• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Üvey anne olmak

yani şöyle söyleyim evime geldiğinde hizmetinde kusur etmem, özel gununde hedıyesını alırım, bırlıkte ıkı yıldır tatıle falan gıdıyoruz eşim ben kızımız ve oglu olarak, gırdıgımız her ortamda onu ınsanlara tanıtırım bahsederım yanı yok saymam, ona karşı bir kötü sözüm davranışım olmamıştır ben sadece mesafelıyımdır fazla konuşmam-hayatı ile ilgili alınacak kararlara eğitim kurs yapılacak harcama vs karışmam, ve alıpta koynuma sokmam canım oğlum falan demem eşiminde böyle bir beklentisi yok .
iyi olsun isterim ama benim düşünmem gereken bir kızım varken onun geleceği için birşeyler yapmam annesi babası sağ iken onlara düşer bu görev.
şunu da söyleyim rahatsızlık duydugum bır konu varsa bunu eşime söylerim çocuğa birşey demem asla.
Ben de bu şekilde düşünüyorum. Kimse kimsenin çocuğundan sorumlu olamaz. Sever sevmez o kişiye kalmış bişey ama saygı göstermek şart bu da varmış zaten. Ben olsam ben de hiçbir sorumluluk altına girmek istemem çünkü annesi babası başındayken bana düşmez. Yarın öbür gün kötü bişey olur suçlusu ben olurum vicdanen de istemem bunu. Haa çocuğun annesi vefat etmiş olur o zaman evliliğin başında eğer buna hazırsa kadın, annelik yapabilir. Ama çocuğun bi tane annesi varken annelik yapılmaya kalkılırsa çocuğun annesi de rahatsız olur zaten. En mantıklısı senin yaptığın. Bence de iki çocukta eşit olmalı. Ne eksik ne fazla. Ama tabiki babanın gözünde, senin değil.
 
o çocuk sizin çocuğunuzun kardeşi farkında mısınız? Böyle davranarak büyük ihtimalle ileride oluşacak abi kardeş bağına da zarar veriyorsunuz. Insanlar evlatlık alıyor da yine canı gibi seviyor. Garip geldi doğrusu. Sürekli benim çocuğum var o yabancı demeniz de....

Bundan 5 sene önce olsa size hak verirdim
Bu sitede evlat edinmek üzerine açılmış bir konum bile var
Ancak sonra çocukları olan bir adamla evlendim ve işin iç yüzünü gördüm, yaşadım
Anladım ki insan evlatlık aldığı bir çocuğu sevebilir ama anası babası başında olan çocuk başka bir durum
Ben anladım E eftelya2015 in ne demek istediğini, kaldı ki benim çocuğum yok. Bu işlerde %100 denge mümkün değil asla. Pişman mıyım yaptığım evlilikten, hayır, bin kere olsa bin kere eşimi seçerdim ama üvey annelik öyle dışarıdan göründüğü gibi değil, gördüğüm en mükemmel üvey anne anneannem, dedem öldükten sonra bile bırakmadı annemleri, 57 sene analık etti anneme, annem öldüğünde kendisi yıkadı ben kızımı başkasına elletmem diye öyle bir sevgisi vardı ki, annem ölünce gözlerinin feri söndü resmen ama annem hep anlatırdı, kendi doğurduğunu kayırdı derdi yani ne olursa olsun öz gibi olmuyor. Anneannemin annem ve teyzem için yaptıkları akıl almaz şeyler ama yine de hissedilmiş o üveylik o yüzden bu konuda çok kesin konuşmamak lazım, bin bilinmeyenli denkleme benziyor, üç yetişkin; anne, üvey anne ve babanın tam uyumu ve hep doğru davranması mümkün değil cabası olarak işgüzar onlarca akraba da oluyor tabi
 
