Aynen öyle araştırmaya başlıyorum
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
Tek basina bebek bakmak
- Konu Sahibi joynss
- Başlangıç Tarihi
- 14 Ağustos 2016
- 1.575
- 3.089
Evet iste boyle boyle yeniden kendimiz olucazTeklif ettim tabi ama yıllardır gittiği kişiler hepbiri çıkacak elbet. En kötü oyun ablası olayı da aklıma yattı. Haftada 2-3 saat bile kendime ayırsam onlar oynarken bana yeter.
- 16 Ağustos 2013
- 3.092
- 3.906
Bunalmışsınız belli.. bebek büyütmek tabiki kolay bir iş değil elinizde büyüyen bir fidan gibi ama bu fidanı yetiştirirken kendinizden de ödün vermemelisiniz.. eşiniz çalışıyorsa madem iş arkadaşlarınız komşunuz vardır arada.bir kahvaltıya gitmek avm de dolaşmak size de iyi gelecektir.. sadeve bebek için değil kendiniz içinde vakit ayırabilmelisiniz..Herkese merhaba. 32 yasindayim, 11 aylik bir bebegim var. Baska kariyer planlamasi yapmak istedigim icin bebegim olunca isten ayrildim. Ailemden uzak yasiyorum. Hem kimseye guvenemeyecegimden hem de isi biraktim dusuncesiyle bebegime ben bakarim diye dusundum. Simdi bu dusunceme hayret ediyorum nasil hafife almisim bebek bakma isini. Basta annem ve tum ailem sagolsunlar cok destekciler aslinda. Annem dogumdan sonra neredeyse 50 gun yanimizda kaldi. Arada iki sefer 10 gun yine gitti geldi. Bebegim uyumayan bir bebekti gece gunduz uyku bizim icin bir merasimdi :) simdi tecrubelendik tabi, ah nasil tecrubesiz misimsonraki surecte 4-5 ay hep ben tek baktim bebegime ve bende iyice yalnizlik psikolojisi olustu.
Aklimda keske aileme yakin olsaydim dusuncesi var surekli. Mesela komsumuzun torunu oldu, hem kizi annesine yerlesti. Ustune ustlik bakici hemsire falan tutmuslar. Benim bunu yapmamam imkansizliktan degil de toyluktan oldu sanirim. Bu zamana kadar her seyi kendi kendine basaran biri oldum. Ailem hep destekciydi ama bir suru zorlukla mucadele ettim. Gel gelelim bebegime tek basima bakmak beni cok yalniz hissettiriyor. Bir sure ailemin yanina gittik bebegimle, tabi kalabalik bir suru kucak cok iyi geldi bize. Simdi afalladik. Sabah aksam yuruyuse cikiyoruz sosyallesmek icin. Esim deseniz cok calisiyor eve genelde gec geliyor. 8-9-10 hatta bazen daha gec. Esimi anlatmak baska bir konu acmayi gerektirir.
Biraz karisik yazdim ama tek basima olmak psikolojik olarak beni yordu. Bazen iste her seyin ustesinden geliyorsun halloldu diyorum derken dagiliveriyorum. Bebegim de insan istiyor yaninda. Ya da cevreme bakiyorum 3 aylik bebekleri var aksam yemeklerindeler. 11 aydir biz bunu bir kere yapmadik. Sonra diyorum annem burada degil olsaydi ona birakirdim. Boyle dusundugum icin cok da vicdan azabi duyuyorum.
Biraz ic dokmek biraz da benzer tecrubeleri yasayanlar varsa dinlemek istedim.
