Örneğine bayıldım canım:) çok haklısın..bosaninca biraz kafani dinle ama bir bardak.kirildi.diye bir daha su icemeyecegin anlamina gelmez
evet canım.. Şuan onun pişmanlığını yaşıyorum keşke nişanlılık döneminde bitseymiş ama yaşayacaklarım varmış demekki.. Bunları acı bi şekilde deneyimleyerek öğrendim.. Ve zararın neresinden dönülürse kârdır diye düşünüyorum..nişan evresinde belliymiş böyle bir aile ile yapamayacağın aslında canım
amiiin çok tşk ederim, Allah razı olsun..Çok ama çok üzülerek okudum Hüzünlü yazınızı... Yüce Allah'ın en sevmediği Helal idir boşanmak lakin... Böyle bir insanla bir ömür gecmez kardeşim! Allahım yardımcın olsun. Annene babana saygısı olmayan bir insanla offff.... Anlattıklarını hazmedemedım inan. Güçlü ve dik dur asla ve asla karakterinden ödün verme! Anne bulamazsın... Eşin olmadan yaşayabilirsin, Yuce Allah yar ve yardımcın olsun.
haklısın canım, vicdan merhamet çok önemli ama eşimde yok maalesef..canım benim işte o agıza bakmak değil sağlıklı düşünce yapısı yok, yoksa hangi kv çok akli selim (istisnalar hariç)herkesin evliliğe alışma aılelerın geline alışma oğluşlarının evden gidişini kabullenme bu evrede gerilme vs olan seyler ama erkekler bir şekilde idare ediyorlar öyle olmasa ıkı tarafta yuklenmese sıkıntıları kımse evli kalamazki sizinki tuhaf , değişik çok kinci yahu bir erkek için bir kına gecesi bu kadar olay olmamalı,bunu bu kadar uzatmamalı yada bunun için kendi karısını evden kalk git diye bir hastalık atlatmışken kovmamalı mesela saygıyı geçtim vicdan olgusuda yok tehlikeli insan türüdür
dilerim çok mutlu olursun Allah bazen anne baba duası sokar devreye bazı insanlardan esirger bizi israrcı olmamamk taraftarıyım
Bende bekledim düzelmesini 8 aydır.. Buyüzden sabrettim, alttan aldım, ailem keza öyle ama dank etmedi bizimkinde.. Hayırlısı be canıım:) iyiki şuraya yazmışım diyorum okdr rahatladıki içim..Gerçekten sabirliymissinokurken daraldım inan. Benim düğün zamanı da çok sıkıntı yaşadık eşimle ama aileyle değil. Eşim de benim aileme karşı ön yargılıydı maalesef her annene gideceğimiz zaman kavga gürültü çıkarttı inan ailemin yanına giderken hep gözüm şiş giderdim çünkü yolda ağlatırdı beni hep şimdi düzeldi çok şükür yaptığının yanlış olduğunu ailemin ona karşı hep ılımlı oluşu tavrını değiştirdi şimdi kendi diyor gidelim diye. Olmuyorsa uzatma canım hakkında hayırlısı olsun birde eğer kabul edersen geri dönmeyi evleri ayırın altlı üstlü oturmayin
İlk 2 gün durmadan aradılar hem beni hem ailemi ama açmadık.. Olaylar çok tazeydi, sinirliydik.. En son dün eşim aradı 1 kere ama açmadım.. Büyük ihtimalle sitem için aradılar o ilk 2 günde..Bir mesaj arama birşey Yok mu canım karşı taraftan? Pişmanlık belirtisi felan
Oyle canım bakalım senin yerine başkası olsa böyle sabir gosterirmiydi seni mumla arar valla senin kaynana da kocanda anlar kiymetini de inşallah geç olmazPişman olacağından şüphem yok.. Kendimi övmek anlamında söylemiyorum bunu ama eminim pişman olacaklarından.. Çnkü haksızlıklar yaptılar bana, gözyaşlarıma sebep oldular.. Rabbim kimsenin hakkını kimsenin yanına koymazmış Allaha havale ediyorum hepsini.. Benim sevgimin, saygımın kıymetini bilmediler..
