Yani böyle bir durumda sanırım torun olarak ben de istemeyebilirdim ,haklısınız.Dönüşümlü bakılırsa kardeşlerle daha mantıklı bence eğer olmuyorsa bakıcı en iyisi.Tabii ki gürültü değil konu. Dedem demans hastası olduğu için ağzından çıkanı kulağı duymuyor. Etrafını bazen tanıyor bazen tanımıyor ve saçma sapan şeyler söyleyebiliyor. Gel öpeyim seni. Yanımda yat vs... Bazen çok öfkeli oluyor. Öldüreceğim seni diyor. Bunlara maruz kalmak bile zor değil mi?
Evet kpss gercekten zorlu bir süreçMerhaba, annem 53 yaşında ev hanımı. Dedem 97 yaşında. Atatürk'ün vefat ettiğini hatırlar. Son günlerde tuvalet dahil bakımını yapamıyor. Anneannem de hayatta ve o da yaşlı ama kendi işini kendi halledebiliyor.
Annemin kardeşleri hep birbirleriyle küsler ve bu son zamanlarda dedemin bakım ihtiyacı söz konusu olunca herkes ben bakamam demeye başladı. Annem hariç. Dedem, biz ve diğer evlatlar... Herkesin maddi gücü yerinde. Evde bakıcı hizmeti düşünülüyor ama evlatlar birbirine küs olduğu için net bir şey konuşulmuyor. Annem bu süreçte evime getirir ben bakarım demeye başladı. İsterseniz beni yargılayabilirsiniz ama buna çok canım sıkıldı. Ne babama ne bana sordu ve kendi kendine böyle bir karara vardı. Anlıyorum babası. Benim de dedem sonuçta ama bu öyle basit bir karar değil. Annemin psikolojisi de yerinde değil çünkü. Ağır depresyon hastası ve belki bu bakım süreci yıllar sürecek. Buna hazır olduğunu düşünmüyorum. Kendisi psikolojik olarak yıkık bir haldeyken 90 küsür yaşında koca bir adama bakabilecek güçte değil. Buna eminim. Kaldı ki bu konu aynı evde yaşayacak olan babamı ve beni de ilgilendiriyor. Ben kpss ye çalışan biriyim ve illa ki bu sürece ben de dahil olacağım. Dediğim gibi bana ne derseniz deyin. Üzgünüm ama istemiyorum. Kpss dediğiniz süreç zaten çok zor bir yol. Bunu nasıl kaldırırım bilmiyorum. Genç bir kadınım. Kariyer hedeflerim var ve bir anda yaşlı dedemin bakımına dahil edilmek istemiyorum. Anneme "Anne bu süreç zannettiğinden zor olabilir. Acele bir karar verme. Bunu iş olarak yapan çok iyi bakıcılar var." dedim bu arada. Ama annem ben bakarım diyor başka bir şey demiyor. Açıkçası bu yaklaşımını bencilce buluyorum. Çok gerginim. Neler yaşanacak çok kaygılıyım. Lütfen bir akıl verin.
Annem sadece hap kullanıyor düzenli olarak ama terapi almıyor. Ben onun hissettiklerini anlayabiliyorum aslında. Haklı da... Ama kendi başına böyle bir görev üstlenmesi en başta kendisini mahvedecek ve bunun farkında değil. Dilerim ki daha iyi olsun ama gerçekçi baktığımda daha iyi olacağını hiç sanmıyorum. Ben dedemin bakımıyla ilgili bir şey yapamam da diyemem açıkçası. Bu onu daha da üzer. Diyelim ki ben bunu dedim ve annem tamam dedi. Yine de bir şekilde bu sürece çekileceğimi düşünüyorum. Hayırlısı...Anneniz tedavi görüyor mu?
Tam tersi durum da anneniz için çok iyi olmayabilir. Kendimden örnek vereyim annem şu an hastanede bi tedavi görüyor. Ben gidemiyorum çünkü yaklaşık 8 aylık hamileyim ve kendim de aşırı iyi durumda değilim refakatçi koltuğunda 2 büklüm yatmak vs bana da kötü gelecek, yardım da edemeyeceğim. Başka akrabamız da yok. Annem şu an ihtiyacını görüyor, çok ciddi değil durumu idare edebiliyor ama edemediği durumda bakıcı düşünüyorum ve bunu düşünmek bile uykularımı kaçırıyor benim, ha bakınca elimden gelen başka bi şey yok ama evlat olarak sorumluluklarımı yerine getiremiyormuşum gibi hissediyorum. Anneniz işi bakıcıya bıraksa iyi olacak diye bi şey yok yani, daha da kötü hissedebilir durumu daha kötüye gidebilir.
