- 18 Haziran 2018
- 637
- 439
- 32
Yazdıklarınızı ben mi yazdım diye okudum bukadar aynı olur herşey bebeğimizinle ayı bile aynı
Yazdıklarınızı ben mi yazdım diye okudum bukadar aynı olur herşey bebeğimizinle ayı bile aynıHerkese merhaba. 32 yasindayim, 11 aylik bir bebegim var. Baska kariyer planlamasi yapmak istedigim icin bebegim olunca isten ayrildim. Ailemden uzak yasiyorum. Hem kimseye guvenemeyecegimden hem de isi biraktim dusuncesiyle bebegime ben bakarim diye dusundum. Simdi bu dusunceme hayret ediyorum nasil hafife almisim bebek bakma isini. Basta annem ve tum ailem sagolsunlar cok destekciler aslinda. Annem dogumdan sonra neredeyse 50 gun yanimizda kaldi. Arada iki sefer 10 gun yine gitti geldi. Bebegim uyumayan bir bebekti gece gunduz uyku bizim icin bir merasimdi :) simdi tecrubelendik tabi, ah nasil tecrubesiz misimsonraki surecte 4-5 ay hep ben tek baktim bebegime ve bende iyice yalnizlik psikolojisi olustu.
Aklimda keske aileme yakin olsaydim dusuncesi var surekli. Mesela komsumuzun torunu oldu, hem kizi annesine yerlesti. Ustune ustlik bakici hemsire falan tutmuslar. Benim bunu yapmamam imkansizliktan degil de toyluktan oldu sanirim. Bu zamana kadar her seyi kendi kendine basaran biri oldum. Ailem hep destekciydi ama bir suru zorlukla mucadele ettim. Gel gelelim bebegime tek basima bakmak beni cok yalniz hissettiriyor. Bir sure ailemin yanina gittik bebegimle, tabi kalabalik bir suru kucak cok iyi geldi bize. Simdi afalladik. Sabah aksam yuruyuse cikiyoruz sosyallesmek icin. Esim deseniz cok calisiyor eve genelde gec geliyor. 8-9-10 hatta bazen daha gec. Esimi anlatmak baska bir konu acmayi gerektirir.
Biraz karisik yazdim ama tek basima olmak psikolojik olarak beni yordu. Bazen iste her seyin ustesinden geliyorsun halloldu diyorum derken dagiliveriyorum. Bebegim de insan istiyor yaninda. Ya da cevreme bakiyorum 3 aylik bebekleri var aksam yemeklerindeler. 11 aydir biz bunu bir kere yapmadik. Sonra diyorum annem burada degil olsaydi ona birakirdim. Boyle dusundugum icin cok da vicdan azabi duyuyorum.
Biraz ic dokmek biraz da benzer tecrubeleri yasayanlar varsa dinlemek istedim.
Evli olan bir kadının "tek başıma" diyerek cümle kurması çok üzücü. Eşinizin çalışma saatleri, işi ne bileyim gerekçeleri neyse artık ama bu kadar yalnız hissetmeniz kötü.Herkese merhaba. 32 yasindayim, 11 aylik bir bebegim var. Baska kariyer planlamasi yapmak istedigim icin bebegim olunca isten ayrildim. Ailemden uzak yasiyorum. Hem kimseye guvenemeyecegimden hem de isi biraktim dusuncesiyle bebegime ben bakarim diye dusundum. Simdi bu dusunceme hayret ediyorum nasil hafife almisim bebek bakma isini. Basta annem ve tum ailem sagolsunlar cok destekciler aslinda. Annem dogumdan sonra neredeyse 50 gun yanimizda kaldi. Arada iki sefer 10 gun yine gitti geldi. Bebegim uyumayan bir bebekti gece gunduz uyku bizim icin bir merasimdi :) simdi tecrubelendik tabi, ah nasil tecrubesiz misimsonraki surecte 4-5 ay hep ben tek baktim bebegime ve bende iyice yalnizlik psikolojisi olustu.
Aklimda keske aileme yakin olsaydim dusuncesi var surekli. Mesela komsumuzun torunu oldu, hem kizi annesine yerlesti. Ustune ustlik bakici hemsire falan tutmuslar. Benim bunu yapmamam imkansizliktan degil de toyluktan oldu sanirim. Bu zamana kadar her seyi kendi kendine basaran biri oldum. Ailem hep destekciydi ama bir suru zorlukla mucadele ettim. Gel gelelim bebegime tek basima bakmak beni cok yalniz hissettiriyor. Bir sure ailemin yanina gittik bebegimle, tabi kalabalik bir suru kucak cok iyi geldi bize. Simdi afalladik. Sabah aksam yuruyuse cikiyoruz sosyallesmek icin. Esim deseniz cok calisiyor eve genelde gec geliyor. 8-9-10 hatta bazen daha gec. Esimi anlatmak baska bir konu acmayi gerektirir.