İlk 2 gün durmadan aradılar hem beni hem ailemi ama açmadık.. Olaylar çok tazeydi, sinirliydik.. En son dün eşim aradı 1 kere ama açmadım.. Büyük ihtimalle sitem için aradılar o ilk 2 günde..
Pişmanlık duyacaklarını zannetmiyorum bu insanların.. Anlattığım konuda saçma sapan sürekli bizi suçlayan, bi türlü unıtmayıpher kavgada dile getiren insanlar, her daim kendilerini haklı gören, burunlarından kıl aldırmayan insanlar akıllanır mı? Pişmanlık duyar mı? Zannetmiyorum canım..
Aynen canım hayırlısı olsun. Birde merak ettiğim bir şey var esin ve ailesi isteme söz nişan olaylarında nasıllardıBende bekledim düzelmesini 8 aydır.. Buyüzden sabrettim, alttan aldım, ailem keza öyle ama dank etmedi bizimkinde.. Hayırlısı be canıım:) iyiki şuraya yazmışım diyorum okdr rahatladıki içim..
E diyeceklerdi merak ettim doğrusu..ne ile suclayacaklardı bu kez.. Belki de esin bir kez git dedim diye hemen gittin mi yani diyip şaka yaptım falan diyecekti..güvenilir ortak tanıdık arkadaş vs. Varsa ağzını yoklayabilirdiniz..İlk 2 gün durmadan aradılar hem beni hem ailemi ama açmadık.. Olaylar çok tazeydi, sinirliydik.. En son dün eşim aradı 1 kere ama açmadım.. Büyük ihtimalle sitem için aradılar o ilk 2 günde..
Pişmanlık duyacaklarını zannetmiyorum bu insanların.. Anlattığım konuda saçma sapan sürekli bizi suçlayan, bi türlü unıtmayıpher kavgada dile getiren insanlar, her daim kendilerini haklı gören, burunlarından kıl aldırmayan insanlar akıllanır mı? Pişmanlık duyar mı? Zannetmiyorum canım..
Ozamanlarda çok heveslilerdi.. Düğün tarihi yaklaştıkça çıktı sorunlar.. Çnkü düğün demek masraf demek.. Ki ailem ne altın istedi ne şunu isteriz diye şart koştu..ceplerinden eşya veya gelinlik için para çıktıkça zor gelmeye başladı bunlara.. (Eşim ve ailesi mal düşkünü, cimri biraz. 5 daireleri var ama hala daha fazlasını istiyolar)Aynen canım hayırlısı olsun. Birde merak ettiğim bir şey var esin ve ailesi isteme söz nişan olaylarında nasıllardı
Hakkınızda hayırlısı ne ise o olsunMerhaba hanımlar..
Nereden başlıycağımı bilmiyorum. 8 aylık evliyim. 6 senelik beraberliğin sonunda oturduk nikah masasına. Flört döneminde herşey gayet iyiydi.. Nişan döneminde ufak ufak başladı sıkıntılar. Düğün tarihi yaklaştıkça, eşya seçimi vb konulardan gerginlikler yaşadık. Kayınpederim çok paragöz bir adamdır. Odaya küçük gelen bir halının, bir büyük boyunu getirticeğimiz zaman fiyat farkı çıktı diye bir yığın laf söyleyen bir adam. Kayınvalidemse küçük şeyleri problem eden, uzatan, büyüten biri.. Eşimse maalesef annesinin ve babasının gazına gelen, haklıyı haksızlığı ayırt edicek olgunluğa ulaşmamış biri..
Çok fazla uzatmak istemiyorum. Sıkıntılı geçen düğün öncesi süreçten snra düğün günü geldi çattı. Eşimin ailesi il merkezinde, ailem ise merkeze 45 dk mesafede ilçede yaşıyor. Kına gecesinde erkek tarafı saat 21.45e geliyorken geldi. Haliyle geç kalındı ve herkes gerilmeye başladı. Onlar gelmeden bizde çıkamadık salona.. Neyse.. Ben zaten o gün sarhoş gibiydim, heyecandan stresten ne yaptığımı hatırlamıyorum bile, eğlenmeye baktım, hopladım, zıpladım her gelin gibi kına gecemin tadını çıkardım. Taki gecenin sonuna kadar.