Son düzenleme:
="ATTRAENTE, post: 52722362, member: 95628"]Bundan 5 sene önce olsa size hak verirdim
Bu sitede evlat edinmek üzerine açılmış bir konum bile var
Ancak sonra çocukları olan bir adamla evlendim ve işin iç yüzünü gördüm, yaşadım
Anladım ki insan evlatlık aldığı bir çocuğu sevebilir ama anası babası başında olan çocuk başka bir durum
Ben anladım E eftelya2015 in ne demek istediğini, kaldı ki benim çocuğum yok. Bu işlerde %100 denge mümkün değil asla. Pişman mıyım yaptığım evlilikten, hayır, bin kere olsa bin kere eşimi seçerdim ama üvey annelik öyle dışarıdan göründüğü gibi değil, gördüğüm en mükemmel üvey anne anneannem, dedem öldükten sonra bile bırakmadı annemleri, 57 sene analık etti anneme, annem öldüğünde kendisi yıkadı ben kızımı başkasına elletmem diye öyle bir sevgisi vardı ki, annem ölünce gözlerinin feri söndü resmen ama annem hep anlatırdı, kendi doğurduğunu kayırdı derdi yani ne olursa olsun öz gibi olmuyor. Anneannemin annem ve teyzem için yaptıkları akıl almaz şeyler ama yine de hissedilmiş o üveylik o yüzden bu konuda çok kesin konuşmamak lazım, bin bilinmeyenli denkleme benziyor, üç yetişkin; anne, üvey anne ve babanın tam uyumu ve hep doğru davranması mümkün değil cabası olarak işgüzar onlarca akraba da oluyor tabi
Ben de zaten annelik yapsın demedim, çocuğun annesi varmış zaten. Ama bi yerde dedi ki oğlanın başına bişey gelse ya da hasta olsa tüh der geçerim. Bana abartı geldi. Çocuklu biriyle evlenilecekse ve çocuk o eve haftada bir gelecekse bazı şeyler düşünülüp evlenilmeli. Çocuğa anne baba gibi değil ama abla veya abi gibi yaklaşabilir miyim diye. Diğer türlüsü çocuğa eziyet. Ama eftelya eşine evlenmeden belirtmiş nasıl gördüğünü. Burda eşi suçlu. Mesela ben bana senin çocuğun yolda gördüğüm çocuklardan farklı değil dese asla evlenmem onunla. Sen de benim yolda gördüğüm insanlardan farklı değilsin derim. Olay bu yani.
 
Merhaba, yaşadığınız süreç çok zor bunu kesinlikle kimse inkar edemez, üstelik hamilesiniz ve bu ilk gebelik süreciniz. Hem hassas bir dönem hemde en özel döneminiz. Karşınızdaki 20 yaş üstü bir kız olsa kasti yapılan şeyler olabilirdi. Ama henüz 8 yaşındaki bir kız çocuğundan bahsediyoruz. Kendinizi onun yerine koyup enpati yapabilirsiniz. Yaşı bu süreçleri atlatabilmesi için çok küçük. Anne ve babası ayrı üstelik kız çocukları babaya çok düşkün olur ve babasının yanında sevgisini böldüğünü hissettiği bir kadın var onun gözünde üstelik bu yabancı bir kadın... Şuanda eşinizin yaptığını da doğru bulmuyorum ama yaşadıkları bu olumsuzluktan dolayı kızına eksiklik hissetirmemek adına buşekilde bir davranış sergiliyorlar. Benim size önerim, Eşinizle konuşup bir terapiste gitmeniz kız çocuğuna karşı nasıl bir yol izlemeniz gerekiğini ve sizin aranızdaki bu sürecin nasıl geçmesi gerektiği hakkında yardım alabilirsiniz. Umarım bu durumlarınız düzelir. Sağlıklı ve kolay bir doğum gerçekleştirmeniz dileğiyle.
 