Biraz karisik yazdim ama tek basima olmak psikolojik olarak beni yordu. Bazen iste her seyin ustesinden geliyorsun halloldu diyorum derken dagiliveriyorum. Bebegim de insan istiyor yaninda. Ya da cevreme bakiyorum 3 aylik bebekleri var aksam yemeklerindeler. 11 aydir biz bunu bir kere yapmadik. Sonra diyorum annem burada degil olsaydi ona birakirdim. Boyle dusundugum icin cok da vicdan azabi duyuyorum.
Biraz ic dokmek biraz da benzer tecrubeleri yasayanlar varsa dinlemek istedim.
Ona daha yakın oldukları için. Ben uzak kalıyorum ona göre.Sizin aile niye kardeşinizi tercih etti
Bı hafta size bı hafta ona gitseydi
aslında yürüyüşe çıkıyoruz diye yazmıştım ama pesimistik olunca kaynamış:)İlk yazdiginiz ile tamamen çelişen bir açıklama konuyu guncelleyin bence.
Tam yorum yapip yardiracaktim ki bunu gördüm
aynen sizin gibiyim. uykusu hassas uzun uyusun diye uyku saatlerinde evdeyiz ama yine şükür nerelerden nerelere geldik.İlk oğlumda kimsem yok eşim yoğun çalışıyor okadar bunaldım ki camda birileri varmı diye gözlerdim nerede çocuk varsa diyelim kapıya çıkmış hemen giderdim öyle birileriyle konuşayım diye parklara giderdim yürüyüşe giderdim kimsesiz çocuk büyütmek çok zor şimdi büyük oğlum var çok şükür o arkadaş oldu o büyüdü kardeşi büyüyor hiç anlamıyorum nasıl geçti çok şükür her zorluğun kolaylığı var eve kapanma çık gez yürüyüş ysp bir kahve bir kitap uyku saatine yakın çık arabada uyudun otur parkta ben bir termos çay alırım bir kitap hep çantamda olur bebeğim uslu durursa oturur okurum parkta kendimize nefes alacak alan bulmak zorundayiz
süpersiniz. bizim ilk 40-50 gün perişanlıktı geceleri annemle bile zor uyurduk. bebeğin mizacı çok etkiliyor. bazı geceler 5 saat sürerdi emmesi asla bırakmazdı (küme beslenmesi deniyormuş). artık öğrenmiştim iyi 1 saat kaldı bitmesine bu seansın derdim. hiç uzun uyumazdı. ben de bir yardımcı istiyorum ama bulamadık. siz nereden buldunuz? ben zaten yanında olucam hep ama zor anımda yanımda olsa hayat kolay olacak.Bence farkli bir Bakis acisina ihtiyaciniz var. bebekle herseyi yaparim deyin ve baslayin. Benim annem dogumdan sonra 6 gun kaldi gitti evine ozamandan bu yana kendim bakiyorum. Suan 9 aylik minigim.
40 I ciktigi gun aldim 1 hafta dag oteline gittim. Kis oldugu icin dag kar mis gibi hava bol yuruyus cok da iyi geldi bana. Annemlere kalsan minikmis gitmezmis. Kendime geldim.
6 aylikken aldim bebegimi 15 gunluk avrupa tatiline gittim. 7 sehir gezdik. Kakalarda yapti kabizda oldu kizdi sevindi guldu Zor oluyo mu evet alisyor mu evet10 kat fazla yoruluyorsun ama bazen alip cikmak gerekiyor. Plan yapin ve deneyin.
Simdi esimin yurtdisina gitmesi gerek 2 ayligina. Evde kapanmamak icin yardimci buldum. Hem ev islerine yardimci olucak hemde ben disariya giderken yanimda gelip minigimi oyalicak. Haftada 3 gun pilates, bazen tenis alisveris kuafor hepsine vakit yaratmaya calisiyorum. Gunde en az 2 saat bebege biri baksa bu depresyon haliniz gecer ya oyun ablasi bakin ya da yardimci alin. Kendinizi yipratmayin. Bebeginiz de hissediyordur yorgunlugunuzu onun icin bile kendinize bakmalisiniz
çok haklısınız ben de hem bugünlerin kıymetini bilmeye çalışırken ara ara çöküşler yaşıyorum işte.Cok zor hepimiz ayni surecten gectik ama o büyüyor bunlar en güzel zamanlari bir daha 1 yasinda 2 yasinda olmayacak .doya doya vakit gecirin ben diyurm ne ara büyüdün doya doya sarılıp öpüyorum egleniyorm ergen yeğenlerim var yanına gelmiyorlar daha elimize büyüdü yegenler. simdi oo cok uzaklar bize.bol bol gezin uyumayan cocuk zordur ama olacak hepsi gececek.
