Bu demek oluyor ki anneniz o yaşa geldiğinde sizde ona bakmak yerine bakıcılara emanet edeceksiniz. Vicdan lazım insanlara ve kadının babası ona bakmak evine almak için sizden yada babanızdan izin alacak değil.Merhaba, annem 53 yaşında ev hanımı. Dedem 97 yaşında. Atatürk'ün vefat ettiğini hatırlar. Son günlerde tuvalet dahil bakımını yapamıyor. Anneannem de hayatta ve o da yaşlı ama kendi işini kendi halledebiliyor.
Annemin kardeşleri hep birbirleriyle küsler ve bu son zamanlarda dedemin bakım ihtiyacı söz konusu olunca herkes ben bakamam demeye başladı. Annem hariç. Dedem, biz ve diğer evlatlar... Herkesin maddi gücü yerinde. Evde bakıcı hizmeti düşünülüyor ama evlatlar birbirine küs olduğu için net bir şey konuşulmuyor. Annem bu süreçte evime getirir ben bakarım demeye başladı. İsterseniz beni yargılayabilirsiniz ama buna çok canım sıkıldı. Ne babama ne bana sordu ve kendi kendine böyle bir karara vardı. Anlıyorum babası. Benim de dedem sonuçta ama bu öyle basit bir karar değil. Annemin psikolojisi de yerinde değil çünkü. Ağır depresyon hastası ve belki bu bakım süreci yıllar sürecek. Buna hazır olduğunu düşünmüyorum. Kendisi psikolojik olarak yıkık bir haldeyken 90 küsür yaşında koca bir adama bakabilecek güçte değil. Buna eminim. Kaldı ki bu konu aynı evde yaşayacak olan babamı ve beni de ilgilendiriyor. Ben kpss ye çalışan biriyim ve illa ki bu sürece ben de dahil olacağım. Dediğim gibi bana ne derseniz deyin. Üzgünüm ama istemiyorum. Kpss dediğiniz süreç zaten çok zor bir yol. Bunu nasıl kaldırırım bilmiyorum. Genç bir kadınım. Kariyer hedeflerim var ve bir anda yaşlı dedemin bakımına dahil edilmek istemiyorum. Anneme "Anne bu süreç zannettiğinden zor olabilir. Acele bir karar verme. Bunu iş olarak yapan çok iyi bakıcılar var." dedim bu arada. Ama annem ben bakarım diyor başka bir şey demiyor. Açıkçası bu yaklaşımını bencilce buluyorum. Çok gerginim. Neler yaşanacak çok kaygılıyım. Lütfen bir akıl verin.
Maddi durumunuz iyiymiş, bırakın bir süre baksın anneniz, yorulduğunu-çok fazla dahil olduğunuzu fark ettiğinde evinize bakıcı tutarsınız.Merhaba, annem 53 yaşında ev hanımı. Dedem 97 yaşında. Atatürk'ün vefat ettiğini hatırlar. Son günlerde tuvalet dahil bakımını yapamıyor. Anneannem de hayatta ve o da yaşlı ama kendi işini kendi halledebiliyor.
Annemin kardeşleri hep birbirleriyle küsler ve bu son zamanlarda dedemin bakım ihtiyacı söz konusu olunca herkes ben bakamam demeye başladı. Annem hariç. Dedem, biz ve diğer evlatlar... Herkesin maddi gücü yerinde. Evde bakıcı hizmeti düşünülüyor ama evlatlar birbirine küs olduğu için net bir şey konuşulmuyor. Annem bu süreçte evime getirir ben bakarım demeye başladı. İsterseniz beni yargılayabilirsiniz ama buna çok canım sıkıldı. Ne babama ne bana sordu ve kendi kendine böyle bir karara vardı. Anlıyorum babası. Benim de dedem sonuçta ama bu öyle basit bir karar değil. Annemin psikolojisi de yerinde değil çünkü. Ağır depresyon hastası ve belki bu bakım süreci yıllar sürecek. Buna hazır olduğunu düşünmüyorum. Kendisi psikolojik olarak yıkık bir haldeyken 90 küsür yaşında koca bir adama bakabilecek güçte değil. Buna eminim. Kaldı ki bu konu aynı evde yaşayacak olan babamı ve beni de ilgilendiriyor. Ben kpss ye çalışan biriyim ve illa ki bu sürece ben de dahil olacağım. Dediğim gibi bana ne derseniz deyin. Üzgünüm ama istemiyorum. Kpss dediğiniz süreç zaten çok zor bir yol. Bunu nasıl kaldırırım bilmiyorum. Genç bir kadınım. Kariyer hedeflerim var ve bir anda yaşlı dedemin bakımına dahil edilmek istemiyorum. Anneme "Anne bu süreç zannettiğinden zor olabilir. Acele bir karar verme. Bunu iş olarak yapan çok iyi bakıcılar var." dedim bu arada. Ama annem ben bakarım diyor başka bir şey demiyor. Açıkçası bu yaklaşımını bencilce buluyorum. Çok gerginim. Neler yaşanacak çok kaygılıyım. Lütfen bir akıl verin.
