Bence de kolaylaşıyor aslında. En önemlisi iletişim kurabiliyoruz artık. Banyomu bebişimi ana kucağına koyup yapıyordum, artık ondq sıkılıyor diye onu yıkarken kendim de yıkanıyorum olduğu kadar
Bence de kolaylaşıyor aslında. En önemlisi iletişim kurabiliyoruz artık. Banyomu bebişimi ana kucağına koyup yapıyordum, artık ondq sıkılıyor diye onu yıkarken kendim de yıkanıyorum olduğu kadarBen de tek büyüttüm oğlumu.Annem 16 günlükken evine dönmüştü.Oyle yalnızdım ki birsz da kendi hatam aman babasına ağlama sesi gitmesin diye ayrı bir odada bebeğimle vakit geçiriyordum.Babayi kıskanıyordum o film izliyo, yürüyüşe çıkıyor, kahve çay iciyor,istedigi kadar banyoda kalabiliyor ben bunları yapamıyorum diye.Her ay bir sonraki aya umut bağlıyordum bir ay sonra daha kolay olacak diye fakat başkalarından bunu teyit etmeleri için onların bu konudaki düşüncelerini sorduğumda büyüdükçe zorlaşıyor demeleri beni benden alıyordu.Buyudukce zorlasmiyor hayır, kolaylasiyor.Simdi de zorlukları var ama bunlar düzelebilecek şeyler,yeme içme arasının açılması bir kere çok rahatlattı.Kolayliklar dilerim
İnanın şimdi öyleyiz. Tesadüfen birini görüp laflarsam inanın modum yükseliyor. Karşı apartmandaki teyzeyle arada balkondan konuşuyoruz. Biraz yaşlılar gibi oldum, onlar da konuşacak yer ararlar yaYa onu hiç sorma. Sağolsun annem ani bebek ölümleri, yok kusar boğulur vs tarzı şeyleri kafama soktuğu için günlerce uyumadigimi. Gece bebek uyurken yatakta oturup izlediğimi biliyorum:) neyse iyi biraz uyuyayım dediğimde çocuk uyaniyordu. Zombi gibi geziyordum...evet, önlem almak iyi bir şey, ama anne kendisi iyi olmadığı zaman bebeğine nasıl iyi bakabilir? O yüzden akışına bırakmak bazen en iyisi oluyor. Allah çocukları güçlü yaratmış. Diğer konuya da gelirsek dışarı çıkma için bahane üretin. Ben öyle yapıyorum hala. Ekmek yok gidip ekmek alayım diye cikiyorum Eve en uzak markete gidiyorum. Çocukta çevreyi görüyor. Bazen parka denk geliyoruz biraz oynuyor. Dondurma aliyorum yiye yiye dolanıyoruz. Ekmek alıp eve dönüyoruz:) iyi geliyor. Hem böyle böyle çocukta dış ortama alışmış oluyor. Bir faaliyet yapmak istediğiniz zama daha kolay uyum sağlıyor o da
Rica ederim 2 yasa kadar bayağı zorlandım ben,benim oğlum aglak bir çocuk belki sizinki o kadar sürmez.Simdiki aklım olsa hafta sonları en azından bir gün bir iki saatliğine babaya bırakıp kendi başıma yürüyüş yapardim AVM bir yerlerde oyalanip dönerdim.Bu bir haftaya yeterdi : )Bence de kolaylaşıyor aslında. En önemlisi iletişim kurabiliyoruz artık. Banyomu bebişimi ana kucağına koyup yapıyordum, artık ondq sıkılıyor diye onu yıkarken kendim de yıkanıyorum olduğu kadarbenzer sorunları yaşandığını görmek rahatlatıyor, teşekkürler
Akrabalarima güvenirim. Komşum da eğer gerçekten tanımış isem hasta iken rica ederim. Onun dışında kimseye bırakmıyorum genel olarak benimle çocuklarim. Misal olarak dedimHic güvenemem
Benim kız da aşırı hareketliydi. 42 günlük videosu var kalkmaya çalışırken o derece. Ben bir yaşına kadar oturduğumu bilmem. Bugün sitenin bahçesindeyken komşum geldi 10 aylık bebeğiyle. Arabasındaydı, seveyim mi dedim al al dedi. Aldım kucağıma , oturtturdum ,oynadım falan. Sonra o çok enteresan birşey anlatmaya başladı işle ilgili, daldım dinliyorum bende heyecanla. 10 dakika falan geçti , ulan dedim bir dakika bu oturuyor. Yavrum öylece oturuyor. Baktım uyudu mu diye yoo oturuyor etirafa bakıyor kucağımda. Bir yandan anneyi dinliyorum bir yandan dedim hiç kıpırdamayayım bakalım ne olacak. Yarım saat, 10 aylık bebek yarım saat kucağımda oturdu , parkta oynayan çocuklara baktı öylece ben şokSonra kaldırdım bakıyorum çocuğa bu çocukta bir rahatsızlık mı var acaba diye , beynim 1 dakika oturduğu için çığlık atan bebeğe alışık çünkü. Elini ayağını tutuyorum o da tutuyor, ayağa dikiyorum basıyor, adını söylüyorum gülüyor falan. Maşallah dedim Allah nazardan saklasın dedim bence sen al bunu git valla nazarım değecek dedim
Cok zor gunler atlatmissiniz, gelmis gecmis olsun. Temizlik icin yardim aliyorum, evi salmis durumdayim. Benimki sosyallesememekten kaynakli sanirim. Arada arkadaslarla gorusmek cok iyi geliyor gercekten ama buyuk sehir surekli olmasi zor oluyor. Aslinda en buyuk arkadasim bebegim artik. Ya aslinda ben baya iyi goturuyordum da bize temizlige gelen abla iyi goturuyorsun da herkese seni anlatiyorum, su sunu tuttu bu bunu tuttu diye anlattikca icten ice ben napiyorum kafasina girfim sanirim. Zaten de hassas olunca.
