Aynen öyle , kendısı bin km uzakta , söylemesem ruhu bile duymaz . Aptallık bende ki herseyi anlatıyorum söylüyorum haber veriyordum .
Elimden geldiğince güçlü olmaya çalışıyorum.
İsterse kapımda yatsın boşayacağım artık onu. Bu yüzden de suçlar ama bekliyorum, ben pişman oldum barışmak istedim sen boşanmaya fırsat buldun işine geldi de , diyecek . Sanki daha önce küfürlerine , psikolojik şiddetine , evi başımıza yıkmasına rağmen herşeyi sineye çekip, hiçbirşey olmamıs gibi devam eden , her defasında kendımı ayrı kızımı ayrı psikolojik olarak toparlamaya çalışan , on sene evliliğini devam ettiren ben değilmişim gibi… her kavgadan sonra kızımın masum , melek bakışlarına , açıklama olarak , kızım bazen anne babalar tartışır sonra barışır falan gibi aptal açıklamalar yapmak zorunda kalan ben değilmişim gibi… her defasında utanıyordum şunları söylemek zorunda kalmaktan…. artık kızıma bunu söylemeyeceğim . Bu, bir daha olmayacak . Şunu söyleyeceğim ; kızım , kim olursa olsun , eğer birisi seni çok üzüyorsa , kırıyorsa , düşünmüyorsa , onu hayatımızdan çıkarmalıyız. Çünkü biz kendımızı düşünmezsek , kimse bizi düşünmez … kızıma bu defa , Bunu söyleyeceğim …