Konu sahibi bir tuhafsınız... Bana ne derseniz deyin "istemiyorum" ... diye söyleyip neden başkalarının fikrini almak için konu açıyorsunuz.Fikriniz bu ise başlarının ne söylediğinin ne anlamı var . Konuya gelince dedeniz demans hastası ve psikolojik sorunları var ise bir rehabilite merkezinde bakılması sanki daha doğru gibi ...Merhaba, annem 53 yaşında ev hanımı. Dedem 97 yaşında. Atatürk'ün vefat ettiğini hatırlar. Son günlerde tuvalet dahil bakımını yapamıyor. Anneannem de hayatta ve o da yaşlı ama kendi işini kendi halledebiliyor.
Annemin kardeşleri hep birbirleriyle küsler ve bu son zamanlarda dedemin bakım ihtiyacı söz konusu olunca herkes ben bakamam demeye başladı. Annem hariç. Dedem, biz ve diğer evlatlar... Herkesin maddi gücü yerinde. Evde bakıcı hizmeti düşünülüyor ama evlatlar birbirine küs olduğu için net bir şey konuşulmuyor. Annem bu süreçte evime getirir ben bakarım demeye başladı. İsterseniz beni yargılayabilirsiniz ama buna çok canım sıkıldı. Ne babama ne bana sordu ve kendi kendine böyle bir karara vardı. Anlıyorum babası. Benim de dedem sonuçta ama bu öyle basit bir karar değil. Annemin psikolojisi de yerinde değil çünkü. Ağır depresyon hastası ve belki bu bakım süreci yıllar sürecek. Buna hazır olduğunu düşünmüyorum. Kendisi psikolojik olarak yıkık bir haldeyken 90 küsür yaşında koca bir adama bakabilecek güçte değil. Buna eminim. Kaldı ki bu konu aynı evde yaşayacak olan babamı ve beni de ilgilendiriyor. Ben kpss ye çalışan biriyim ve illa ki bu sürece ben de dahil olacağım. Dediğim gibi bana ne derseniz deyin. Üzgünüm ama istemiyorum. Kpss dediğiniz süreç zaten çok zor bir yol. Bunu nasıl kaldırırım bilmiyorum. Genç bir kadınım. Kariyer hedeflerim var ve bir anda yaşlı dedemin bakımına dahil edilmek istemiyorum. Anneme "Anne bu süreç zannettiğinden zor olabilir. Acele bir karar verme. Bunu iş olarak yapan çok iyi bakıcılar var." dedim bu arada. Ama annem ben bakarım diyor başka bir şey demiyor. Açıkçası bu yaklaşımını bencilce buluyorum. Çok gerginim. Neler yaşanacak çok kaygılıyım. Lütfen bir akıl verin.
Annenizi anlayabiliyorum yani kimse anne babasının ortada kalmasına göz yumamaz. Eğer maddi durumunuz yerinizde ise sizin evinize bir bakıcı tutabilirsiniz yada dedenizin maaşı var ise onun maaşıyla tutulabilir. En azından gündüz biri tutulursa sizde annenizde çok zorlanmazsınızMerhaba, annem 53 yaşında ev hanımı. Dedem 97 yaşında. Atatürk'ün vefat ettiğini hatırlar. Son günlerde tuvalet dahil bakımını yapamıyor. Anneannem de hayatta ve o da yaşlı ama kendi işini kendi halledebiliyor.
Annemin kardeşleri hep birbirleriyle küsler ve bu son zamanlarda dedemin bakım ihtiyacı söz konusu olunca herkes ben bakamam demeye başladı. Annem hariç. Dedem, biz ve diğer evlatlar... Herkesin maddi gücü yerinde. Evde bakıcı hizmeti düşünülüyor ama evlatlar birbirine küs olduğu için net bir şey konuşulmuyor. Annem bu süreçte evime getirir ben bakarım demeye başladı. İsterseniz beni yargılayabilirsiniz ama buna çok canım sıkıldı. Ne babama ne bana sordu ve kendi kendine böyle bir karara vardı. Anlıyorum babası. Benim de dedem sonuçta ama bu öyle basit bir karar değil. Annemin psikolojisi de yerinde değil çünkü. Ağır depresyon hastası ve belki bu bakım süreci yıllar sürecek. Buna hazır olduğunu düşünmüyorum. Kendisi psikolojik olarak yıkık bir haldeyken 90 küsür yaşında koca bir adama bakabilecek güçte değil. Buna eminim. Kaldı ki bu konu aynı evde yaşayacak olan babamı ve beni de ilgilendiriyor. Ben kpss ye çalışan biriyim ve illa ki bu sürece ben de dahil olacağım. Dediğim gibi bana ne derseniz deyin. Üzgünüm ama istemiyorum. Kpss dediğiniz süreç zaten çok zor bir yol. Bunu nasıl kaldırırım bilmiyorum. Genç bir kadınım. Kariyer hedeflerim var ve bir anda yaşlı dedemin bakımına dahil edilmek istemiyorum. Anneme "Anne bu süreç zannettiğinden zor olabilir. Acele bir karar verme. Bunu iş olarak yapan çok iyi bakıcılar var." dedim bu arada. Ama annem ben bakarım diyor başka bir şey demiyor. Açıkçası bu yaklaşımını bencilce buluyorum. Çok gerginim. Neler yaşanacak çok kaygılıyım. Lütfen bir akıl verin.
