Sürekli anneliğim eleştiriliyor

Vanilya Bitter .!.:

Çok teşekkür ederim inanın kendi eşim ve ailem dışında aslında tüm gören insanlar benim ne kadar iyi ve sabırlı anne olduğumu oğluma doğru düzgün bağırıp asla vurmadığımı vs söylüyorlar ama en sevdiklerime kendimi yarandıramıyorum eşim bu süreçlerde bekar gibi takılıyor sporuna gidiyor dizi film izlicekse izliyor her istediğini yapıyor arkadaşlarıyla görüşüyor benim zaten çok arkadaşım yoktu anne olduktan sonra hayatımda sadece 2 arkadaşım kaldı biri yakın oturuyor diğeri evlendi taşındı anlıcanız hepten yalnızım artık

Genişletmek için tıkla...

Deniz Burak .!.:

Hayır asla kötü bir anne değilsin. Sadece yanlız kalmışsin. Biz de geçtik o yollardan. Aynı şeyleri yaşadık. Emen çocuk hele ki 2.5 yaş seni güçsüz ve uykusuz bırakır canım. Emen çocuk zaten anne sütüne güvendiği için ancak o kadar yer içer. Ve konuşması da çok şükür normal. Yani herşey normal seyrinde gidiyor. İki çocuk annesi tecrübeli anne olarak yazıyorum. Erkek çocukları 3 yaş gibi bezden çıkar. Sakın üzme kendini sütünden bebeğine geçiyor. Ben oğlum 6 aylıkken abimi ani bir ölümle kaybettim bebeğim depresyonlu sütümu emdi çok acı çektim oğluma geçti çok hassas bir çocuk oldu. 18 yaş kızım 11 yaş oğlum var. Bak canım dünyada ne çok acı var. Ne zor görevler rollerimiz var. Ve an zoru da annelik insan yetiştirmek kolay mı. Lütfen kendini üzme. Herşey normal anormal olan maalesef yakındaki ailenin sözleri. Varsa aklına takılan sorabilirsin. Geçici bir süreçten geçiyorsun. Emzirme dönemin bittikten sonra zaten bebeğinin uykuları da yemesi de düzene girecek. Kilo için de yürüyüş ve azıcık yemeğini kesebilirsin. Sağlıklı huzurlu günler diliyorum.

Genişletmek için tıkla...

birdelimuallime .!.:

Kimseyi dinlemeyin, dinliyormuş gibi yapın sallayın gitsin. Her çocuğun gelişimi kendine özeldir, ben dördüz olarak dünyaya geldim eğer tüm çocuklar robot misali her şeyi aynı zamanda aynı şekilde yapıyorsa biz neden farklı farklı zamanlarda yürüdük farklı zamanlarda konuştuk, farklı yiyecekleri sevdik ya da bazı yiyecekleri bazımız deli gibi severken bazımız hiç ağzına sürmedi. Benim çocuğum 25 aylık konuşmaya başlamadı mesela her telefon görüşmemde kv görümce ee konuşmuyor mu daha diye soruyor, valla uzun süre konuşmaya niyeti yok deyip kestirip atıyorum. Bunlar da bir nevi psikolojik baskıdır insanı etkileyebilir. Anne olarak çocuğunuzu en iyi siz anlarsınız. Sadece gelişimine göre ciddi gerilik olan bir durum varsa bir uzmandan yardım alırsınız o kadar. Misal bezden çıkma süresi iki buçuk yaşında bir çocuk için geç kalınmış bir durum değil,ama tam yaşını bilmiyorum misal bu üç yaşını geçerse yardım alın, ya da benim çocuğumun konuşması biraz daha gecikirse destek alırım. Ama şimdilik öyle panik yaptıracak bir durum yok yani.
Herkes ununu eklemiş duvarına asmış şimdi millete akıl verme peşinde. Çok biliyorsan doğur kendin bak dört dörtlük diyesim geliyor bu tiplere.
Her anne çocuğu için en iyisini ve en güzelini ister. Sıkmayın canınızı

Genişletmek için tıkla...

