• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Üvey anne olmak

Söylediklerinizin çoğunda haklısınız fakat annesi babası ayrılan çocuk şımartılırsa o diğer çocuklara haksızlık olur. Şahsen benim üvey abim ablam olsa ve babam hatta annem onları kayırsa hiçbirinin yüzüne bakmazdım ki ben hiçbir üvey annenin çocuğa yaşanabildiğini de duymadım. Dolayısıyla boşanmış çocuk daha fazla ilgiye muhtaç diye şımartılırsa büyük sorunlara yol açar. Baba hem ilk hem de ikinci eşinden olan çocuklarına eşit sevgi gösterecek. Annelerde kendi çocuklarına sevgi gösterecek. İkinci eş birinci eşin çocuğunu el üstünde tutmak zorunda değil üzgünüm. Onu kendi annesi el üstünde tutacak.

söylediklerimle alakasız konuşmuşsunuz. Siz "adamın önceliği olan başka bir ailesi var" diyorsunuz,ben de hayır yok diyorum. ya o çocuk da o aileye dahil olacak ya da önceliği falan olmayacak adamın. Öyle şey olmaz. Çocuğun annesi de evlendiyse annesinin önceliği de diğer çocukları ve eşi olsun. E o çocuk ne olacak?

benim babamla ilgili mesajımı okuyup böyle bir çıkarımda bulunduysanız babamın beni el üstünde tutması hiçbir sorun çıkarmadı çünkü herkes bunu kaldıracak olgunluktaydı. Şimdi 10 yaşında kardeşim var,babam ve eşinin çocuğu,bana yapılan her şey ona da yapılıyor. babanın ve annenin imkanlarıyla alakalı bir şey. o çocuğu hiç kimse "kendi annesi ilgilenir" diyerek kocasının önceliği olduğunu düşünüp ikinci plana itemez,umarım anşatabilmişimdir.
 
aslında ebeveynler ayrı oldugu için ona hissettirmemeye ,kırmamaya, o eksikliğini bu şekilde kpatmaya çalışıyor eşiniz.
ama yanlış yapıyor bana göre. ne olursa olsun her çocuk olumsuzluklar karşısında nasıl başeder gibi bir alışkanlık kazanmalı..hatay hep pozitif değil sonuçta..
vicdanen rahatsız bence eşiniz. bunun için aile terapistinden yardım almalısınız..
çok zor durumunuz gerçekten. kendi çocuklarımız bile bazen bunlrı yapabiliyor ve biz öz anne olmamıza ragmen bunalabiliyoruz.. çocugunuz dogdugunda daha iyi olacak diye düşünüyormuş eşiniz.. ben şahsen kendi fikirimi beyan ediyorum ki daha çok sorunlar olacak.. bunları adlandıramıyorum şuan ama bir çok sorunda birlikte doğacak bence.
Aynı fikirdeyim. Eğer kocam çocuğuma ilk çocuğuna yaptığı şeylerden eksik tek bir şey yapsa bile kapının önüne koyardım onu.
 
söylediklerimle alakasız konuşmuşsunuz. Siz "adamın önceliği olan başka bir ailesi var" diyorsunuz,ben de hayır yok diyorum. ya o çocuk da o aileye dahil olacak ya da önceliği falan olmayacak adamın. Öyle şey olmaz. Çocuğun annesi de evlendiyse annesinin önceliği de diğer çocukları ve eşi olsun. E o çocuk ne olacak?

benim babamla ilgili mesajımı okuyup böyle bir çıkarımda bulunduysanız babamın beni el üstünde tutması hiçbir sorun çıkarmadı çünkü herkes bunu kaldıracak olgunluktaydı. Şimdi 10 yaşında kardeşim var,babam ve eşinin çocuğu,bana yapılan her şey ona da yapılıyor. babanın ve annenin imkanlarıyla alakalı bir şey. o çocuğu hiç kimse "kendi annesi ilgilenir" diyerek kocasının önceliği olduğunu düşünüp ikinci plana itemez,umarım anşatabilmişimdir.
Bakın sizin kardeşinizle durumunuz eşitmiş. Böyle bir durumda sorun çıkmaz zaten. Dahil olmak kısmına gelince; aileye dahil olmak demek o kadını annesi olarak kabul etmesi demek bana göre; bunu o çocuğun kabul etmesi beklenemez. İster istemez hırçınlaşıyor çocuklar ama onu sakinleştirmesi gereken, eşini ve doğacak çocuğu mağdur etmeden, babadır. Kadının böyle bir görevi yok. O adam başka bir kadını seçip evlendiyse ve ortada küçücük bir bebek varsa öncelik onlarındır kusura bakmasın kimse. Çocuk aileye dahil olmak isterse tabii ki olur ama kimsenin kapris çekmek zorunda olduğunu düşünmüyorum. Yazdıklarım doğrudan konuda ki çocukla ilgili. Üstünüze alınmayın lütfen. Ayrıca; annesi babası boşanmış olmak çocuğu ayrıcalıklı pozisyona sokmamalı.
 