Bende hep ailemden uzaktaydım oğlum 8 yaşına geldi şimdi tekrar hamileyim.. bir dönem bunaldım benm hep evde mi kalcam diye hatta sürekli yerde otururdum çocukla ben koltuğa çıkamayacak mıyım diye.bile düşündüğüm zamanda oldu sonra baktım olmuyor.. babasının yanına giderdik hem gezip hem dolaşmaya nefes almaya arkadaşlarla buluşmalarımız başladı derken oldu gitti.. sadece kendinize de zaman ayırrmaya bakın
- 15 Nisan 2017
- 3.333
- 8.674
Ben her iki tarafa da yakın olduğum halde iki çocugumu büyütürken her türlü zorlugu tek başıma çektim. İkisi pes peşe oldu ve aşırı zor cocuklar onlara yetmeye çalışırken ömrümden ömür gitti. Simdi çalışıyorum ve yine tek başıma mücadele ediyorum tek fark eşim daha çok destekçi artik ama aile büyüklerinden yine hayır yok. Bir haftalık kurban bayramında evdeydi çocuklar anneme en azından birine bir kaç gün bakabilirmisin dediğimde cevabi babaları baksin kocanı rahatlığa alıştırma oldu. Evden çalışıyorum ve o bir hafta nasıl geçti ben bilirim biri 2.5 biri 4.5 yaşında inanilmaz zorlandım eşim elinden geleni yapmaya çalıştı ama bir yere kadar yetti çocuklara. Keşke bende uzakta olsaydım diyorum en azından lafta biz şöyle yardım ettik böyle yardım ettik diyemezlerdi. Anneme sorsaniz oğlumun üzerinde onun benden daha çok emeği var çünkü 
insanın sinirini zipatlatmaktan başka bir işe yaramıyor ayni yerde yaşamak. Acil isim (hastane vs) gibi işlerim olduğunda bir kaç kez bıraktım cocuklari ondada şeker çikolata cips telefon zararlı ne varsa dayiyordu ellerine. Çocuklar acikirsa diye onlara özel olarak hazırladığı tek şey makarna halbuki yemek konusunda çeşit çeşit yemekler hazırlamayı seven biri. Herşey insana hayat tecrübesi olarak geri dönüyor benim şu hayatta öğrendiğim tek şey insan tek başına olduğunu kabul etmeli kendinden başka kimseden güç almamalı. Anne baba bile olsa bir yere kadar senin için varlar herkes önce kendi canını düşünüyor. Sizde işin iyi tarafından bakın çocuğunuzu kendi kurallarinizla kendi dogrularinizla kimsenin minnetini çekmeden büyütuyorsunuz.
insanın sinirini zipatlatmaktan başka bir işe yaramıyor ayni yerde yaşamak. Acil isim (hastane vs) gibi işlerim olduğunda bir kaç kez bıraktım cocuklari ondada şeker çikolata cips telefon zararlı ne varsa dayiyordu ellerine. Çocuklar acikirsa diye onlara özel olarak hazırladığı tek şey makarna halbuki yemek konusunda çeşit çeşit yemekler hazırlamayı seven biri. Herşey insana hayat tecrübesi olarak geri dönüyor benim şu hayatta öğrendiğim tek şey insan tek başına olduğunu kabul etmeli kendinden başka kimseden güç almamalı. Anne baba bile olsa bir yere kadar senin için varlar herkes önce kendi canını düşünüyor. Sizde işin iyi tarafından bakın çocuğunuzu kendi kurallarinizla kendi dogrularinizla kimsenin minnetini çekmeden büyütuyorsunuz.