Vanilya Bitter .!.:

Hayırlı geceler arkadaşlar
Arkadaşlar benim sorunum sürekli anneliğimin eleştiriliyor olması, artık çok yıpranmış durumdayım. Babam özellikle her şeyime bir kusur bulur; örneğin çocuğumun bir uyku düzeni olmadığını, yemek seçtiğini vs söylüyor (2.5 yaşında) daha yeni yeni konuşmaya başlıyor r harfini es geçiyor (eşimde r harflerini söyleyemiyor) bir yandan babasına benzemiş olabilir diyorum bir yandan da belki yeni yeni konuşuyor diye oluyordur diyorum.

Hafta sonu anneme gitmiştim babam çocuğa doğru düzgün bir uyku düzeni kurmadın yemek konusunda üstüne düşmüyorsun çorba yemiyor bu çocuk diyor (tek yemediği çorba diyebilirim) hiç bişey yapmadın en azından bu r harfi konusunda üstüne düşte bir işe yara dedi bana nasıl gücüme gitti anlatamam.
Uyku düzeni kurmaya çalıştım doğdu doğalı uyku sevmeyen bir çocuk örneğin 2-3 aylık videolarında bile nolur en azından yarım saat bali uyu diye yalvarıyorduk videoda görünce farkettim. Tüm gece emiyor halen bu yüzden de sık sık uyanıyor sabahta geç kalkıyor uykusunu alamadığı için (gündüz uykusunu uyutmuyorum bazen zaten uyku seven bir çocuk değil aramıyor da ama ona rağmen akşamda geç uyuyor) yemek yiyor et tavuk bayılıyor çorba içmiyor sevmiyor, tadım zamanları içiyordu sonra sonra bıraktı, halen bezli çünkü kakasından bile rahatsız olmuyor altını değiştirmek için resmen savaş veriyorum oğlumla.

Babam çorba içmiyor, bu çocuk halen altı bezli , bunun artık gece uyanmaması lazım vs diye diye şişirdi beni kaldığım dönemde ben yaptıramıyorsam birde sen dene o zaman baba dedim bak bak cevaplara bak deyip resmen düşman ilan edildim.

Eşim bezden çıkarmak için bir şey yapmadığımı söylüyor denedim ama denemedim değil bu sefer bile isteye her yere işedi gözlerimin önünde sonrasında kahkahalar attı iyice oyuna çevirdi üstelik gülmememe rağmen. Sürekli bağıran çağıran bir anne değilim elimden geldiğince sakin kalmaya çalışıyorum ama artık o kadar üstüme geliniyor ki bezmiş durumdayım.

Babam bizi ortaokul zamanına kadar akşam 22:00 dedim mi yatırırdı korkudan odadan çıkmayı bırakın tuvalete kalkamazdık istiyor ki oğlumda öyle olsun ama ben öyle olmasını asla istemiyorum. Kötü bir adam asla değil ama aşırı disiplinli bir adamdı şimdi şimdi yaşlandıkça her şeye ağlamaya başladı en ufak lafımız olunca dahil hemen gözleri doluyor. Kıyamıyoruz ama bana böyle baskı uyguladığının farkında değil yada bilerek yapıyor beynim durmuş durumda inanın ben oğlumu 2 yaşına kadar ekranla tanıştırmadım ama gelinimiz yeğenimi daha ayına girmeden tv önünde tutup çizgi filmler seyrettirirdi bir kere dahil bişey demedi diyemedi.

Misal abimlerle dışarı çıktık oğlumu ve yeğenimi evde onlara bıraktık (yeğenim 3 aylıktı) annesini arayacağına beni arayıp beni fırçaladı hemde ne laflar dedim baba benim oğlum duruyor mu o duruyor dedi eee o zaman beni değil anasını ara dedim. Ama çok gücendim bir nevi stres topu misali her şeyin ucu bana dokunuyor, eşimde uyku düzeniniz yok bu çocuk halen bezde sen napıyorsun ki demeye başladı ama kendi de görüyor kaka yaptığında dahil rahatsız olmuyor zorlarsam almak için kıyametler kopuyor oğluma böyle olmaması gerektiğini anlatıyorum anlıyor ama sonra yine aynı senaryo tekrar başa sarıyor uyku konusunda da yatırsam da yatmıyor istemiyor uykusu hiç sevmiyor.