Kardeşleriyle anneniz konuşmuyor ama bu insanlar dedenizle de mi konuşmuyor ki? Hasta olan anneniz değil neticede, kendi babaları, bi şekilde sorumluluk alsalar iyi olur. Ha almıyolarsa da annenizi bağlayan bi şey pek yok maalesef, siz sadece beni dahil etme bu bakıma dersiniz en kötü ya da annenize destek olabilecek bi yardımcı (temizliğe vs) getirebilirsiniz ayda 2-3 böylece onun da yükü hafifler
Eger kendi ihtiyacını görüyorsa aslında sizlik bir yardıma gerek kalacağını düşünmüyorumAnnem sadece hap kullanıyor düzenli olarak ama terapi almıyor. Ben onun hissettiklerini anlayabiliyorum aslında. Haklı da... Ama kendi başına böyle bir görev üstlenmesi en başta kendisini mahvedecek ve bunun farkında değil. Dilerim ki daha iyi olsun ama gerçekçi baktığımda daha iyi olacağını hiç sanmıyorum. Ben dedemin bakımıyla ilgili bir şey yapamam da diyemem açıkçası. Bu onu daha da üzer. Diyelim ki ben bunu dedim ve annem tamam dedi. Yine de bir şekilde bu sürece çekileceğimi düşünüyorum. Hayırlısı...
Nasıl bu durum seneler sürecek ? Şurda dedenin en fazla 4 senesi kalmıştır.Merhaba, annem 53 yaşında ev hanımı. Dedem 97 yaşında. Atatürk'ün vefat ettiğini hatırlar. Son günlerde tuvalet dahil bakımını yapamıyor. Anneannem de hayatta ve o da yaşlı ama kendi işini kendi halledebiliyor.
Annemin kardeşleri hep birbirleriyle küsler ve bu son zamanlarda dedemin bakım ihtiyacı söz konusu olunca herkes ben bakamam demeye başladı. Annem hariç. Dedem, biz ve diğer evlatlar... Herkesin maddi gücü yerinde. Evde bakıcı hizmeti düşünülüyor ama evlatlar birbirine küs olduğu için net bir şey konuşulmuyor. Annem bu süreçte evime getirir ben bakarım demeye başladı. İsterseniz beni yargılayabilirsiniz ama buna çok canım sıkıldı. Ne babama ne bana sordu ve kendi kendine böyle bir karara vardı. Anlıyorum babası. Benim de dedem sonuçta ama bu öyle basit bir karar değil. Annemin psikolojisi de yerinde değil çünkü. Ağır depresyon hastası ve belki bu bakım süreci yıllar sürecek. Buna hazır olduğunu düşünmüyorum. Kendisi psikolojik olarak yıkık bir haldeyken 90 küsür yaşında koca bir adama bakabilecek güçte değil. Buna eminim. Kaldı ki bu konu aynı evde yaşayacak olan babamı ve beni de ilgilendiriyor. Ben kpss ye çalışan biriyim ve illa ki bu sürece ben de dahil olacağım. Dediğim gibi bana ne derseniz deyin. Üzgünüm ama istemiyorum. Kpss dediğiniz süreç zaten çok zor bir yol. Bunu nasıl kaldırırım bilmiyorum. Genç bir kadınım. Kariyer hedeflerim var ve bir anda yaşlı dedemin bakımına dahil edilmek istemiyorum. Anneme "Anne bu süreç zannettiğinden zor olabilir. Acele bir karar verme. Bunu iş olarak yapan çok iyi bakıcılar var." dedim bu arada. Ama annem ben bakarım diyor başka bir şey demiyor. Açıkçası bu yaklaşımını bencilce buluyorum. Çok gerginim. Neler yaşanacak çok kaygılıyım. Lütfen bir akıl verin.
