Çok teşekkür ederim yorumunuz çok kıymetli. Benim de endometriozis rahatsızlığım var, anksiyete bozukluğum var. Bahsettiğim hastalık yanında bunlar çok basit şeyler, ama takip altındayım özellikle endometriozis için ve ilişkimize başladığımız ilk günlerde kendisine bunu söyledim. Bahsettiğiniz durumların hepsini anlayabiliyorum. Bu yüzden empati kurmaya çalışıyorum ve kendimi baya suçluyorum. Şimdiye kadar gizleme ihtimalini düşünmek istememiştim bile, ama eğer durum böyleyse güvenim çok kırılır, devam edememKronik hastaligi olan biri olarak size tehsisi alana kadar yasadiklarimla ilgili bir iki durumu yazmak istedim.
1. Bir cok kisi birseyin normal girmediginin farkinda ama hastaligi ögrenmek istemedikleri icin test olmuyorlar. Heleki Morbus Behcet gibi genetik hastaliksa. Bu yüzden isi uzatabildigi kadar uzatiyorlar
2. Cevreniz cok önemli. Toplumda size eger ki kronik rahatsizliginiz varsa, "sakat" "ikinci sinif insani" gibi bakan insanlar oluyor. "Bu durumda kimse seninle evlenmez" denildi. "En iyisi hastaneye yattigini felan kimseye anlatma" gibi sözlere maruz kaldim. Ben esimle tanistigim ilk gün rahatsizligi anlatmistim zaten. Tepkinizden korkabilir.
Size tavsiyem: bu durumu oturup sakin ama acik konusmaniz. Sözlünüzün böyle davranmaya hakki yok. Bekarken istedigimiz kadar geciktirelim kimseyi ilgilendirmez, cünkü kendimize yapiyoruz, ama birini hayatimiza aliyorsak ve bu onun hayatini etkileyecekse sorumlulugumuz var demektir. Devam etmek istemeseniz bile bunu sahsen yargilamam, cünkü bu durumu gizlemek öyle görmezden gelinecek bir durum degil. Kolay gelsin
Haklısınız çocuk konusu en büyük endişem şuan. Şimdiye kadar saklama ihtimallerini hiç düşünmemiştim fakat doktor arkadaşlarla konuşunca ve sizlerin yorumlarınızı okuyunca saf mıyım diye düşünüyorum. Dürüstlük çok önemli..Kendileri biliyorlardir,size soylemiyorlardir.Ayrica sevgilinizin ne farkeder gibi konuşması beni bile burdan irite etti. Çocuğum yokken böyle dusunmezdim ama şimdi bebeğime gelebilecek böyle bir genetik hastalık ihtimaline karşın bile ya evlenmezdim ya çocuk yapmazdım.Aile şeffaf değil,bence siz yol yakinken ayrılın
Çok teşekkür ederim yorumunuz çok kıymetli. Benim de endometriozis rahatsızlığım var, anksiyete bozukluğum var. Bahsettiğim hastalık yanında bunlar çok basit şeyler, ama takip altındayım özellikle endometriozis için ve ilişkimize başladığımız ilk günlerde kendisine bunu söyledim. Bahsettiğiniz durumların hepsini anlayabiliyorum. Bu yüzden empati kurmaya çalışıyorum ve kendimi baya suçluyorum. Şimdiye kadar gizleme ihtimalini düşünmek istememiştim bile, ama eğer durum böyleyse güvenim çok kırılır, devam edemem
Sağlıkçı bir annenin bunu bilmemesi mümkün değil o halde arkadaşım. Seviyor olabilirsiniz ama bu durum sizin hayatınızı etkileyecekse,doğacak çocuklara sebep olacaksa bile bile evlenilmez. Sevgi tek başına bir şey ifade etmiyor. Hem dürüst değiller hem de bile bile size sebep olacaklar. Evlenirseniz aptallık olur. Kusura bakmayın söyledim bunu ama. Gerçekçi olmak lazım. Evlendikten sonra gelişen her türlü olumsuzluğu kabul edebilir insan,ama evlenmeden önce bilerek seçilmez böyle şeyler.Evet. Muscular dystrophy diye geçen ilerleyici kas hastalıkları arasında yaşı ve şuanki semptomlara bakarak olabilecek birkaç seçenek var. MS tarzı rahatsızlıklar benzer belirtiler göstererek hastalığa göre farklı hızlarda ilerliyor, bazılar yavaş bazıları hızlı. Aslında teşhis koyulsa ve yavaş ilerleyen bir rahatsızlık olsa en azından 10 belki 15 sene normal bir hayatımız olabilir. Fakat çocuklara bile bile geçirmek çok büyük gaddarlık. O yüzden teşhis koyulmalı diye diretiyorum. Diğer taraftan MS gibi 1-2 yıl içinde tamamen benim bakımıma geçmesine neden olacak bir hastalık olması da mümkün..