Beni en çok yoran bir insanda ne yazık ki annem, benim hayır dediğimi gizli gizli yada gözüme sokarak yapıyor telefon verme diyorum bir bakıyorum elinde, Aralık ayında dondurma verme diyorum bir bakıyorum almış gelmiş yediriyor oğluma asla hayır demiyor benim hayır dediklerimi olmaması gerektiğini defalarca anlatıp vazgeçirdiğim çocuğumu bile tekrar alıştırıyor bir şekilde.

Bunlar anneliğimle ilgili olanlar bide kendimle ilgili olan var. Eşim asla kilomdan memnun değil sürekli ama sürekli laf ediyor o ettikçe resmen daha çok yemeğe başladım bende kendimi kilolu istemiyorum ama hayatım o kadar yoğun ki bir yandan okul bir yandan seminerler bir yandan ev bir yandan yemek derdi bir yandan annelik anlıcağınız o kadar dolu ve yorgunum ki herkese bunu niye yapmadın alıştırmadın diyen herkese alın çocuk önünüzde ben yapamadıysam siz deneyin belki ben hata yapıyorumdur diyorum ama tabi ki kimseden ses Seda çıkmıyor o zaman. Ne olacak böyle söyleyin bana gerçekten bu kadar işe yaramaz ve kötü bir anne kötü bir kadın mıyım ?

Genişletmek için tıkla...

Vanilya Bitter .!.:

Hayırlı geceler arkadaşlar
Arkadaşlar benim sorunum sürekli anneliğimin eleştiriliyor olması, artık çok yıpranmış durumdayım. Babam özellikle her şeyime bir kusur bulur; örneğin çocuğumun bir uyku düzeni olmadığını, yemek seçtiğini vs söylüyor (2.5 yaşında) daha yeni yeni konuşmaya başlıyor r harfini es geçiyor (eşimde r harflerini söyleyemiyor) bir yandan babasına benzemiş olabilir diyorum bir yandan da belki yeni yeni konuşuyor diye oluyordur diyorum.

Hafta sonu anneme gitmiştim babam çocuğa doğru düzgün bir uyku düzeni kurmadın yemek konusunda üstüne düşmüyorsun çorba yemiyor bu çocuk diyor (tek yemediği çorba diyebilirim) hiç bişey yapmadın en azından bu r harfi konusunda üstüne düşte bir işe yara dedi bana nasıl gücüme gitti anlatamam.
Uyku düzeni kurmaya çalıştım doğdu doğalı uyku sevmeyen bir çocuk örneğin 2-3 aylık videolarında bile nolur en azından yarım saat bali uyu diye yalvarıyorduk videoda görünce farkettim. Tüm gece emiyor halen bu yüzden de sık sık uyanıyor sabahta geç kalkıyor uykusunu alamadığı için (gündüz uykusunu uyutmuyorum bazen zaten uyku seven bir çocuk değil aramıyor da ama ona rağmen akşamda geç uyuyor) yemek yiyor et tavuk bayılıyor çorba içmiyor sevmiyor, tadım zamanları içiyordu sonra sonra bıraktı, halen bezli çünkü kakasından bile rahatsız olmuyor altını değiştirmek için resmen savaş veriyorum oğlumla.

Babam çorba içmiyor, bu çocuk halen altı bezli , bunun artık gece uyanmaması lazım vs diye diye şişirdi beni kaldığım dönemde ben yaptıramıyorsam birde sen dene o zaman baba dedim bak bak cevaplara bak deyip resmen düşman ilan edildim.

Eşim bezden çıkarmak için bir şey yapmadığımı söylüyor denedim ama denemedim değil bu sefer bile isteye her yere işedi gözlerimin önünde sonrasında kahkahalar attı iyice oyuna çevirdi üstelik gülmememe rağmen. Sürekli bağıran çağıran bir anne değilim elimden geldiğince sakin kalmaya çalışıyorum ama artık o kadar üstüme geliniyor ki bezmiş durumdayım.