Bir tane kadin ingt yazmisti çeyreğiniz varsa her ay bir tane satin yine cocugnuzla vskit gecirin o yaşlar bir daha gelmeyecek parayi düşünmeyin..ards edinmeye calisjn ben parka surekli gittigim zamanlarda 2 ardsim oldu
ah keşke arkadaş olup birbirimize yoldaşlık edebilsek. bence tek eksiğimiz arkadaşlık destek. benimleyken bebişim sıkılıyor gibi hissediyorum ben de :/Yazdıklarınızı ben mi yazdım diye okudum bukadar aynı olur herşey bebeğimizinle ayı bile aynıseni cok iyi anlıyorum bebeğimin gelişimi bİle kalabalık ortamda büyüyen bebeklere göre geriden geliyor onu farkediyorm bebegm insan görünce cok seviniyor parkta vs. Cocuk bıktı benden tüm gün başbsşa senin enazından komsun var onla görüş sık sık bende oda yok. Ben bide coviddi hastalıktı derken daha mesafeli durdum gelip gitme olmasın diye oyuzden bidahada o samimiyet kuramadık cok asosyalleştim onu farkediyorum. Haftasonu ne yapıyorsunuz eşiniz haftasonudamı çalışıyoe? Benimki genelde haftasonuda dinleneyim bari diyerek fazla program yapmıyor yapsakta zaten gene ben bakıyorum cıktimiz yerde daha cok yoruluyorum yemeğe falan gitmişssek.
malesef. eşim işleriyle kafayı bozdu. çok konuştum ama pes ettim.Evli olan bir kadının "tek başıma" diyerek cümle kurması çok üzücü. Eşinizin çalışma saatleri, işi ne bileyim gerekçeleri neyse artık ama bu kadar yalnız hissetmeniz kötü.
alerji belası bizde de vardı 4 ay katı diyet yaptım. şimdi geçti çok şükür. alerji yüzündendi ilk zamanlarki uykusuzluğu huysuzluğu bence de. bu arada ne zaman annem gitti o zaman anne olduğumu hissettim doğru. benimkisi boş bir düşünce işte takılmışım ah birlikte olsak diye. loğusalığım da iyi geçti aslında annem sağolsun hep destekti.Size lohusalikta yetersiz hissettirdiler mi ? Ben de ilk başta sizin gibiydim annem 24 gün kaldı yanımda odadan cikincs bebegim kusarsa bogulursa diye korkuyordum zamanla aştım nereye kadar yaninizda birileri duracak ki anne cocuk bagi olusması icin birlikte vakit gecirmeniz bas başa kalmanız lazıBenim bebegim alerjik gazlı kolik bir bebekte su an 21 aylik hala daha cok huysuz yeri geldi kuri ekmek yedim yeri geldi cocuga yemek yapamayacak haldeydim makarna yedirdim yeri geldi saclarim bitlenecek hale geldi esim yogun calisiyor yardimci olamiyordu ama bir sekilde geciyor eger cocukla yasamayi basetmeyi simdi ogrenemezseniz ilerleyen surecte daha zor olacak
Herkese merhaba. 32 yasindayim, 11 aylik bir bebegim var. Baska kariyer planlamasi yapmak istedigim icin bebegim olunca isten ayrildim. Ailemden uzak yasiyorum. Hem kimseye guvenemeyecegimden hem de isi biraktim dusuncesiyle bebegime ben bakarim diye dusundum. Simdi bu dusunceme hayret ediyorum nasil hafife almisim bebek bakma isini. Basta annem ve tum ailem sagolsunlar cok destekciler aslinda. Annem dogumdan sonra neredeyse 50 gun yanimizda kaldi. Arada iki sefer 10 gun yine gitti geldi. Bebegim uyumayan bir bebekti gece gunduz uyku bizim icin bir merasimdi :) simdi tecrubelendik tabi, ah nasil tecrubesiz misimsonraki surecte 4-5 ay hep ben tek baktim bebegime ve bende iyice yalnizlik psikolojisi olustu.