Evlendikten sonra gideriz doktora ne fark eder demesinden de mi anlamadınız? Tabi ki biliyor hastalığını. Annesi söyleyemez çünkü kendi doktoru olmasa bile mahremiyet diye bir şey var. Siz çok pembe bir tablo çiziyorsunuz ama pembe tarafı sadece siz görüyorsunuz.Çok teşekkür ederim yorumunuz çok kıymetli. Benim de endometriozis rahatsızlığım var, anksiyete bozukluğum var. Bahsettiğim hastalık yanında bunlar çok basit şeyler, ama takip altındayım özellikle endometriozis için ve ilişkimize başladığımız ilk günlerde kendisine bunu söyledim. Bahsettiğiniz durumların hepsini anlayabiliyorum. Bu yüzden empati kurmaya çalışıyorum ve kendimi baya suçluyorum. Şimdiye kadar gizleme ihtimalini düşünmek istememiştim bile, ama eğer durum böyleyse güvenim çok kırılır, devam edemem
Evet doğru. Tabiki işin duygusal yönü var ve empati kurduğumda kırılmasını anlayabiliyorum ama aslında hızlıca doktora gidip çözülebilecek bişey olabilir, geciktirmenin ne alemi var bunu anlayamıyorum. Bişey varsa bilip ona göre değerlendirelim, yoksa da rahatça önümüze bakalım nişan planlarını rahat rahat yapalım ben böyle cehennemde yaşıyor gibiyken nişan planı yapamıyorum diyorum. Çok fazla endişelendiğimi söylüyor. Tamam gideceğiz işte şuan ne yapabiliriz diyor. Sonuçta hastalık çıkarsa onda çıkacak ve çok zor, korkuyor belki de. Kendimle ilgili yapmak istemiyorum durumu, anlamaya çalışıyorum. Ama korkuyorsa ve zamana ihtiyacı varsa bunu söylese bana bunu da anlarım. Nişanı hiçbir şeyi ertelemeyelim ama doktora nasılsa bir ara gideceğiz gibi olunca, ben artık dayanamıyorumSağlıkçı bir annenin bunu bilmemesi mümkün değil o halde arkadaşım. Seviyor olabilirsiniz ama bu durum sizin hayatınızı etkileyecekse,doğacak çocuklara sebep olacaksa bile bile evlenilmez. Sevgi tek başına bir şey ifade etmiyor. Hem dürüst değiller hem de bile bile size sebep olacaklar. Evlenirseniz aptallık olur. Kusura bakmayın söyledim bunu ama. Gerçekçi olmak lazım. Evlendikten sonra gelişen her türlü olumsuzluğu kabul edebilir insan,ama evlenmeden önce bilerek seçilmez böyle şeyler.
Yalan söylüyorlar inanmayın.Evet doğru. Tabiki işin duygusal yönü var ve empati kurduğumda kırılmasını anlayabiliyorum ama aslında hızlıca doktora gidip çözülebilecek bişey olabilir, geciktirmenin ne alemi var bunu anlayamıyorum. Bişey varsa bilip ona göre değerlendirelim, yoksa da rahatça önümüze bakalım nişan planlarını rahat rahat yapalım ben böyle cehennemde yaşıyor gibiyken nişan planı yapamıyorum diyorum. Çok fazla endişelendiğimi söylüyor. Tamam gideceğiz işte şuan ne yapabiliriz diyor. Sonuçta hastalık çıkarsa onda çıkacak ve çok zor, korkuyor belki de. Kendimle ilgili yapmak istemiyorum durumu, anlamaya çalışıyorum. Ama korkuyorsa ve zamana ihtiyacı varsa bunu söylese bana bunu da anlarım. Nişanı hiçbir şeyi ertelemeyelim ama doktora nasılsa bir ara gideceğiz gibi olunca, ben artık dayanamıyorum
Ah ben de aynıyım. Her şeyimi noktası virgülüne anlattım. Bağırsak iltihabı oldum hastaneye yattım sonra geçti bunu dahi anlattım ki şuan geleceğe hiçbir etkisi yok. Dedim bilsin. Endometriozisim var daha ilk gün sevgili olurken dedim, bak ben her gün aynı saatte ilaç alıyor olacağım, 6 ayda bir kan tahlili yaptırıyor ultrasona gidiyor olacağım. Bu hastalık ilerlese çocuk sahibi olmamı etkileyebilir o yüzden sürekli kontrol altında tutmaya çalışıyorum. Arada ağrılarım olur, bunları bil dedim. Oturttum karşıma ne olduğunu anlattım. Ki tedavisi olan ve takipte olan bir rahatsızlık ve durumum gayet iyi. Diğer yanda dediğim gibi onda çocukluktan beri olduğunu söylediği bazı şeyler var, bir de lisede gelişmiş gözle ilgili bazı