Ben haksız mıyım?

Arkadaşlar iyi akşamlar. Bir buçuk senelik bir ilişkimiz var. Erkek arkadaşımın askerliğini yapmasına daha var. Evlilik hakkında konuşuyoruz ve erkek arkadaşımın annesi sürekli şunu söylüyor. “Eğer oğlum askerliğini yapmadan evlenirseniz, askerliğini yapıp gelene kadar benim evimde yaşarsınız. Eğer askerliğini yapıp geldikten sonra evlenirseniz benim diğer evimi istediğiniz gibi dayayıp döşeriz o eve çıkarsınız.” diyor. Ben tabii ki askere gidip geldikten sonra evlenme taraftarıyım. Annesi de aynısını söylüyor ama size kalmış da diyor. Benim ailem zaten erken bulacağı için şu an evlenemeyiz. Ama bu akşam erkek arkadaşımla konuşurken erkek arkadaşımın annesi konudan alakasız bir şey dedi bana.” Eğer şimdi evlenirseniz sen çalışma, ben çalışırım. Sen evde dur, evi temizle yeterki dedi. Erkek arkadaşımın annesi böyle dediğinde ben de hizmetçi miyim ben dedim. Erkek arkadaşım da her gün temizlik yapacak değilsin ya dedi. Ben de yapmam zaten, şu an kendi evimde bile yapmıyorum dedim. Erkek arkadaşımla da ufak bir tartışma yaşadık. Erkek arkadaşım ve annesi çalışıyor ben de çalışıyorum. Erkek arkadaşımın babası ise emekli bütün gün evde. Ben bütün gün erkek arkadaşımın babasıyla evde durup temizlik mi yapacağım? Ben bunun için mi evleniyorum sanki. Ben ilerideki eşime muhtaç olmak istemeyen biriyim. Sürekli evde boş boş oturmaktansa çalışırım kendi paramı kazanır, rahat bir şekilde, laf yemeden harcarım.Öyle bir kafadayım. Bu konu benim çok moralimi bozdu. Erkek arkadaşım annesini bana karşı çok savundu. Tamam annesi ama. Sizce haklı mı? Kim haklı?
20 yaşında deli mi kovalıyor da bunları konuşuyorsunuz, çok pişman olursun sonra
 
Evet çok seviyorum onu çünkü. Ben de akışına bırakmaya karar verdim. Askere gidip gelsin. Bakalım geldiğinde nasıl biri olacak? Ayrı ev olayını dün konuştuk. Annesinin evinde yaşamak istemediğimi çünkü devamlı olarak annesinin gidip geleceğini düşündüğümü söyledim. Annemin evinde yaşarsak bizden para almaz. Biz yine de veririz tabi dedi. Dışarıdan daha ucuz olur dedi. Başka eve çıkabilecek de gücüm olmaz dedi. Ben de ikimiz de çalışıyoruz ya dedim. Olsun çıkamam dedi. Bahane gibi geliyor bana. Dürüst oldum ona karşı annengil sürekli gelmek isteyecekler dedim. Gelmezler, gelseler de ne olacak sanki dedi. Ben de bir aile kuruyoruz sonuçta dedim. Sürekli gelip gitmelerine gerek yok dedim. Annemle alıp veremediğin ne anlamadım gitti diyor bana. Ben kötü oldum yani.
20 yaşında bir erkekten olgunluk ve yuva kavramı beklemek hata zaten. Adam yatak arkadaşı edinmek zannediyor evliliği, bu yaşta bu ÇOCUKTAN olmaz kızım, büyümesi lazım daha. Ayrıca sen ne iş yapıyorsun, gideceğin şehirde iş imkanı var mı ki, çalışabileceğinden emin misin?
 
