canımcımm, hakkınızda hayırlısı neyse o olsun tabii kii ama her biten evlilik çok üzer beni okuyunca çok duygulandım.... küçücük yaşımızdan beri hep büyücez gelinlik giycez evlencez deriz hep... ne ümitlerle ne çoşkuyla kalbi kıpır kıpır tarifsiz bir heyacanla sevdiğimiz işte o dediğimiz adamla bir ömür elele olmayı arzular dururuz... kimse yıldıramazz kimse vazgeçiremez bizi o insandan, ne olursa olsun evleneceğim der bazen ailemize bile rest çekeriz... sonra eşlerin bize gösterdiği yüzün aslında kendisi olmadığını hissederiz, birlikteyken gözlerinizin içine bakan yanında olmanız için canını vermeye hazır o adam bianda uçup gidiverir, çünkü artık hep yanındasınızdır siz onun hayatında hep var olacak birisinizdir size alışır ve doğallaşır aslında kendine gelir... artık yapmacık tavılar her lafınıza gülmeler sürekli hediyeler almalar sözlerini dikkatli tane tane seçmeler ne yazıkki geride kalmıştır her iki taraf için de... ve bu engellenemez kaçınılamaz bir gerçektir, bunun aksini idda edeni tanımadım ben daha... evlilik her insanın harcı değilmiş demişsin ya katılıyorum bu sözüne, ama insan evlilikten çok şey beklememeli aslaa hep verici olmalı ki karşısındaki de verici olabilsin... evlenecek insan güçlü olmalı, sabırlı olmalı, hayatı tozpembe görmemeli, dengeli olmalı, bazen kendi olmamalı, yapmacık olmayı da başarabilmeli, fedakar olmalı, affedebilmeli, gururlu olmamalı, bazen kör olmalı, bazen sağır bazen dilsizz... bakımlı olmalı, alımlı olmalı, şirin olmalı, yanına yakışmalı, anne olmalı, dürüst olmalı, aşçı olmalı, temizlikçi olmalı daha bunun gibi binlercesi olmalı.... her insanın harcı değil gerçekten....
Rabbim pişman etmesin seni canım, Allah yardımcın olsun...