Dul gözüyle bakıyorlar kusura bakma.Sevgilin senin arkanda duruyorsa seviyorsanız birbirinizi evleninMerhaba sevgili kadınlar. Nasıl anlatsam bilemiyorum ama yorumlardan da korkuyorum.
Sevgilimle 1 yıla yakın zamandır birlikteyiz. Kendisi doğu kökenli ben değilim. 30 yaşındayız. Kamuda çalışıyoruz.
Bu yaşta pek olmaz ama gerçekten ilk görüşte birbirimize tutulduk. Daha ilk gün bile ciddi düşündüğümüzü ifade ettik.
Asıl çekindiğim ise şu ben yaklaşık 4 yıl önce evlendim ve bir yıl sürmeden de boşanmıştım. Kendisi de bunu ilk günden biliyordu. Sorun etmedi.
Artık evlenip aile kurmak istiyoruz ve o da ailesine söyledi ama aile beklediğinden de büyük bir tepki verdi. Bunu tabiki bekliyorduk ama bu kadarı da değil . Annesinin kendini yerden yere atması fenalaşması küsmesi daha neler neler . Hatta her gün arayan anne şimdi de aramıyor da .
Biz de ne yapacağız şaşırdık ayrılmak istemiyoruz. Bir kaç kere acaba ayrılsak mı dedik ama yapamadık . Bazen ben onun kapısındayım bazen o benim kapımda . Ama devam da edemiyoruz.
Yanyana yürüyoruz bazen saatlerce yan yana otruuyoruz ama biz çözüm bulamıyoruz .
Kötü insanlar değiller biliyorum ama tepki çok büyük oldu ve biz de ne yapacağız şaşırdık. Ailesinin rızasını almadan evlenmek istemiyoruz ama alabilecek gibi de değiliz.
Sadece çok sıkılmış ve boğulmuş durumdayız belki birileriniz derman olacak bir şey söyler ve bize farklı bir bakış açısı sunabilir.
Ben 34 eşim 33 aileside okumuş insanlar köylü olmayınca bağnaz olunmuyor diye birşey yok.Gorusmemeklede olmuyor oğlanı doldura doldura sogutuyorlar.Sen oluyorsun el onlar oluyor onun asıl ailesi.O genelde köy kökenli ailelerde öyle ailenin onayı bilmem nesi yok aileyle de evlenilir falan.30 yaşındaki insanlar için gerekli değil bence 18 de değil ki yaşları koca insanlar istemiyorsa görüşmezsin bu kadar
Bebek seni çok sakin görüyorum şu aralar,bu müthiş sükunet nereden geliyorYapman guzum, dövüşmen
Konu sahibi derdini anlatıyor biz birbirimize giriyoruz alemin derdi niye bizi geriyor
Annemler var Cok yorgunumBebek seni çok sakin görüyorum şu aralar,bu müthiş sükunet nereden geliyor
Da... Dası var aslında. Anasının ayılıp bayıldığını sevgilisine anlatan, ne yapacağız biz şimdi diye dövünen adam. Onay almasak da olur yeaa diyemez. Dememişte, kızla oturup ağlıyor30 yaşında insanlarmış 18 değil para pul vs dertleri yoksa Kendi başlarının çaresine baksınlar aile onayı çok da lazım değil bence görüşmeseler de olur yani
Merhaba sevgili kadınlar. Nasıl anlatsam bilemiyorum ama yorumlardan da korkuyorum.
Sevgilimle 1 yıla yakın zamandır birlikteyiz. Kendisi doğu kökenli ben değilim. 30 yaşındayız. Kamuda çalışıyoruz.
Bu yaşta pek olmaz ama gerçekten ilk görüşte birbirimize tutulduk. Daha ilk gün bile ciddi düşündüğümüzü ifade ettik.
Asıl çekindiğim ise şu ben yaklaşık 4 yıl önce evlendim ve bir yıl sürmeden de boşanmıştım. Kendisi de bunu ilk günden biliyordu. Sorun etmedi.
Artık evlenip aile kurmak istiyoruz ve o da ailesine söyledi ama aile beklediğinden de büyük bir tepki verdi. Bunu tabiki bekliyorduk ama bu kadarı da değil . Annesinin kendini yerden yere atması fenalaşması küsmesi daha neler neler . Hatta her gün arayan anne şimdi de aramıyor da .
Biz de ne yapacağız şaşırdık ayrılmak istemiyoruz. Bir kaç kere acaba ayrılsak mı dedik ama yapamadık . Bazen ben onun kapısındayım bazen o benim kapımda . Ama devam da edemiyoruz.
Yanyana yürüyoruz bazen saatlerce yan yana otruuyoruz ama biz çözüm bulamıyoruz .
Kötü insanlar değiller biliyorum ama tepki çok büyük oldu ve biz de ne yapacağız şaşırdık. Ailesinin rızasını almadan evlenmek istemiyoruz ama alabilecek gibi de değiliz.
Sadece çok sıkılmış ve boğulmuş durumdayız belki birileriniz derman olacak bir şey söyler ve bize farklı bir bakış açısı sunabilir.
Merhaba sevgili kadınlar. Nasıl anlatsam bilemiyorum ama yorumlardan da korkuyorum.
Sevgilimle 1 yıla yakın zamandır birlikteyiz. Kendisi doğu kökenli ben değilim. 30 yaşındayız. Kamuda çalışıyoruz.
