arkadaşlar merhaba bunu yazarken utanıyorum, öfkeleniyorum, kinleniyorum,üzülüyorum ama evliliğim hiç beklediğim gibi olmadı. Daha bir buçuk yıl oldu zamanla oturur mu bilmiyorum saçma sapan konulardan eşimle kavga ediyoruz ama büyüyor da büyüyor. Mesela ben şeker hastasıyım durup dururken bi gerginlik surat asıklığı vs yaşayabiliyorum hastalığın verdiği bi zorluk var tanıyanlar az çok biliyor beni ama, diyelim avm çıktık yürürken farketmemişim yüzüm asılmış eşim bunu tüm gün söylüyor ‘seni mutlu etmek imkansız ben tüm gün çalışıyorum yürüyüş yapalım dedin suratın asık’ vs diye, özür diliyorum gezmekten çok keyif aldığımı söylüyorum hastalığımın getirdiği yaşattığı fiziksel veya duygusal şeyleri de iyi bildiği halde ‘ben kaldıramıyorum’ diyor. Ailelerimiz nedeniyle çok kavga çıkıyor birbirimizi yanlış anlıyoruz ya da mesela bi plan yapıldı misafirliğe gideceğiz ben iki saat erkenden anneme gidip yemeğe yardım etmek istedim diyelim :’niye erken gidiyorsun ki zaten hep annenle babanın ısrarıyla gidiyorsun hayır diyemiyorsun’ diyor. Sevgiliyken sanki çok daha farklıydık, çok iyi tanıdığımı tarttığımı düşünüyordum.. Bazen diyorum alttan al hiç ses çıkarma tartışma çıkınca bende bağırıyorum çünkü, böyle şeyler yaşayan var mı aranızda gerçekten artık yaşamak bile istemiyorum. Sorunlarınızı nasıl hallediyorsunuz bazen çok sinirlenip biz bir ömrü asla geçiremiyoruz diye düşünüyorum