Babam bizi ortaokul zamanına kadar akşam 22:00 dedim mi yatırırdı korkudan odadan çıkmayı bırakın tuvalete kalkamazdık istiyor ki oğlumda öyle olsun ama ben öyle olmasını asla istemiyorum. Kötü bir adam asla değil ama aşırı disiplinli bir adamdı şimdi şimdi yaşlandıkça her şeye ağlamaya başladı en ufak lafımız olunca dahil hemen gözleri doluyor. Kıyamıyoruz ama bana böyle baskı uyguladığının farkında değil yada bilerek yapıyor beynim durmuş durumda inanın ben oğlumu 2 yaşına kadar ekranla tanıştırmadım ama gelinimiz yeğenimi daha ayına girmeden tv önünde tutup çizgi filmler seyrettirirdi bir kere dahil bişey demedi diyemedi.

Misal abimlerle dışarı çıktık oğlumu ve yeğenimi evde onlara bıraktık (yeğenim 3 aylıktı) annesini arayacağına beni arayıp beni fırçaladı hemde ne laflar dedim baba benim oğlum duruyor mu o duruyor dedi eee o zaman beni değil anasını ara dedim. Ama çok gücendim bir nevi stres topu misali her şeyin ucu bana dokunuyor, eşimde uyku düzeniniz yok bu çocuk halen bezde sen napıyorsun ki demeye başladı ama kendi de görüyor kaka yaptığında dahil rahatsız olmuyor zorlarsam almak için kıyametler kopuyor oğluma böyle olmaması gerektiğini anlatıyorum anlıyor ama sonra yine aynı senaryo tekrar başa sarıyor uyku konusunda da yatırsam da yatmıyor istemiyor uykusu hiç sevmiyor.

Beni en çok yoran bir insanda ne yazık ki annem, benim hayır dediğimi gizli gizli yada gözüme sokarak yapıyor telefon verme diyorum bir bakıyorum elinde, Aralık ayında dondurma verme diyorum bir bakıyorum almış gelmiş yediriyor oğluma asla hayır demiyor benim hayır dediklerimi olmaması gerektiğini defalarca anlatıp vazgeçirdiğim çocuğumu bile tekrar alıştırıyor bir şekilde.

Bunlar anneliğimle ilgili olanlar bide kendimle ilgili olan var. Eşim asla kilomdan memnun değil sürekli ama sürekli laf ediyor o ettikçe resmen daha çok yemeğe başladım bende kendimi kilolu istemiyorum ama hayatım o kadar yoğun ki bir yandan okul bir yandan seminerler bir yandan ev bir yandan yemek derdi bir yandan annelik anlıcağınız o kadar dolu ve yorgunum ki herkese bunu niye yapmadın alıştırmadın diyen herkese alın çocuk önünüzde ben yapamadıysam siz deneyin belki ben hata yapıyorumdur diyorum ama tabi ki kimseden ses Seda çıkmıyor o zaman. Ne olacak böyle söyleyin bana gerçekten bu kadar işe yaramaz ve kötü bir anne kötü bir kadın mıyım ?

Genişletmek için tıkla...

Vanilya Bitter .!.:

Hayırlı geceler arkadaşlar
Arkadaşlar benim sorunum sürekli anneliğimin eleştiriliyor olması, artık çok yıpranmış durumdayım. Babam özellikle her şeyime bir kusur bulur; örneğin çocuğumun bir uyku düzeni olmadığını, yemek seçtiğini vs söylüyor (2.5 yaşında) daha yeni yeni konuşmaya başlıyor r harfini es geçiyor (eşimde r harflerini söyleyemiyor) bir yandan babasına benzemiş olabilir diyorum bir yandan da belki yeni yeni konuşuyor diye oluyordur diyorum.