Doğumda bile kimsesiz olan ben napimDoğumdan sonra ailesinden kimsesi gelmeyen yıkık benneyse ağlamıyorum gözüme atak haftası kaçtı
Aha o da ben. Allahtan kocam vardıDoğumda bile kimsesiz olan ben napim
Gel sarılalımDoğumda bile kimsesiz olan ben napim
Merhaba,Herkese merhaba. 32 yasindayim, 11 aylik bir bebegim var. Baska kariyer planlamasi yapmak istedigim icin bebegim olunca isten ayrildim. Ailemden uzak yasiyorum. Hem kimseye guvenemeyecegimden hem de isi biraktim dusuncesiyle bebegime ben bakarim diye dusundum. Simdi bu dusunceme hayret ediyorum nasil hafife almisim bebek bakma isini. Basta annem ve tum ailem sagolsunlar cok destekciler aslinda. Annem dogumdan sonra neredeyse 50 gun yanimizda kaldi. Arada iki sefer 10 gun yine gitti geldi. Bebegim uyumayan bir bebekti gece gunduz uyku bizim icin bir merasimdi :) simdi tecrubelendik tabi, ah nasil tecrubesiz misimsonraki surecte 4-5 ay hep ben tek baktim bebegime ve bende iyice yalnizlik psikolojisi olustu.
Aklimda keske aileme yakin olsaydim dusuncesi var surekli. Mesela komsumuzun torunu oldu, hem kizi annesine yerlesti. Ustune ustlik bakici hemsire falan tutmuslar. Benim bunu yapmamam imkansizliktan degil de toyluktan oldu sanirim. Bu zamana kadar her seyi kendi kendine basaran biri oldum. Ailem hep destekciydi ama bir suru zorlukla mucadele ettim. Gel gelelim bebegime tek basima bakmak beni cok yalniz hissettiriyor. Bir sure ailemin yanina gittik bebegimle, tabi kalabalik bir suru kucak cok iyi geldi bize. Simdi afalladik. Sabah aksam yuruyuse cikiyoruz sosyallesmek icin. Esim deseniz cok calisiyor eve genelde gec geliyor. 8-9-10 hatta bazen daha gec. Esimi anlatmak baska bir konu acmayi gerektirir.
Biraz karisik yazdim ama tek basima olmak psikolojik olarak beni yordu. Bazen iste her seyin ustesinden geliyorsun halloldu diyorum derken dagiliveriyorum. Bebegim de insan istiyor yaninda. Ya da cevreme bakiyorum 3 aylik bebekleri var aksam yemeklerindeler. 11 aydir biz bunu bir kere yapmadik. Sonra diyorum annem burada degil olsaydi ona birakirdim. Boyle dusundugum icin cok da vicdan azabi duyuyorum.
Biraz ic dokmek biraz da benzer tecrubeleri yasayanlar varsa dinlemek istedim.
85Aha o da ben. Allahtan kocam vardı
SarılalımGel sarılalım
HayırBenim de iki arkadaşımın bebeği var. Biriyle aynı gün doğdu diğeriyle 1 hafta var aralarında. Onlar oturuyorlar etrafa bakıyorlar oyuncak oynuyor benimki de çocukların omzundan tutup ayaklanmaya çalışıyor koltuk kenarlarında sıralıyor kucakta zaten durmuyor kucağına alan kaç tur attı kendi etrafında diye şaşırıyorlarsonra duruldu mu bari
İlk yazdiginiz ile tamamen çelişen bir açıklama konuyu guncelleyin bence.Tabi yazarken kisa yazmaya calistim. Surekli yuruyusteyiz bebegimle, arada ailecek ya da arkadaslarimla da yemege gidiyoruz. Kisa bi tatile de gittik ailem de geldi destek olmak icin. Esim de gec saatlere kadar gelmediginden daha cok sosyallik gerekiyor sanirim bizim icin yani birebir temas.
Cok aglayan ya da hic uyumayan bir bebek varsa ilk gunlerde ozellikle ailenin gelip destek olmasi bence tuhaf degil. Ilk zamanlarda annemle ikimizin de perti cikiyordutabi bu surekli olursa evet tuhaf.
Sizin aile niye kardeşinizi tercih ettiMerhaba,
Benimde 4 aylık ikiz bebeklerim var. Üstelik kız kardeşimle 13 gün arayla doğum yaptık ve ailemden kimse yanımda olamadı.
Doğumda eşim ve ailesi yanımdaydı. Bebekleriminn biri 28 gun kuvozde kaldı. 15 günü de emzirmeye gittim. Tek yanımda olan eşimdi.
Zormu derseniz evet zor. Ama bebeklerim ile birlikte bende büyüyorum. Hergun başka birşey keşfediyorum. Ve onların yüzündeki gülümseme herseye değer.
Tek fark eşim çok destek oluyor. Mesela 2 bebekle gezmelere de gidiyoruz. Sosyal hayatımız da var.
Ailenizden uzak olmanız sanırım sizi sarsmiş. Fakat kendinize bir düzen kurabilirsiniz. Hem tek çocukla dışarı çıkmak vs daha kolaydır diye düşünüyorum. Insanin desteği olmayınca ne kadar zor olduğunu çok iyi bilirim. Ama inanın yalnız da başarabilirsiniz. Kolaylıklar diliyorum.