Esim bu konuda istekli. Ama dil problemi var. Ingilizce benim ana dilim degil o yuzden kendimi rahat ifade edebilir miyim bilmiyorum. O turkce biliyor ama ayni sorun onun icin de gecerli. Kendisi bir seans ofke kontrolu terapisine gitti. Gorunen o ki hicbir ise yaramamis. Aklinda kalan tek sey siddetin boyutlari oldugu ve kendisininkinin cok da onemsenmeyecek derecede oldugu. Halbuki hamileyken beni yerlerde sürükleyip sokaga atti. Benim de konusmayarak ona duygusal şiddet uyguladigimi iddia ediyor ve kendisini boyle haklilastiriyor malesef.
 
Esinizle konusup bir aile terapistine gitmenizi öneririm. Tabi onlari buna ikna etmek ne kadar kolay onuda bilemiyorum. Allah sabir versin ama bence suan kendini ve bebegini dinle rahatlikla dogumunu yap sonucta senin ilk yavrun tadini cikar.
Esim bu konuda benden daha hevesli Allaha sukur. Iyi bir aile terapisti bulunca
Esinizle konusup bir aile terapistine gitmenizi öneririm. Tabi onlari buna ikna etmek ne kadar kolay onuda bilemiyorum. Allah sabir versin ama bence suan kendini ve bebegini dinle rahatlikla dogumunu yap sonucta senin ilk yavrun tadini cikar.
Esim terapiste gitme konusuna sicak bakiyor. Hatta kendisi onerdi. Sanirim en dogru cozum ya da adim bu olacak. Teşekkürler yanıt icin.
 
Çocuk konusu cidden evlenmeden önce hiç canınızı sıkmamış mıydı?
Nasıl baş ederim demediniz mi?
Eşime evlilik öncesi sorduğum sorularda çocuğun varsa saklı gizli bir yerde söyle sonradan çıkarsa boşarım seni diye havadan atıp tutmuşluğum bile vardır.
Eğitimlisiniz,illa ki görüp geçirmiş birisinizdir,bunları öngörmeniz gerekiyordu.
Kilit nokta babası.
Çocuğun davranışlarının normal olmadığını anlaması ve gerekli tedaviyi yaptırması gerekiyor.
Ayrıca okul çağında çocuk,orada ne zaman açılıyor bilmiyorum ama yakında başlayacak en azından.
Okula giderken de mi sizde kalacak?
Evlenmeden once kiziyla tanistik. Hatta hemrn hemen tum görüşmelerimizde, aile tanismalarinda yanimizdaydi ve cok iyi anlasiyorduk. Normalde cocuklarla aram cok iyidir. Su ana kadar hic sorun yasamamistim. Yegenlerimle gunlerce hic sıkılmadan vakit geçirebilirim. Sorunlar uvey kizimla ayni evde yasamaya baslayip babasiyla olan sagliksiz iliskisinj farkedince basladi.
 
Cocuklarin hep cok sevdigi biri oldum çünkü çocukla cocuk olmaya bayiliyorum. Sizde oyle olun. Mesela bu hafta gelecegi zaman ona kocaman bir hediye paketi verin. Ve hediyeyi verirkende hediyeyi icinizden geldigi icin aldiginizi gorunce aklina onun geldigini soyleyin. Ve tesekkur beklemeden verin. Mesela sevdigi bir kurabiyeyi yapin ve bunu yaparken basit seylerde yardim etmesini isteyin. Ve yaparkende ben o kurabiye nasil yapiyor tam bilmiyorum belk yardim edersen guzel birsey yapariz diyin.mesela buzdolabindan yunurtayi vermesini isteyin sutu isteyin vs. Zamanla aranizda ki buzlar eriyecektir.
Belki sizden daha da fazla cocuk asigi bir insanim. Ve evlenmeden once cok iyimser ve hevesliydim. Ona bir abla, buyuk bir arkadad olacaktim. Dediginiz herseyi yapmaya calistim.baslarda. ama babasindan bir dakika bile ayrilmak istemedigi icin benimle vakit gecirmek istemiyor.
 