- 12 Eylül 2014
- 4.088
- 6.398
- 38
Sizi çok iyi anlıyorum, benim annem vefat etti ben de tek başıma bakmaya çalıştım ama açıkçası psikolojim kaldirmadi, yarim gün yardımcı tuttumHerkese merhaba. 32 yasindayim, 11 aylik bir bebegim var. Baska kariyer planlamasi yapmak istedigim icin bebegim olunca isten ayrildim. Ailemden uzak yasiyorum. Hem kimseye guvenemeyecegimden hem de isi biraktim dusuncesiyle bebegime ben bakarim diye dusundum. Simdi bu dusunceme hayret ediyorum nasil hafife almisim bebek bakma isini. Basta annem ve tum ailem sagolsunlar cok destekciler aslinda. Annem dogumdan sonra neredeyse 50 gun yanimizda kaldi. Arada iki sefer 10 gun yine gitti geldi. Bebegim uyumayan bir bebekti gece gunduz uyku bizim icin bir merasimdi :) simdi tecrubelendik tabi, ah nasil tecrubesiz misim
Aklimda keske aileme yakin olsaydim dusuncesi var surekli. Mesela komsumuzun torunu oldu, hem kizi annesine yerlesti. Ustune ustlik bakici hemsire falan tutmuslar. Benim bunu yapmamam imkansizliktan degil de toyluktan oldu sanirim. Bu zamana kadar her seyi kendi kendine basaran biri oldum. Ailem hep destekciydi ama bir suru zorlukla mucadele ettim. Gel gelelim bebegime tek basima bakmak beni cok yalniz hissettiriyor. Bir sure ailemin yanina gittik bebegimle, tabi kalabalik bir suru kucak cok iyi geldi bize. Simdi afalladik. Sabah aksam yuruyuse cikiyoruz sosyallesmek icin. Esim deseniz cok calisiyor eve genelde gec geliyor. 8-9-10 hatta bazen daha gec. Esimi anlatmak baska bir konu acmayi gerektirir.
Biraz karisik yazdim ama tek basima olmak psikolojik olarak beni yordu. Bazen iste her seyin ustesinden geliyorsun halloldu diyorum derken dagiliveriyorum. Bebegim de insan istiyor yaninda. Ya da cevreme bakiyorum 3 aylik bebekleri var aksam yemeklerindeler. 11 aydir biz bunu bir kere yapmadik. Sonra diyorum annem burada degil olsaydi ona birakirdim. Boyle dusundugum icin cok da vicdan azabi duyuyorum.
Biraz ic dokmek biraz da benzer tecrubeleri yasayanlar varsa dinlemek istedim.
- 13 Şubat 2018
- 1.430
- 3.136
- 36
Annem yan dairede oturuyor inanın kızım 40 günlükken yazlığa gitti 4 ay kaldı. Geldi sadece günde yarım saat sevdi gitti. Zaten ben işten ayrılmıştım. Ne uykusuz geceleri tek başıma geçirdim , ne kadar ağladım. Şimdi 15 aylık çok şükür her şey yoluna girdi. Bu arada çevremde annesi ile yakın oturup bakmayan çok insanda var. Siz kendi kurallarınız ile doğrularınız ile bebeğinizi büyüttünüz öyle düşünün. Yanınızda birleri olduğunda çok karışacaklardı. Hep eskiden yapılan şeyleri yapmak isteyeceklerdi. Tek olmanın iy yanları da çok.
Hayatınızda hiç dışarda yemek yemediniz sanırım?
Konu sahibi zaten pek çok kişi iş dolayısıyla ya da Farklı nedenlerle ailesinden uzakta.
Durumunuzu hiç komşuyla kıyaslamayın isteseniz sizde tutarsınız birilerini.
İlk çocukta biraz daha mükemmeliyetçi olmaya çalışılıyor oğlumda öyleydim her şey saatliydi.
Şimdi kızımda daha bir rahatım aman ne olacak meyve saati de 1 saat geciksin ama biz gezelim modumdayım o saatte de anne sütü alsın ne olacak ki e büyüyor işte kızım neredeyse abisi okuldan getirmese hasta olmayacaktı o kadar üzerine titrememe rağmen abi çok hassas.
Annemi ikinci bebeğim 3 günlük iken kaybettim.
Oğlumda da 3 aylıkken teşhisi konulmuştu zaten.
Ben o yüzden hep tektim ve çocuklarıma tek başıma baktım ikisinde de 2 yıl ücretsiz izne ayrıldım.
Hala ücretsizdeyim ve yardımcım hiç olmadı.
Bunalmıyor muyum evet annemi çok özlüyorum sadece sesinin duysam sıkılınca o bile yetecek sanki..
O yüzden bence çok sıkılınca arayın annenizi sesini duyun görüntülü konuşun o bile nimet.
