Nasıl geçiniriz sorunuza ailelerimiz destekler veya sen atanırsın demesini normal bulmadım. Geçiniriz sen o kısmı dert etme ikimizde çabalarız deseydi bir nebze anlardım ama ne hikmetse güvencesi ya aile ya da senin atanman bence mantığınızla haraket etmekte fayda varMerhaba kızlar. 2 yıllık bir ilişkim var. Ilişkimiz birkaç ay önceye kadar harika gidiyordu. Birbirimizi çok seviyor, tüm zamanımızı birlikte geçiriyor ve yakın zamanda ciddi adımlar atmayı düşünüyorduk. Birbirimizin ailesiyle tanıştık.
Birkaç ay önce benim yüzümden saçma sapan bir tartışma yaşadık ve maalesef sonu ayrılığa kadar gitti. Birkaç gün sonra barıştık fakat ilk kavgamız olduğundan çok yara almıştık ikimiz de. Ondan sonra hicbir şey eskisi gibi olmadı. Tek başına bir gelecek planı yapmış biz ayrıyken. Mesleğini değiştirmek istediğini söyledi. Planına göre para kazanıp düzenini oturtması 40 yaşını bulacak. Şu an 32 yaşında. Ben ise 28. O kadar bekleyemeyeceğimi söylediğimde, zaten 3 yıla kadar evlenmiş oluruz diyor. Nasıl geçineceğimizi sordum, ailelerimiz destekler veya sen atanırsın diyor. Şu an düzenli bir işim yok, olsa da maaşım iki kişiyi geçindirmez. Evlensek aile desteği alacağız ve çocuk da yapamayacağız yıllarca. Şu an sınavına odaklandığı için de haftada birkez, 3 saat filan görüşüyoruz. Ilgisi, iletişimimiz vs. çok azaldı.
Onun karakterinde birini çok aramıştım. Her şeyiyle istediğim gibiydi. Ilk bir yılımız rüya gibiydi. Bunların etkisi ile ayrılmakta zorlanıyorum. Ayrılmak da istemiyorum aslında. Sadece belirsizlikte beklemekten korkuyorum. Böyle büyük bir kararı tek başına verebilen kişi belki de beni sevmiyordur yeterince. Gözden çıkarılmış olmaktan, veya yıllarca bekleyip evlenememek, çocuk sahibi olamamaktan korkuyorum. Evlenip yokluk çekmek de zor geliyor. Diğer yandan gerçekten istedigim biri ve planları istediği gibi giderse gerçekten hiç maddi sıkıntı çekmeyeceğimiz bir kariyerimiz olacak, ikimizin geleceği için bunu yapmalıyım diyor. Kafam çok karışık kızlar. Her şeyin düzgün olacağını bilsem beklerim ama hayatımı harcama ihtimalinden korkuyorum. Ayrılsam da bu kadar mutlu olduğum ve yanında böyle hissettiğim bir ilişkiyi tekrar yaşayamama ihtimali beni korkutuyor. Internette 10 yıl uzaktan ilişki yaşayıp sonra evlenenleri görüyorum. Evlendikleri halde yıllarca aynı eve girememiş olanlar var. Ya da bizim "geçinemeyiz" dediğimiz maaşlarla çocuklu aile geçindirmeyi başaranlar var. Isteyen yapmış yani. Beklemek mi daha hayırlı yoksa kendi yoluma bakmak mi bilemiyorum. Sanırım ona güvenim de kırıldı. Ilgisi ve çabası azaldığı için beklemekten de korkuyorum. Ben konuyu açmayınca gelecekten konuşmuyoruz. Bana "şu zamanda evleniriz, şunu yapıp geçiniriz, şu yaşta çocuk istiyorum" gibi kesin şeyler söyleyemediği için öfkeliyim. Siz ne yapardınız?
yok artık bende baktım şimdiBir önceki konunuzu okudum şimdi. Kısacık ayrılıkta başka birini değerlendirmeye almışsınız. Sevgiliniz bunu biliyorsa sizi gelecek planına sokmaması çok olağan.
Bence aranızda "aşk" kalmış olsa sen de bu kadar mantıklı düşünemezdin. En babasi 30 ay sürüyor zaten fazlasi beyin kimyasina ters. Genelde 2 yılı gecmis iliskide ister istemez oturup mantigina göre devam ediyorsun.40 yaşında kariyerinde istediği noktaya ulaşmış, parası da olan bir adam olacak. 20 yaşında biriyle evlenip çocuk da yapar gayet hayatını da yaşar. Ama ben 40 yaşında hayatın tüm güzelliklerini kaçırmış, onun keyfinin cefasını çekmiş olacağım. Insanlar eşiyle tatil tatil gezerken, çocuk sahibi olurken ben hepsini kaçıracağım. Bu noktada "aşk" beni ne kadar mutlu eder bilmiyorum. Belki tam istediğim gibi olmayan, biraz sorun yaşasak da yürüyen biriyle evlilik beni daha mutlu edecek.