Aklimda keske aileme yakin olsaydim dusuncesi var surekli. Mesela komsumuzun torunu oldu, hem kizi annesine yerlesti. Ustune ustlik bakici hemsire falan tutmuslar. Benim bunu yapmamam imkansizliktan degil de toyluktan oldu sanirim. Bu zamana kadar her seyi kendi kendine basaran biri oldum. Ailem hep destekciydi ama bir suru zorlukla mucadele ettim. Gel gelelim bebegime tek basima bakmak beni cok yalniz hissettiriyor. Bir sure ailemin yanina gittik bebegimle, tabi kalabalik bir suru kucak cok iyi geldi bize. Simdi afalladik. Sabah aksam yuruyuse cikiyoruz sosyallesmek icin. Esim deseniz cok calisiyor eve genelde gec geliyor. 8-9-10 hatta bazen daha gec. Esimi anlatmak baska bir konu acmayi gerektirir.
Biraz karisik yazdim ama tek basima olmak psikolojik olarak beni yordu. Bazen iste her seyin ustesinden geliyorsun halloldu diyorum derken dagiliveriyorum. Bebegim de insan istiyor yaninda. Ya da cevreme bakiyorum 3 aylik bebekleri var aksam yemeklerindeler. 11 aydir biz bunu bir kere yapmadik. Sonra diyorum annem burada degil olsaydi ona birakirdim. Boyle dusundugum icin cok da vicdan azabi duyuyorum.
Biraz ic dokmek biraz da benzer tecrubeleri yasayanlar varsa dinlemek istedim.
Eşiniz neden destek olmuyor ? O da babası sonuçta emmi değil dayı degilYazdıklarınızı ben mi yazdım diye okudum bukadar aynı olur herşey bebeğimizinle ayı bile aynıseni cok iyi anlıyorum bebeğimin gelişimi bİle kalabalık ortamda büyüyen bebeklere göre geriden geliyor onu farkediyorm bebegm insan görünce cok seviniyor parkta vs. Cocuk bıktı benden tüm gün başbsşa senin enazından komsun var onla görüş sık sık bende oda yok. Ben bide coviddi hastalıktı derken daha mesafeli durdum gelip gitme olmasın diye oyuzden bidahada o samimiyet kuramadık cok asosyalleştim onu farkediyorum. Haftasonu ne yapıyorsunuz eşiniz haftasonudamı çalışıyoe? Benimki genelde haftasonuda dinleneyim bari diyerek fazla program yapmıyor yapsakta zaten gene ben bakıyorum cıktimiz yerde daha cok yoruluyorum yemeğe falan gitmişssek.
Herkese merhaba. 32 yasindayim, 11 aylik bir bebegim var. Baska kariyer planlamasi yapmak istedigim icin bebegim olunca isten ayrildim. Ailemden uzak yasiyorum. Hem kimseye guvenemeyecegimden hem de isi biraktim dusuncesiyle bebegime ben bakarim diye dusundum. Simdi bu dusunceme hayret ediyorum nasil hafife almisim bebek bakma isini. Basta annem ve tum ailem sagolsunlar cok destekciler aslinda. Annem dogumdan sonra neredeyse 50 gun yanimizda kaldi. Arada iki sefer 10 gun yine gitti geldi. Bebegim uyumayan bir bebekti gece gunduz uyku bizim icin bir merasimdi :) simdi tecrubelendik tabi, ah nasil tecrubesiz misimsonraki surecte 4-5 ay hep ben tek baktim bebegime ve bende iyice yalnizlik psikolojisi olustu.
Aklimda keske aileme yakin olsaydim dusuncesi var surekli. Mesela komsumuzun torunu oldu, hem kizi annesine yerlesti. Ustune ustlik bakici hemsire falan tutmuslar. Benim bunu yapmamam imkansizliktan degil de toyluktan oldu sanirim. Bu zamana kadar her seyi kendi kendine basaran biri oldum. Ailem hep destekciydi ama bir suru zorlukla mucadele ettim. Gel gelelim bebegime tek basima bakmak beni cok yalniz hissettiriyor. Bir sure ailemin yanina gittik bebegimle, tabi kalabalik bir suru kucak cok iyi geldi bize. Simdi afalladik. Sabah aksam yuruyuse cikiyoruz sosyallesmek icin. Esim deseniz cok calisiyor eve genelde gec geliyor. 8-9-10 hatta bazen daha gec. Esimi anlatmak baska bir konu acmayi gerektirir.