Yeterince sosyalsiniz okuduğum kadarıyla.
Sizde eksik parça eş desteği
Birkaç gün yardımcı abla ile kendinize zaman ayırırsanız o yetecek gibi size.
Hatta oğlum okula başlayınca yardımcı bir abla kızım için bende tutucam.
Durumunuzu hiç komşuyla kıyaslamayın isteseniz sizde tutarsınız birilerini.
İlk çocukta biraz daha mükemmeliyetçi olmaya çalışılıyor oğlumda öyleydim her şey saatliydi.
Şimdi kızımda daha bir rahatım aman ne olacak meyve saati de 1 saat geciksin ama biz gezelim modumdayım o saatte de anne sütü alsın ne olacak ki e büyüyor işte kızım neredeyse abisi okuldan getirmese hasta olmayacaktı o kadar üzerine titrememe rağmen abi çok hassas.
Annemi ikinci bebeğim 3 günlük iken kaybettim.
Oğlumda da 3 aylıkken teşhisi konulmuştu zaten.
Ben o yüzden hep tektim ve çocuklarıma tek başıma baktım ikisinde de 2 yıl ücretsiz izne ayrıldım.
Hala ücretsizdeyim ve yardımcım hiç olmadı.
Bunalmıyor muyum evet annemi çok özlüyorum sadece sesinin duysam sıkılınca o bile yetecek sanki..
O yüzden bence çok sıkılınca arayın annenizi sesini duyun görüntülü konuşun o bile nimet.
Yeterince sosyalsiniz okuduğum kadarıyla.
Sizde eksik parça eş desteği
Birkaç gün yardımcı abla ile kendinize zaman ayırırsanız o yetecek gibi size.
Hatta oğlum okula başlayınca yardımcı bir abla kızım için bende tutucam.
“bir dönem bunaldım benm hep evde mi kalcam diye hatta sürekli yerde otururdum çocukla ben koltuğa çıkamayacak mıyım diye.bile düşündüğüm zamanda oldu”
Bu kısım aynı ben
arkadaşlarımla arada görüşüyoruz tabi, komşuyla iki ayda bir belki. Sürekli dışarıdayız elimden geleni yapıyorum sosyal olmak için. Ne diyelim geçecek inşallah 
Benim annem de sağolsun çok fedakardır hiç lafını etmez benim hassasiyetlerime göre ilerler. Ben hayatta hep tektim her işimi tek başardım, ama annelik ve onun sorumluluğu, psikolojisi apayrı. Bazen söylemek kolay da uygulamak zorBen her iki tarafa da yakın olduğum halde iki çocugumu büyütürken her türlü zorlugu tek başıma çektim. İkisi pes peşe oldu ve aşırı zor cocuklar onlara yetmeye çalışırken ömrümden ömür gitti. Simdi çalışıyorum ve yine tek başıma mücadele ediyorum tek fark eşim daha çok destekçi artik ama aile büyüklerinden yine hayır yok. Bir haftalık kurban bayramında evdeydi çocuklar anneme en azından birine bir kaç gün bakabilirmisin dediğimde cevabi babaları baksin kocanı rahatlığa alıştırma oldu. Evden çalışıyorum ve o bir hafta nasıl geçti ben bilirim biri 2.5 biri 4.5 yaşında inanilmaz zorlandım eşim elinden geleni yapmaya çalıştı ama bir yere kadar yetti çocuklara. Keşke bende uzakta olsaydım diyorum en azından lafta biz şöyle yardım ettik böyle yardım ettik diyemezlerdi. Anneme sorsaniz oğlumun üzerinde onun benden daha çok emeği var çünkü
başınız sağolsun, nur içinde yatsın. Destek almakla çok iyi yapmışsınız, ben baştan yapmalıydım saflık işte.
geceleri uyuyor mu artık bebeğiniz? Haklısınız iyi yanları da çok ben psikolojik destek arıyorum sadece. Öyle böyle geçiyor günler ne diyelim halimizr çok şükür.