Umarım annem bu gerçekliğe erişebilir. Belki de şu an olay taze olduğu için duruma fazlasıyla duygusal yaklaşıyor olabilir. Teşekkürler...Anneniz muhtemelen daha önce bakıma muhtaç biriyle yan yana bile gelmedi.
Babama ben bakarım tavrı evlat olarak çok makul ve takdir edilesi ama bakım verenin psikolojisi, fiziki dayanıklılığı bakıma muhtaç kişinin ihtiyacı olan bakıma erişmesi için çok önemli. Bu yüzden anneniz uygun kişi değil bence de.
Dedeniz yine sizde kalabilir ama mutlaka profesyonel destek alarak, diğer aile bireylerinden maddi-manevi yardım alarak süreci yönetmeye çalışın.
Acil şifalar diliyorum.
Anneniz duygusal düşünüyorMerhaba, annem 53 yaşında ev hanımı. Dedem 97 yaşında. Atatürk'ün vefat ettiğini hatırlar. Son günlerde tuvalet dahil bakımını yapamıyor. Anneannem de hayatta ve o da yaşlı ama kendi işini kendi halledebiliyor.
Annemin kardeşleri hep birbirleriyle küsler ve bu son zamanlarda dedemin bakım ihtiyacı söz konusu olunca herkes ben bakamam demeye başladı. Annem hariç. Dedem, biz ve diğer evlatlar... Herkesin maddi gücü yerinde. Evde bakıcı hizmeti düşünülüyor ama evlatlar birbirine küs olduğu için net bir şey konuşulmuyor. Annem bu süreçte evime getirir ben bakarım demeye başladı. İsterseniz beni yargılayabilirsiniz ama buna çok canım sıkıldı. Ne babama ne bana sordu ve kendi kendine böyle bir karara vardı. Anlıyorum babası. Benim de dedem sonuçta ama bu öyle basit bir karar değil. Annemin psikolojisi de yerinde değil çünkü. Ağır depresyon hastası ve belki bu bakım süreci yıllar sürecek. Buna hazır olduğunu düşünmüyorum. Kendisi psikolojik olarak yıkık bir haldeyken 90 küsür yaşında koca bir adama bakabilecek güçte değil. Buna eminim. Kaldı ki bu konu aynı evde yaşayacak olan babamı ve beni de ilgilendiriyor. Ben kpss ye çalışan biriyim ve illa ki bu sürece ben de dahil olacağım. Dediğim gibi bana ne derseniz deyin. Üzgünüm ama istemiyorum. Kpss dediğiniz süreç zaten çok zor bir yol. Bunu nasıl kaldırırım bilmiyorum. Genç bir kadınım. Kariyer hedeflerim var ve bir anda yaşlı dedemin bakımına dahil edilmek istemiyorum. Anneme "Anne bu süreç zannettiğinden zor olabilir. Acele bir karar verme. Bunu iş olarak yapan çok iyi bakıcılar var." dedim bu arada. Ama annem ben bakarım diyor başka bir şey demiyor. Açıkçası bu yaklaşımını bencilce buluyorum. Çok gerginim. Neler yaşanacak çok kaygılıyım. Lütfen bir akıl verin.
Maalesef dedem çok zor bir adam. Şöyle söyleyeyim... Ağzından güzel bir söz çıkmıyor. Ona göre çevresindeki herkes hırsız. Herkes onun kötülüğünü istiyor. Suyuna ilaç katıyorlar... Bir de ben dahil gördüğü tüm kadınlara sarkıntılık etme huyu var. Ben dedemi o hâlde görüp soğumak istemiyorum belki de bilmiyorum. Gerçekten çok zor bir süreçmiş. Geçmiş olsun size de... Hayırlısı olsun.Evet kpss gercekten zorlu bir süreç
Kolaylıklar dilerim
Kesinlikle kardeşler sırayla bakmalı ama kabul etmemisler maalesef..