Belki sizden daha da fazla cocuk asigi bir insanim. Ve evlenmeden once cok iyimser ve hevesliydim. Ona bir abla, buyuk bir arkadad olacaktim. Dediginiz herseyi yapmaya calistim.baslarda. ama babasindan bir dakika bile ayrilmak istemedigi icin benimle vakit gecirmek istemiyor.
o zaman oyunlara eşinizide dahil edin. sizin liderliğinize ihtiyaç duyuyorlar demektir. beraber bir piknik organize edin yakar top oynayın. ip atlayın. sizde olayların bir parçası olun. onlar baba kız takıldıkça siz hep dışlanmış kalacaksınız.
 
="gumushalhal, post: 52723259, member: 850323"]Evlenmeden once kiziyla tanistik. Hatta hemrn hemen tum görüşmelerimizde, aile tanismalarinda yanimizdaydi ve cok iyi anlasiyorduk. Normalde cocuklarla aram cok iyidir. Su ana kadar hic sorun yasamamistim. Yegenlerimle gunlerce hic sıkılmadan vakit geçirebilirim. Sorunlar uvey kizimla ayni evde yasamaya baslayip babasiyla olan sagliksiz iliskisinj farkedince basladi.
sağlıksız ilişkilerini fark edince olaylar başladı diyorsunuz..farkında olmadan yönetmeye çalışmış olabilir misiniz? Şunu yapmayın bunu yapmayın söyle yapın gibi. Onlar da kendi aralarında konuşup eğlenmeye başlamış olabilirler bu nedenle. Çünkü duydunuz bir sürü kişi mesela ben de o yaşta kendi başıma saç tarayıp yıkanmıyordum dedi. Sizin beklentileriniz yüksek olabilir. Ya da yeğen veya yakın başka çocuklarda gördüğünüz şeyin her çocukta aynı olması gerektiğini düşünüyorsunuzdur. Kendinizi de eleştirdiniz mi hiç? Çünkü ben satır aralarında hiç kendinizde de sorun olduğunu belirten bir şey okumadım..hep eş ve çocuğun sorunlu hallerinden bahsetmişsiniz.
 
Sorunlar uvey kizimla ayni evde yasamaya baslayip babasiyla olan sagliksiz iliskisinj farkedince basladi

Anlattığın kadarıyla aralarındaki ilişki normal bir baba-kız ilişkisi. Beraber uyumak istemesi, seni kabullenememesi cok normal. Ona karşı anlayışlı olmalısın. Çocuğun aldığı terbiye senin terbiyene denk olmayabilir. Bunda kültür farkının rolü büyük. Siz hangi ülkedesiniz bilmiyorum ama özellikle batı ülkelerinde çocukların yetişkin gibi fikirlerinin alındığına çok şahit oldum. 8 yaşındaki bir çocuk tartışmalarda araya girip fikir beyan edebilir, tatilde nereye gidileceği ona da danışılabilir. Bu cocuk ille de şımarık olacak demek değildir. Kişisel hijyen ve evin tertip düzeni konusunda sen ona yardımcı olabilirsin. Üvey de olsa ilerde çocuğunun ablası olacak bu çocuk. Kısacası ilişkiyi rayına oturtmanız şart. Açıkçası ben senin yaklaşımında da hatalar buldum. Biraz daha anlayışlı olmalısın.
 
Neden sevmek zorunda kendi çocuğu varken? O çocuğun zaten bir annesi var. İkincisine de gerek yok. Herkesin önceliği kendi çocuğudur. Eftelyanın da öyle. Çocuğa zarar vermediği sürece sorun yok. Çocukta ondan annesi olmasını beklemiyordur. 11 yaşında kocaman çocuk. Alışacak mecburen. Artık babasının önceliği olan başka bir ailesi var. Keşke boşanmasalardı ama artık olmuş. Kabullenecek. Ben Eftelyanın tavrını çok doğru buldum.