Gece sonunda kayınvalidem fotoğraf çekilmek istemedi, "yarın çekiliriz" falan gibi geçiştirdi.. Bense "anne bu kına gecesi hatırası hadi çekilelim lütfen" diyerek ikna etmeye çalıştım onu.. Olanlardan haberim yok tabii..
Eve döndüğümde ve eşimde evine vardığında eşimden "akşamki rezalet için tşkler" gibi bi msj aldım.. Anlam veremedim önce, ertesi gün anlayabildim ancak.. Meğer kına yakılacağı vakit bizim taraftan kimse erkek tarafını kınaya çağırmamış. Kasıtlı yapılan hiç bir şey yok inanın. Herkes telaşlı zaten kimse erkek tarafını kınaya kaldırmayı düşünememiş. Gerçi çağırmaya, davet etmeye gerek bile yoktu çnkü kayınvalidemde düğün sahibi nihayetinde.. Onunda oğlunun kına gecesi, yalnızca benim değil..
Kına gecesinde yaşanan bu aksilik düğünede aksetti.. Düğünden snra yaşadığımız tüm kavgaların sebebi de bu aksilik oldu..
Balayı boyunca herşey süperken biz ne zaman eve döndük (kayınvalidemlerle altlı üstlü oturuyoruz) işte ozaman başladı tartışmalar. Eşim kına yakılırken onun tarafı çağırılmadı diye düşman kesildi aileme. Senin annen şunu yaptı, senin teyzen bunu yaptı falan diye tartıştık hep. "Kasıtlı yapılan bi durum yok, telaştan yaşanmış bişi keşke annen davet bekliyceğine misafirleri kaldırsaymış" diye anlatmaya çalışsamda anlamadı.. "Telafisi yok o gecenin, benim hayatımda 1 kere olacak bişeyi mahvettiler" deyip durdu. "Benim hayatımda da 1 kere yaşanacak bişey ve bugünlerimiz en güzel günlerimiz, evliliğimizin ilk günleri, bugünlerinde telafisi yok" desemde anlatamadım..
Normalde el öpmeye gidilir ya evlendikten snra anne babaya.. Biz gidemedikhep bi bahane, yüzlerini görmek istemiyorum gibi acımasız cümleler.. 20 gün sonra bayram dolayısıyla gittik ailemin evine.. Annem babam eşimle konuştu gittiğimizde "biz artık bi aile olduk oğlum, özür dileriz kırdıysak ama kasıtlı bişey yapmadık" diye.. Anlamadı, anlamadı, anlamadı.. Tamam deyip geçti eşim.. Annemin ve babamın tlflarını açmamaya başladı.. Ailem çağırdıkça hep bi bahane buldu.. 2 ay snra kayınvalidem ameliyat oldu annem hastaneye koştu geldi ziyaretine.. Snra eve çıkınca babamla ayrı geldiler geçmiş olsuna, anneannemle ayrı geldiler.. Tatsızlığı uzatmayalım, aramız düzelsin diye adım attılar hep..
Ablamla aynı şehirde yaşıyoruz, ablam bekar. Annem ne zaman bulunduğumuz şehre gelse hep ablamın evine geldi, benim evime gelemedi.. Bense ancak akşam oturmasına yada haftasonuysa kahvaltıya gidebildim.
Geçen hafta küçük bi operasyon geçirdim. Oturmam, kalkmam zor olacağı için annem geldi hastaneye. İlk defa evimde kalıcaktı annem. Mutluydum. 2 gece hastanede yattıktan sonra eve çıktık. Kayınvalidem ilk eve çıktığımızda 5 dakikacık uğradı sadece bana.. Aramızda 10 basamak var.. Buarada eşim hastaneye beni ziyarete geldiğinde dilinin ucuyla anneme slm veriyodu, el öpmek yok, anne demek yok. Herneyse.. Eşim nöbet usulü çalışıyo, gündüz evde gece işteydi o hafta.. Eve geldiğimizde o işe gitti zaten akşam yoktu. Ertesi gün sabah eşimin geleceği saatte kalktık kahvaltı hazırlıyoruz mutfakta annemle. Eşim geldi işten, direkt duşa girdi. Biz kahvaltıyı hazırlayınca eşimi çağırmak için yatak odasına gittim baktım eşim yok.. Meğer aşağı annesinin yanına inmiş. Aradım dedim kahvaltı hazırlamıştık, seni bekliyoduk. E ben burda yapıyorum artık kahvaltımı dedi gelmedi. Öğleden sonra beni pansumana götürdü, götürürken tavırlıydı zaten. "Beni hiç merak etmiyosun, gecem nasıl geçti, açmıyım tokmuyum hiç sormuyosn"falan dedi.. Bende kahvaltıya bile gelmedin seni göremedimki konuşabileyim dedim, ayrıca ameliyatlı olan benim sen bana sordun mu ağrın sızın var mı diye dedim.
