- 3 Ağustos 2024
- 62
- 10
- 3
- 26
Ablalar merhaba, güzel giden bir ilişkim var. Aynı iş yerinde çalıştık, ben yeni mezun oldum ve işe girdim, daha sonra işten belli sebeplerim olduğu için ayrıldım, erkek arkadaşımla da aynı iş yerinde tanıştık.
Fakat ilişkimizde benim içime sinmeyen bir nokta var.
Benim sabit bir işim yok, erkek arkadaşım ise memur.
Sevgilimizde bunun bir sorun olmayacağını ama evlilik için benim çalışmıyor oluşumun sorun olacağını, evlilik sürecini ötelemeye sebep olduğunu söylemişti daha önce.
Annemle konuşurken annem de ailesi yok mu biz nasıl sana destek olacaksak onun da ailesi ona destek olmalı, bu çocukcağız ağaç kavuğundan çıkmadı. Adı konduktan sonra 2 sene beklemek pek doğru olmaz en fazla 1, 1-5 sene beklenmeli.
Aileleri tanıştırmak istiyor bir birikimi yoksa, neden bunu istiyor dedi.
ben şu an çalışmıyorum ama bu tamamen benim belli sebeplerim olduğu içindi, istesem girip çalışabilirim. İlerde evlenirsem gene çalışacağım zaten bunu ona da söyledim, ben karşımdaki insanda bugüne kadar maddi olarak hiçbir beklenti içine girmedim.
Erkek arkadaşımın evi yok, arabası yok, ailesinin de evi yok. Ben ne ev ne de araba gibi bir beklentiye girmedim bugüne kadar, ona da söyledim, ben onunla beraber bir hayatı paylaşmak istiyorum, bunun için bir memur maaşı kazanamasam da işe girip çalışırım ve ona destek olurum, olmaya da çalışırım.
Belki şu an size yazarken tam aktaramadım ama
benim sabit işimin şu an olmayışı evliliği ötelemek için sizce bir sebep mi?
Bir erkek karşısındaki kadının maaşına güvenerek mi evlenmeye çıkmalı? Yoksa onu sevip saydığı, beraber bir hayat geçirmek istediği için mi?
Ben memur maaşı getiremesem bile çalışacağım diyorum bu yetmez mi? Bu durum bana o kadar kırıcı geliyor ki acaba yanlış mı düşünüyorum? Sizden bir akıl almak istiyorum.
Ben anneme bu durumu söylediğimde ben senin borç ödemeni sıkıntı çekmeni istemem,
Kiraya çıkarsanız yarısınız biz verelim yarısını da onun ailesi versin birikim yapın der hep.
Bizim evimiz de var oturacak, arabamız da. Ben hiç sıkıntı çekmedim çok şükür.
Büyüdüğüm ailede de daha önceki ilişkilerimde de hiç böyle bir şey yaşamamıştım.
Önceki ilişkimi düşününce, çalışma kısmını tamamen bana bırakıyordu erkek arkadaşım.
Bir evin sorumluluğu erkekte değil midir? Ben kadın olarak elbette çalışıp çaba sarf edeceğim, eşime destek olacağım asla olmam demiyorum ama kırıldığım nokta bunun sanki şart olarak koşulması, bana bir mecburiyetmiş gibi dayatılması, süreci uzatmanın bunu bahane olarak gösterilip yapılması.
Siz nasıl bir tutum sergilersiniz, rica ederim kırıcı yazmayın lütfen, çok hassas bir dönemden geçiyorum, düşüncelerinizi almak istiyorum.
Teşekkür ederim
Fakat ilişkimizde benim içime sinmeyen bir nokta var.
Benim sabit bir işim yok, erkek arkadaşım ise memur.
Sevgilimizde bunun bir sorun olmayacağını ama evlilik için benim çalışmıyor oluşumun sorun olacağını, evlilik sürecini ötelemeye sebep olduğunu söylemişti daha önce.
Annemle konuşurken annem de ailesi yok mu biz nasıl sana destek olacaksak onun da ailesi ona destek olmalı, bu çocukcağız ağaç kavuğundan çıkmadı. Adı konduktan sonra 2 sene beklemek pek doğru olmaz en fazla 1, 1-5 sene beklenmeli.
Aileleri tanıştırmak istiyor bir birikimi yoksa, neden bunu istiyor dedi.
ben şu an çalışmıyorum ama bu tamamen benim belli sebeplerim olduğu içindi, istesem girip çalışabilirim. İlerde evlenirsem gene çalışacağım zaten bunu ona da söyledim, ben karşımdaki insanda bugüne kadar maddi olarak hiçbir beklenti içine girmedim.
Erkek arkadaşımın evi yok, arabası yok, ailesinin de evi yok. Ben ne ev ne de araba gibi bir beklentiye girmedim bugüne kadar, ona da söyledim, ben onunla beraber bir hayatı paylaşmak istiyorum, bunun için bir memur maaşı kazanamasam da işe girip çalışırım ve ona destek olurum, olmaya da çalışırım.
Belki şu an size yazarken tam aktaramadım ama
benim sabit işimin şu an olmayışı evliliği ötelemek için sizce bir sebep mi?
Bir erkek karşısındaki kadının maaşına güvenerek mi evlenmeye çıkmalı? Yoksa onu sevip saydığı, beraber bir hayat geçirmek istediği için mi?
Ben memur maaşı getiremesem bile çalışacağım diyorum bu yetmez mi? Bu durum bana o kadar kırıcı geliyor ki acaba yanlış mı düşünüyorum? Sizden bir akıl almak istiyorum.
Ben anneme bu durumu söylediğimde ben senin borç ödemeni sıkıntı çekmeni istemem,
Kiraya çıkarsanız yarısınız biz verelim yarısını da onun ailesi versin birikim yapın der hep.
Bizim evimiz de var oturacak, arabamız da. Ben hiç sıkıntı çekmedim çok şükür.
Büyüdüğüm ailede de daha önceki ilişkilerimde de hiç böyle bir şey yaşamamıştım.
Önceki ilişkimi düşününce, çalışma kısmını tamamen bana bırakıyordu erkek arkadaşım.
Bir evin sorumluluğu erkekte değil midir? Ben kadın olarak elbette çalışıp çaba sarf edeceğim, eşime destek olacağım asla olmam demiyorum ama kırıldığım nokta bunun sanki şart olarak koşulması, bana bir mecburiyetmiş gibi dayatılması, süreci uzatmanın bunu bahane olarak gösterilip yapılması.
Siz nasıl bir tutum sergilersiniz, rica ederim kırıcı yazmayın lütfen, çok hassas bir dönemden geçiyorum, düşüncelerinizi almak istiyorum.
Teşekkür ederim