Sürekli anneliğim eleştiriliyor

mylovebiglove .!.:

siz de gelininizin anneliğini elestiriyorsunuz? :)

Genişletmek için tıkla...

Vanilya Bitter .!.:

Hayırlı geceler arkadaşlar
Arkadaşlar benim sorunum sürekli anneliğimin eleştiriliyor olması, artık çok yıpranmış durumdayım. Babam özellikle her şeyime bir kusur bulur; örneğin çocuğumun bir uyku düzeni olmadığını, yemek seçtiğini vs söylüyor (2.5 yaşında) daha yeni yeni konuşmaya başlıyor r harfini es geçiyor (eşimde r harflerini söyleyemiyor) bir yandan babasına benzemiş olabilir diyorum bir yandan da belki yeni yeni konuşuyor diye oluyordur diyorum.

Hafta sonu anneme gitmiştim babam çocuğa doğru düzgün bir uyku düzeni kurmadın yemek konusunda üstüne düşmüyorsun çorba yemiyor bu çocuk diyor (tek yemediği çorba diyebilirim) hiç bişey yapmadın en azından bu r harfi konusunda üstüne düşte bir işe yara dedi bana nasıl gücüme gitti anlatamam.
Uyku düzeni kurmaya çalıştım doğdu doğalı uyku sevmeyen bir çocuk örneğin 2-3 aylık videolarında bile nolur en azından yarım saat bali uyu diye yalvarıyorduk videoda görünce farkettim. Tüm gece emiyor halen bu yüzden de sık sık uyanıyor sabahta geç kalkıyor uykusunu alamadığı için (gündüz uykusunu uyutmuyorum bazen zaten uyku seven bir çocuk değil aramıyor da ama ona rağmen akşamda geç uyuyor) yemek yiyor et tavuk bayılıyor çorba içmiyor sevmiyor, tadım zamanları içiyordu sonra sonra bıraktı, halen bezli çünkü kakasından bile rahatsız olmuyor altını değiştirmek için resmen savaş veriyorum oğlumla.

Babam çorba içmiyor, bu çocuk halen altı bezli , bunun artık gece uyanmaması lazım vs diye diye şişirdi beni kaldığım dönemde ben yaptıramıyorsam birde sen dene o zaman baba dedim bak bak cevaplara bak deyip resmen düşman ilan edildim.

Eşim bezden çıkarmak için bir şey yapmadığımı söylüyor denedim ama denemedim değil bu sefer bile isteye her yere işedi gözlerimin önünde sonrasında kahkahalar attı iyice oyuna çevirdi üstelik gülmememe rağmen. Sürekli bağıran çağıran bir anne değilim elimden geldiğince sakin kalmaya çalışıyorum ama artık o kadar üstüme geliniyor ki bezmiş durumdayım.

Babam bizi ortaokul zamanına kadar akşam 22:00 dedim mi yatırırdı korkudan odadan çıkmayı bırakın tuvalete kalkamazdık istiyor ki oğlumda öyle olsun ama ben öyle olmasını asla istemiyorum. Kötü bir adam asla değil ama aşırı disiplinli bir adamdı şimdi şimdi yaşlandıkça her şeye ağlamaya başladı en ufak lafımız olunca dahil hemen gözleri doluyor. Kıyamıyoruz ama bana böyle baskı uyguladığının farkında değil yada bilerek yapıyor beynim durmuş durumda inanın ben oğlumu 2 yaşına kadar ekranla tanıştırmadım ama gelinimiz yeğenimi daha ayına girmeden tv önünde tutup çizgi filmler seyrettirirdi bir kere dahil bişey demedi diyemedi.

Misal abimlerle dışarı çıktık oğlumu ve yeğenimi evde onlara bıraktık (yeğenim 3 aylıktı) annesini arayacağına beni arayıp beni fırçaladı hemde ne laflar dedim baba benim oğlum duruyor mu o duruyor dedi eee o zaman beni değil anasını ara dedim. Ama çok gücendim bir nevi stres topu misali her şeyin ucu bana dokunuyor, eşimde uyku düzeniniz yok bu çocuk halen bezde sen napıyorsun ki demeye başladı ama kendi de görüyor kaka yaptığında dahil rahatsız olmuyor zorlarsam almak için kıyametler kopuyor oğluma böyle olmaması gerektiğini anlatıyorum anlıyor ama sonra yine aynı senaryo tekrar başa sarıyor uyku konusunda da yatırsam da yatmıyor istemiyor uykusu hiç sevmiyor.

