- 9 Ağustos 2021
- 15.542
- 53.403
- 548
Ben pek deneyimimi anlatmak istemiyorum . Çünkü burada hamile kadınlar vardır herkesin başına gelmeyecek şeyler yaşadım malesef ameliyatım çok sıkıntılı geçti . Öncesinde de hep sıkıntılı bir gebelik doğumdan sonra kahveyi mı yeterli içmedim yoksa anesteziye mi toleransim yüksek değil bilmiyorum iş makinesi neden çalışıyor dedim sürekli beynimde iş makinesi çalışıyor .basınç artmış kafamdaki ve her ayağa kalmak istediğimde korkunç bir baş ağrısıyla kalkiyordum uc gün sonra tekrar hastaneye yattım .Herkesin bir olmaz ki zaten doğumu da hamilelik süreci de, fiziksel de ruhsal da. Ben mesela elimde olmayarak çok korku yaşadım sezaryene girerken. Abi insanım, korktum çünkü ilk operasyonumdu. Belime epidural vururlarken endişeden geberdim "Ya felç kalırsam" diye, masaya yatarken korktum "Ya bir şey ters giderse" diye, Genel anestezi almak istemedim "Anestezik farkındalık" bilmem ne olsa diye... Çok bilmek de iyi değil. O korkular, fiziksel ağrının önüne geçti, kalbim güm gümdü. Çocuğu alır almaz bastılar sakinleştiriciyi panik atağa doğru gidiyordu çünkü.
E kimi daha relakstır. Gelip bana "Abartmışsın, korkulacak ne var?" dese "Ebenin ... var" derim affedersin, nasıl duygulanım yaşayacağıma da karışamaz kimse, neden o kadar stres yaptın da diyemez. Herkesin her duyguyu duyumsama şiddeti aynı değil. O stres de sonrasında fiziksel ağrıyı katladı zaten, dayak yemiş gibiydim.
Sonrasında gittiğim bir kadın doğum doktoru bana şey demişti sezaryen en derin kesinin olduğu ameliyatlardan biri ağrılarının devam etmesi normal diye. Millete sorsan aman nolmus hepimiz doğurduk . Sezaryen gerçek doğum bile degil