Aynı fikirdeyim. Eğer kocam çocuğuma ilk çocuğuna yaptığı şeylerden eksik tek bir şey yapsa bile kapının önüne koyardım onu.
olacak. çünkü diğer kızın annesiyle ayrı ama yeni doğacak çocuk öz ailesiyle gibi tesellilerle diğer kızını önde tutacak..
önde tutması değil problem tabiki tutacak ama her ebeveyn için geçerli bir kural var ki ; o da çocuklarına hayattaki zorlukları da aşılamak ..
 
olacak. çünkü diğer kızın annesiyle ayrı ama yeni doğacak çocuk öz ailesiyle gibi tesellilerle diğer kızını önde tutacak..
önde tutması değil problem tabiki tutacak ama her ebeveyn için geçerli bir kural var ki ; o da çocuklarına hayattaki zorlukları da aşılamak ..
O iş olmaz ama. Ne yani bebeğin suçu; annesi ve babasıyla birlikte olmak mı?
 
Bakın sizin kardeşinizle durumunuz eşitmiş. Böyle bir durumda sorun çıkmaz zaten. Dahil olmak kısmına gelince; aileye dahil olmak demek o kadını annesi olarak kabul etmesi demek bana göre; bunu o çocuğun kabul etmesi beklenemez. İster istemez hırçınlaşıyor çocuklar ama onu sakinleştirmesi gereken, eşini ve doğacak çocuğu mağdur etmeden, babadır. Kadının böyle bir görevi yok. O adam başka bir kadını seçip evlendiyse ve ortada küçücük bir bebek varsa öncelik onlarındır kusura bakmasın kimse. Çocuk aileye dahil olmak isterse tabii ki olur ama kimsenin kapris çekmek zorunda olduğunu düşünmüyorum. Yazdıklarım doğrudan konuda ki çocukla ilgili. Üstünüze alınmayın lütfen. Ayrıca; annesi babası boşanmış olmak çocuğu ayrıcalıklı pozisyona sokmamalı.

Benim için de aileye dahil olmak yapılan planlara,aktivitelere dahil olmak,eve gelince misafir gibi muamele görmek değil evin bir ferdi olduğunu hissetmektir. Bunu bir çocuğa sağlamak bu kadar zor değil. kimseden insanüstü bir çaba beklenmiyor. Biraz güleryüz,biraz anlayış. Hiçbir baba da çocuklarını ayırmaz zaten. Kadın o çocuğa soğuk davranırsa baba da o soğukluğu kapamak için onun üzerine düşer.
 
söylediklerimle alakasız konuşmuşsunuz. Siz "adamın önceliği olan başka bir ailesi var" diyorsunuz,ben de hayır yok diyorum. ya o çocuk da o aileye dahil olacak ya da önceliği falan olmayacak adamın. Öyle şey olmaz. Çocuğun annesi de evlendiyse annesinin önceliği de diğer çocukları ve eşi olsun. E o çocuk ne olacak?

benim babamla ilgili mesajımı okuyup böyle bir çıkarımda bulunduysanız babamın beni el üstünde tutması hiçbir sorun çıkarmadı çünkü herkes bunu kaldıracak olgunluktaydı. Şimdi 10 yaşında kardeşim var,babam ve eşinin çocuğu,bana yapılan her şey ona da yapılıyor. babanın ve annenin imkanlarıyla alakalı bir şey. o çocuğu hiç kimse "kendi annesi ilgilenir" diyerek kocasının önceliği olduğunu düşünüp ikinci plana itemez,umarım anşatabilmişimdir.

Arti çocuğun öz annesi de çocukla ilgilenmiyor olabilir,sorumsuz bencilin teki olabilir...Ne olacak " amaan benim çocuğum değil ya banane " mi ? İşte bu çok acımasızca geliyor bana.
Herkes kendi çocuğunu en çok sever elbette , ama eşin çocuğuna da biraz sevgi göstermek , önemsemek,ailenin bir parçası olduğunu hissettirmek,kimseye bir şey kaybettirmez aksine çok şey kazandırır diye düşünüyorum...Bu söylediklerim de kadının kendi çocuğunu ilk sırada tutmasına,ona gelecek hazırlamasina,yatırım yapmasına engel şeyler değil.
 