Biraz karisik yazdim ama tek basima olmak psikolojik olarak beni yordu. Bazen iste her seyin ustesinden geliyorsun halloldu diyorum derken dagiliveriyorum. Bebegim de insan istiyor yaninda. Ya da cevreme bakiyorum 3 aylik bebekleri var aksam yemeklerindeler. 11 aydir biz bunu bir kere yapmadik. Sonra diyorum annem burada degil olsaydi ona birakirdim. Boyle dusundugum icin cok da vicdan azabi duyuyorum.
Biraz ic dokmek biraz da benzer tecrubeleri yasayanlar varsa dinlemek istedim.
Komşuların pişirdiği yemeği nasıl yiyorsunuz hijyenik koşullar2. Çocuğum 6 aylık henüz yaşadığım şehirde ailelerden kimse yok, doğumdan beri iki çocukla evde bir şekilde üstesinden gelmeye çalışıyorum. Öncelikle yalnız olmadığınızı bu durumu yaşayan binlerce hemcinsinizin olduğunu düşünün, bu bana nedense moral oluyor sdfssfyaşadığınız sitede komşu filan yok mu en azından yalnız olmazsınız çocuğunuz sosyalleşir. Ben baktım yalnız olmayacak öyle yaptım, şimdi komşularım sağolsun hiç yalnız bırakmazlar yemek yapamam birer kap yapar kapıma getirirler, büyüğü bahçeye yolla bizim cocuklarla oynasın sen de biraz kafanı dinle derler, hem bana iyi geliyor ses soluk yalnız olmuyorum hem de oğlumun arkadaş çevresi genişliyor sosyalleşiyor. Eşiniz yoğun çalışıyor olsa da pazar günleri yahut tatil olan bir günü illa ki vardır, o gün çıkın dışarıya değişiklik olur size de çocuğunuza da. Çocukla birlikte aktiviteler yapmak sizi korkutmasın, bu aktiviteleri sık yaptıkça çocuk da siz de bu duruma alışıyorsunuz. Çocuk aslinda hiçbir şeye engel değil, bunu engel gibi gören bizleriz. 1 aydır iki çocukla Türkiye'nin gezmedigim yeri kalmadı, zorlandık bazen krizlere girdik, tatil senin neyine deyip az kızmadım kendime, ama iki gündür evimdeyim ve fırsat buldukça fotoğraflara bakıyorum iyi ki diyorum gitmişiz bazen cesaret etmek gerekiyor. O işin başına geçtikten sonra da geriye mis gibi hatıralar kalıyor
Harika yapmışsınız bırakın ana yüreği diyorlar ya hep kalksın da kendi barissin .barışmaya çalışan pohpohlayan öyle bı dönemde niye siz olasınızbenim annem dibimde olmasına rağmen hiç ilgilenmedi küslük çıkardı ben lohusayken. zaten herşeye küser hep pofpflanmak ister ee bende lohusa onu mu şımartacam. yani iki çocuk ve kendim baktım.
yalnız değilsiniz. abartmayın.
Sorunluydu sanırım senin bakıcıKendimi gördüm bu yazıda ya ben de iş bilmezlikten tecrübesizlikten çok zorluk çektim.
Eşim de ben de çalışıyoruz iyi para kazanıyoruz. Kirası ucuz diye küçük evde oturuyorduk. Çocuğun odası olmasın canım ne gerek var el kadar bebe dedik ilk hatam. İkincisi aileler uzak yanımda kimseyi istemedim gelseler de becerikli değillerdi. Bu ikinci.
Üçüncüsü de bakıcıyı bırak eve temizlikçi bile almadım ben evdeyim çalışmıyorum masraf yapmayayım dedim. Allah beni bildiği gibi yapsın gerçekten.
Kendimi o kadar imkanın içinde imkansız çaresiz bıraktığım için o zor günlerimi kolaylaştırmak yerine daha da zorlaştırdığım için kendime çok kızıyorum.
Benim eşim de uzun saatler bazen de seyahatli çalışıyor o duyguyu çok iyi bilirim.
Şimdi çalışmaya başladım. Bakıcı parasına açıyordum çok pahalı diye kreşe verecektim çocuğumu. Ucuz bakıcılar yetersiz pahalılara gönlüm el vermedi. Valla geçen gün isyan ettim. Gerekirse maaşımı vericem eve iyi bir bakıcı/yardımcı alacağım dedim. Buldum da. Aylardır bakıcı bulamayan ben gördüm ki kesenin ağzını açınca bulunuyormuş