sorunlar. Nedendir hiç doktora sordun mu bak bağlantılı olmasın bunlar ihmale gelmez diyince “o vakit bir kere göz doktoruna gitmiştik bişey yok dedi” diyor sadece. Başka birine gitmediniz mi, hiç sorgulamadınız mı diyince “Yoo bir şeyim yok ki” diyor. Dediğim gibi kendimi sorguladım ben aylardır, taa ki doktor arkadaşlara sorana kadar. Aylarca dedim heralde ben fazla takıntılıyım.. Ama dediğim gibi dışarıdan belirgin fiziksel farklılıklar var, ailem de dile getirmişti gördüklerinde hatta bana karşı, ama çok zorlandı onlar da, çok zor bir durumBenim bel kısmımda egzama vardı, onu bile demem gerektiğini düşünüyordum eski erkek arkadaşıma, ki bu ilişkiyi etkileyecek bir durum değil ilaçla da geçti şükür, ama kendisi beyfendi annesinin psikolojik rahatsızlığından asla bahsetmedi ta ki annesiyle tanışma aşamasına gelene kadar, zaten tanışmak istemedi kadın ve eninde sonunda beni kaybetmek istemediği için anlatmadığı bu sorunlar sonumuz oldu.
En yakın arkadaşım epilepsi hastası. Kendisiyle çok kez konuşmuşumdur, bana “ben evlenmemeliyim galiba” dedi bir gün. Halbuki epilepsi takiple iyi bir hayat kalitesi yakalanabilecek bir hastalık, ama arkadaşımın durumunu ve nöbet durumunda ne yapmamız gerektiğini ilk günden beri hepimiz biliyoruz. Gizlemek hem dürüstçe değil, hem de tehlikeli, mantıksız. Bizim durumumuzda olabilecek hastalık ise epilepsi gibi değil, şimdilik bir ilacı yok ve ilerleyici, bakıma muhtaç bırakan bir hastalık. Nereden baksam olaya, bilmek hakkım diye düşünüyorum. Sonra empati kurunca üzülüyorum.Ben ailenin yalan söylediğini düşünüyorum,anne tıp alanında çalışan birisi ve çok bilgili,böyle bir anne dışarıdan bakınca bile belli olan hastalığı olan evladını doktora götürmez mi hiç üstelik tıp alanında çalıştığı için çevresinde profesörler falan vardır.
Benim de bir tanıdığım kadın aile dostumuz epilepsi hastası idi ama evlendiği eşine söylememiş heralde evlenmez diye korktu, evlendikten sonra kadın nöbet geçiriyor tabi adam bilmiyor ne yapacağını şaşırıyor ambulans geliyor orada öğreniyor adam,kocası keşke bana ilk başta deseydin en azından böyle durumlarda ne yapılıyor ne yapilmaz onları ogrenirdim demis ki haklida bence en azından bu tür durumlarda nasıl davranacağını araştırır.
Evet rahat davranması da anladığım bir durum değil, genel olarak her konuda rahat bir insan olduğundan kaynaklı diye düşündüm hep. Ancak şuan beni bu kadar strese sokan bir durum belki kolayca çözülebilecekken neden erteleniyor, anlayamıyorum. Yada dediğim gibi saygı gösteriyorum zamana ihtiyacı olabilir korkuyor olabilir, ben de belirsizlik içinde nişan hazırlığı yapamadığımı o zaman nişanı biraz ertelemek istediğimi söylediğimde tepkiyle karşılaşıyorum. Bilsek ne değişir, o durumda bırakacak mısın diyor. Yani o durumla empati kurmam çok zor, kolayca söyleyebileceğim bişey değil ve kırıcı, anlıyorum ama, ben de zor durumdayım. Keşke o da biraz beni anlasa.Uzmanliginiz olmamasina ragmen sizin bile fark ettiğiniz belirtileri kendisinin ve ailesinin fark etmemesine imkan yok. Israrla uyarmaniza ragmen bu kadar rahat davranmalari da aslinda bu hastaliktan haberdar olduklarini ve durumu sizden gizlediklerini dusunduuyor. Eger size durust davranmiyorlarsa arkaniza bile bakmayin. Merhametten maraz dogar. Ayrica boylesi ciddi bir hastalik suphesine ragmen tum uyarilarinizi hafife almasi da onun sizi cokta düşünmediği anlamına geliyor. Insan dusunur; "ya kiz arkadasimin suphe ettigi gibi bir hastaligim varsa, onu da zorlu bir hastalikla yasamak durumunda birakacagim. Ne yapmaliyim diye". Yani o da biraz sizi mi dusunse yada siz bu evlilik isini bir daha mi dusunseniz?
