- 18 Aralık 2008
- 10.760
- 0
kaç yıllık evlisin lalee
Tanıdığım,tanımadığım herkese binlerce defa teşekkür ediyorum..a.s.
Gerçekten anladım ki boşanmak öyle o kadar kolay değilmiş..
Maddi manevi hiç bir sıkıntım yok..
Ailem zaten gözümün içine bakıyor,ne istiyorsam önüme seriyorlar..
Tam gülüp eğlenirken pat kapı çalıyor! Kocam!
Geldiği zaman da görüyor ortada güzel bir muhabbet olduğunu,mesela,bana alınan bir hediye ortada kalmış oluyor. Benimle konuşurken gözü hep o hediyeye takılıyor...Onun yalvarmaları benim sakin tavrım arasında yıpranan ailem oluyor açıkçası..
Çünkü o ağlayıp yalvarıp gittikten sonra yine başıma ağrılar giriyor..Açıkçası bir insanı üzmek,kırmak gerçekten benim yapıma çok ters. Onu ağlatıyor olmak beni üzüyor.
Yine diyorum,benim için bu evlilik bitmiştir..Tek dileğim onu daha fazla yıpratmadan bu işi sonuçlandırmak..
Hayatın bir parçası olduğunu anladım ben bu işlerin..
Evlilik,boşanma..
Ne kadar birbirine zıt kavramlar gibi gözükse de aslında bir o kadar da birbirine yakınmış..
Kendi akrabalarımın içindeki insanlar da dahil olmak üzere,her kafadan ayrı bir ses çıkıyormuş. ...muş diyorum çünkü gelenle gidenle pek ilgim olmadığı için burada,hiç kimse ile istemediğim zaman muhatap bile olmuyorum..
Kendi dairemden çıkmıyorum bile..
Anneanne ve dedemin emeği çok geçti üzerimde,çok ağlamışlar annem dedi.. Ama sağolsunlar deyip geçtim..
Bu muhabbetlerden ne kadar uzak kaldığımda kafamı daha iyi topladım.Hiç kimseye hiç bir açıklama yapmak istemedim..
Anne ve babamın hakkını,önemini bir defa daha anladım..
Bana duydukları saygıyı asla yadsıyamam,gecelerce sustum,onlar da sustu..
Gecelerce ağladım,onlar da ağladı..
Bir defa da eee kararın nedir demediler..
Hep dinlediler,hep rahat bıraktılar beni..
Bu böyle olacak dedim,sen bilirsin dediler..
Maalesef ki bazı insanlar sizin gibi şanslı olmuyor,
aile ve ilgi bakımından...
Tahmin ediyorum ki,siz bu süreci aileniz sayesinde
kolay atlatacaksınız ama eşiniz için çok zor...
zaten anlayışlı ve destekçi bir ailesi olsaydı,
sizler bu durumda olmayacaktınız....
Dolayısıyla,bundan sonraki hareketler biraz daha kesin olmalı...
çünkü bazı konulardaki ailenizin ve sizin
sessizliğiniz,belki üzüntünüzü dışa vurmanız,
belki ona bazı konularda hak vermeniz,
eşinizin sanki tekrar olabilir mi?diye düşünmesini
sağlıyor olabilir mi diye de düşünüyorum...
inşallah bu devreyi en az hasarla atlatırsınız,siz de,eşiniz de...
sevgiler...
Çok çok teşekkür ederim..canım çok şükür ki
seni çok seven ve çok iyi anlayan
çok ileri görüşlü ve sana saygı duyan bir anne ve baban var
en azından senin yaşadığın şeyin acısını biraz da olsa hafifletiyorlar seni germeden,sıkıştırmadan...
ben birşeyi merak ettim:sen gerçekteniyani kalpten istiyor musun boşanmayı...
laliş...misafirlerin de kalbini kazanmışın be canım...
2 kişi sürekli okuyor...sevilen kişilink...
Songülcüm..
Onun karşısında o kadar rahatım ki..
Hiç ağlamıyorum,üzülmüyorum da..
ınan ki asla o benim üzüldüğümü görmüyor,bilmiyor da..
Ona hak vermek konusu ise;kendisi ben meleğimi kaybettim diye ağlıyor..
Belki de benim rahatlığım,kendime olan güvenim buradan geliyor..
Hatalarım elbet olmuştur ama asla kötü niyetli değildim,bunun iç huzuru ile ona hak verebileceğimiz tek bir konu bile yok. Kocam kendisi bile beni minicik bir konuda bile eleştirmiyor ki
Çok çok teşekkür ederim..
Evet hem kalbimle hem de beynimle istiyorum bu işin bitmesini..