Beni en çok yoran bir insanda ne yazık ki annem, benim hayır dediğimi gizli gizli yada gözüme sokarak yapıyor telefon verme diyorum bir bakıyorum elinde, Aralık ayında dondurma verme diyorum bir bakıyorum almış gelmiş yediriyor oğluma asla hayır demiyor benim hayır dediklerimi olmaması gerektiğini defalarca anlatıp vazgeçirdiğim çocuğumu bile tekrar alıştırıyor bir şekilde.

Bunlar anneliğimle ilgili olanlar bide kendimle ilgili olan var. Eşim asla kilomdan memnun değil sürekli ama sürekli laf ediyor o ettikçe resmen daha çok yemeğe başladım bende kendimi kilolu istemiyorum ama hayatım o kadar yoğun ki bir yandan okul bir yandan seminerler bir yandan ev bir yandan yemek derdi bir yandan annelik anlıcağınız o kadar dolu ve yorgunum ki herkese bunu niye yapmadın alıştırmadın diyen herkese alın çocuk önünüzde ben yapamadıysam siz deneyin belki ben hata yapıyorumdur diyorum ama tabi ki kimseden ses Seda çıkmıyor o zaman. Ne olacak böyle söyleyin bana gerçekten bu kadar işe yaramaz ve kötü bir anne kötü bir kadın mıyım ?

Genişletmek için tıkla...

Vanilya Bitter .!.:

Hayırlı geceler arkadaşlar
Arkadaşlar benim sorunum sürekli anneliğimin eleştiriliyor olması, artık çok yıpranmış durumdayım. Babam özellikle her şeyime bir kusur bulur; örneğin çocuğumun bir uyku düzeni olmadığını, yemek seçtiğini vs söylüyor (2.5 yaşında) daha yeni yeni konuşmaya başlıyor r harfini es geçiyor (eşimde r harflerini söyleyemiyor) bir yandan babasına benzemiş olabilir diyorum bir yandan da belki yeni yeni konuşuyor diye oluyordur diyorum.

Hafta sonu anneme gitmiştim babam çocuğa doğru düzgün bir uyku düzeni kurmadın yemek konusunda üstüne düşmüyorsun çorba yemiyor bu çocuk diyor (tek yemediği çorba diyebilirim) hiç bişey yapmadın en azından bu r harfi konusunda üstüne düşte bir işe yara dedi bana nasıl gücüme gitti anlatamam.
Uyku düzeni kurmaya çalıştım doğdu doğalı uyku sevmeyen bir çocuk örneğin 2-3 aylık videolarında bile nolur en azından yarım saat bali uyu diye yalvarıyorduk videoda görünce farkettim. Tüm gece emiyor halen bu yüzden de sık sık uyanıyor sabahta geç kalkıyor uykusunu alamadığı için (gündüz uykusunu uyutmuyorum bazen zaten uyku seven bir çocuk değil aramıyor da ama ona rağmen akşamda geç uyuyor) yemek yiyor et tavuk bayılıyor çorba içmiyor sevmiyor, tadım zamanları içiyordu sonra sonra bıraktı, halen bezli çünkü kakasından bile rahatsız olmuyor altını değiştirmek için resmen savaş veriyorum oğlumla.

Babam çorba içmiyor, bu çocuk halen altı bezli , bunun artık gece uyanmaması lazım vs diye diye şişirdi beni kaldığım dönemde ben yaptıramıyorsam birde sen dene o zaman baba dedim bak bak cevaplara bak deyip resmen düşman ilan edildim.

Eşim bezden çıkarmak için bir şey yapmadığımı söylüyor denedim ama denemedim değil bu sefer bile isteye her yere işedi gözlerimin önünde sonrasında kahkahalar attı iyice oyuna çevirdi üstelik gülmememe rağmen. Sürekli bağıran çağıran bir anne değilim elimden geldiğince sakin kalmaya çalışıyorum ama artık o kadar üstüme geliniyor ki bezmiş durumdayım.