Başınız sağolsun, nur içinde uyusun. Evet eşim evde yok..ve psikolojik olarak beni çok yıpratıyor. Yardımcı abla arıyorum henüz bulamadım.Konu sahibi zaten pek çok kişi iş dolayısıyla ya da Farklı nedenlerle ailesinden uzakta.
Durumunuzu hiç komşuyla kıyaslamayın isteseniz sizde tutarsınız birilerini.
İlk çocukta biraz daha mükemmeliyetçi olmaya çalışılıyor oğlumda öyleydim her şey saatliydi.
Şimdi kızımda daha bir rahatım aman ne olacak meyve saati de 1 saat geciksin ama biz gezelim modumdayım o saatte de anne sütü alsın ne olacak ki e büyüyor işte kızım neredeyse abisi okuldan getirmese hasta olmayacaktı o kadar üzerine titrememe rağmen abi çok hassas.
Annemi ikinci bebeğim 3 günlük iken kaybettim.
Oğlumda da 3 aylıkken teşhisi konulmuştu zaten.
Ben o yüzden hep tektim ve çocuklarıma tek başıma baktım ikisinde de 2 yıl ücretsiz izne ayrıldım.
Hala ücretsizdeyim ve yardımcım hiç olmadı.
Bunalmıyor muyum evet annemi çok özlüyorum sadece sesinin duysam sıkılınca o bile yetecek sanki..
O yüzden bence çok sıkılınca arayın annenizi sesini duyun görüntülü konuşun o bile nimet.
Yeterince sosyalsiniz okuduğum kadarıyla.
Sizde eksik parça eş desteği
Birkaç gün yardımcı abla ile kendinize zaman ayırırsanız o yetecek gibi size.
Hatta oğlum okula başlayınca yardımcı bir abla kızım için bende tutucam.
- 13 Şubat 2018
- 1.430
- 3.136
- 36
Diş sıkıntısı olmadığında çok şükür uyuyor. Gündüz de uyuması gereken süreyi uyuyor. Ben en çok uyku konusuna önem verdim 4.aydan sonra düzene sokmak için çok uğraştım çok şükür 10. Aydan sınra ekmeğini yemeye başladım.
Ben de çok uğraştım 2-3 aydır gündüz uykularımız yeni uzadı. Siz neler yaptınız varsa tavsiyeleriniz mutlu olurum.
- 25 Eylül 2011
- 7.406
- 11.086
Aslında birçok insan tek başına bebek bakma olayını "ne varki ya bizde tek bakıyoruz " diyorlar ama ben mesela her iki aileye de 15_20 saat uzaklıkta bir mesafede yaşıyorum.Ve senede bir defa ancak gidebiliyoruz.Bende eşimde memuruz.
iki çocuğumuda bakıcı ile büyüttüm.
Çok karın olduğu bir bölgede yaşıyoruz.Mesela kışın hasta olsak çocuklar mahvoluuor bizimle beraber.Ha diyince koşup gelebilecek biri yok.Rn basiti esinle başbaşa alışverişe gitmen bile lüks.biz nereye çocuklar oraya.
bebeklen bilmezlerdi ama şimdi babaanne anaanne dede diyorlar.Özlüyorlar gitmek istiyorlar.ha diyince gidilmiyor.Mesela haftaya tasinacagim kısmetse.iki çocukla tek yapacağız yine eşimle herşeyi.haliyle yine zorlanacagiz.
büyük kızım anaokuluna gidiyor.küçügum bakıcı da.
bazen bakıcı hasta olur gelmez,bazen büyük kızım hasta olur okula gitmez..E mecbur rapor alıyorum zar zor.
ailelerden biri bile olsa destek oluyor insana.
bu şekilde çok yıprandım şahsım adima.
benim için tek büyütme kavramı budur.
yoksa bana diyorlar bazen ,her iki aileye 5/10 dk mesafede oturuyor ama bende tek bakıyorum diyor.o iş öyle değil işte.
taşınma,hasta olman yada acil durumda koşup gelecek birilerinin olması muazzam..bu açıdan hiç anlaşılmıyor iş ben ve benim durumumu yaşayan herkes
iki çocuğumuda bakıcı ile büyüttüm.
