- 8 Haziran 2018
- 11
- 4
- 37
-
- Konu Sahibi ceyarceyar
- #1
Merhaba sevgili kadınlar. Nasıl anlatsam bilemiyorum ama yorumlardan da korkuyorum.
Sevgilimle 1 yıla yakın zamandır birlikteyiz. Kendisi doğu kökenli ben değilim. 30 yaşındayız. Kamuda çalışıyoruz.
Bu yaşta pek olmaz ama gerçekten ilk görüşte birbirimize tutulduk. Daha ilk gün bile ciddi düşündüğümüzü ifade ettik.
Asıl çekindiğim ise şu ben yaklaşık 4 yıl önce evlendim ve bir yıl sürmeden de boşanmıştım. Kendisi de bunu ilk günden biliyordu. Sorun etmedi.
Artık evlenip aile kurmak istiyoruz ve o da ailesine söyledi ama aile beklediğinden de büyük bir tepki verdi. Bunu tabiki bekliyorduk ama bu kadarı da değil . Annesinin kendini yerden yere atması fenalaşması küsmesi daha neler neler . Hatta her gün arayan anne şimdi de aramıyor da .
Biz de ne yapacağız şaşırdık ayrılmak istemiyoruz. Bir kaç kere acaba ayrılsak mı dedik ama yapamadık . Bazen ben onun kapısındayım bazen o benim kapımda . Ama devam da edemiyoruz.
Yanyana yürüyoruz bazen saatlerce yan yana otruuyoruz ama biz çözüm bulamıyoruz .
Kötü insanlar değiller biliyorum ama tepki çok büyük oldu ve biz de ne yapacağız şaşırdık. Ailesinin rızasını almadan evlenmek istemiyoruz ama alabilecek gibi de değiliz.
Sadece çok sıkılmış ve boğulmuş durumdayız belki birileriniz derman olacak bir şey söyler ve bize farklı bir bakış açısı sunabilir.
Sevgilimle 1 yıla yakın zamandır birlikteyiz. Kendisi doğu kökenli ben değilim. 30 yaşındayız. Kamuda çalışıyoruz.
Bu yaşta pek olmaz ama gerçekten ilk görüşte birbirimize tutulduk. Daha ilk gün bile ciddi düşündüğümüzü ifade ettik.
Asıl çekindiğim ise şu ben yaklaşık 4 yıl önce evlendim ve bir yıl sürmeden de boşanmıştım. Kendisi de bunu ilk günden biliyordu. Sorun etmedi.
Artık evlenip aile kurmak istiyoruz ve o da ailesine söyledi ama aile beklediğinden de büyük bir tepki verdi. Bunu tabiki bekliyorduk ama bu kadarı da değil . Annesinin kendini yerden yere atması fenalaşması küsmesi daha neler neler . Hatta her gün arayan anne şimdi de aramıyor da .
Biz de ne yapacağız şaşırdık ayrılmak istemiyoruz. Bir kaç kere acaba ayrılsak mı dedik ama yapamadık . Bazen ben onun kapısındayım bazen o benim kapımda . Ama devam da edemiyoruz.
Yanyana yürüyoruz bazen saatlerce yan yana otruuyoruz ama biz çözüm bulamıyoruz .
Kötü insanlar değiller biliyorum ama tepki çok büyük oldu ve biz de ne yapacağız şaşırdık. Ailesinin rızasını almadan evlenmek istemiyoruz ama alabilecek gibi de değiliz.
Sadece çok sıkılmış ve boğulmuş durumdayız belki birileriniz derman olacak bir şey söyler ve bize farklı bir bakış açısı sunabilir.