Babam bizi ortaokul zamanına kadar akşam 22:00 dedim mi yatırırdı korkudan odadan çıkmayı bırakın tuvalete kalkamazdık istiyor ki oğlumda öyle olsun ama ben öyle olmasını asla istemiyorum. Kötü bir adam asla değil ama aşırı disiplinli bir adamdı şimdi şimdi yaşlandıkça her şeye ağlamaya başladı en ufak lafımız olunca dahil hemen gözleri doluyor. Kıyamıyoruz ama bana böyle baskı uyguladığının farkında değil yada bilerek yapıyor beynim durmuş durumda inanın ben oğlumu 2 yaşına kadar ekranla tanıştırmadım ama gelinimiz yeğenimi daha ayına girmeden tv önünde tutup çizgi filmler seyrettirirdi bir kere dahil bişey demedi diyemedi.

Misal abimlerle dışarı çıktık oğlumu ve yeğenimi evde onlara bıraktık (yeğenim 3 aylıktı) annesini arayacağına beni arayıp beni fırçaladı hemde ne laflar dedim baba benim oğlum duruyor mu o duruyor dedi eee o zaman beni değil anasını ara dedim. Ama çok gücendim bir nevi stres topu misali her şeyin ucu bana dokunuyor, eşimde uyku düzeniniz yok bu çocuk halen bezde sen napıyorsun ki demeye başladı ama kendi de görüyor kaka yaptığında dahil rahatsız olmuyor zorlarsam almak için kıyametler kopuyor oğluma böyle olmaması gerektiğini anlatıyorum anlıyor ama sonra yine aynı senaryo tekrar başa sarıyor uyku konusunda da yatırsam da yatmıyor istemiyor uykusu hiç sevmiyor.

Beni en çok yoran bir insanda ne yazık ki annem, benim hayır dediğimi gizli gizli yada gözüme sokarak yapıyor telefon verme diyorum bir bakıyorum elinde, Aralık ayında dondurma verme diyorum bir bakıyorum almış gelmiş yediriyor oğluma asla hayır demiyor benim hayır dediklerimi olmaması gerektiğini defalarca anlatıp vazgeçirdiğim çocuğumu bile tekrar alıştırıyor bir şekilde.

Bunlar anneliğimle ilgili olanlar bide kendimle ilgili olan var. Eşim asla kilomdan memnun değil sürekli ama sürekli laf ediyor o ettikçe resmen daha çok yemeğe başladım bende kendimi kilolu istemiyorum ama hayatım o kadar yoğun ki bir yandan okul bir yandan seminerler bir yandan ev bir yandan yemek derdi bir yandan annelik anlıcağınız o kadar dolu ve yorgunum ki herkese bunu niye yapmadın alıştırmadın diyen herkese alın çocuk önünüzde ben yapamadıysam siz deneyin belki ben hata yapıyorumdur diyorum ama tabi ki kimseden ses Seda çıkmıyor o zaman. Ne olacak böyle söyleyin bana gerçekten bu kadar işe yaramaz ve kötü bir anne kötü bir kadın mıyım ?

Genişletmek için tıkla...

Vanilya Bitter .!.:

Hayırlı geceler arkadaşlar
Arkadaşlar benim sorunum sürekli anneliğimin eleştiriliyor olması, artık çok yıpranmış durumdayım. Babam özellikle her şeyime bir kusur bulur; örneğin çocuğumun bir uyku düzeni olmadığını, yemek seçtiğini vs söylüyor (2.5 yaşında) daha yeni yeni konuşmaya başlıyor r harfini es geçiyor (eşimde r harflerini söyleyemiyor) bir yandan babasına benzemiş olabilir diyorum bir yandan da belki yeni yeni konuşuyor diye oluyordur diyorum.

Hafta sonu anneme gitmiştim babam çocuğa doğru düzgün bir uyku düzeni kurmadın yemek konusunda üstüne düşmüyorsun çorba yemiyor bu çocuk diyor (tek yemediği çorba diyebilirim) hiç bişey yapmadın en azından bu r harfi konusunda üstüne düşte bir işe yara dedi bana nasıl gücüme gitti anlatamam.
Uyku düzeni kurmaya çalıştım doğdu doğalı uyku sevmeyen bir çocuk örneğin 2-3 aylık videolarında bile nolur en azından yarım saat bali uyu diye yalvarıyorduk videoda görünce farkettim. Tüm gece emiyor halen bu yüzden de sık sık uyanıyor sabahta geç kalkıyor uykusunu alamadığı için (gündüz uykusunu uyutmuyorum bazen zaten uyku seven bir çocuk değil aramıyor da ama ona rağmen akşamda geç uyuyor) yemek yiyor et tavuk bayılıyor çorba içmiyor sevmiyor, tadım zamanları içiyordu sonra sonra bıraktı, halen bezli çünkü kakasından bile rahatsız olmuyor altını değiştirmek için resmen savaş veriyorum oğlumla.