bütün söylediklerinize katılıyorum bir cümle hariç. Babasının önceliği olan bir ailesi var hoş bir cümle değil. o zaman ya o çocuk da kendisini o aileye dahil hissedecek,ki bunu da üvey annesi olan kişi ve babası sağlayacak,ya da baba önceliğini ailesine vermeyecek o çocuk da onun için diğer çocuktan farksız olacak. eğer baba veya eşi bunu sağlayamazsa orda üvey anne nefreti başlıyor. benim babam annemle ayrıldıktan sonra dengeyi kuramayıp "önceliğim olan başka bir ailem var" kafasına girseydi şuan evine gitmezdim. babanın önceliği olan başka bir ailesi yok,önceliği olan "ailesi" var ve o çocuk da o aileye dahil.
 
Esim bu konuda istekli. Ama dil problemi var. Ingilizce benim ana dilim degil o yuzden kendimi rahat ifade edebilir miyim bilmiyorum. O turkce biliyor ama ayni sorun onun icin de gecerli. Kendisi bir seans ofke kontrolu terapisine gitti. Gorunen o ki hicbir ise yaramamis. Aklinda kalan tek sey siddetin boyutlari oldugu ve kendisininkinin cok da onemsenmeyecek derecede oldugu. Halbuki hamileyken beni yerlerde sürükleyip sokaga atti. Benim de konusmayarak ona duygusal şiddet uyguladigimi iddia ediyor ve kendisini boyle haklilastiriyor malesef.
Ya şu öfke kontrolü terapisi falan diye diye normalleştiriliyor basite indirgeniyor sanki şu şiddet olayı. "Ay işte geçen beni yerlerde sürükledi ama öfke kontrolü terapisine başladı, öfkesini kontrol etmeyi öğrenecek yapmayacak." Böyle bi dünya var mı?

Aydınlatmak istiyorum, hamileyken sizi yerlerde sürükleyen adam bunu sadece öfkesinden yapmıyor. Sizi sevmediği, aşağıladığı, hor gördüğü, değer vermediği için yapıyor.
 
Onca kurulu düzeninizi malınızı mülkünüzü bırakıp hamileyken yerlerde sürüklenmek için mi evlenip yurtdışına gittiniz? Konuda gördüğüm tek sağlıksız ilişki eşinizle ikinizin ilişkisi. Sizin asıl probleminiz de çocuk değil bu olmalıydı diye düşünüyorum. Ha ama terapiye gidiyormuş ok.
 
Esim bu konuda istekli. Ama dil problemi var. Ingilizce benim ana dilim degil o yuzden kendimi rahat ifade edebilir miyim bilmiyorum. O turkce biliyor ama ayni sorun onun icin de gecerli. Kendisi bir seans ofke kontrolu terapisine gitti. Gorunen o ki hicbir ise yaramamis. Aklinda kalan tek sey siddetin boyutlari oldugu ve kendisininkinin cok da onemsenmeyecek derecede oldugu. Halbuki hamileyken beni yerlerde sürükleyip sokaga atti. Benim de konusmayarak ona duygusal şiddet uyguladigimi iddia ediyor ve kendisini boyle haklilastiriyor malesef.

Ya konusu açılmışken şu "öfke kontrolü" olayına bir değinmek istiyorum ben. Öfke aslında sağlıklı bir duygudur ama bizi kızdıran her şeye fiziksel olarak saldırma hakkını vermez. Dövüp, yerlerde sürükleyip, her türlü fiziksel zarar verip sonra "Ben öfkemi kontrol edemiyorum yieaa" diyemezsin, insanlar bunu yaparken bilinçsiz değildir bilinçli yaparlar bunu. Öfkeyi sağlıklı bir şekilde ifade etmek başka şiddet uygulamak bambaşkadır. Şiddet işin içine girerse mevzu bambaşka olur. Ayrıca bir seansla hiçbir şey düzelmez elbette, terapist sihirli değnek mi dokunduracak sanıyorsunuz? Böyle bir adamın yıllarca terapi görmesi lazım.
 