Bakın bunu anlamıyorsunuz işte. Annem o yaşa geldiğinde "psikolojik ve fiziksel olarak iyi bir haldeysem ve çalışmıyorsam" elbette bakarım anneme babama.Bu demek oluyor ki anneniz o yaşa geldiğinde sizde ona bakmak yerine bakıcılara emanet edeceksiniz. Vicdan lazım insanlara ve kadının babası ona bakmak evine almak için sizden yada babanızdan izin alacak değil.
Kesinlikle haklısınız. Belki süreç içersinde kendisi de yapamayacağını anlayacaktır. Yok ben bakarım demeye devam ederse de belki eve yardımcı tutabiliriz belki. Teşekkürler...Anneniz vicdan yapıyor çok haklı ama haksız olduğu tek konu kendisi de hastayken psikolojik sorunlari varken babanız ve sizin desteğiniz olmadan bu bakım işini devam ettiremez Size danışmalı, yardımınızı istemeliydi.Ben istedim oldu olmaz .Bu bakım işi zor sağlıklı insanlar bile uzun vadede bu yükü kaldırmakta zorlanıyor.Plansiz öyle isteyince olan bir şey değil ...Yardımcı birini tutun en azından bilgi sahibi olan daha önce bu işi yapmış birini o zaman süreç daha hasarsız atlatılır .....
Yani istemiyorum ama keskin de konuşamam bu konu hakkında. Şu an çok üzgün çünkü. Biraz duygularıyla karar veriyor. Umarım bunun zannettiğinden zor bir şey olduğunu fark eder.Ben size hak verdim o evde yaşıyorsunuz o ev sizin eviniz sayılıyor sadece annenizin ya da babanızın değil sonuçta sizi dünyaya onlar getirdi.
Fikriniz istekleriniz psikolojiniz göz önüne alınmak zorunda
Ben olsam kabul etmem biraz küçük çaplı da cıngar çıkartırdım
Yani evin bütün düzeni değişecek
Ki benim annem de dedeme baktı ama yerinde gidip bakıyorDu bizim eve almadı sırayla bakıyorlardı
Dedem bizde kalırsa gelip görmezler bile annemle karşılaşmamak için. Öyle sıkıntılı tipler maalesef. Duyguları alınmış gibi hepsinin. Ve mesela dedem de annemin kıymetini hiç bilmiyor. Senin gözün benim evde. Ben ölünce evimi alacaksın değil mi falan diyor. Evet kendinde değil ama annem sürekli bunları duyacak düşünsenize.Şu an tam zamanı dedenizin bakıma muhtaç oldugunu oturup konulup aile içind eiş bölümü yapmalrı lazım diğer çocuklarıd aaynı şekilde. Yoksa bayramdna bayrma agelip çaya oturup dedenizin yanında d aüç dk oturup hayırlı evladı oynayacaklar. Ben çook kişide görüdm bu durumu. Asla demezler bi gün de götüreyim bizde kalsın.
O kendi başına yaşayabilecek düzeyde psikolojik ve fiziksel olarak. 80 yaşında ama gerçekten iyi durumda. Dinç yani. Muhtemelen evde kendi kalır diye düşünüyorum. Hiç bilmiyorum.Kendim de yaşlı bakmış biri olarak söyleyim, evde bu konuda tecrübeli bir bakıcı olmadan bakılması asla mümkün değil. Maddi durumunuz iyiyse işiniz daha kolay. Mutlaka yatılı bir bakıcı şart, arada da eve aile hekimi gelir bakar (sağlık bakanlığının böyle bir hizmeti var). Benim önerim evi yakınsa kendi evinde bakılsın ve anneniz hergün uğrasın. Evi yakın değilse ve illa sizin evinizde olacaksa dediğim gibi yatılı bir bakıcı lazım yine de, olmazsa olmaz. Dedeniz sizin evinize gelince anne anneniz ne yapacak? O da mi gelecek yoksa kendi evinde yalnız mı kalacak? Bence en iyi çözüm kendi evinde bakıcı ama anneniz de hergün ilgilensin.
Böyle yapmak durumunda kalabilirim maalesef. Ama eminim annemle aram bozulacak. Direkt söyleyemese bile istekleri olacak benden.Bizim evde de aynı problem oldu. Biliyorum. Öyle ben bakarım demekle olmuyo yaşlı bakımı çok başka bişey. Şimdi anneniz diğer kardeşleriyle problemli konuşamamıştır adam akıllı mecbur kalmış olabilir. Bir de bakıcı tutmak da az para değil. Onun da evde nazı kaprisi olucak. Şimdilik alsın evine baksın o eve soktu, o sorumluluğu aldı. Onun babası. Siz girin odaya kapıyın kapınızı hiç o toplara girmeyin. Ben de yardım etmedim