Çok karın olduğu bir bölgede yaşıyoruz.Mesela kışın hasta olsak çocuklar mahvoluuor bizimle beraber.Ha diyince koşup gelebilecek biri yok.Rn basiti esinle başbaşa alışverişe gitmen bile lüks.biz nereye çocuklar oraya.
bebeklen bilmezlerdi ama şimdi babaanne anaanne dede diyorlar.Özlüyorlar gitmek istiyorlar.ha diyince gidilmiyor.Mesela haftaya tasinacagim kısmetse.iki çocukla tek yapacağız yine eşimle herşeyi.haliyle yine zorlanacagiz.
büyük kızım anaokuluna gidiyor.küçügum bakıcı da.
bazen bakıcı hasta olur gelmez,bazen büyük kızım hasta olur okula gitmez..E mecbur rapor alıyorum zar zor.
ailelerden biri bile olsa destek oluyor insana.
bu şekilde çok yıprandım şahsım adima.
benim için tek büyütme kavramı budur.
yoksa bana diyorlar bazen ,her iki aileye 5/10 dk mesafede oturuyor ama bende tek bakıyorum diyor.o iş öyle değil işte.
taşınma,hasta olman yada acil durumda koşup gelecek birilerinin olması muazzam..bu açıdan hiç anlaşılmıyor iş ben ve benim durumumu yaşayan herkes
- 17 Mart 2021
- 7.423
- 24.572
Valla çocuk başlı başına bir sınav. Hep daha zorlaşıyor. Geçen sene doğum yaptım. Annem “yaşlıyım” dedi. Bir gün bile kalmadı yanımızda. İlk 3 ay gazıydı, reflüsüydü, uykusuzluğuydu delicesine yoruldum. Tam 7 aylık oldu biraz nefes alıcam dedim, istenmeyen 2. Gebeliğim oldu. Ben kendimi ne psikolojik, ne bedenen hazır hissetmediğin için aldırmayı düşündüm eşim “Bebeğin yaşam hakkını alamazsın” diye çok vicdan yaptırdı. Hem hamilelik, hem küçük bebek ayrı ayrı zorluyor. 3 ay önce ailecek korona geçirdik. O da ayrı sefillik.
Yani kısacası çocuk büyütüp akıl sağlığını korumak ciddi başarı.
Yani kısacası çocuk büyütüp akıl sağlığını korumak ciddi başarı.
- 26 Mayıs 2021
- 479
- 1.035
- 35
- 22 Ağustos 2022
- 167
- -235
19 yasinda anne oldum . Annem 7 aylik hamileyken vefat etti. Ablam ile esimin arasi kotu oldugu icin bebegimi gormeye bile gelmedi. Hastanede refakatcim bile komsumdu.Herkese merhaba. 32 yasindayim, 11 aylik bir bebegim var. Baska kariyer planlamasi yapmak istedigim icin bebegim olunca isten ayrildim. Ailemden uzak yasiyorum. Hem kimseye guvenemeyecegimden hem de isi biraktim dusuncesiyle bebegime ben bakarim diye dusundum. Simdi bu dusunceme hayret ediyorum nasil hafife almisim bebek bakma isini. Basta annem ve tum ailem sagolsunlar cok destekciler aslinda. Annem dogumdan sonra neredeyse 50 gun yanimizda kaldi. Arada iki sefer 10 gun yine gitti geldi. Bebegim uyumayan bir bebekti gece gunduz uyku bizim icin bir merasimdi :) simdi tecrubelendik tabi, ah nasil tecrubesiz misim
Aklimda keske aileme yakin olsaydim dusuncesi var surekli. Mesela komsumuzun torunu oldu, hem kizi annesine yerlesti. Ustune ustlik bakici hemsire falan tutmuslar. Benim bunu yapmamam imkansizliktan degil de toyluktan oldu sanirim. Bu zamana kadar her seyi kendi kendine basaran biri oldum. Ailem hep destekciydi ama bir suru zorlukla mucadele ettim. Gel gelelim bebegime tek basima bakmak beni cok yalniz hissettiriyor. Bir sure ailemin yanina gittik bebegimle, tabi kalabalik bir suru kucak cok iyi geldi bize. Simdi afalladik. Sabah aksam yuruyuse cikiyoruz sosyallesmek icin. Esim deseniz cok calisiyor eve genelde gec geliyor. 8-9-10 hatta bazen daha gec. Esimi anlatmak baska bir konu acmayi gerektirir.