Ayrılamıyorum yazmışsın arada bir yerlerde. Neden o? Birliktelik falan yaşadıysan bile bunun çözümü var, asla ayrılamıyorum başka sebepler var deme. Bekar yaşa ama yanlış evlilik yapma
 
Benim ayaklarım yere sağlam bassın da kimseye muhtaç olmayayım tek derdim bu zaten. Amacım da o. Evlilik konusu da normalde düşündüğüm bir şey değildi. Ama hem ailem baskısından ötürü hem de sevdiğim birini bulunca düşünmeye başladım. En büyük korkum da bu günleri aramak. Belki de şikayet ettiğim hayattan daha kötü bir hayat yaşamak zorunda kalacağım.
O yüzden bu düşündüklerini unut önüne bak ayaklarını yere sağlam basmadıkça bunları da düşünme aile evinde şiddet yoksa sabret emin ol boşanıp geri geldiğinde daha da çok baskı görürsün .
 
Keşke kendi ailem benimle yeterince ilgilenseydi, sevgilerini hissettirselerdi ben bu aile sıcaklığını erkek arkadaşımın ailesinde aramak zorunda kalmasaydım. Yanlış anlamayın ama ben hem yaşımdan ötürü hem de ailemdeki eksikliklerden ötürü, sevgiyi de ilgiyi de dışarıda aradım hep. İstediğim aile ortamını yaşayamadım kendim kurayım kafasında oldum. O yüzden karşı tarafa çok çabuk kanan, güvenen, kullanılmaya çalışılan yeri geldiğinde de kullanılan bir insan oldum. Ben de bu durumdan hiç memnun değilim. Ama kendi kendime de yetemiyorum ki. Ne yaparsam yapayım yetemedim. İnsan başka birinin sevgisini, ilgisini istiyor. Aslına bakarsanız ilişkimde bir süredir iyi gitmiyor. Erkek arkadaşımı çok seviyorum, onunla çok güzel anılarımız var ve çok güzel hayaller kurduk. Bunlar için de bırakamıyorum onu. Ama doğru hissettirmeyen bir şeyler de var. Ben artık ne yapacağımı bilmiyorum. Şu an bir çıkmazın içindeyim.
İlgisiz bir aileniz var diye bile bile ateşe yürüyeceksiniz anlaşılan. Sizinde içinize sinmeyen şeyler var seviyorum da seviyorum diyorsunuz. Sevmek tek başına yeterli değil
 
Ben iyi bir meslek sahibi olsam, iyi bir yere gelsem de ailemin kısıtlamasıyla gezmeyi tozmayı bırakın hayatımı yaşayamam ki. Doğru söylüyorsunuz. Erkek arkadaşım da eksikliklerimden yürüdü bana zaten. Ama sevilmeye çok ihtiyacım var gerçekten. Şu an bir hastanede kan taşıyorum. Ama bölümümü okuyup mezun olursam. Laborant veya veteriner teknikeri olabiliyorum. Ama onun için de işi bırakıp derslere odaklanmam gerekiyor. Ama eve de destekte bulunmam gerekiyor. Anlayacağınız işimi de bırakamam
Bölümünü küçümsediğimden değil ama biz de öğrenciyken çalıştık evet yorucu ama insana çok şey katıyor. Ailenin bu kadar destek bekleme nedeni nedir ?
Hani ilgisiz sevmeyen aileyi zaten 20 yaşına kadar kabulleniyor insan ama acaba sevsinler diye mi bu para verme isteğin? Okulunu mutlaka bitir. Evlenince okurum diyen arkadaşlarımın hepsi evde çocuklarına bakıp okulu bıraktılar o nadir olan bir şey. Lütfen gerekirse yurda geç ailenden uzak kal part bir iş bul burs ara ama okulunu tamamla ve evlenme. Evlilik kurtarıcı değil inan ki çok merhametli çok iyi bir eşim olduğu halde bunu söylüyorum. Önce birey olarak tamamla kendini kimse seni herhangi bir eksikliğinden vurmasın. Çok çekersin o kaynanadan. Hele ki bekle o zaman diye vıdı vıdı yapan bir erkek gidecek bir yerin olmadığını arkanda bir aile desteğini olmadığını anlamış sana neler yapar. Lütfen güvenme ve söylediklerimizi dinle güzel kızım.
 
Back