- 3 Mart 2017
- 1.462
- 3.473
- 27
-
- Konu Sahibi KirmiziSatenGecelik
- #81
Yok artık. O en başta ne olmak istediğini kendisi de bilmiyormuş sanırım. Allah ailesine sabır versin.
Yok artık. O en başta ne olmak istediğini kendisi de bilmiyormuş sanırım. Allah ailesine sabır versin.Off bu hikaye o kadar tanıdık ki, gel git akıllı tam beyefendi. Bir arkadaşım ortalama bir işi ortalama bir maaşı varken(memurdu) yazılımcılar çok iyi kazanıyor yazılımcı olacağım diye işten istifa etti. Ne araştırdı, ne inceledi direkt istifa etti, doğru düzgün bir bilgisayarı bile yokken YouTube'dan videolar izleyerek yazılımcı olmayı denedi tabii ki başarılı olamadı, geç yattı geç kalktı iş güç yok gezdi tozdu derken 1-2 sene oyalandı sonra İstanbul'a gitti eğitim veren bir yer bulmuş güya eğitim alacak oradan. Aileden borç aldı gitti ne kadar kaldı bilmiyorum bir şeyler öğrendi sanırım birkaç iş aldı ama çok küçük miktarlar kazanıyordu. Bu iş bana göre değil İstanbul Büyük şehir ben yapamadım hukuk okuyacağım dedi, hazırlandı bir sene ama kazanamadı o ara bir yerden duymuş sosyal medya danışmanı olacağım hukuk boş iş diyerek öyle bir bölüm yazdı, 4 sene okuyacak o ara çalışacakmış aynı sene uyduruk denebilecek bir üniversitede o bölümü kazandı. 2 sene okumadi bile bu işi yapmak için okula gerek yok çözdüm ben dedi okulu da bıraktı. Sonra ne yaptı bilmiyorum devam etti mi etmedi mi en son silahlı güvenlik eğitimi almış güvenlik olmak için çabalıyordu.
Başta gayet rahat da bir işi vardı yıllarca boşuna çabaladı ama maalesef hiçbirinde dikiş tutturamadı. Bence hayatınızı riske atmayın, yolunuza bakın böyle insanlar maddi manevi çürütür sizi.
Amin, ailesinin durumları da iyi değil ama nasıl bir izlenim veriyorsa ailesine her koşulda destekliyorlar.Yok artık. O en başta ne olmak istediğini kendisi de bilmiyormuş sanırım. Allah ailesine sabır versin.
Kesinlikle yolunuza bakın şu süreçte sizi kullanacak 3..5 yıl sonrada evlenmeden ayrılacak gibime geldiBu kararı vermesini hiç beklemiyordum. Çünkü gerçekten oturmuş düzeni var. Güzel mesleklerimiz var ve şu an evlensek rahat geçiniriz. Çok güzel iş teklifleri alıyor, 10 yıllık kariyer planında başarılı olsa zaten bu iş teklifleriyle aynı maaşı alacak. Sorunun para olmadığını, meslekten tiksindiğini ve güvenceli bir iş istediğini söylüyor. Şu an Türkiye'de hangi iş yeterince güvenceli ki? Ben de işe güle oynaya gitmiyorum sonuçta. Ben de meslekten tiksiniyorum. Ama napalım.
Ben bu kararını kişiselleştiriyorum, beni üzen bu. Gerçekten sevse ve benimle gerçekten gelecek düşünse böyle maceralar aramazmış gibi geliyor. Aile kurmalıyım, evimi geçindirmeliyim kafasına girmiyo benimle. Birkaç ay önceye kadar evlilik planları yapıyorduk, sen istiyorsan çalışma, sınavlarına hazırlan diyordu. Eğer bu kararı böyle rahat vermesinin sebebi bana "olmasa da olur" gözüyle bakmasıysa böyle birini bekleyip neden gençliğime yazık edeyim? Şu an tek yaşıyorum mesela, tüm zamanım yalnız, ev kirasını tek ödüyorum. Evlenip mutlu olup eşimle zaman geçirip maddi manevi destek bulacağım hayatta. Ama onu beklersem hayal ettiğim hayata hiç ulaşamayabilirim. Bu arada onun için hiçbir fedakarlık yapmıyorum artık güvenemediğimden. O da muhtemelen bana güvenemediğinden yapmıyor. Ne olur bundan sonra?
