Evet çok zor bir şeymiş gerçekten. Diğerleri bakamayacaklarını söylüyorlar maalesef. Annem de ben bakarım dedi ama bakacak durumda değil kendisi psikolojik olarak. Üstelik bizi de bu duruma sürüklüyor.Bence anneniz bencilce degilde vicdan duygusu ile aceleci davranip yalnız basina ustlenmis. Diger kardesleri ile ortak bakilmali kesinlikle. Atiyorum bir ay onda bir ay digerinde gibi. Allah kimseyi elden ayaktan dusurmesin, kimseyi bakima muhtacta etmesin, bakmak zorundada birakmasin. Amin. Hepside cok zor.
Merhaba, annem 53 yaşında ev hanımı. Dedem 97 yaşında. Atatürk'ün vefat ettiğini hatırlar. Son günlerde tuvalet dahil bakımını yapamıyor. Anneannem de hayatta ve o da yaşlı ama kendi işini kendi halledebiliyor.
Annemin kardeşleri hep birbirleriyle küsler ve bu son zamanlarda dedemin bakım ihtiyacı söz konusu olunca herkes ben bakamam demeye başladı. Annem hariç. Dedem, biz ve diğer evlatlar... Herkesin maddi gücü yerinde. Evde bakıcı hizmeti düşünülüyor ama evlatlar birbirine küs olduğu için net bir şey konuşulmuyor. Annem bu süreçte evime getirir ben bakarım demeye başladı. İsterseniz beni yargılayabilirsiniz ama buna çok canım sıkıldı. Ne babama ne bana sordu ve kendi kendine böyle bir karara vardı. Anlıyorum babası. Benim de dedem sonuçta ama bu öyle basit bir karar değil. Annemin psikolojisi de yerinde değil çünkü. Ağır depresyon hastası ve belki bu bakım süreci yıllar sürecek. Buna hazır olduğunu düşünmüyorum. Kendisi psikolojik olarak yıkık bir haldeyken 90 küsür yaşında koca bir adama bakabilecek güçte değil. Buna eminim. Kaldı ki bu konu aynı evde yaşayacak olan babamı ve beni de ilgilendiriyor. Ben kpss ye çalışan biriyim ve illa ki bu sürece ben de dahil olacağım. Dediğim gibi bana ne derseniz deyin. Üzgünüm ama istemiyorum. Kpss dediğiniz süreç zaten çok zor bir yol. Bunu nasıl kaldırırım bilmiyorum. Genç bir kadınım. Kariyer hedeflerim var ve bir anda yaşlı dedemin bakımına dahil edilmek istemiyorum. Anneme "Anne bu süreç zannettiğinden zor olabilir. Acele bir karar verme. Bunu iş olarak yapan çok iyi bakıcılar var." dedim bu arada. Ama annem ben bakarım diyor başka bir şey demiyor. Açıkçası bu yaklaşımını bencilce buluyorum. Çok gerginim. Neler yaşanacak çok kaygılıyım. Lütfen bir akıl verin.
Ama bence sorması gerekirdi. "Babamı bizim eve getirsek. Ben baksam nasıl olur? Siz ne düşünürsünüz..." demesi gerekmez miydi?İstememenizi ve üzülmenizi anlıyorum, fakat karışma hakkınız olduğunu düşünmüyorum
Değil maalesef. Annem psikolojik olarak çok ağır depresyonda. Kaldı ki vücut olarak da çok iyi durumda değil.Evlatlik böyle birşey herşey mantıkla yapılsa annelerde bakmaz evlatlarına annen doğru olanı yapmış bakabilecek seviyede deyse bakmalı benim annemde yaşlı neneme bakıyor içimiz çok rahat o bakmak istedi diğer kardeşler zengin o baksın demedi elinden geleni yaptı canım annem
Bakamayiz deme haklari yok ama.. anneniz neden bunu kabul ediyor?Evet çok zor bir şeymiş gerçekten. Diğerleri bakamayacaklarını söylüyorlar maalesef. Annem de ben bakarım dedi ama bakacak durumda değil kendisi psikolojik olarak. Üstelik bizi de bu duruma sürüklüyor.
Allah yardımcısı olsun ya şafi adıyla şifa versinDeğil maalesef. Annem psikolojik olarak çok ağır depresyonda. Kaldı ki vücut olarak da çok iyi durumda değil.