Ertesi gün yine aynısı. Kahvaltıya gelmediği gibi, annem kapıyı açıyo slm bile vermeden giriyo üstünü değiştiriyo gidiyorum demeden çıkıp gidiyo.. Artık dayanamadım daha fazla.. O işteyken gece msjlaştık, tartıştık. O böyle münasebetlerden hoşlanmıyomuş, alışkın değilmiş kalma durumlarına, işten yorgun geliyomuş her oda doluymuş.. (Yatak odasında ben yalnız yatıyodum buarada. Yatağına yatabilirdi yani.) Allahın selamını dahi esirgiyosun, ben saygı bekliyorum senden, sevmiyosan bile saygı göstermek zorundasın, evine gelen misafir sonuçta o insan, üstelik bana bakmak için burada dedim. Annene de çok kırgınım dedim sadece ilk geldiğimde 5 dk uğradı bi dahada gelmedi dedim.. Anlaşamıyolar bilmiyomusun fln dedi.. Dedim bana gelecekti, benim evime gelecekti. O ameliyat olduğunda ben "nasıl olsa kardeşi var, yeğeni var" deyip gitmemezlik yapmadım, 2 hafta boyunca her gün gittim nasılsın diye sordum dedim. Derken tartışma büyüdü. Ben mutlu değilim, uzatmayalım artık fln demeye başladı. Netten araştırmış anlaşmalı boşanma diye bi yazı göndermiş, en kolayı bu diğerleri süreci uzatıyomuş yazmış.. Bende istemiyosan gider verirsin mahkemeye dedim. Ertesi gün işten gelince ben uyuyodum, nasıl olsa kahvaltıya annesine iniyo diye kalkmadım. Sertçe sarstı beni "sen uyuyosun umrunda değil" gibi bişiler dedi.. Snra bende bişey diyince eşyalarını topla git dedi ardından aşağı annesinin yanına indi. Bende ağlayarak kalktım topladım eşyalarımı. Ailemin evine geldim.
Şuan tüm ailem benimle birlikte.. Teyzemler her gün yanımda. Üzülmeyeyim diye destekler bana çok şükür. Buraya geldikten snra kayınpederim ve eşim aradılar çok kere ama açmadım. Çnkü artık yoruldum. Çnkü biliyorumki özür dilemek için değil sitem etmek için arıyolar beni. Bunu ömrümün sonuna kadar nasıl götürürüm bilemiyorum. Huylu huyundan vazgeçer mi sizce? Aileler kendileri konuşsun çözsün çözebileceklerse istiyorum ama ümidim yok.
Şimdi bu kdr küçük ameliyatta iki gün dayanamayıp annemin yanımda olmasını sorun ediyosa yarın bi bebeğim olduğunda doğumumda nasıl gelicek?
Herşey bir yana ömür boyu kına gecesinde ailen şunu yaptı, bunu yaptı diye suçlanıp durucak mıyım? 8 aydır düzelir belki yoluna girer diye alttan aldım, sabrettim, ki ciddi anlamda sabırlı bi insanım.. Senelerdir hep alttan alan, hep ılımlı yaklaşan benim. Ama aileler işin içine girince gerçekten değişiyomuş bişeyler.
Çok uzun oldu, kusura bakmayın hakkınızı helal edin lütfen. Çok dolduğum için sanırım herşeyi yazmak istedim.