Şu anda ne yapılıp yapılamayacağını doktorlar söyleyecek kendisi değil. Zaten neyin ne olduğunu bildiği için yanaşmıyor. Uyku numarası yapanı asla uyandıramazsın. Hastalık çıkarsa diyorsunuz hala. Adamın semptomlarını siz bile fark etmişsiniz.Tamam gideceğiz işte şuan ne yapabiliriz diyor. Sonuçta hastalık çıkarsa onda çıkacak ve çok zor, korkuyor belki de.
Haklısınız. Olması gereken bu ve çok zor bi durum değil aslında, hastane evinin karşısında (tam olarak yolun diğer tarafında, büyük bir hastane var). Gitmek baya kolay, bu iş yapılmadan da nişan vs istememek en büyük hakkım sanırım. İnsan işin içinde çok boğuluyor duygusal olunca. O yüzden sizlerin yorumları iyi geliyor, cesaret alıyorum. Yapmam gereken şeyi biliyorum aslında, geri adım atmayacağım.Şu anda ne yapılıp yapılamayacağını doktorlar söyleyecek kendisi değil. Zaten neyin ne olduğunu bildiği için yanaşmıyor. Uyku numarası yapanı asla uyandıramazsın. Hastalık çıkarsa diyorsunuz hala. Adamın semptomlarını siz bile fark etmişsiniz.
Yapacağınız şey çok basit, ilgili bölümden randevu alacaksınız ve emrivakiyle götüreceksiniz. Muayeneye siz de gireceksiniz ve aklınıza takılan soruları soracaksınız. Sevgiliniz erkek arkadaşınız değil bu adam. Ömrünüzü paylaşacaksınız. Yok öyle hallederiz kafası. Zaten bunu kabul etmeyecektir, sizi atlatabildiği kadar atlatacak. Bir insanın karşısındakine yapabileceği en kötü şeylerden biri bu. Var olan hastalığını gizlemek.
Kaç kişi size biliyor diye yazdı. Bir silkinin de kendinize gelin artık. Ya da bile bile yakın kendinizi.
Birakacak misin diye baski yapacagina doktora gidip senin icini rahatlatmayan bir adamla nisan hazirligi falan yapmamalisin. Neye evet dedigini, nasil bir yola ciktigini bilmeden o yola adim atmamalisin. Cok vicdansizca olur evet ama hastaliginin teshisi koyulduktan sonra hasta biriyle bir hayat surmek istemeyebilirsin . Herkes duygusal ve fiziksel ve belki de maddi olarak zor olabilecek bir yasami goze alip onu goguslemek zorunda degil ve belki de o kadar guclu de degil. Duygu sömürüsü yaparak bu durumu oldu bittiye getirmelerine izin vermemelisin. Bu is seni manevi olarak suclu hissettirip ustu ortulecek bir durum degil. Seni ve hatta aileni ileride cok etkileyebilecek ciddi bir durum.Evet rahat davranması da anladığım bir durum değil, genel olarak her konuda rahat bir insan olduğundan kaynaklı diye düşündüm hep. Ancak şuan beni bu kadar strese sokan bir durum belki kolayca çözülebilecekken neden erteleniyor, anlayamıyorum. Yada dediğim gibi saygı gösteriyorum zamana ihtiyacı olabilir korkuyor olabilir, ben de belirsizlik içinde nişan hazırlığı yapamadığımı o zaman nişanı biraz ertelemek istediğimi söylediğimde tepkiyle karşılaşıyorum. Bilsek ne değişir, o durumda bırakacak mısın diyor. Yani o durumla empati kurmam çok zor, kolayca söyleyebileceğim bişey değil ve kırıcı, anlıyorum ama, ben de zor durumdayım. Keşke o da biraz beni anlasa.