Hafta sonu anneme gitmiştim babam çocuğa doğru düzgün bir uyku düzeni kurmadın yemek konusunda üstüne düşmüyorsun çorba yemiyor bu çocuk diyor (tek yemediği çorba diyebilirim) hiç bişey yapmadın en azından bu r harfi konusunda üstüne düşte bir işe yara dedi bana nasıl gücüme gitti anlatamam.
Uyku düzeni kurmaya çalıştım doğdu doğalı uyku sevmeyen bir çocuk örneğin 2-3 aylık videolarında bile nolur en azından yarım saat bali uyu diye yalvarıyorduk videoda görünce farkettim. Tüm gece emiyor halen bu yüzden de sık sık uyanıyor sabahta geç kalkıyor uykusunu alamadığı için (gündüz uykusunu uyutmuyorum bazen zaten uyku seven bir çocuk değil aramıyor da ama ona rağmen akşamda geç uyuyor) yemek yiyor et tavuk bayılıyor çorba içmiyor sevmiyor, tadım zamanları içiyordu sonra sonra bıraktı, halen bezli çünkü kakasından bile rahatsız olmuyor altını değiştirmek için resmen savaş veriyorum oğlumla.

Babam çorba içmiyor, bu çocuk halen altı bezli , bunun artık gece uyanmaması lazım vs diye diye şişirdi beni kaldığım dönemde ben yaptıramıyorsam birde sen dene o zaman baba dedim bak bak cevaplara bak deyip resmen düşman ilan edildim.

Eşim bezden çıkarmak için bir şey yapmadığımı söylüyor denedim ama denemedim değil bu sefer bile isteye her yere işedi gözlerimin önünde sonrasında kahkahalar attı iyice oyuna çevirdi üstelik gülmememe rağmen. Sürekli bağıran çağıran bir anne değilim elimden geldiğince sakin kalmaya çalışıyorum ama artık o kadar üstüme geliniyor ki bezmiş durumdayım.

Babam bizi ortaokul zamanına kadar akşam 22:00 dedim mi yatırırdı korkudan odadan çıkmayı bırakın tuvalete kalkamazdık istiyor ki oğlumda öyle olsun ama ben öyle olmasını asla istemiyorum. Kötü bir adam asla değil ama aşırı disiplinli bir adamdı şimdi şimdi yaşlandıkça her şeye ağlamaya başladı en ufak lafımız olunca dahil hemen gözleri doluyor. Kıyamıyoruz ama bana böyle baskı uyguladığının farkında değil yada bilerek yapıyor beynim durmuş durumda inanın ben oğlumu 2 yaşına kadar ekranla tanıştırmadım ama gelinimiz yeğenimi daha ayına girmeden tv önünde tutup çizgi filmler seyrettirirdi bir kere dahil bişey demedi diyemedi.

Misal abimlerle dışarı çıktık oğlumu ve yeğenimi evde onlara bıraktık (yeğenim 3 aylıktı) annesini arayacağına beni arayıp beni fırçaladı hemde ne laflar dedim baba benim oğlum duruyor mu o duruyor dedi eee o zaman beni değil anasını ara dedim. Ama çok gücendim bir nevi stres topu misali her şeyin ucu bana dokunuyor, eşimde uyku düzeniniz yok bu çocuk halen bezde sen napıyorsun ki demeye başladı ama kendi de görüyor kaka yaptığında dahil rahatsız olmuyor zorlarsam almak için kıyametler kopuyor oğluma böyle olmaması gerektiğini anlatıyorum anlıyor ama sonra yine aynı senaryo tekrar başa sarıyor uyku konusunda da yatırsam da yatmıyor istemiyor uykusu hiç sevmiyor.

Beni en çok yoran bir insanda ne yazık ki annem, benim hayır dediğimi gizli gizli yada gözüme sokarak yapıyor telefon verme diyorum bir bakıyorum elinde, Aralık ayında dondurma verme diyorum bir bakıyorum almış gelmiş yediriyor oğluma asla hayır demiyor benim hayır dediklerimi olmaması gerektiğini defalarca anlatıp vazgeçirdiğim çocuğumu bile tekrar alıştırıyor bir şekilde.

