O zaman benim ailem yapsın borç birilerine, ödemesin. Eşimin ailesi yapsın borç birileri ödemesin.
Biz onların borçlarını öderken, biz nasıl geçineceğiz? Bizim bir hayatımız, en önemlisi geleceğini düşünmemiz gereken bir çocuğumuz yok mu?
Madem bilinçli olacağız, madem toplum düzelsin istiyoruz önce kendi çocuğumuza örnek olmamız gerekiyor.
Bu örnek olmak sürekli sürekli anne- babanın arkasını toplamaktan mı geçiyor?
Aileye yardımcı olunur, borç verilir, alınır fakat bu asli görev gibi olmamalı.
Konu sahibi demiş ki, "kv eşimden kira için para aldı birkaç kere ama kaynım kaç ay kalmıştı kv yanında hiç yardımcı olmamış."
Evli ve küçük çocuğu olan oğlundan para isteyene kadar, yanında uzun zaman kalıp yaşayan oğlundan para almıyorsa, düğünde altınları vs vermediyse (bir nevi çalmaktır bu benim için),
"Aman başım dik yürüyemem sokakta ödeyim ben anamın borcunu" demem.
Siz konuya çok genel bakıp, yorum yapıyorsunuz ama adalette gerekli aile içerisinde.
O da sizin fikriniz. Herkes kendi fikirleri doğrultusunda yaşar,çocuklarına da kendi fikirlerini aktarır bunda yanlış bir şey yok.
Örnek olmak anne baba arkasını toplamaktan geçmiyor ama en azından ben kendi çocuğuma borçsuz ve şerefli bir hayat bırakmak için çaba sarfediyorum,çocuğum da bunu görüyor ve kendi çocuklarına aynısını yapıyor. Önemli olan bu.
Her zaman anne babamızın borcunu ödeyemeyebiliriz ,hayat şartlarıdır vs. Ama en azından konunun özeline inersek,insan olan gider teyzesine der ki “teyze yeni öğrendim,annem böyle bir mok yemiş,ben senden özür diliyorum o kadarını ödeyecek gücüm yok ama bak sana bunu ödeyebilirim,gel helalleşelim,sen annemin hatasını affet,biz bir aileyiz kusura bakma” minvalinde bir konuşma yapmalıdır. Şeref ,haysiyet,onur diye kavramlar var. Aksi durumda bilmeden ortalıkta adamım diye gezilsin daha mı güzel olur? Borç alanın suçu var ,ama herkes bu olay hiç yaşanmamış gibi davransın ,borcu alanın çocukları yesin içsin gezmeye devam etsin,bir “kusura bakma ödeyemedim” diyecek kadar bile poposunu kaldırmasın yerinden ,güzel bir görüntü oluşur mu?
Ben bu kadar gamsız olamam.
Babam öldüğünde 20 yaşındaydım,çalıştığı yere gittim. Sordum. Var mıydı babamın borcu kimseye dedim. Patronuna sordum,eksik saat çalışması var mıydı dedim. Çünkü maaşı önceden alıp sonra çalışıyordu babam öğretmen olduğu için. Hayır dediler,varsa da helal olsun dediler.
Anneannem öldüğünde memlekete gidip esnafa tek tek sordum. Var mıydı borcu diye. Ufak tefek çıktı ödedim. Bu bir vebaldir sevgili arkadaşım. Sorulur,ödenebile ek bir meblağ ise ödenir. Yoksa da özür dilenir,helallik sorulur,elden gelen yapılır. Üstüne yatılmaz,”amaaaan nası olsa herkesten tırtıklamış gezmiş” denmez. Benim anlatmaya çalıştığım olay budur. Borçlu alacaklı yüzleşmeli. Annenizin babanızın borcu sizin de borcunuzdur. Bu net bir olay. Ama ödemek istemeyen de ödemez silah zoru yok neticede.