Arkadaşlar, 28 yaşındayım, Ocak'ta iki senedir evli olacağım. Ancak başlığımdan da anlaşılacağı üzere kafam karışık; evlendiğimden bu yana şöyle iç huzuruyla, aynı şeyleri kafamda evirip çevirip durmadan bir gün dahi geçirmedim. Yaklaşık iki senedir süren bu durum tüm yaşam enerjimi bu konuya yöneltmeme neden oluyor, mutlu-huzurlu olamıyorum, işimde bile performansım çok daha iyi olabilecekken düşüyor.
Sorunuma gelince; biz eşimle 2,5 senelik bir flörtün sonunda evlendik. Üniversite mezunuyuz, çalışıyoruz, gelirlerimiz Allah'a şükür. Evlendiğimiz (Ocak ayı) gece çok üşüdüm ve o geceyi resmen zangır zangır titrereyerek on kat yorganın altında geçirdim, aramızda bir şey olmadı, bu normaldi. Sonra balayına gittik, 1 hafta süren balayında ilişkiye girmeyi denedik ama olmadı, giremeden geldik. Sonraki süreçte zamanımız kah deneyerek kah pes ederek ancak çokça tartışarak geçti. Evlendiğimizden 5 ay sonra (yani uzun olmayan bir süreçte) evlilik terapistine gittik. Çok tatlı, yol gösterici, rahatlatıcı bir insandı. Arkadaşlar bu arada ben vajinismus değilim, eşimde de ereksiyon problemi falan yok. Terapistin verdiği ödevleri yaptık ama onu istemiyordum, içim onu almıyordu sanki. Sonra onun işi ile ilgili atlatması gereken çok önemli bir süreç başladı ve bu olay geri plana atıldı. O süreç geçti, yine normal bir cinsellik olmadı, olmadı, olmuyor. Ten uyumu diye bir şey duymuşsunuzdur, bizim aramızda da resmen ten uyumsuzluğu var. Eşimle hiç ilişkiye giremedik değil, 3-4 kere oldu sanırım ama hem kısa sürdü, hem de benim asıl sorunumu sanki çok mekanik bir şey oluyor, filmlerdeki gibi olsun demiyorum ama hiç hiç sevişme yok. Sanki ne yapacağını bilmiyor, beceremiyor, bir şey yapıyor duraklıyor. Çok itici.
O beni çok beğeniyor, siz şimdi bakımlı ol falan diyeceksiniz, zaten sokakta gören dönüp bir daha bakıyor, güzelim, bakımlıyım, evde de öyleyim, güzel iç çamaşırlarım da var da, işte cinsellik bu kadar basit bir formüle sahip değil ne yazık ki. Benim, boşanmalı mıyım ya da boşanayım diye düşünmediğim bir gün olmuyor resmen. Huzursuzluğumu siz düşünün. Eşim çok iyi denebilecek bir insan. Bu kural mıdır, bir erkeğin iyi huyları varsa ilişkisi ölü gibi, kötüyse ilişkisi heyecanlı olur diye. Ben ne yapmalıyım, boşanıp yoluma mı bakmalıyım? Bu şekilde evlilik gider mi, ömür geçer mi? Annem olmadığı için anne olmayı, o sıcaklığı yavrum/yavrularımda bulmayı çok istiyorum. Boşanırsam anne olabilme ihtimalim olur mu bir daha? Ama ömrümü bu şekilde geçirmek de korkunç geliyor.
Uzun oldu, daha uzatmayım, içtenlikle yardım etmek isteyen arkadaşlara şimdiden teşekkürler. Bu arada bu konuyu açsam mmı diye nerdeyse iki senedir düşünüyordum.
,bilgi paylaştıkça büyür ,eminim konu sahibide biliyor ne istediğini ama işte çekim yok diyor kızcağız .ne yapsa adan nafile yani..
ay banlanıcam şimdi ama napim yol göstermeye çalışıyorum .yani mesela benimde eşim hep aynı pozisyonda kalırdı ilk yıllarda sonra aştı kendini ,herşeyi deniyo 
özellikle sese karşı çok duyarlı olur erkekler ,sevişme anında çıkardığın sesler onu da tahrik eder .birde bunu denesen 