Bunlar anneliğimle ilgili olanlar bide kendimle ilgili olan var. Eşim asla kilomdan memnun değil sürekli ama sürekli laf ediyor o ettikçe resmen daha çok yemeğe başladım bende kendimi kilolu istemiyorum ama hayatım o kadar yoğun ki bir yandan okul bir yandan seminerler bir yandan ev bir yandan yemek derdi bir yandan annelik anlıcağınız o kadar dolu ve yorgunum ki herkese bunu niye yapmadın alıştırmadın diyen herkese alın çocuk önünüzde ben yapamadıysam siz deneyin belki ben hata yapıyorumdur diyorum ama tabi ki kimseden ses Seda çıkmıyor o zaman. Ne olacak böyle söyleyin bana gerçekten bu kadar işe yaramaz ve kötü bir anne kötü bir kadın mıyım ?

Genişletmek için tıkla...

Vanilya Bitter .!.:

Hayırlı geceler arkadaşlar
Arkadaşlar benim sorunum sürekli anneliğimin eleştiriliyor olması, artık çok yıpranmış durumdayım. Babam özellikle her şeyime bir kusur bulur; örneğin çocuğumun bir uyku düzeni olmadığını, yemek seçtiğini vs söylüyor (2.5 yaşında) daha yeni yeni konuşmaya başlıyor r harfini es geçiyor (eşimde r harflerini söyleyemiyor) bir yandan babasına benzemiş olabilir diyorum bir yandan da belki yeni yeni konuşuyor diye oluyordur diyorum.

Hafta sonu anneme gitmiştim babam çocuğa doğru düzgün bir uyku düzeni kurmadın yemek konusunda üstüne düşmüyorsun çorba yemiyor bu çocuk diyor (tek yemediği çorba diyebilirim) hiç bişey yapmadın en azından bu r harfi konusunda üstüne düşte bir işe yara dedi bana nasıl gücüme gitti anlatamam.
Uyku düzeni kurmaya çalıştım doğdu doğalı uyku sevmeyen bir çocuk örneğin 2-3 aylık videolarında bile nolur en azından yarım saat bali uyu diye yalvarıyorduk videoda görünce farkettim. Tüm gece emiyor halen bu yüzden de sık sık uyanıyor sabahta geç kalkıyor uykusunu alamadığı için (gündüz uykusunu uyutmuyorum bazen zaten uyku seven bir çocuk değil aramıyor da ama ona rağmen akşamda geç uyuyor) yemek yiyor et tavuk bayılıyor çorba içmiyor sevmiyor, tadım zamanları içiyordu sonra sonra bıraktı, halen bezli çünkü kakasından bile rahatsız olmuyor altını değiştirmek için resmen savaş veriyorum oğlumla.

Babam çorba içmiyor, bu çocuk halen altı bezli , bunun artık gece uyanmaması lazım vs diye diye şişirdi beni kaldığım dönemde ben yaptıramıyorsam birde sen dene o zaman baba dedim bak bak cevaplara bak deyip resmen düşman ilan edildim.

Eşim bezden çıkarmak için bir şey yapmadığımı söylüyor denedim ama denemedim değil bu sefer bile isteye her yere işedi gözlerimin önünde sonrasında kahkahalar attı iyice oyuna çevirdi üstelik gülmememe rağmen. Sürekli bağıran çağıran bir anne değilim elimden geldiğince sakin kalmaya çalışıyorum ama artık o kadar üstüme geliniyor ki bezmiş durumdayım.

Babam bizi ortaokul zamanına kadar akşam 22:00 dedim mi yatırırdı korkudan odadan çıkmayı bırakın tuvalete kalkamazdık istiyor ki oğlumda öyle olsun ama ben öyle olmasını asla istemiyorum. Kötü bir adam asla değil ama aşırı disiplinli bir adamdı şimdi şimdi yaşlandıkça her şeye ağlamaya başladı en ufak lafımız olunca dahil hemen gözleri doluyor. Kıyamıyoruz ama bana böyle baskı uyguladığının farkında değil yada bilerek yapıyor beynim durmuş durumda inanın ben oğlumu 2 yaşına kadar ekranla tanıştırmadım ama gelinimiz yeğenimi daha ayına girmeden tv önünde tutup çizgi filmler seyrettirirdi bir kere dahil bişey demedi diyemedi.