Nee doktor mu olacakmis bu yaştan sonra? Bosversene ya bu adam hayalperest. Nasi kazanacak bi kere? Hayal aleminde geziyor. Beklerim falan deme. Ve bekleme de ne munasebet yaslariniz 20 olsa bekle dicem de senin zamanin kalmiyor anne olmaya.Şu anki mesleği oldukça geçerli bir meslek. Her meslek gibi zorlukları var. 10 yıllık deneyimli, yani ara verse bile iş bulması kolay olur. Yeni planı için de şunu düşünüyor. Biraz birikmişi ve arabası var. Onları satıp birkaç yıl geçinirmiş. Arada bağımsız işler alırım diyor. Ama seçtiği meslek -doktorluk- okurken başını kaldırmaya müsade etmez. Her şeyi geçtim, tüm bunları yapsa bile yine de az paramız olacak. Evet hayatta kalacağız ama doya doya yaşayamayacağız. Tek maaşla ev, araba alıp tatillere gidemeyeceğiz. Bazen diyorum ki tamam seni beklerim, ama sen mesleğine kavuştuktan sonra asla çalışmam. Buna da tamam diyor. Ama yarın bir gün o meslekten de sıkılmayacağının garantisi yok.
Romantik falan düşünmüyorsun gayet mantıklı düşünüyorsun. Aynen öyle ortak bi gelecek kurmak icim tam firsatini bulmusken hop basa donmek istemesi istedigi hayati gerceklestiremedigini dusunmesi ve belki sen de varsin icine sinmeyenler listesinde. Korkakligindan demiodur ayrilalim diye belki de. Bu adamin aldigi kararlara guvenilmez genel olarak. Kimse ise gule oynaya gitmio ama bu ugurda da iliskisini riske atmıyor.Haklısın. Ne yapmam gerektiğinin ve nasıl büyük bir risk olduğunun ben de farkındayım. Sadece kabullenme ve ayrılma aşamasında zorluk yaşıyorum. Tamamen uyumlu olduğun birini bulmak çok zor. Dışarda ne erkekler var diyorlar ama hatrı sayılır bir kısmını denedim ve rezil rezil şeyler gördüm. En iyisinin bile gözüme batan, katlanamadığım seyleri vardı. Yani bir daha bu kadar beğendiğim birini bulamam sanıyorum. Beni şu an ondan soğutabilen tek şey aldığı bu kararı sevgisizliğine bağlamam. Yani gerçekten beni istese geleceğimizi riske atmazdı. Bilmem fazla romantik mi düşünüyorum acaba?
Sizce gerçekten ayrılmak mı istiyor aslında? Bunu nasıl anlayabilirim mesela. Konuyu açtığımda bazen, bu sana uymuyorsa kendin değerlendirip kararını verirsin ama bir yıl bekle diyor. Bu yaz işte kazanıp kazanamayacağı belli olacak. Duruma göre gelecek planımız biraz daha netleşecek. Ama şu şartlarda 6 ay beklemek bile öyle zor geliyor ki. Beni aslında sevmeyen birini mi bekliyorum? Çevremde belki de tanısam sevebileceğim erkekleri beni istemeyen biri için mi reddedip kendimi bu yalnızlığa mahkum ediyorum?
Ya bosversene bu öyle bi iluzyon ki her defasinda en sonuncusu en güzeli geliyor :) tabiki yasarsin. Iliski ilerleyip ilerleyip bi yere varmiyosa kadın manyaklasir erkekler daha da basiretsizlesir. Sen bunun kararını desteklesen bile bu ilişki bi noktada bitmeye mahkum. Ne kadar erken o kadar iyi senin icin. Yerinde olsam bi sure ayri takılalım der yeni birileriyle gorusmeye baslardim. Baktin olmuo arada ararsin görürsün. Kativer ayrılığı da sevdaya. Zaten bu goze alacagin 10 yilda da ayni sey olacak. Şimdiden next moduna gecmen senin icin daha evla.Bunu kabullenmeye çalışıyorum ve çok canım yanıyor. Uzun zamandır ilk kez ağlıyorum. Bir daha böyle güzel bir şey yaşayabilecek miyim? Sanki tüm mutluluklarım böyle ani bir şekilde yarıda kalacak gibi hissediyorum. Umarım bu zamanlar geçer ve her şey iyi ki böyle olmuş diyebileceğim güzel bir hayatım olur. Teşekkürler yorumlarınız için.