Yaşadığınız ayrılıkta uzun sureli değilmiş hemen biriyle görüşmüş, Sevgilinizle baristiginizda bile ikisi arasında kalmışsınız.Bunu kabullenmeye çalışıyorum ve çok canım yanıyor. Uzun zamandır ilk kez ağlıyorum. Bir daha böyle güzel bir şey yaşayabilecek miyim? Sanki tüm mutluluklarım böyle ani bir şekilde yarıda kalacak gibi hissediyorum. Umarım bu zamanlar geçer ve her şey iyi ki böyle olmuş diyebileceğim güzel bir hayatım olur. Teşekkürler yorumlarınız için.
Bence ayriliginizda sizsiz de yapabileceğini düşünmüş,ve böyle bir plan yapmış,sizi oyalıyor gibi geldi,sen istersen evlenelim aile baksın sen bak farkındasınızdir umarım bu sözlerin altında ne yattığının.Rahat bı adam bence evliliğe bile olursa bakarız gözüyle bakiyorBu kararı vermesini hiç beklemiyordum. Çünkü gerçekten oturmuş düzeni var. Güzel mesleklerimiz var ve şu an evlensek rahat geçiniriz. Çok güzel iş teklifleri alıyor, 10 yıllık kariyer planında başarılı olsa zaten bu iş teklifleriyle aynı maaşı alacak. Sorunun para olmadığını, meslekten tiksindiğini ve güvenceli bir iş istediğini söylüyor. Şu an Türkiye'de hangi iş yeterince güvenceli ki? Ben de işe güle oynaya gitmiyorum sonuçta. Ben de meslekten tiksiniyorum. Ama napalım.
Ben bu kararını kişiselleştiriyorum, beni üzen bu. Gerçekten sevse ve benimle gerçekten gelecek düşünse böyle maceralar aramazmış gibi geliyor. Aile kurmalıyım, evimi geçindirmeliyim kafasına girmiyo benimle. Birkaç ay önceye kadar evlilik planları yapıyorduk, sen istiyorsan çalışma, sınavlarına hazırlan diyordu. Eğer bu kararı böyle rahat vermesinin sebebi bana "olmasa da olur" gözüyle bakmasıysa böyle birini bekleyip neden gençliğime yazık edeyim? Şu an tek yaşıyorum mesela, tüm zamanım yalnız, ev kirasını tek ödüyorum. Evlenip mutlu olup eşimle zaman geçirip maddi manevi destek bulacağım hayatta. Ama onu beklersem hayal ettiğim hayata hiç ulaşamayabilirim. Bu arada onun için hiçbir fedakarlık yapmıyorum artık güvenemediğimden. O da muhtemelen bana güvenemediğinden yapmıyor. Ne olur bundan sonra?
Çok tatlısınızProfil resmine Vivien leigh koyan bu konuda masterdir zaten kime ne anlatiyorum
Zaten okul bitmeden evleniriz diyor. Ama benim tek derdim evlenmek değil ki. Ortak bir hayat kurmak. Maddi zorluk çekmek istemiyorum. Bunun bir de atanıp şehir şehir gezmesi var.Bu planı neymiş tam olarak doktor olmak mı?oturup deli gibi üniversite sınavına çalışacak sonra vizelere finallere mi çalışacak? Bu süreçte sizinle şuan ilgilendiği kadar bile ilgilenmeyecek.bunu kabul edebilecek misiniz 6-7 yıl arkadaşlarınız teker teker evlenirken mutluluk pozları verirken?
Kariyer planı neymiş tam olarak.sizinle beraber yapsın planını,evlenince olmuyor muymuş o kariyer,doktor arkadaşlarımdan bile okul bitmeden evlenenler var.