Mesele şu bu çocuk öz kızınız olsaydı , babasıyla olan ilişkisini yine böyle eleştirirmiydiniz yoksa kızım ve babası çok iyi anlaşıyor diye mutlu mu olurdunuz?
O sizi rakip görüyor evet ama üzgünüm sizde onu rakip görüyorsunuz.
Uzman desteği almanızı tavsiye ederim.
 
Arti çocuğun öz annesi de çocukla ilgilenmiyor olabilir,sorumsuz bencilin teki olabilir...Ne olacak " amaan benim çocuğum değil ya banane " mi ? İşte bu çok acımasızca geliyor bana.
Herkes kendi çocuğunu en çok sever elbette , ama eşin çocuğuna da biraz sevgi göstermek , önemsemek,ailenin bir parçası olduğunu hissettirmek,kimseye bir şey kaybettirmez aksine çok şey kazandırır diye düşünüyorum...Bu söylediklerim de kadının kendi çocuğunu ilk sırada tutmasına,ona gelecek hazırlamasina,yatırım yapmasına engel şeyler değil.
Sizin söylediğiniz gibi bir üvey anne olan kişi kadın gibi kadın insan gibi insan olan, olgun, en başta kocasını seven-sevilen mutlu ve bu yüzden mutlu eden bir kadındır. Aksini savunanların bu özelliklerin bazılarından mahrum olduğu kesin. Küçücük çocuklara karşı hırs ve hazımsızlık dolu kindar cümleler kurulmuş, hayret.
 
evet farkındayım ve aralarındakı ılıskıye mudahıl oldugum yok ama abisi olarak ondan bır beklentım de yok yanı ılerde ne olur hayat ne gosterır bılmem ama ona abılık yapsın sahıp cıksın gıbı bır derdım yok ılla kardesı olsun yada olmalı gıbı de bır takıntım yok kızım ıcın..
ıkısı arasındakı ılıskı onları baglayan bır durum. ama ben kızım dısında baska bır cocuga ne annelık yaparım ne de ıhtıyaclarını gıderme anlamında sahıp cıkarım herkes kendı dogurdugundan mesuldur benım gozumde...
Yazdıklarınız tüylerimi ürpertti. Siz de belki ayrılırsınız ve çocuğunuzun babası başla biriyle evlenir. O kişi de sizin çocuğunuz için böyle düşünse böyle soğuk olsa me hissedersiniz. Kendi çocuğuma yapılmasını istemediğim bir şeyi bir başkasının çocuğuna isteyemem. Allah çocuklarımızı merhametli insanlarla karşılaştırsın
 
O tip aktivitelere katılır çocuk diye düşünüyorum. Konu sahibi de aksi bir şey yazmamış sanırım.
Benim için de aileye dahil olmak yapılan planlara,aktivitelere dahil olmak,eve gelince misafir gibi muamele görmek değil evin bir ferdi olduğunu hissetmektir. Bunu bir çocuğa sağlamak bu kadar zor değil. kimseden insanüstü bir çaba beklenmiyor. Biraz güleryüz,biraz anlayış. Hiçbir baba da çocuklarını ayırmaz zaten. Kadın o çocuğa soğuk davranırsa baba da o soğukluğu kapamak için onun üzerine düşer.
 
Evin hanımı mı:işsiz: anlayış tarzınızda bile kültür farklılığı o kadar belli oluyor ki. Siz peki neden illa otorite kurmaya çalışıyorsunuz arkadaşça yaklaşmayı deneseniz. Bir de babasının kızına bir haddini bildirmesini istiyor gibisiniz bu ilişki sizi çok yormuş mantığınızı değiştirmezseniz siz çok yıpranırsınız
Evet aslinda dog
Ya şu öfke kontrolü terapisi falan diye diye normalleştiriliyor basite indirgeniyor sanki şu şiddet olayı. "Ay işte geçen beni yerlerde sürükledi ama öfke kontrolü terapisine başladı, öfkesini kontrol etmeyi öğrenecek yapmayacak." Böyle bi dünya var mı?