Biraz karisik yazdim ama tek basima olmak psikolojik olarak beni yordu. Bazen iste her seyin ustesinden geliyorsun halloldu diyorum derken dagiliveriyorum. Bebegim de insan istiyor yaninda. Ya da cevreme bakiyorum 3 aylik bebekleri var aksam yemeklerindeler. 11 aydir biz bunu bir kere yapmadik. Sonra diyorum annem burada degil olsaydi ona birakirdim. Boyle dusundugum icin cok da vicdan azabi duyuyorum.
Biraz ic dokmek biraz da benzer tecrubeleri yasayanlar varsa dinlemek istedim.
19 yasinda anne oldum. Annem 7 aylik hamileyken vefat etti . Ablam esimle konusmadigi icin bebegimi gormeye bile gelmedi. Komsum refakatci oldu hastanede bir gece . Normal dogum yaptim cabuk toparlandim. Bebegim ilk 10 gin hep uyudu. Sutum vardi yetiyorduda. Ama 10 gun sonra gunduzleri hic uyumadi. Gazli bi bebekte degildi. Sadece kucagimda durmak gogsumde uyumak isterdi. Doktora goturdum karni doyuyo . Tensel aclik dedi. Kucaginda tut indirme dedi. Oylede yaptim. Temizlik is guc hic bisey yapamadim . Kimse yoktu esim 12 saat calisiyordu . Ilgili bi baba es de degildi . Surekli tartisiyorduk Dus dahi alamiyordum yaz gunnde. yemek hazirlayamiyordum ac acina emziriyodum. cunku hep aglayan omzumdan inmeyen bebekti. Besiginde kesinlikle uyumuyordu durmuyodu tam 4 ay surdu . Bi sekilde uykusuz hic disari cikmadan Tek basina idare ettim Yeri geldi isyan ettim agladim . Cok tukenmistim bebegime kizdigim zamanlar bile oldu. 4 aylik oldu rahatliyorum derken tam 9 aylik olana kadar arka arkaya dis cikartti . Gene uyumadi huysuzdu agliodu hep kucak istiyordu. 7 tane dis cikartti . Emeklemeye basladi biraz nefes aldim. Suan 13 aylik bazen her bebek gibi huysuz oluyo istahi kesiliyo . Agliyo ama cok sukur zor gunleri atlattik. Herkezin kendine zordur .ama bende cok fazla bunalip delircek gibi hissettim. Suan oglum gece kesintisiz uyuyo gunduzde 3 saat daha yatiyo. Umarim hep boyle devam eder. Yalbiz bakmak zordur sabir fedakarlik ister. En iyi ben anlarim. Allah yardimcisi olsun butun annelerinHerkese merhaba. 32 yasindayim, 11 aylik bir bebegim var. Baska kariyer planlamasi yapmak istedigim icin bebegim olunca isten ayrildim. Ailemden uzak yasiyorum. Hem kimseye guvenemeyecegimden hem de isi biraktim dusuncesiyle bebegime ben bakarim diye dusundum. Simdi bu dusunceme hayret ediyorum nasil hafife almisim bebek bakma isini. Basta annem ve tum ailem sagolsunlar cok destekciler aslinda. Annem dogumdan sonra neredeyse 50 gun yanimizda kaldi. Arada iki sefer 10 gun yine gitti geldi. Bebegim uyumayan bir bebekti gece gunduz uyku bizim icin bir merasimdi :) simdi tecrubelendik tabi, ah nasil tecrubesiz misim
Aklimda keske aileme yakin olsaydim dusuncesi var surekli. Mesela komsumuzun torunu oldu, hem kizi annesine yerlesti. Ustune ustlik bakici hemsire falan tutmuslar. Benim bunu yapmamam imkansizliktan degil de toyluktan oldu sanirim. Bu zamana kadar her seyi kendi kendine basaran biri oldum. Ailem hep destekciydi ama bir suru zorlukla mucadele ettim. Gel gelelim bebegime tek basima bakmak beni cok yalniz hissettiriyor. Bir sure ailemin yanina gittik bebegimle, tabi kalabalik bir suru kucak cok iyi geldi bize. Simdi afalladik. Sabah aksam yuruyuse cikiyoruz sosyallesmek icin. Esim deseniz cok calisiyor eve genelde gec geliyor. 8-9-10 hatta bazen daha gec. Esimi anlatmak baska bir konu acmayi gerektirir.