Misal abimlerle dışarı çıktık oğlumu ve yeğenimi evde onlara bıraktık (yeğenim 3 aylıktı) annesini arayacağına beni arayıp beni fırçaladı hemde ne laflar dedim baba benim oğlum duruyor mu o duruyor dedi eee o zaman beni değil anasını ara dedim. Ama çok gücendim bir nevi stres topu misali her şeyin ucu bana dokunuyor, eşimde uyku düzeniniz yok bu çocuk halen bezde sen napıyorsun ki demeye başladı ama kendi de görüyor kaka yaptığında dahil rahatsız olmuyor zorlarsam almak için kıyametler kopuyor oğluma böyle olmaması gerektiğini anlatıyorum anlıyor ama sonra yine aynı senaryo tekrar başa sarıyor uyku konusunda da yatırsam da yatmıyor istemiyor uykusu hiç sevmiyor.

Beni en çok yoran bir insanda ne yazık ki annem, benim hayır dediğimi gizli gizli yada gözüme sokarak yapıyor telefon verme diyorum bir bakıyorum elinde, Aralık ayında dondurma verme diyorum bir bakıyorum almış gelmiş yediriyor oğluma asla hayır demiyor benim hayır dediklerimi olmaması gerektiğini defalarca anlatıp vazgeçirdiğim çocuğumu bile tekrar alıştırıyor bir şekilde.

Bunlar anneliğimle ilgili olanlar bide kendimle ilgili olan var. Eşim asla kilomdan memnun değil sürekli ama sürekli laf ediyor o ettikçe resmen daha çok yemeğe başladım bende kendimi kilolu istemiyorum ama hayatım o kadar yoğun ki bir yandan okul bir yandan seminerler bir yandan ev bir yandan yemek derdi bir yandan annelik anlıcağınız o kadar dolu ve yorgunum ki herkese bunu niye yapmadın alıştırmadın diyen herkese alın çocuk önünüzde ben yapamadıysam siz deneyin belki ben hata yapıyorumdur diyorum ama tabi ki kimseden ses Seda çıkmıyor o zaman. Ne olacak böyle söyleyin bana gerçekten bu kadar işe yaramaz ve kötü bir anne kötü bir kadın mıyım ?

Genişletmek için tıkla...

Ysmdfn .!.:

2,5 yaşında çocuğun hala emmesi bezine bişey diyemem ama çorbadan başka bişey yememesi uyku düzeni olmaması bencede problem ama sizin bileceğiniz iş. Babanız dahil kimseye düşmez eleştirmek. Çocukların akşam erken yatmaları kötü bişey değildir bu arada aksine olması gereken budur.

Genişletmek için tıkla...

Vanilya Bitter .!.:

Eşim hiç destek değil destek olcam diye aklı çıkıyor ama kendisi her akşam spora gidiyor şimdi ayağını sakatladı diye gitmedi, her akşam sporundan videolarından eksik kalmaz bende kendime vakit ayırmak için çocuğun uyuduğu anı bekliyorum bir dizi izlemek bir kafa dağıtmak için. Bu akşam mesela seminere katıldım Online oluyor zaten bu dönemde hadi 2 semineri çıkarayım aradan dedim biri 45 dkydi biri 1 saat, oğlum bu süreçte milyonlarca kez yanıma geldi al hayatım çocuğu bak anlamıyorum dinlediğimi vs dememe rağmen alsa da doğal olarak çocuğa ses vs ettirmeyince geri geldi yanıma hep. Ailemle 10 dklık mesafede oturuyorum ama eşim kafa dinlemek için sürekli kalmaya yollamak istiyor istemediğimde neden diye bu sefer soru yağmuruna tutuyor bende ailem kötü görünmesin diye anlatmıyorum bir şey.

Annemler çok yakın olduğu için aşırı sık görüşüyoruz reddetmek gibi bir durum söz konusu dahil olmuyor hemen alınıyorlar babam evime kendi isteğiyle gelmiyor anca oturup bilgisayarda oyun oynasın tek başına biz gittiğimizde bile doğru düzgün yanımızda durmuyor işten bilgisayara bilgisayardan yatağına geçiyor babam genelde bunların hepsi bir arada olunca vanilya bitter ne yapacağını şaşırıp bu sefer aptallaşıyor iyice

Genişletmek için tıkla...