Eşimin ilk evliliğinden 7.5 yaşında bir kızı var. Kız annesiyle beraber başka bir şehirde yaşıyor. Eski eş ise maalesef tam bir narsist. Allah affetsin kadının elle tutulur hiçbir yanı yok ne fiziksel ne karakter olarak. Evlenmeden önce kendini çok farklı göstermiş ama evlendikten özellikle de çocuktan sonra gerçek yüzünü göstermeye başlamış. Kendini dünya güzeli görüp eşimi küçümsemeler (ki inanın eşimin yanına yakışmayan kendisi) hakaretler, beddualar, kendi aldatmasına rağmen üstelik kanıt da olmasına rağmen kabul etmeyip eşimi aldatmakla suçlamalar, evlendikten sonra çalışmayı bırakıp eşimin parasıyla gizli gizli altın biriktirmeler ve tek maaş olduğu için eşimin birkaç kere kredi çekmek zorunda kalmasına rağmen, eşimin ailesine de aynı şekilde hakaret, beddua, iftira vs. daha neler neler. Boşandıktan sonra da eşimden sürekli para istemiş kızı kullanarak. Eşim de çocuğuna düşkün birisi. Zaten herkes çocuk üzerinde anneden çok eşimin emeği olduğunu söyler, bakımı, yemesi içmesi, ilgi, sevgi her yönden. Ve nafakayı fazla fazla göndermesiyle beraber ekstra paralar da gönderdi sık sık. Ne zaman ki eşimin evleneceği öğrendi daha da kötü şeyler yapmaya başladı. Bu sebeple eşim ekstra göndermeyi bıraktı. Sadece mahkeme kararıyla üzerine düşeni gönderiyor. Ve kendi öz çocuğunu daha fazla görebilmek için resmi yola başvurdu. Açılan dava sonucunda kızıyla daha fazla görüşme saatleri ve günlerine kavuştu ancak karşı taraf tabiri caizse hâlâ pislik yapma derdinde. Kız yanımıza geldiğinde aldığımız kıyafetlerin hiçbirini bir sonraki görüşmemizde geri göndermiyor. Hatta en son kızı sadece üstündeki eski, yırtık kıyafetlerle göndermiş. Çocuk o kadar saat yol çekecek en azından yedek bir şey koysaymış ama o bile yok. Kıza telefon aldık ama görüntülü görüşmeye korkuyor çocuk annesi kızar diye. Sadece sesli ve normal mesaj o da arada bir. Yeri geldi 3 hafta çocuktan haber alamadığımız bile oldu. Kendince eşimden intikam almaya çalışıyor kendi öz kızını dahi düşünmeyerek. Kız da nasıl tatlı, nasıl akıllı maşallah bir görseniz. İnanın benim öz kızım olmasını çok isterdim. Tabii ki o benim de kızım. Orası ayrı. Eşim kızı görmeye gideceği veya alacağı zamanı dahi avukat aracılığıyla bildiriyor yani karşı tarafla hiçbir şekilde iletişime geçmiyor. O derece bizden uzak olmasını istiyoruz kendisinin. Kızı da ortak noktadan alıyor ve karşılaşmıyorlar bile bu sayede. Ancak yazın utanmadan hem kendi hem de kızı için uzaklaştırma kararı çıkarttırmaya çalıştığını öğrendim geçen gün tesadüfen. Eşim hamileyim diye beni üzmemek adına gizlemiş o zaman. Zaten hemen reddedilmiş çünkü elle tutulur bir gerekçe, kanıt vs yok. Kızı babasıyla görüştürmemek için her yolu deniyor yine kızın babaya da ihtiyacı olduğu gerçeğini göz ardı ederek. Zamanı gelince velayet davası açmayı düşünüyoruz ama şu an erken hem yasalar izin vermiyor belli bir yaştan önce hem de daha yeni evladımızı kaybettiğimiz için buna hazır değiliz. Eşimle toparlanma evresindeyiz. Velayeti aldıktan sonra nasıl olur merak ediyorum bazen. Rahat eder miyiz? Yoksa onunla uğraşlar devam eder mi? Benzer durum yaşayan var mıdır? Bir narsistle boşandıktan sonra dahi kurtulamaz mı insan?
Linçlenmeden konu açmak mümkğn değil