bütün söylediklerinize katılıyorum bir cümle hariç. Babasının önceliği olan bir ailesi var hoş bir cümle değil. o zaman ya o çocuk da kendisini o aileye dahil hissedecek,ki bunu da üvey annesi olan kişi ve babası sağlayacak,ya da baba önceliğini ailesine vermeyecek o çocuk da onun için diğer çocuktan farksız olacak. eğer baba veya eşi bunu sağlayamazsa orda üvey anne nefreti başlıyor. benim babam annemle ayrıldıktan sonra dengeyi kuramayıp "önceliğim olan başka bir ailem var" kafasına girseydi şuan evine gitmezdim. babanın önceliği olan başka bir ailesi yok,önceliği olan "ailesi" var ve o çocuk da o aileye dahil.
Söylediklerinizin çoğunda haklısınız fakat annesi babası ayrılan çocuk şımartılırsa o diğer çocuklara haksızlık olur. Şahsen benim üvey abim ablam olsa ve babam hatta annem onları kayırsa hiçbirinin yüzüne bakmazdım ki ben hiçbir üvey annenin çocuğa yaşanabildiğini de duymadım. Dolayısıyla boşanmış çocuk daha fazla ilgiye muhtaç diye şımartılırsa büyük sorunlara yol açar. Baba hem ilk hem de ikinci eşinden olan çocuklarına eşit sevgi gösterecek. Annelerde kendi çocuklarına sevgi gösterecek. İkinci eş birinci eşin çocuğunu el üstünde tutmak zorunda değil üzgünüm. Onu kendi annesi el üstünde tutacak.
 
efetlya benım :KK66: tabıkıde ıkıncı plana atılmamalı ama baba yada anne evlenen hangısı ıse ıkı tarafa da esıt mesafede davranmalı hele bırde ıkıncı evlılıktende bır yada daha fazla cocuk dunyaya geldı ıse asla ılkıne ayrı bır muamele yapılmamalı ıyı yada kotu anlamda sartlar esıt olmalı....
sonucta kımse ıstemez evlenıpte ayrılmak, kımse bır cocugun anne ve babasından ayrı bır hayat surmesını de ıstemez ama bunun kararını veren ebeveynler ıse ılerde oluşabılecek durumlarda evlılık yenı bır ılıskı yenı bır cocuk vs vs dengeyı de onlar kurmalı dıye dusunuyorum ve ebeveynlerın hayatına gıren ıkıncı estende saygıdan fazlasını beklememek gerekır cunku ne kadar severse sevsın kendı canınızdan kanınızdan olan bır cocuga verdıgınız sevgı ıle sızden olmayan bırırne verdıgınız sevgı aynı olmaz..
durust olayım esımın oglunu sevıyorum ama hasta olsa, basına bırsey gelse en fazla tuh der gecerım fazla umursamam, kendı kızıma bırsey olsa dunyayı yıkarım yanı bırı can bırı canan....

size bir yere kadar hak verdim ama şu mesajınızdaki bir cümleye de "yazık o çocuğa" demekten başka bir şey diyemedim. Hangi vicdanın ürünü acaba bu sözler? sokakta tanımadığın bir çocuk hastalansa insan ah yazık der. Televizyonda orda burda gördüğümüz kanser hastası vs çocuklara hepimiz üzülüyoruz,başına bir iş gelmiş,öldürülmüş çocuklara da üzülüyoruz. Ama evimizde olan,"ailemizden" saymasak bile evimize gelmiş,soframıza oturmuş bir çocuğa "hastalansa tüh der geçerim" demek ne kadar acımasız bir tutum.