Girişeceği işte başarılı olup olmayacağını ancak sen anlarsın. Sevgini zaaflarını bir kenara bırak ve onu herhangi bir erkek gibi değerlendir. Akıllı mı, tuttuğunu koparır mı, rahatına düşkün mü, sorumluluklardan bıkar mı… bu niteliklerine göre değerlendirmeni yap. Başarılı olacağına inanıyorsan devam et. Görüntü pusluysa ayrılMerhaba kızlar. 2 yıllık bir ilişkim var. Ilişkimiz birkaç ay önceye kadar harika gidiyordu. Birbirimizi çok seviyor, tüm zamanımızı birlikte geçiriyor ve yakın zamanda ciddi adımlar atmayı düşünüyorduk. Birbirimizin ailesiyle tanıştık.
Birkaç ay önce benim yüzümden saçma sapan bir tartışma yaşadık ve maalesef sonu ayrılığa kadar gitti. Birkaç gün sonra barıştık fakat ilk kavgamız olduğundan çok yara almıştık ikimiz de. Ondan sonra hicbir şey eskisi gibi olmadı. Tek başına bir gelecek planı yapmış biz ayrıyken. Mesleğini değiştirmek istediğini söyledi. Planına göre para kazanıp düzenini oturtması 40 yaşını bulacak. Şu an 32 yaşında. Ben ise 28. O kadar bekleyemeyeceğimi söylediğimde, zaten 3 yıla kadar evlenmiş oluruz diyor. Nasıl geçineceğimizi sordum, ailelerimiz destekler veya sen atanırsın diyor. Şu an düzenli bir işim yok, olsa da maaşım iki kişiyi geçindirmez. Evlensek aile desteği alacağız ve çocuk da yapamayacağız yıllarca. Şu an sınavına odaklandığı için de haftada birkez, 3 saat filan görüşüyoruz. Ilgisi, iletişimimiz vs. çok azaldı.
Onun karakterinde birini çok aramıştım. Her şeyiyle istediğim gibiydi. Ilk bir yılımız rüya gibiydi. Bunların etkisi ile ayrılmakta zorlanıyorum. Ayrılmak da istemiyorum aslında. Sadece belirsizlikte beklemekten korkuyorum. Böyle büyük bir kararı tek başına verebilen kişi belki de beni sevmiyordur yeterince. Gözden çıkarılmış olmaktan, veya yıllarca bekleyip evlenememek, çocuk sahibi olamamaktan korkuyorum. Evlenip yokluk çekmek de zor geliyor. Diğer yandan gerçekten istedigim biri ve planları istediği gibi giderse gerçekten hiç maddi sıkıntı çekmeyeceğimiz bir kariyerimiz olacak, ikimizin geleceği için bunu yapmalıyım diyor. Kafam çok karışık kızlar. Her şeyin düzgün olacağını bilsem beklerim ama hayatımı harcama ihtimalinden korkuyorum. Ayrılsam da bu kadar mutlu olduğum ve yanında böyle hissettiğim bir ilişkiyi tekrar yaşayamama ihtimali beni korkutuyor. Internette 10 yıl uzaktan ilişki yaşayıp sonra evlenenleri görüyorum. Evlendikleri halde yıllarca aynı eve girememiş olanlar var. Ya da bizim "geçinemeyiz" dediğimiz maaşlarla çocuklu aile geçindirmeyi başaranlar var. Isteyen yapmış yani. Beklemek mi daha hayırlı yoksa kendi yoluma bakmak mi bilemiyorum. Sanırım ona güvenim de kırıldı. Ilgisi ve çabası azaldığı için beklemekten de korkuyorum. Ben konuyu açmayınca gelecekten konuşmuyoruz. Bana "şu zamanda evleniriz, şunu yapıp geçiniriz, şu yaşta çocuk istiyorum" gibi kesin şeyler söyleyemediği için öfkeliyim. Siz ne yapardınız?
Merhaba. Bence bu yaştan sonra olay sadece para değil. Hırs yapmış toplum nazarında iyi bi konuma erişmek istiyor gibi düşündüm ben. Çünkü 32 yaşında sınava girecek okuyacak vs hani 40a kadar insan neden kendini yorar ki. Paraysa parayı doktor olmadan da çok kazanabilir. Bence Allahın sevdiği kuluymuşsun evlenmemen için bi işaret bu. Bir de lütfen başka birini bulamam deme evet işe yaramaz çöp erkekler çok. Ama bundan daha iyisini bulursun emin ol. Bulamasan da en azından kendin için çabalar atanırsın önüne bakarsın. Kötü şeylerin ardından eninde sonunda güzel şeyler olur unutma bunuAnlatınca çok rahatladım kızlar. Kendi ailem ve arkadaş çevrem yakın zamanda evleneceğiz diye bekliyorlar, o yüzden onlara benim adam bu yaşından sonra beni çküne takmayıp hayallerinin peşinde koşmaya karar verdi diyemiyordum. Bunu herkese nasıl söyleyeceğim bilmiyorum.
