Merabaynnn.
Uzun zamandır ( banlı olmadığım günler) konu açmıyordum.
Bu konuyu açma sebebim aslında çoğumuzun aynı dertten muzdarip olması. 3. Yılına girecek olan bir evliliğimiz var.
3 yıl bana sanki 30 yıl gibi geldi. O derece sevmedim evlilik kurumunu. Bir bebeğimiz oldu ( evliliğimin en güzel tarafı). Fakat ben bunun bile mutluluğunu yaşayamadan ilk hiç alışkın olmadığım maddi problemler , ikinci olarakta eşimin aşırı derecede rahatlığıyla sınanıyorum. Hadi maddiyat bir şekilde aşılıyor ama ikinicisini aşmak çok zor. Biz birlikteyken gayet olgun bir adam gibi görünen kocamın içinden salıncakta sallanan bir bebek çıktı
Hani olur ya mız mız bebeler aynı onun gibi.
Aileme sorunlarımı biraz açınca , sen istedim bu adamı biz asla istemedik dediler. Yani kısacası sana kötü bir davranışı yok, evlilik böyle bir şey falan dediler. Aslında onlarda biliyordu evlilik böyle bir şey değil. Şimdi bana inanmayacaksınız biliyorum ama gerçekten basiretim bağlandı. Hiççç alakam olmayacak bir adamla evlendim.
Her neyse heh asıl meseleye geleceğim. Ben bir süre evvel kimseyi umursamadan boşanmaya kalktım. Ona da söyledim eve gelme almayacağım. Avukata veriyorum seni bitti artık dedim. Sadece para veriyorsun , geri kalan tüm sorumluluk bende. Ha tamam anlıyorum gecelere kadar çalışıyorsun ama gündüz evdeyken de sürekli uyku modundasın dedim. Tabi o bunu şımarıklık olarak gördü. Yetişmeye çalışıyorum falan dedi. Yalan yani yetişmeye falan çalışmıyor. Geliri çok çok iyi. Neyse bu başlarda inanmadı eve geldi ama ben kapıları 2 taraftan kapatıp , ona mini bi bavul yaptım. Anladı kim iş ciddi bana bir sürü yalvardı.
Yok saçmalama , yok çocuk ne olacak , yok çok seviyorum seni bilmem ne.
Bende kendimi kötü hissetmemek ve ilerde acaba dememek için bir şartla kabul ediyorum o da çift terapisi alacağız dedim. İlk başta ne terapisi iş çıkartma bana dedi. Ya yaparsın ya da ben artık yokum dedim. Kendime layık gördüğüm hayat bu değil, ben kimsenin kahrını çekmek için evlenmedim dedim. Neyse kabul etmek zorunda kaldı. Galiba bu 3. Seansımız. Ve ben seansta söz sırası ona gelince neden sadece para vererek babalık yaptığını an itibari ile öğrendim. Bir nebzede olsun içime su serpildi ve cidden kalbim kırıldı. Kendisi de anlatırken çok zorlandı. Meğer babası 1 mont alırmış. 5 kardeşler… biri sabahçı diğeri öğlenci olurmuş. Dönüşümlü tek mont giyerlermiş. Babası durumu olmadığı için değil, almak istemediği ve önemsemediği için almazmış. Bana bunlardan asla bahsetmediğini söylediğimde ise sen bunları anlayamazsın dedi. Terapist burada devreye girip empati yapmak için yaşamak gerekmez tarzı bir şey söyledi. Yani her kavga olduğu gibi bu kavganın da tek sebebi ANLATMAMAK VE DİNLEMEMEK. Bakın suç tek taraflı değil. Oradan çıkınca hiç konuşmadan eve geldik ve o şu an işe gitti.
Gördüğü babalığı , muameleyi ne derseniz deyin onu yapmamak için para ile her şey çözülür diye düşünüyor. Kızım eksik kalmayacak diyor. Ama kızın manevi olarak çok eksik diyorum. Saçmalama çok seviyorum diyor. E çocuk senle hiç bir şey paylaşmıyor ki. Bir daha ki seansa eşimi tek çağırdı.
Gerçekten çok yoruldum ama en azından bir nebzede olsa ilerledik. Çocuk olmasa inanın salise durmam. Kimsenin terapi merkezi değilim derim. Ama bu adamı ben başımdan atsam da evladımla olacak. Boşansakta babasının sağlıklı olmasını istiyorum. Bakalım günler neler gösterecek. Eğer siz de böyle bir çıkmazdaysanız kesinlikle bir çift terapisi alın. Almak istemeyen ve çabalamayan adam için de kendinizi heba etmeyin.
Okuyan herkese selam olsun.
Oyuncak mesela bir top bile adam almak istemiyor almıyor da.Daha küçük anlamaz diyor 20 aylık kızım.Bu neden böyle oluyor?