Babam çorba içmiyor, bu çocuk halen altı bezli , bunun artık gece uyanmaması lazım vs diye diye şişirdi beni kaldığım dönemde ben yaptıramıyorsam birde sen dene o zaman baba dedim bak bak cevaplara bak deyip resmen düşman ilan edildim.

Eşim bezden çıkarmak için bir şey yapmadığımı söylüyor denedim ama denemedim değil bu sefer bile isteye her yere işedi gözlerimin önünde sonrasında kahkahalar attı iyice oyuna çevirdi üstelik gülmememe rağmen. Sürekli bağıran çağıran bir anne değilim elimden geldiğince sakin kalmaya çalışıyorum ama artık o kadar üstüme geliniyor ki bezmiş durumdayım.

Babam bizi ortaokul zamanına kadar akşam 22:00 dedim mi yatırırdı korkudan odadan çıkmayı bırakın tuvalete kalkamazdık istiyor ki oğlumda öyle olsun ama ben öyle olmasını asla istemiyorum. Kötü bir adam asla değil ama aşırı disiplinli bir adamdı şimdi şimdi yaşlandıkça her şeye ağlamaya başladı en ufak lafımız olunca dahil hemen gözleri doluyor. Kıyamıyoruz ama bana böyle baskı uyguladığının farkında değil yada bilerek yapıyor beynim durmuş durumda inanın ben oğlumu 2 yaşına kadar ekranla tanıştırmadım ama gelinimiz yeğenimi daha ayına girmeden tv önünde tutup çizgi filmler seyrettirirdi bir kere dahil bişey demedi diyemedi.

Misal abimlerle dışarı çıktık oğlumu ve yeğenimi evde onlara bıraktık (yeğenim 3 aylıktı) annesini arayacağına beni arayıp beni fırçaladı hemde ne laflar dedim baba benim oğlum duruyor mu o duruyor dedi eee o zaman beni değil anasını ara dedim. Ama çok gücendim bir nevi stres topu misali her şeyin ucu bana dokunuyor, eşimde uyku düzeniniz yok bu çocuk halen bezde sen napıyorsun ki demeye başladı ama kendi de görüyor kaka yaptığında dahil rahatsız olmuyor zorlarsam almak için kıyametler kopuyor oğluma böyle olmaması gerektiğini anlatıyorum anlıyor ama sonra yine aynı senaryo tekrar başa sarıyor uyku konusunda da yatırsam da yatmıyor istemiyor uykusu hiç sevmiyor.

Beni en çok yoran bir insanda ne yazık ki annem, benim hayır dediğimi gizli gizli yada gözüme sokarak yapıyor telefon verme diyorum bir bakıyorum elinde, Aralık ayında dondurma verme diyorum bir bakıyorum almış gelmiş yediriyor oğluma asla hayır demiyor benim hayır dediklerimi olmaması gerektiğini defalarca anlatıp vazgeçirdiğim çocuğumu bile tekrar alıştırıyor bir şekilde.

Bunlar anneliğimle ilgili olanlar bide kendimle ilgili olan var. Eşim asla kilomdan memnun değil sürekli ama sürekli laf ediyor o ettikçe resmen daha çok yemeğe başladım bende kendimi kilolu istemiyorum ama hayatım o kadar yoğun ki bir yandan okul bir yandan seminerler bir yandan ev bir yandan yemek derdi bir yandan annelik anlıcağınız o kadar dolu ve yorgunum ki herkese bunu niye yapmadın alıştırmadın diyen herkese alın çocuk önünüzde ben yapamadıysam siz deneyin belki ben hata yapıyorumdur diyorum ama tabi ki kimseden ses Seda çıkmıyor o zaman. Ne olacak böyle söyleyin bana gerçekten bu kadar işe yaramaz ve kötü bir anne kötü bir kadın mıyım ?