Ne evlenin nede aile desteği alın. Bu adamdan! Birşey olmaz gerçektendeMerhaba kızlar. 2 yıllık bir ilişkim var. Ilişkimiz birkaç ay önceye kadar harika gidiyordu. Birbirimizi çok seviyor, tüm zamanımızı birlikte geçiriyor ve yakın zamanda ciddi adımlar atmayı düşünüyorduk. Birbirimizin ailesiyle tanıştık.
Birkaç ay önce benim yüzümden saçma sapan bir tartışma yaşadık ve maalesef sonu ayrılığa kadar gitti. Birkaç gün sonra barıştık fakat ilk kavgamız olduğundan çok yara almıştık ikimiz de. Ondan sonra hicbir şey eskisi gibi olmadı. Tek başına bir gelecek planı yapmış biz ayrıyken. Mesleğini değiştirmek istediğini söyledi. Planına göre para kazanıp düzenini oturtması 40 yaşını bulacak. Şu an 32 yaşında. Ben ise 28. O kadar bekleyemeyeceğimi söylediğimde, zaten 3 yıla kadar evlenmiş oluruz diyor. Nasıl geçineceğimizi sordum, ailelerimiz destekler veya sen atanırsın diyor. Şu an düzenli bir işim yok, olsa da maaşım iki kişiyi geçindirmez. Evlensek aile desteği alacağız ve çocuk da yapamayacağız yıllarca. Şu an sınavına odaklandığı için de haftada birkez, 3 saat filan görüşüyoruz. Ilgisi, iletişimimiz vs. çok azaldı.
Onun karakterinde birini çok aramıştım. Her şeyiyle istediğim gibiydi. Ilk bir yılımız rüya gibiydi. Bunların etkisi ile ayrılmakta zorlanıyorum. Ayrılmak da istemiyorum aslında. Sadece belirsizlikte beklemekten korkuyorum. Böyle büyük bir kararı tek başına verebilen kişi belki de beni sevmiyordur yeterince. Gözden çıkarılmış olmaktan, veya yıllarca bekleyip evlenememek, çocuk sahibi olamamaktan korkuyorum. Evlenip yokluk çekmek de zor geliyor. Diğer yandan gerçekten istedigim biri ve planları istediği gibi giderse gerçekten hiç maddi sıkıntı çekmeyeceğimiz bir kariyerimiz olacak, ikimizin geleceği için bunu yapmalıyım diyor. Kafam çok karışık kızlar. Her şeyin düzgün olacağını bilsem beklerim ama hayatımı harcama ihtimalinden korkuyorum. Ayrılsam da bu kadar mutlu olduğum ve yanında böyle hissettiğim bir ilişkiyi tekrar yaşayamama ihtimali beni korkutuyor. Internette 10 yıl uzaktan ilişki yaşayıp sonra evlenenleri görüyorum. Evlendikleri halde yıllarca aynı eve girememiş olanlar var. Ya da bizim "geçinemeyiz" dediğimiz maaşlarla çocuklu aile geçindirmeyi başaranlar var. Isteyen yapmış yani. Beklemek mi daha hayırlı yoksa kendi yoluma bakmak mi bilemiyorum. Sanırım ona güvenim de kırıldı. Ilgisi ve çabası azaldığı için beklemekten de korkuyorum. Ben konuyu açmayınca gelecekten konuşmuyoruz. Bana "şu zamanda evleniriz, şunu yapıp geçiniriz, şu yaşta çocuk istiyorum" gibi kesin şeyler söyleyemediği için öfkeliyim. Siz ne yapardınız?
Profil resmine Vivien leigh koyan bu konuda masterdir zaten kime ne anlatiyorumYerinde olsam bi sure ayri takılalım der yeni birileriyle gorusmeye baslardim. Baktin olmuo arada ararsin görürsün. Kativer ayrılığı da sevdaya. Zaten bu goze alacagin 10 yilda da ayni sey olacak. Şimdiden next moduna gecmen senin icin daha evla.
Profil resmine Vivien leigh koyan bu konuda masterdir zaten kime ne anlatiyorum
Mertlik konusunda evetSamantha Jones > Vivien Leigh
Dünyada ikigaisini bulan kaç kişi var sahi. Bi tek sanatçılardir heralde.
Tabi turkiye tam bi survivor ordan yola cikarsak en kötüsü doktorluk lanValla panpa Allah affetsin ama ben cok sayida taniyorum, biri de benim, ozellikle California yoresi gayet isini severek yapan insanlarla doluInsanda calisma azmi bir birakmayan hayatyolu/karma degil, bizzat Turkiye sartlari