Bu yaşta pek olmaz ama gerçekten ilk görüşte birbirimize tutulduk. Daha ilk gün bile ciddi düşündüğümüzü ifade ettik.
Asıl çekindiğim ise şu ben yaklaşık 4 yıl önce evlendim ve bir yıl sürmeden de boşanmıştım. Kendisi de bunu ilk günden biliyordu. Sorun etmedi.
Artık evlenip aile kurmak istiyoruz ve o da ailesine söyledi ama aile beklediğinden de büyük bir tepki verdi. Bunu tabiki bekliyorduk ama bu kadarı da değil . Annesinin kendini yerden yere atması fenalaşması küsmesi daha neler neler . Hatta her gün arayan anne şimdi de aramıyor da .
Biz de ne yapacağız şaşırdık ayrılmak istemiyoruz. Bir kaç kere acaba ayrılsak mı dedik ama yapamadık . Bazen ben onun kapısındayım bazen o benim kapımda . Ama devam da edemiyoruz.
Yanyana yürüyoruz bazen saatlerce yan yana otruuyoruz ama biz çözüm bulamıyoruz .
Kötü insanlar değiller biliyorum ama tepki çok büyük oldu ve biz de ne yapacağız şaşırdık. Ailesinin rızasını almadan evlenmek istemiyoruz ama alabilecek gibi de değiliz.
Sadece çok sıkılmış ve boğulmuş durumdayız belki birileriniz derman olacak bir şey söyler ve bize farklı bir bakış açısı sunabilir.
Adamın ayıbı işte sevdiğine sahip çıkıp rest çekip evlenecekti o zaman ayrılsınlar tabiDa... Dası var aslında. Anasının ayılıp bayıldığını sevgilisine anlatan, ne yapacağız biz şimdi diye dövünen adam. Onay almasak da olur yeaa diyemez. Dememişte, kızla oturup ağlıyor
Zor iş... Ben evleniyorum sevdim demesi gerekti. Diyememiş. Üzgünüm zor bu evlilik
Okuyunca durduk yere ben soğudum ya kurudum kaldım çorak araziye döndüm. Bu adamı da seven var işte.Da... Dası var aslında. Anasının ayılıp bayıldığını sevgilisine anlatan, ne yapacağız biz şimdi diye dövünen adam. Onay almasak da olur yeaa diyemez. Dememişte, kızla oturup ağlıyor
Zor iş... Ben evleniyorum sevdim demesi gerekti. Diyememiş. Üzgünüm zor bu evlilik
Bende dedim ruhsal yolculuk,3.göz gibim işlere mi girdin ???Annemler var Cok yorgunumtukendım ON cocuklu gıbı hissediyorum kendımı.
Bir çift evlenirken aynı zamanda aileleri de bir araya geliyor. Bir şekilde anlaşıp evlenseniz de ailesi sana çok ağır psikolojik şiddet uygular seni benimseyemezler onların gözünde namusu gitmiş dulsun. (Tamamen hastalıklı bir zihniyetleri var evlenip boşanmak gayet olabilecek bir durum)Merhaba sevgili kadınlar. Nasıl anlatsam bilemiyorum ama yorumlardan da korkuyorum.
Sevgilimle 1 yıla yakın zamandır birlikteyiz. Kendisi doğu kökenli ben değilim. 30 yaşındayız. Kamuda çalışıyoruz.
Bu yaşta pek olmaz ama gerçekten ilk görüşte birbirimize tutulduk. Daha ilk gün bile ciddi düşündüğümüzü ifade ettik.
Asıl çekindiğim ise şu ben yaklaşık 4 yıl önce evlendim ve bir yıl sürmeden de boşanmıştım. Kendisi de bunu ilk günden biliyordu. Sorun etmedi.
Artık evlenip aile kurmak istiyoruz ve o da ailesine söyledi ama aile beklediğinden de büyük bir tepki verdi. Bunu tabiki bekliyorduk ama bu kadarı da değil . Annesinin kendini yerden yere atması fenalaşması küsmesi daha neler neler . Hatta her gün arayan anne şimdi de aramıyor da .
Biz de ne yapacağız şaşırdık ayrılmak istemiyoruz. Bir kaç kere acaba ayrılsak mı dedik ama yapamadık . Bazen ben onun kapısındayım bazen o benim kapımda . Ama devam da edemiyoruz.
Yanyana yürüyoruz bazen saatlerce yan yana otruuyoruz ama biz çözüm bulamıyoruz .
Kötü insanlar değiller biliyorum ama tepki çok büyük oldu ve biz de ne yapacağız şaşırdık. Ailesinin rızasını almadan evlenmek istemiyoruz ama alabilecek gibi de değiliz.
Sadece çok sıkılmış ve boğulmuş durumdayız belki birileriniz derman olacak bir şey söyler ve bize farklı bir bakış açısı sunabilir.
No no no suskunluğum asaletimden degıl anlayacagınBende dedim ruhsal yolculuk,3.göz gibim işlere mi girdin ???Yorgunluktan enerjin gitmiş.Kendini toparla sahalarda görmek istiyoruz seni
Boyle bir dünya yok.Önemli olan sizin birbirinizi sevmeniz istemeniz aileyle görüşmeyi kesersiniz bitti gitti