Genişletmek için tıkla...

Vanilya Bitter .!.:

Hayırlı geceler arkadaşlar
Arkadaşlar benim sorunum sürekli anneliğimin eleştiriliyor olması, artık çok yıpranmış durumdayım. Babam özellikle her şeyime bir kusur bulur; örneğin çocuğumun bir uyku düzeni olmadığını, yemek seçtiğini vs söylüyor (2.5 yaşında) daha yeni yeni konuşmaya başlıyor r harfini es geçiyor (eşimde r harflerini söyleyemiyor) bir yandan babasına benzemiş olabilir diyorum bir yandan da belki yeni yeni konuşuyor diye oluyordur diyorum.

Hafta sonu anneme gitmiştim babam çocuğa doğru düzgün bir uyku düzeni kurmadın yemek konusunda üstüne düşmüyorsun çorba yemiyor bu çocuk diyor (tek yemediği çorba diyebilirim) hiç bişey yapmadın en azından bu r harfi konusunda üstüne düşte bir işe yara dedi bana nasıl gücüme gitti anlatamam.
Uyku düzeni kurmaya çalıştım doğdu doğalı uyku sevmeyen bir çocuk örneğin 2-3 aylık videolarında bile nolur en azından yarım saat bali uyu diye yalvarıyorduk videoda görünce farkettim. Tüm gece emiyor halen bu yüzden de sık sık uyanıyor sabahta geç kalkıyor uykusunu alamadığı için (gündüz uykusunu uyutmuyorum bazen zaten uyku seven bir çocuk değil aramıyor da ama ona rağmen akşamda geç uyuyor) yemek yiyor et tavuk bayılıyor çorba içmiyor sevmiyor, tadım zamanları içiyordu sonra sonra bıraktı, halen bezli çünkü kakasından bile rahatsız olmuyor altını değiştirmek için resmen savaş veriyorum oğlumla.

Babam çorba içmiyor, bu çocuk halen altı bezli , bunun artık gece uyanmaması lazım vs diye diye şişirdi beni kaldığım dönemde ben yaptıramıyorsam birde sen dene o zaman baba dedim bak bak cevaplara bak deyip resmen düşman ilan edildim.

Eşim bezden çıkarmak için bir şey yapmadığımı söylüyor denedim ama denemedim değil bu sefer bile isteye her yere işedi gözlerimin önünde sonrasında kahkahalar attı iyice oyuna çevirdi üstelik gülmememe rağmen. Sürekli bağıran çağıran bir anne değilim elimden geldiğince sakin kalmaya çalışıyorum ama artık o kadar üstüme geliniyor ki bezmiş durumdayım.

Babam bizi ortaokul zamanına kadar akşam 22:00 dedim mi yatırırdı korkudan odadan çıkmayı bırakın tuvalete kalkamazdık istiyor ki oğlumda öyle olsun ama ben öyle olmasını asla istemiyorum. Kötü bir adam asla değil ama aşırı disiplinli bir adamdı şimdi şimdi yaşlandıkça her şeye ağlamaya başladı en ufak lafımız olunca dahil hemen gözleri doluyor. Kıyamıyoruz ama bana böyle baskı uyguladığının farkında değil yada bilerek yapıyor beynim durmuş durumda inanın ben oğlumu 2 yaşına kadar ekranla tanıştırmadım ama gelinimiz yeğenimi daha ayına girmeden tv önünde tutup çizgi filmler seyrettirirdi bir kere dahil bişey demedi diyemedi.

Misal abimlerle dışarı çıktık oğlumu ve yeğenimi evde onlara bıraktık (yeğenim 3 aylıktı) annesini arayacağına beni arayıp beni fırçaladı hemde ne laflar dedim baba benim oğlum duruyor mu o duruyor dedi eee o zaman beni değil anasını ara dedim. Ama çok gücendim bir nevi stres topu misali her şeyin ucu bana dokunuyor, eşimde uyku düzeniniz yok bu çocuk halen bezde sen napıyorsun ki demeye başladı ama kendi de görüyor kaka yaptığında dahil rahatsız olmuyor zorlarsam almak için kıyametler kopuyor oğluma böyle olmaması gerektiğini anlatıyorum anlıyor ama sonra yine aynı senaryo tekrar başa sarıyor uyku konusunda da yatırsam da yatmıyor istemiyor uykusu hiç sevmiyor.

