Merhaba,
Su an gece yarısı. Gurbetteyim. Derdimi paylasacak kimsem olmadıgı icin buraya yazıyorum.
1 sene once evlendim. 8 yasında bir uvey kızım var. Haftanın yarısında bizde. Eşim baska milletten ve ben 9 aylık hamileyim. Turkiyede iyi bir egitim aldım, ekonomik bagımsızlıgım vardı. Cok genis bir arkadas cevrem, evim, arabam ve nispeten mutlu bir hayatım vardı. Ama hayatı paylasacak, omur boyu elele olacagım, birlikte mutlu cocuklar yetistirecegim biriyle evlenmek istedim. Kader beni bu evlilige surukledi. Ben de herseyi akısına bırakarak bu yola girdim. ASlında tum istatistikler bizim aleyhimize. Esimin ikinci, benim ilk evliligim. Yabancı bir ulke, iki farklı kultur, hayat tarzım tamamen degisti. Ama bizim icin bunların hicbiri sorun olmadı. Tek meselemiz esimin kendi kızıyla olan iliskisi ve beni hala karısı olarak kabul edememesi.
Sorunlar ilk geldigimde kızının bizim yatagımızda yatmak istemesiyle basladı. Esimin bu sorunu ben gelmeden cok once cozmesi gerekirken benim gelisime bırakmıs olması iki buyuk meseleyi ortaya cıkardı. Kızına benim konumumu asla anlatamıyordu. Yani ben bu evin hanımı olarak gelmistim ve bu evde kalıcıydım. Ama esim kızını uzecek hicbirseyi dogrudan ona anlatamıyordu ve hala da oyle. İkincisi ben geldikten sonra yataklar ayrıldıgı icin uvey kızım beni direkt rakip ve babasını elinden alacak biri olarak gormeye basladı. Toplamda 6 aydır beraber yasıyoruz. Basta cok iyimserdim. Kendi evladım gibi severim diye dusunmustum. Ama isler hic benim dusundugum gibi gitmedi malesef.
Simdi haftanın yarısında o geldiginde hep bir tartısma ya da kavga cıkıyor. Ben giderek icime kapanıyorum ama konusmak istemedigimde esim daha da deliye donuyor ve sonradan pisman olacagı seyler yapıyor. Dort kez beni itmek, kolumdan tutup cekmek, dısarı suruklemek gibi siddete varan seyler yaptı. Normalde cok fedakar ve sevgi dolu biri. Beni degerli hissettiriyor. Yalnız oldugumuzda cok mutluyuz. Ama kızı geldiginde hepimiz o kadar gergin oluyoruz ki mutlaka bir tartısma cıkıyor.
Ben cocukla iletisim kurmaya calistikca o benden uzaklastı. Arada dil sorunu da var. Ben İngilizce konussam bile ana dilimdeki gibi rahat degilim. Hele bir cocukla iletisim kurması daha da zor oluyor. Cogu bosanmıs ailenin cocugu gibi uvey kızımın da ciddi problemleri var. Her istedigi yapılmıs, her soyledigi alınmıs, hic hayır denilmemis. Ve ne annesi ne de babası ona sorumluluk vermemis, surekli eglendirmeye ve en iyi ebeveyn olmaya calısmıslar. Mesela su an 8 yasında olmasına ragmen elini yıkamayı bilmiyor, kendisi banyo yapamıyor, saclarını taramıyor, yere doktugu seyi toplamayı ya da silmeyi bilmiyor. Hem ona simdiye kadar boyle gorevler verilmedigi icin giderek baskalarına bagımlı hale gelmis hem de bu nedenlerle motor becerileri gelismemis. Ben bu konularda en ufak birsey soyledigimde elbette sorun cıkıyor. Sımdılık sadece el yıkama alıskanlıgı kazanması icin tesvik ediyorum. Ev temizligi ve duzenini dogrudan etkilemeyen kisisel alıskanlıklarına karısmama kararı aldım.
Aslında sorunumu dusundukce daha derinlerde oldugunu ve cocuktan ziyade esimden kaynaklandıgını anlıyorum. Ben gelemeden onceki 3 yıl haftanın yarısında beraberlermis. Ve giderek birbirlerine bagımlı hale gelmisler. Baba-kız iliskisinden ziyade iki arkadas gibi olmuslar. Su an uvey kızım 5 dakika bile babasından ayrılamıyor. Esim yan komsuya gittiginde kızı aglayıp bagırıyor. ESim de ona bir cocuk gibi degil yetiskin gibi davranıyor. Mesela markette ne alacagımıza, mobiilyaları nereye koyacagımza, tatilde nereye gidecegimize kızının karar vermesi esim icin normal. Kızı varken 5 dakika bile sohbet edemiyoruz, cunku surekli mudahale edip araya giriyor ve esim asla sozumuzu kesme demiyor. Beni duymuyor ve kızıyla konusmaya baslıyor. Ya da birlikte yururken ikisi elele tutup gidiyorlar, ben arkalarından yetismeye calısıyorum.
1 aydan az bir sure sonra bir oglumuz olacak. Esim dogacak cocugumuzun herseyi daha iyi hale getirecegini dusunuyor. Ama benim cok ciddi suphelerim var. Cocugumun babasız buyumesini istemiyorum. Ama giderek daha da mutsuz oldugum ve cozume dair umut gormedigim bir evliligi de surdurmek dogru gelmiyor.
Biraz dagınık oldu ve anlatacak daha cok sey var. Ama aklı selim sahibi arkadaslardan tavsiye/teselli bekliyorum.
Selamlar.
anlayış tarzınızda bile kültür farklılığı o kadar belli oluyor ki. Siz peki neden illa otorite kurmaya çalışıyorsunuz arkadaşça yaklaşmayı deneseniz. Bir de babasının kızına bir haddini bildirmesini istiyor gibisiniz bu ilişki sizi çok yormuş mantığınızı değiştirmezseniz siz çok yıpranırsınız