Ben olsam bütün söylediklerine okey derdim. Sanki planları çok mantıklıymis gibi OHA SÜPER PLAN ASKİM, AYNEN ÖYLE YAPALIM diye destek olurdum. Hic surat asmadan üç beş ay bu yalandan desteğini sürdürüp arkama yaslanir neler olacağını beklerdim. Asıl istediği başka meslek mi yoksa benden vazgeçmek mi bunu ancak tam destek sunarak görebilirsin çünkü. O arada da başka adamlara göz atardım jdjdjf yapacak bişi yok sordun soyledim. Hayat kisaMerhaba kızlar. 2 yıllık bir ilişkim var. Ilişkimiz birkaç ay önceye kadar harika gidiyordu. Birbirimizi çok seviyor, tüm zamanımızı birlikte geçiriyor ve yakın zamanda ciddi adımlar atmayı düşünüyorduk. Birbirimizin ailesiyle tanıştık.
Birkaç ay önce benim yüzümden saçma sapan bir tartışma yaşadık ve maalesef sonu ayrılığa kadar gitti. Birkaç gün sonra barıştık fakat ilk kavgamız olduğundan çok yara almıştık ikimiz de. Ondan sonra hicbir şey eskisi gibi olmadı. Tek başına bir gelecek planı yapmış biz ayrıyken. Mesleğini değiştirmek istediğini söyledi. Planına göre para kazanıp düzenini oturtması 40 yaşını bulacak. Şu an 32 yaşında. Ben ise 28. O kadar bekleyemeyeceğimi söylediğimde, zaten 3 yıla kadar evlenmiş oluruz diyor. Nasıl geçineceğimizi sordum, ailelerimiz destekler veya sen atanırsın diyor. Şu an düzenli bir işim yok, olsa da maaşım iki kişiyi geçindirmez. Evlensek aile desteği alacağız ve çocuk da yapamayacağız yıllarca. Şu an sınavına odaklandığı için de haftada birkez, 3 saat filan görüşüyoruz. Ilgisi, iletişimimiz vs. çok azaldı.
Onun karakterinde birini çok aramıştım. Her şeyiyle istediğim gibiydi. Ilk bir yılımız rüya gibiydi. Bunların etkisi ile ayrılmakta zorlanıyorum. Ayrılmak da istemiyorum aslında. Sadece belirsizlikte beklemekten korkuyorum. Böyle büyük bir kararı tek başına verebilen kişi belki de beni sevmiyordur yeterince. Gözden çıkarılmış olmaktan, veya yıllarca bekleyip evlenememek, çocuk sahibi olamamaktan korkuyorum. Evlenip yokluk çekmek de zor geliyor. Diğer yandan gerçekten istedigim biri ve planları istediği gibi giderse gerçekten hiç maddi sıkıntı çekmeyeceğimiz bir kariyerimiz olacak, ikimizin geleceği için bunu yapmalıyım diyor. Kafam çok karışık kızlar. Her şeyin düzgün olacağını bilsem beklerim ama hayatımı harcama ihtimalinden korkuyorum. Ayrılsam da bu kadar mutlu olduğum ve yanında böyle hissettiğim bir ilişkiyi tekrar yaşayamama ihtimali beni korkutuyor. Internette 10 yıl uzaktan ilişki yaşayıp sonra evlenenleri görüyorum. Evlendikleri halde yıllarca aynı eve girememiş olanlar var. Ya da bizim "geçinemeyiz" dediğimiz maaşlarla çocuklu aile geçindirmeyi başaranlar var. Isteyen yapmış yani. Beklemek mi daha hayırlı yoksa kendi yoluma bakmak mi bilemiyorum. Sanırım ona güvenim de kırıldı. Ilgisi ve çabası azaldığı için beklemekten de korkuyorum. Ben konuyu açmayınca gelecekten konuşmuyoruz. Bana "şu zamanda evleniriz, şunu yapıp geçiniriz, şu yaşta çocuk istiyorum" gibi kesin şeyler söyleyemediği için öfkeliyim. Siz ne yapardınız?