Beni en çok yoran bir insanda ne yazık ki annem, benim hayır dediğimi gizli gizli yada gözüme sokarak yapıyor telefon verme diyorum bir bakıyorum elinde, Aralık ayında dondurma verme diyorum bir bakıyorum almış gelmiş yediriyor oğluma asla hayır demiyor benim hayır dediklerimi olmaması gerektiğini defalarca anlatıp vazgeçirdiğim çocuğumu bile tekrar alıştırıyor bir şekilde.

Bunlar anneliğimle ilgili olanlar bide kendimle ilgili olan var. Eşim asla kilomdan memnun değil sürekli ama sürekli laf ediyor o ettikçe resmen daha çok yemeğe başladım bende kendimi kilolu istemiyorum ama hayatım o kadar yoğun ki bir yandan okul bir yandan seminerler bir yandan ev bir yandan yemek derdi bir yandan annelik anlıcağınız o kadar dolu ve yorgunum ki herkese bunu niye yapmadın alıştırmadın diyen herkese alın çocuk önünüzde ben yapamadıysam siz deneyin belki ben hata yapıyorumdur diyorum ama tabi ki kimseden ses Seda çıkmıyor o zaman. Ne olacak böyle söyleyin bana gerçekten bu kadar işe yaramaz ve kötü bir anne kötü bir kadın mıyım ?

Genişletmek için tıkla...

Vanilya Bitter .!.:

Hepinize yorumlarınız için aşırı teşekkür ederim Allah bin kere razı olsun çok motive oldum gerçekten. Bende daha dikkatli olmaya çalışcam uyku vakitleri konusunda bezde halen üzerine çok düşmücem kendini zorunlu hissetsin istemiyorum kendisi karar verdiğinde eminim çıkıcak çocuğum 2.5 yaşında olmasına rağmen her dediğimi çok net anlıyor bir şeyi bir kere göstermem yeterli ama tuvalet ve çorba konusunda biraz geri kaldık dediğiniz gibi olmazsa en kötü ihtimal her akşam menülerine çorba da eklicem yerse yer yemezse yemez gözüyle bakıcam

Kendimde de yarım kalmış çok şeylerim var aslında 25 yaşında daha yeni üniversiteli oldum, ehliyeti alcaktım araya korona girdi direksiyon derslerim yarım kaldı, şimdi elde okul yok bişey yok diye işe girmek istemiyorum (15 yaşımdan 22 yaşıma kadar aralıksız çalıştım son çalıştığım firma dünya çapında bir firmaydı) işe alışınca insan bırakması bir başkasından para beklemesi çok zor geliyor kendi anne babamdan dahil evlenene kadar para almadım çeyizler vs hep kendim ödedim kendim yaptım elimden geldiğince o da beni çok zorluyor bir yandan çalışmayı çok özledim bir yandan artık bir meslek sahibi olmak istiyorum. Sosyal hizmet bölümünü okuyorum bitirip mesleğimi elime almış olmak ve bir sıfatım olarak işe başlamayı aşırı istiyorum kilo konusunda da bugün 45 dk aerobik yaptım her gün yapmaya ve yediklerime dikkat etmeye çalışcam vermem gerek.

Eşim konusunda da bence tamamen aile apartmanında olmamızın da onun tavırlarına aşırı etkisi var annesi hayatı boyunca her şeyini o yapmış eşim daha yeni yeni binbir lafımla bi vileda atmaya başladı düşünün. Pazara genelde o çıkar markete birlikte çıkarız genelde tamirat işlerini hep kendim yaparım çoğu zaman örneğin bu yerlere derz dökülüyor ya onu vs de ben yaptım elimden her iş geliyor diye o da rahata ediyor para vermesine vs gerek kalmıyor ustaya ama verilecekse genelde ustalara para vermeyi tercih eder kendi yapmaktansa çocuğu da yavaş yavaş onla bırakıp odaya çekilmekle başlıcam gerçi 1.5 saatlik seminerde oğlum 150 kere yine yanıma geliyor ama ne yapayım adım adım alışcaz inşallah böyle şeye

Genişletmek için tıkla...