Yaşlı bakmak kolay değil
Benim annem de anneanneme bakiyor (alzheimer anneannem)
Bana tonton geliyor ,hatta komik geliyor ama asıl tam olarak ilgilenen annemi üzüyor
Bizim şuan nazimizin annemize geçtiği gibi ,ilerleyince onlarında nazı evlatlarına geçiyor bence
Anneme hemen cikisabiliyor ama ben uyarinca dinler, güler
Zor bir süreç ama anneniz öylece bırakamaz
Yaşlıları ayrı bir seviyorum
Aklıma rahmetli dedem ve babannem geldi ,onlarla ilgilenmeyi çok severdim , "hemsirem" derlerdi bana
Bence onlara baktıkça manevi olarak huzur bulursunuz, hele tatlı dillilerse
Şuan engel olamazsiniz,güzeli görmeye çalışın
Bence de bu çok mantıklı. Zaten dedem bakıcıyla yalnız kalmayacak ki... Anneannem olacak. Yani bu durumda neden bakıcı tutulmasın ki? Kaldı ki maddi olarak herkesin gücü yerinde. Şöyle söyleyeyim sadece biz bile bakıcı ücretini karşılayabiliriz ama annem...Anneniz duygusal düşünüyor
Mantıklı değil
Bu kararı tek basına veremez
Madem maddi gücü yerinde herkesin
Herkes orantılı bir şeyler koyarsa bakıcı bulunur
Anneniz de haftada bir iki defa bakıcıyı denetlemeye gider.
Anneniz de ikna olmalı bir şekildeBence de bu çok mantıklı. Zaten dedem bakıcıyla yalnız kalmayacak ki... Anneannem olacak. Yani bu durumda neden bakıcı tutulmasın ki? Kaldı ki maddi olarak herkesin gücü yerinde. Şöyle söyleyeyim sadece biz bile bakıcı ücretini karşılayabiliriz ama annem...
Haklısınız. Zaten anneme bir şey demedim ben de. Senin kararın ama acele karar verme dedim sadece.Ben istemiyorum deme hakkına babanız sahip çünkü anne ve babanın alabileceği bir karar bu , bir gün gelipte dedeniz vefat ederse annenizin ben babama bakamadım diye içten içe kendisini yiyebileceği durumlarla da karşı karşıya kalabilirsiniz o yüzden ben mantıklı düşünür ve bu konuya asla karışmazdım . En nihayetinde bu annenizin ve kardeşlerinin oturup düşünüp konuşması gereken konular , kpss süreci evet zordur ama nice insanlar var kpss çalışan çok daha büyük zorluklarla , insan istesin insan istedikçe önüne çıkan zorlukları da görmüyor bazen
Ha derseniz ki dedem bize gelirse ben anneme yardımcı olamam yapamam derseniz bunu da açık açık annenize dile getireceksiniz , çünkü bu durum da sizin kendi iradeniz ve vicdanınıza bağlı .
Son olarakta bakıcı gayet mantıklı bir tercih .
Çok zor bir durum. Hasta bakmak en az hastalanmak kadar insanı yıpratır. Ama böyle bir durumda anneniz ne yapabilir ki. Diğer kardeşler insafsız çıkmış. Durumumuz var diyorsunuz, bakıcı gündüz size gelse, annenizle iş bölümü yapsa, hem yalnız da kalmaz anneniz. Size de yük düşmez.Maalesef dedem çok zor bir adam. Şöyle söyleyeyim... Ağzından güzel bir söz çıkmıyor. Ona göre çevresindeki herkes hırsız. Herkes onun kötülüğünü istiyor. Suyuna ilaç katıyorlar... Bir de ben dahil gördüğü tüm kadınlara sarkıntılık etme huyu var. Ben dedemi o hâlde görüp soğumak istemiyorum belki de bilmiyorum. Gerçekten çok zor bir süreçmiş. Geçmiş olsun size de... Hayırlısı olsun.
Ama işte evde yalnız kalmayacak. Anneannem de olacak ki anneannem yaşına göre sağlıklı bir kadın. Herhangi bir psikolojik rahatsızlığı yok. Sadece evlerinde bu işi profesyonel yapan bir bakıcı kalacak. Gerekirse eve kamera da döşenir denildi mesela. Ama annem bizi duymuyor sanki.Çok zor bir durum. Hasta bakmak en az hastalanmak kadar insanı yıpratır. Ama böyle bir durumda anneniz ne yapabilir ki. Diğer kardeşler insafsız çıkmış. Durumumuz var diyorsunuz, bakıcı gündüz size gelse, annenizle iş bölümü yapsa, hem yalnız da kalmaz anneniz. Size de yük düşmez.
