Sizlerin bir kısmını diğerlerine göre daha iyi tanıyorum, tabii karakterinizi yaşamınızı net olarak bilmem mümkün değil, sitede ne yazarsanız onun üzerinden fikir yürütüyorum sadece, bu hatun çok espirili seviyorum da mübareği deyip pohpohlayamam da huyum kurusun :) kendimce gördüğüm neyse onu yazarım, bu acı da olabilir hoşa da gelmeyebilir.
Evet kusura bakma bencilce davranmışsın, sadece çocuk konusunda değil evlilik konusunda da tavrın bencilce, bu ilişkiyi onaracaksanız seninde kendini törpülemem lazım, terapi eşin için iyi bir adım zira anlattıklarına bakılırsa eşinin çocukluk yarası yalnızca mont almayan baba değil, anne babasının ayrı yaşaması hayatta yalnız kalmışlık hissi, güven sorunu, kendini maddi tatmine yönlendirmesine neden olmuş yani bence çocukluk yaraları derin fakat sen de onu babanla kendi aile hayatınla kıyaslayıp maddi manevi ezmişsin, direkt dememiş olabilirsin ama hal ve hareketlerin, belki bir kavga anında ağzından çıkan bir söz adamın kendini yetersiz hissetmesini daha da körüklemiş, derinlerde çocukluk yaraları da olunca iyi baba olmak para demek demiş bana kalırsa.
Seni ailenin maddi desteğinden kurtarıp istediği gibi yaşatabilmesi de var işin içinde, bence terapi tek başına kafi değil bubendegilim, birbirinize içinizdekileri anlatabilme, duygularınızı aktarabilme boyutuna da gelmeniz lazım bu da sizin çabalarınızla mümkün, kadının veya erkeğin eşiyle her şeyi, her duyguyu paylaşamaması büyük eksiklik bence, bunu aşabilmeniz lazım.
zaten tum yuku anne tasiyip doguruyor bir zahmet ustune dus bebenin
yanmış yemek yediğim var adam yüzünden. Neden çünkü şikayet edersem , rahatı kaçacak 