Bunlara aslında çok afedersin cadaloz bi gelin olmalıydı.. Ozaman zor yaparlardı bu yaptıklarını ama mizaç işte yapamadım ben cadalozluk..Oyle canım bakalım senin yerine başkası olsa böyle sabir gosterirmiydi seni mumla arar valla senin kaynana da kocanda anlar kiymetini de inşallah geç olmaz
Çok ayıp etmiş çok terbiyesi z ya canım aslında kadın sorun eder bu olmadı su almadı diye ama sadece o sitem etmiş yazık ya en kötüsü kaç seneni verip böyle olması ailen sahip çıkarsa benim kararım gitmemen den yana değil hiç çekilecek çile değil valla hayır kına gecesine davet edilmek ne ya düğün senin düğün hasbin Allah ne tuhaf insanlar var yaMerhaba hanımlar..
Nereden başlıycağımı bilmiyorum. 8 aylık evliyim. 6 senelik beraberliğin sonunda oturduk nikah masasına. Flört döneminde herşey gayet iyiydi.. Nişan döneminde ufak ufak başladı sıkıntılar. Düğün tarihi yaklaştıkça, eşya seçimi vb konulardan gerginlikler yaşadık. Kayınpederim çok paragöz bir adamdır. Odaya küçük gelen bir halının, bir büyük boyunu getirticeğimiz zaman fiyat farkı çıktı diye bir yığın laf söyleyen bir adam. Kayınvalidemse küçük şeyleri problem eden, uzatan, büyüten biri.. Eşimse maalesef annesinin ve babasının gazına gelen, haklıyı haksızlığı ayırt edicek olgunluğa ulaşmamış biri..
Çok fazla uzatmak istemiyorum. Sıkıntılı geçen düğün öncesi süreçten snra düğün günü geldi çattı. Eşimin ailesi il merkezinde, ailem ise merkeze 45 dk mesafede ilçede yaşıyor. Kına gecesinde erkek tarafı saat 21.45e geliyorken geldi. Haliyle geç kalındı ve herkes gerilmeye başladı. Onlar gelmeden bizde çıkamadık salona.. Neyse.. Ben zaten o gün sarhoş gibiydim, heyecandan stresten ne yaptığımı hatırlamıyorum bile, eğlenmeye baktım, hopladım, zıpladım her gelin gibi kına gecemin tadını çıkardım. Taki gecenin sonuna kadar.
Gece sonunda kayınvalidem fotoğraf çekilmek istemedi, "yarın çekiliriz" falan gibi geçiştirdi.. Bense "anne bu kına gecesi hatırası hadi çekilelim lütfen" diyerek ikna etmeye çalıştım onu.. Olanlardan haberim yok tabii..
Eve döndüğümde ve eşimde evine vardığında eşimden "akşamki rezalet için tşkler" gibi bi msj aldım.. Anlam veremedim önce, ertesi gün anlayabildim ancak.. Meğer kına yakılacağı vakit bizim taraftan kimse erkek tarafını kınaya çağırmamış. Kasıtlı yapılan hiç bir şey yok inanın. Herkes telaşlı zaten kimse erkek tarafını kınaya kaldırmayı düşünememiş. Gerçi çağırmaya, davet etmeye gerek bile yoktu çnkü kayınvalidemde düğün sahibi nihayetinde.. Onunda oğlunun kına gecesi, yalnızca benim değil..
Kına gecesinde yaşanan bu aksilik düğünede aksetti.. Düğünden snra yaşadığımız tüm kavgaların sebebi de bu aksilik oldu..
Balayı boyunca herşey süperken biz ne zaman eve döndük (kayınvalidemlerle altlı üstlü oturuyoruz) işte ozaman başladı tartışmalar. Eşim kına yakılırken onun tarafı çağırılmadı diye düşman kesildi aileme. Senin annen şunu yaptı, senin teyzen bunu yaptı falan diye tartıştık hep. "Kasıtlı yapılan bi durum yok, telaştan yaşanmış bişi keşke annen davet bekliyceğine misafirleri kaldırsaymış" diye anlatmaya çalışsamda anlamadı.. "Telafisi yok o gecenin, benim hayatımda 1 kere olacak bişeyi mahvettiler" deyip durdu. "Benim hayatımda da 1 kere yaşanacak bişey ve bugünlerimiz en güzel günlerimiz, evliliğimizin ilk günleri, bugünlerinde telafisi yok" desemde anlatamadım..