Ben sizin o çocuk evinize geldiğinde mesafeli vs durduğunuza pek inanamadım. Büyük ihtimalle yüzünüz falan düşüyordur mesajınızdan bile belli o soğukluk. eşiniz biliyor mu acaba çocuğu hakkında böyle düşündüğünüzü?
Benim iki tane "üvey" kardeşim var. ki bakın benim babamın eşi annemle ayrılmasına sebep olan kadın ona bile saygı duyarım. çocuklarını kardeşim yerine koyarım ki zaten öyleler. Sizin bu tavrınız çocuğunuzun da abisinden nefret etmesine sebep olabilir. Siz bence o çocuğu yabancı görmek yerine eşinizin hatrına sokaktan geçene davrandığınız gibi davranmayın. Kendi başınıza gelebilecek bir işi,çocuğunuzun aynı duruma düşebileceğini unutmayın. Babasının evinde misafir konumuna düşmeyi istemez kimse.
 
Soylemeden edemicem ne kadar katı bi kalbiniz var iyi ki ayni durumda değilsiniz siz belli ki üvey annelik yapicaksiniz.
Sevgi,merhamet,şefkat her sorunu cozer.
Evet sevmek zorunda değil ama sevmediğini belli etmemek zorunda.Ona anlayisli yaklaşmak zorunda kendi huzuru için de bu gerekli.Eşler bosanabilir ama cocuklardan bosanilmaz adam yeniden evlendi diye kizini yok sayicak hali yok ya.
Ayrica 8 yasinda bi çocuk tabi ki babasinin prensesi gibi davranır.Ben 24 yasindayim hala öyle davraniyorum.
Konu sahibi sen de 8 yaşındaki çocuktan yetiskin gibi davranmasini bekleyemezsin.Benim annem babam birlikte ama o yaslarda beni de annem yikar, saclarimi tarar ,döktüğümü silerdi.
Sekiz yaşında bir çocuk saç örme; yıkanma gibi şeyleri yapabilir. Ayrıca; babasının prensesi gibi davranma konusuna gelince; tabii ki davranabilir ama artık bir kardeşi olacak ve prenseslik makamı paylaşılacak. O doğacak çocuğun da o kız kadar her şeye hakkı var. Hep bana hep bana olmaz. Konu sahibinin önceliği de tabii ki kendi çocuğu olacak. Dünya o kızın etrafında dönmüyor. Hayatın gerçekleri bu. Konu sahibinin zaten çocuğa kötü davrandığını düşünmüyorum. Kaldı ki; sevmek zorunda da değil. Saygılı davranması yeterli. Konu sahibi ne yaparsa yapsın o kız onu annesi olarak bilmeyecek ve değil de zaten. Kız da onun öz kızı değil. Kendi çocuğu ön planda olacak tabii ki. Katı kalpli olamama gelince; sadece oldukça rasyonelim ve duygularımla hareket etmiyorum o kadar.
 
Eftelya kim? Konuda bahsedilen çocuk 8 yaşında. Bir de babasının önceliği olan başka aile ne demek? 2. evliliği yapınca ilk evlilikten olan çocuk 2.plana mı atılmalı?
Hayır iki çocuğa eşit davranılıp eski karısının eski sıfatı aldığı ve evlendiği kişinin karısı olduğu algılanmalı.
 
aslında ebeveynler ayrı oldugu için ona hissettirmemeye ,kırmamaya, o eksikliğini bu şekilde kpatmaya çalışıyor eşiniz.
ama yanlış yapıyor bana göre. ne olursa olsun her çocuk olumsuzluklar karşısında nasıl başeder gibi bir alışkanlık kazanmalı..hayat hep pozitif değil sonuçta..
vicdanen rahatsız bence eşiniz. bunun için aile terapistinden yardım almalısınız..
çok zor durumunuz gerçekten. kendi çocuklarımız bile bazen bunlrı yapabiliyor ve biz öz anne olmamıza ragmen bunalabiliyoruz.. çocugunuz dogdugunda daha iyi olacak diye düşünüyormuş eşiniz.. ben şahsen kendi fikirimi beyan ediyorum ki daha çok sorunlar olacak.. bunları adlandıramıyorum şuan ama bir çok sorunda birlikte doğacak bence. ama eşinizden kaynaklı sorunlar küçük kızdan bahsetmiyorum..
 
Son düzenleme:
Back