Tabii ki fikrinizi alması hoş olurdu, fakat olumsuz cevap verseniz ne olacak, tamam ben de almayayım mı diyecek.Ama bence sorması gerekirdi. "Babamı bizim eve getirsek. Ben baksam nasıl olur? Siz ne düşünürsünüz..." demesi gerekmez miydi?
Ben yine de ona "Tabii ki karar senin ama bence acele karar verme." dedim
Evet kütüphaneye gitmeyi düşündüm ben de ama annemi yalnız bırakabileceğimi sanmıyorum maalesef. Dediğim gibi zaten psikolojik olarak iyi bir durumda değil. Dedem de kolay biri değil. Demans hastası ve sürekli benim paramı çalıyorsunuz, sizi öldüreceğim gibi şeyler söylüyor. Bazen etrafındaki kadınları taciz ediyor. 7/24 bunlara maruz kalmak annemi daha da yıpratacak eminim. Dolayısıyla ailemizi de etkileyecek.Bir yetişkin için annesinin babasının yaşlandığına elden ayaktan düştüğüne tanık olmak, onu kaybetmek çok kötü bir süreç. Annenin dedene bakması belki annene iyi gelebilir, evet zorlar, ama bu süreç, babasının yanında olmak kendisine vicdanen iyi hissettirebilir.
Annenler kardeşleriyle küsler ama anne-baba ile küs değiller, bir orta yol bulabilirler, düzenli aralıklarla bakabilirler. Annen şimdilik kısa bir süre için dedene onların evinde bakabilir. Sizde de bakabilir kısa bir süre. Sen dedenden sorumlu değilsin, en başındsn bakım konusunda yardımcı olamayacağını söylersin. En kötü kütüphaneye gider dersini çalışırsın. 24 yaşında birisi sınava çalışacağını bahane ederek bu konuya olumsuz bakmamalı.
Kısa süre için annen bırak baksın dedene, onlarda kalsın 2-3 hafta, bir denesin kendisini, veya size ara ara misafir olarak gelsinler.
Üzgün çünkü ve hani kimsenin üstlenmediğni üstleniyor.Bakamayiz deme haklari yok ama.. anneniz neden bunu kabul ediyor?
Tabii ki gürültü değil konu. Dedem demans hastası olduğu için ağzından çıkanı kulağı duymuyor. Etrafını bazen tanıyor bazen tanımıyor ve saçma sapan şeyler söyleyebiliyor. Gel öpeyim seni. Yanımda yat vs... Bazen çok öfkeli oluyor. Öldüreceğim seni diyor. Bunlara maruz kalmak bile zor değil mi?Bir evladın babasına bakmak istemesinden daha doğal bir şey olamaz.Eğer kendiniz de bu bakım işlemine dahil edileceğinizden çekiniyorsanız annenizle açıkça konuşun hiçbir şey yapmak istemiyorum diye.Dedeniz gürültü mü yapıyor ki kpss çalışmanızı nasıl etkileyebilir anlayamadım ben.
Anladim demekki kardeslerinin bakmayacagindan emin. Benim annem de yalnız basina bakti hem annesine hem babasina. Ama kendi evlerinde. Gerci orda yasiyor gibiydi eve bi tek uyumaya veya duş almaya gelirdi. Bazi geceler orda yatardi hatta. Zor bi durum, annenizide anlayin. Size cok is dusecegini dusunmuyorum. Ufak tefek tutmak etmek cay kahve disinda. Ondada Allah in izniyle sevap kazanirsiniz. Sakinlesin ve akisina birakin bence. Belki annenizde zorlaninca bakici tutmak ister. Inşallah en azından onun masrafina ortak olur kardesleri.Üzgün çünkü ve hani kimsenin üstlenmediğni üstleniyor.
Direkt olumsuz bir cevap vermezdik tabii ki. Gelsin anne tabii ki bakalım bir süre ama bu süreçte araştıralım ne yapabiliriz derdim ve onu da düşünmeye davet ederdim. Acele bir karar verdiğinden eminim. Bilmiyorum kafam çok karışık.Tabii ki fikrinizi alması hoş olurdu, fakat olumsuz cevap verseniz ne olacak, tamam ben de almayayım mı diyecek.
Böyle bir durumda kalsam kardeşlerimin tavrına bakmam, daha iyi bir çözüm bulana kadar yanıma alırım ve aile bireylerimden de destek beklerim.
Çünkü adı üstünde, aile.
Ayrıca kaldıramaz diyorsunuz, belki de diğer türlüsünü kaldıramayacak, hep mutsuz olacak.