Biraz karisik yazdim ama tek basima olmak psikolojik olarak beni yordu. Bazen iste her seyin ustesinden geliyorsun halloldu diyorum derken dagiliveriyorum. Bebegim de insan istiyor yaninda. Ya da cevreme bakiyorum 3 aylik bebekleri var aksam yemeklerindeler. 11 aydir biz bunu bir kere yapmadik. Sonra diyorum annem burada degil olsaydi ona birakirdim. Boyle dusundugum icin cok da vicdan azabi duyuyorum.
Biraz ic dokmek biraz da benzer tecrubeleri yasayanlar varsa dinlemek istedi
basiniz sagolsun siz de çok zorluklar atlatmışsınız.
Benim bebeğimi anlatmışsınız. 5 ay kucağımda uyudu. Geceleri oturarak uyuyordum o kucağımda yatıyordu sonra kolda yatmaya terfi ettik. Saatlerce yürüyerek uyutmaya çalışırdım zoraki bişeyler yerdim. Öyle böyle bıgünlere geldik. Bir bebek kolay yetişmiyor dediğiniz gibi. Allah tüm yavrularımıza sağlık sıhhat şans mutluluk versn
Biz eşimle dönüşümlü baktik bebeğe çünkü ikimiz de çalışıyorduk annem arada gelip gitti ama sürekli kalamadı tabii
Bir gün çok hasta oldum rapor aldım rapor alsan ne olacak çocuk durmuyor ki o gün çok ağlamıştım keske yanımda biri olsa da yarım saat dinlensem diye ama büyüdü geçti gitti
Sizinki de büyüyecek daha da düzene girecek her sey
Komşunuz abartmış bence siz ona takilmayin
Bir gün çok hasta oldum rapor aldım rapor alsan ne olacak çocuk durmuyor ki o gün çok ağlamıştım keske yanımda biri olsa da yarım saat dinlensem diye ama büyüdü geçti gitti
Sizinki de büyüyecek daha da düzene girecek her sey
Komşunuz abartmış bence siz ona takilmayin
2 cocugumu da yalniz buyuttum. Annem veya kayinvalidem 2 saat bakmis degiller.
Yalniz olmanin kotu yani evet yoruluyorsun fiziksel olarak, hem de cok. Ama karisanin gorusenin olmuyor. Kafana gore takiliyorsun. Yasina gelmis artik her gun disari cikar, evde suyla falan oynasin. Oyle boyle buyuyor ve bu zorluklar unutuluyor emin ol
Yalniz olmanin kotu yani evet yoruluyorsun fiziksel olarak, hem de cok. Ama karisanin gorusenin olmuyor. Kafana gore takiliyorsun. Yasina gelmis artik her gun disari cikar, evde suyla falan oynasin. Oyle boyle buyuyor ve bu zorluklar unutuluyor emin ol
Benzer Konular
