresyon hastası ve belki bu bakım süreci yıllar sürecek. Buna hazır olduğunu düşünmüyorum. Kendisi psikolojik olarak yıkık bir haldeyken 90 küsür yaşında koca bir adama bakabilecek güçte değil. Buna eminim. Kaldı ki bu konu aynı evde yaşayacak olan babamı ve beni de ilgilendiriyor. Ben kpss ye çalışan biriyim ve illa ki bu sürece ben de dahil olacağım. Dediğim gibi bana ne derseniz deyin. Üzgünüm ama istemiyorum. Kpss dediğiniz süreç zaten çok zor bir yol. Bunu nasıl kaldırırım bilmiyorum. Genç bir kadınım. Kariyer hedeflerim var ve bir anda yaşlı dedemin bakımına dahil edilmek istemiyorum. Anneme "Anne bu süreç zannettiğinden zor olabilir. Acele bir karar verme. Bunu iş olarak yapan çok iyi bakıcılar var." dedim bu arada. Ama annem ben bakarım diyor başka bir şey demiyor. Açıkçası bu yaklaşımını bencilce buluyorum. Çok gerginim. Neler yaşanacak çok kaygılıyım. Lütfen bir akıl verin.