Bu şey konuşması resmen, ben senden soğudum, istemiyorum ama sen ayrıl suç bende kalmasın konuşması değil mi? ne kadar uzak ve belirsizliklerle dolu, seven adam o kadınla gelecek düşünen adamın konuşmaları değil. nerden mi biliyorumMerhaba kızlar. 2 yıllık bir ilişkim var. Ilişkimiz birkaç ay önceye kadar harika gidiyordu. Birbirimizi çok seviyor, tüm zamanımızı birlikte geçiriyor ve yakın zamanda ciddi adımlar atmayı düşünüyorduk. Birbirimizin ailesiyle tanıştık.
Birkaç ay önce benim yüzümden saçma sapan bir tartışma yaşadık ve maalesef sonu ayrılığa kadar gitti. Birkaç gün sonra barıştık fakat ilk kavgamız olduğundan çok yara almıştık ikimiz de. Ondan sonra hicbir şey eskisi gibi olmadı. Tek başına bir gelecek planı yapmış biz ayrıyken. Mesleğini değiştirmek istediğini söyledi. Planına göre para kazanıp düzenini oturtması 40 yaşını bulacak. Şu an 32 yaşında. Ben ise 28. O kadar bekleyemeyeceğimi söylediğimde, zaten 3 yıla kadar evlenmiş oluruz diyor. Nasıl geçineceğimizi sordum, ailelerimiz destekler veya sen atanırsın diyor. Şu an düzenli bir işim yok, olsa da maaşım iki kişiyi geçindirmez. Evlensek aile desteği alacağız ve çocuk da yapamayacağız yıllarca. Şu an sınavına odaklandığı için de haftada birkez, 3 saat filan görüşüyoruz. Ilgisi, iletişimimiz vs. çok azaldı.
Onun karakterinde birini çok aramıştım. Her şeyiyle istediğim gibiydi. Ilk bir yılımız rüya gibiydi. Bunların etkisi ile ayrılmakta zorlanıyorum. Ayrılmak da istemiyorum aslında. Sadece belirsizlikte beklemekten korkuyorum. Böyle büyük bir kararı tek başına verebilen kişi belki de beni sevmiyordur yeterince. Gözden çıkarılmış olmaktan, veya yıllarca bekleyip evlenememek, çocuk sahibi olamamaktan korkuyorum. Evlenip yokluk çekmek de zor geliyor. Diğer yandan gerçekten istedigim biri ve planları istediği gibi giderse gerçekten hiç maddi sıkıntı çekmeyeceğimiz bir kariyerimiz olacak, ikimizin geleceği için bunu yapmalıyım diyor. Kafam çok karışık kızlar. Her şeyin düzgün olacağını bilsem beklerim ama hayatımı harcama ihtimalinden korkuyorum. Ayrılsam da bu kadar mutlu olduğum ve yanında böyle hissettiğim bir ilişkiyi tekrar yaşayamama ihtimali beni korkutuyor. Internette 10 yıl uzaktan ilişki yaşayıp sonra evlenenleri görüyorum. Evlendikleri halde yıllarca aynı eve girememiş olanlar var. Ya da bizim "geçinemeyiz" dediğimiz maaşlarla çocuklu aile geçindirmeyi başaranlar var. Isteyen yapmış yani. Beklemek mi daha hayırlı yoksa kendi yoluma bakmak mi bilemiyorum. Sanırım ona güvenim de kırıldı. Ilgisi ve çabası azaldığı için beklemekten de korkuyorum. Ben konuyu açmayınca gelecekten konuşmuyoruz. Bana "şu zamanda evleniriz, şunu yapıp geçiniriz, şu yaşta çocuk istiyorum" gibi kesin şeyler söyleyemediği için öfkeliyim. Siz ne yapardınız?