Aydınlatmak istiyorum, hamileyken sizi yerlerde sürükleyen adam bunu sadece öfkesinden yapmıyor. Sizi sevmediği, aşağıladığı, hor gördüğü, değer vermediği için yapıyor.
Bu iliskide beni en cok yıpratan sey aslında bu oluyor: bana yaptıkları aklıma geldikce kendimi daha da asagılanmıs hissediyorum. cunku dediginiz gibi; bir insan gercekten deger verdigi, el ustunde tuttugu birine ne olursa olsun bunu yapmaz. Ya da en azından dort kere yapmaz ki ben benzer durumu beraber yasadıgımız 6 ayda dort kez tecrube ettim malesef. Her seferinde bunun benim kırmızı cizgim oldugunu ve bir daha affetmeyecegimi soyluyorum, ama giderek durumu kabulleniyorum sanki. Bu da beni korkutuyor. Çünkü siddet goren bircok kadın bu sarmalın icine girerek kendilerini degersiz ve karsılarındaki kisiyi haklı gormeye baslıyorlar.
 
evlenirken çocuğu olduğunu biliyordun. bunları tahmin etmen gerekirdi. çift terapisi anca çözer sizin olayı
En kısa zamanda cift terapisi almayı planlıyoruz. Ama esim zaten doktor ve psikiyatri servisinde calismis. Teorik olarak herseyi biliyor. Ben de psikoloji ve ilisikiler uzerine bazı okumalar yaptım gecmiste. Yine de profesyonel birinden yardım almak motive edici olabilir. Su an en iyi cıkıs yolu bu gibi.
 
Insallah cocugunuz olunca hersey yoluna girer oglunuzu uvey kizinizdan uzak tutmaya onla yanliz birakmamaya dikkat edin öz kardesler arasinda bile kiskanclik yasaniyor
Bu konuda benim de endiselerim vardı. Cunku uvey kızıma haberi ilk verdigimizde tepkisi onu oldurecegim seklinde oldu. Sonra da bu bebegi iptal edemez miyiz diye sormaya basladı. Ama esimle endiselerimi paylastıgımda mantıksız paranoya urettigimi soyluyor. İlk ay annem yanımda olacak. O tedbirli davranır. Sonrasında ben iki ay turkiyeye gitmeyi planlıyorum. Dondugumde de belki bazı seyler yoluna girmis olur.
 
Gerçekten çok zor bir durum. 8 yaşında ve bambaşka bir ortamda yetişmiş bir çocuk. Birbirinize alışıp birbirinizi kabullenmeniz biraz zaman alacaktır. Ergenliği atlatmış olgun bir çocuk olsaydı belki sizi anlayabilirdi fakat henüz küçük ve sizi de tanımıyor. İş eşinizde başlıyor ve bitiyor aslında. Çünkü ikinizi de tanıyan o. Bu nedenle öncelikle eşinizle konuşmanız gerekir. Sizi rahatsız eden, canınızı sıkan konularla ilgili oturup konuşmalısınız. "Ne yapabiliriz, öncelikle yapmamız gerekenler nelerdir?" bu soruya bir yanıt bulup ortak karar vermelisiniz Gerekirse profesyonel destek almalısınız. Daha çok küçük ve babasını paylaşma düşüncesi onu daha da hırçın bir çocuk haline getiriyor sanırım. Biraz zaman gerektiriyor canınızı sıkmayın, sabırlı olun. İnşaallah her şey güzel olur sizin için. Hakkınızda hayırlısı olsun.
 