Diğer şikayetleriniz ise 94 yaşındaki bir adama göre normal şeyler, siz de kusuruna bakmayın artk.
O yaşta birini bakıcıyla bir evde yalnız bırakmak da olmaz. Çok zor bir durum ama hayat böyle birşey. Zorunluluklar var. Evet evlatlarımızı bize bakmak için büyütmüyoruz ama bazı görevler vardır ki insandan çıkarınca geriye pek az şey kalır.
Sabredin bakıcı işi için annenizi zorlayın siz. Gerekirse diğer kardeşler de ücretini ortak versin. Anneniz diyemese de siz söyleyin. Dünya hali bu, gençsiniz sağlıklısınız, yarın çok farklı olabilirsiniz.
Annenin evinin yakınına bie ev tutulsa annenin eli üstlerinde gözü bakicida olsa içi rahatlar mi ? Her ay bir kardeş bakicinin parasını evin giderini va karsilasin.Merhaba, annem 53 yaşında ev hanımı. Dedem 97 yaşında. Atatürk'ün vefat ettiğini hatırlar. Son günlerde tuvalet dahil bakımını yapamıyor. Anneannem de hayatta ve o da yaşlı ama kendi işini kendi halledebiliyor.
Annemin kardeşleri hep birbirleriyle küsler ve bu son zamanlarda dedemin bakım ihtiyacı söz konusu olunca herkes ben bakamam demeye başladı. Annem hariç. Dedem, biz ve diğer evlatlar... Herkesin maddi gücü yerinde. Evde bakıcı hizmeti düşünülüyor ama evlatlar birbirine küs olduğu için net bir şey konuşulmuyor. Annem bu süreçte evime getirir ben bakarım demeye başladı. İsterseniz beni yargılayabilirsiniz ama buna çok canım sıkıldı. Ne babama ne bana sordu ve kendi kendine böyle bir karara vardı. Anlıyorum babası. Benim de dedem sonuçta ama bu öyle basit bir karar değil. Annemin psikolojisi de yerinde değil çünkü. Ağır depresyon hastası ve belki bu bakım süreci yıllar sürecek. Buna hazır olduğunu düşünmüyorum. Kendisi psikolojik olarak yıkık bir haldeyken 90 küsür yaşında koca bir adama bakabilecek güçte değil. Buna eminim. Kaldı ki bu konu aynı evde yaşayacak olan babamı ve beni de ilgilendiriyor. Ben kpss ye çalışan biriyim ve illa ki bu sürece ben de dahil olacağım. Dediğim gibi bana ne derseniz deyin. Üzgünüm ama istemiyorum. Kpss dediğiniz süreç zaten çok zor bir yol. Bunu nasıl kaldırırım bilmiyorum. Genç bir kadınım. Kariyer hedeflerim var ve bir anda yaşlı dedemin bakımına dahil edilmek istemiyorum. Anneme "Anne bu süreç zannettiğinden zor olabilir. Acele bir karar verme. Bunu iş olarak yapan çok iyi bakıcılar var." dedim bu arada. Ama annem ben bakarım diyor başka bir şey demiyor. Açıkçası bu yaklaşımını bencilce buluyorum. Çok gerginim. Neler yaşanacak çok kaygılıyım. Lütfen bir akıl verin.
İkisi birden kalacaksa evlerine bir bakıcı daha uygun olur tabi de eskiler böyle şeylere sizin gibi bakmıyorlar.Ama işte evde yalnız kalmayacak. Anneannem de olacak ki anneannem yaşına göre sağlıklı bir kadın. Herhangi bir psikolojik rahatsızlığı yok. Sadece evlerinde bu işi profesyonel yapan bir bakıcı kalacak. Gerekirse eve kamera da döşenir denildi mesela. Ama annem bizi duymuyor sanki.
Açıkçası ben dedem gibi bir durumda olsaydım evlatlarımın veya torunlarımın bana bakmasını istemezdim. Hatta aklım başımdayken huzurevine geçer sosyalleşirdim. Bunun yanlış olduğunu düşünmüyorum ben...