Benim okurken içim sıkıldı.
Eşiniz arayı bulmalıydı. Ama yapamamış anlattığınız gibiyse.
Çocuk bi şekilde idare edilir de karısı olduğunu kabul edememiş bi koca nasıl idare edilir bilmiyorum. Üzgünüm. Umarım herşey yoluna girer.
Gumushalhal bazı şeyler için acele ediyorsun..Babası seçtiği halıdan,gideceği tatil yerine kadar kızının kararlarına önem veriyor diye bu çocuğu yetişkin gibi görmemelisin..inanki o daha çok küçük.senin yasadiklarinda kolay değil çok zor Allah yardımcın olsun hemde hamilesin ve seninde çok ilggiye ihtiyacın var biliyorum.senin genel anlamda çok sabırlı ve tahammullu merhametli olduğunu tahmin ediyorum fakat artık sende sogumussun iyice ve bu kıza karşı soğukluk başlamış ne olacaksa olsun artık,gerekirse bosanirim gibi düşünmeye başlamışsin..Eğer bebeğin olmamış olsaydı öyle dusunebilirdin ama şuan bence daha cozumcul bakmalisin.Bu kızla mükemmel bir dialog halinde olmak zorunda değilsin zaten.sadece aranızda sorunlar ve eşinizle kötü olacak durum olmasın yeter.Yalnız ben sende şunu gördüm.sanki artik onun yaptığı herşey gözünüze batiyor bı zitlasma halı var ggibi..Senin haklı olduğun vve kizdigin durumlar olabilir ama zamana birak.cocugu değiştirmeye çalışma sadece sevgiyle davran..incitmeki aklında güzel kodlasin seni..Büyüdüğünde aslında ikinci annemde çok iyi bir insandi desin.fakat çocuğun dili de farklı birde eşiniz nereli bilmiyorum ama kültürleri de çok değişik geliyordur.Sen artık en zor olan şeyleri yapmışsın şimdiden sonra daha bı sabirli olmaya gayret et ve zaman ver.kendine..esine..Kızına..Belki yavvrun doğduğunda herşey daha güzel olur.azda sabir..zaman..Sabır..Sevgi..En onemliside dua.
Başkasının çocuğunu birebir istediğiniz gibi eğitemezsiniz malesef. Hem çocuğun hem anne babasının gözüne batar iyi niyetli de olsanız. Mesela 7 yaşında ve yapmıyor dediğini şeyler 7 yaşında yapılamayacak şeyler değil ama her 7 yaş çocuğunun yaptığı fix yaptığı şeyler de değil-ki yapmıyor olmaları motor becerilerinin gelişmediği anlamına gelmez aslında özbakım alışkanlığı geliştirmediğini gösterir. Kardeş geldiğinde ekstra bir regresyon olur muhtemelen o da normal, hazırlıklı olun şimdiden - şimdi bu tarz davranışlar için niye yapmıyor diye sorguladığınızda hem anne-babasının ebeveynliğini hem çocuğu sorgulamış oluyorsunuz bu da aranızı bozar ister istemez.

Şimdilerde tekrar hükümet gibi ebeveynler moda sanırım, yeni nesil ebeveyn el kitapları daha otoriter bi yaklaşımı pompalıyor buaralar. Ben çocukken tam 'çocukla arkadaş demokrat aile' fikrinin ana-babalara satıldığı zamanlardı. Ben aynı üvey kızınız gibi ev dekorasyonundan, ablamların eş adaylarına ciddi ciddi her konuda fikrim alınarak büyüdüm. Üstüne ilkokul öğretmenimle enterasan bir ilişkimiz vardı. Yakın oturduğumuz için okuldan beraber döner Yolda velileri, sevmediğimiz öğrencileri filan çekiştirirdik. Annemlere o benim arkadaşım derdi benim için. Fazla ciddiye alınmanında olumsuz sonuçları olduğuna inanıyorum şahsen. Olumsuz gelişen olaylarda üzerine sorumluluk yükleniyor ve bu zamanla hem herşeyi kontrol etme istediğine hem de mükemmel gelişmeyen herşey için suçluluk duymaya yol açıyor yani merhaba anksiyete.

Ama asıl söylemek istediğim şu, çocukken tek nefret ettiğim yetişkin tipi '' bana çocuk gibi davrananlardı'' yetişkinliğimde de çocuklarla en kolay iletişim kurma yolunun çocuk olduklarını unutmamak ama yetişkin gibi davranmak olduğunu farkettim. Kızınız da bir çocuk elbette hata yapacak, elbette herşeyi bilmiyor ve öğrenmesi gereken şeyler var. Ama alıştığı yol bu olmadığı için ona öğüt vererek ilerleme kaydedemezsiniz. Mesela konuşurken araya girdiğinde yine tepkinizi göstermeli ama 'büyüklerin lafı kesilmez' ya da ' sözümü bitirmemi beklemelisin' yerine ' lafımın kesilmesinden hoşlanmıyorum çünkü söyleyeceklerimi unutuyorum / değersiz hissediyorum. ' gibi birşey söylemelisiniz.
Esimle cocuk egitimi konusundaki goruslerimiz tam da bahsettiğiniz iki kategoriye giriyor. Ben cocukların ebeveyni bir otorite olarak gormesi gerektigini ve ebeveynlerin yeri geldiginde cocuga kesin bir dille hayır diyebilmeleri gerektigini dusunurken esim cocuklarla arkadas gib olma taraftarı. Aslına bakarsanız uvey kızımın egitimi konusunda benim fazla soz hakkım yok; benim sınırlarıma mudahale etmedigi surece. Ama simdilerde endisem oglumuz dogduktan sonra nasıl orta yolu bulacagımız. Bulabildigim tum kitapları alıp okuyorum ve esime de ya okutuyor ya d aozetliyorum. Belki kafamızda bir yontem netlesir zamanla.
 
Back