Normalde el öpmeye gidilir ya evlendikten snra anne babaya.. Biz gidemedikhep bi bahane, yüzlerini görmek istemiyorum gibi acımasız cümleler.. 20 gün sonra bayram dolayısıyla gittik ailemin evine.. Annem babam eşimle konuştu gittiğimizde "biz artık bi aile olduk oğlum, özür dileriz kırdıysak ama kasıtlı bişey yapmadık" diye.. Anlamadı, anlamadı, anlamadı.. Tamam deyip geçti eşim.. Annemin ve babamın tlflarını açmamaya başladı.. Ailem çağırdıkça hep bi bahane buldu.. 2 ay snra kayınvalidem ameliyat oldu annem hastaneye koştu geldi ziyaretine.. Snra eve çıkınca babamla ayrı geldiler geçmiş olsuna, anneannemle ayrı geldiler.. Tatsızlığı uzatmayalım, aramız düzelsin diye adım attılar hep..
Ablamla aynı şehirde yaşıyoruz, ablam bekar. Annem ne zaman bulunduğumuz şehre gelse hep ablamın evine geldi, benim evime gelemedi.. Bense ancak akşam oturmasına yada haftasonuysa kahvaltıya gidebildim.
Geçen hafta küçük bi operasyon geçirdim. Oturmam, kalkmam zor olacağı için annem geldi hastaneye. İlk defa evimde kalıcaktı annem. Mutluydum. 2 gece hastanede yattıktan sonra eve çıktık. Kayınvalidem ilk eve çıktığımızda 5 dakikacık uğradı sadece bana.. Aramızda 10 basamak var.. Buarada eşim hastaneye beni ziyarete geldiğinde dilinin ucuyla anneme slm veriyodu, el öpmek yok, anne demek yok. Herneyse.. Eşim nöbet usulü çalışıyo, gündüz evde gece işteydi o hafta.. Eve geldiğimizde o işe gitti zaten akşam yoktu. Ertesi gün sabah eşimin geleceği saatte kalktık kahvaltı hazırlıyoruz mutfakta annemle. Eşim geldi işten, direkt duşa girdi. Biz kahvaltıyı hazırlayınca eşimi çağırmak için yatak odasına gittim baktım eşim yok.. Meğer aşağı annesinin yanına inmiş. Aradım dedim kahvaltı hazırlamıştık, seni bekliyoduk. E ben burda yapıyorum artık kahvaltımı dedi gelmedi. Öğleden sonra beni pansumana götürdü, götürürken tavırlıydı zaten. "Beni hiç merak etmiyosun, gecem nasıl geçti, açmıyım tokmuyum hiç sormuyosn"falan dedi.. Bende kahvaltıya bile gelmedin seni göremedimki konuşabileyim dedim, ayrıca ameliyatlı olan benim sen bana sordun mu ağrın sızın var mı diye dedim.
Ertesi gün yine aynısı. Kahvaltıya gelmediği gibi, annem kapıyı açıyo slm bile vermeden giriyo üstünü değiştiriyo gidiyorum demeden çıkıp gidiyo.. Artık dayanamadım daha fazla.. O işteyken gece msjlaştık, tartıştık. O böyle münasebetlerden hoşlanmıyomuş, alışkın değilmiş kalma durumlarına, işten yorgun geliyomuş her oda doluymuş.. (Yatak odasında ben yalnız yatıyodum buarada. Yatağına yatabilirdi yani.) Allahın selamını dahi esirgiyosun, ben saygı bekliyorum senden, sevmiyosan bile saygı göstermek zorundasın, evine gelen misafir sonuçta o insan, üstelik bana bakmak için burada dedim. Annene de çok kırgınım dedim sadece ilk geldiğimde 5 dk uğradı bi dahada gelmedi dedim.. Anlaşamıyolar bilmiyomusun fln dedi.. Dedim bana gelecekti, benim evime gelecekti. O ameliyat olduğunda ben "nasıl olsa kardeşi var, yeğeni var" deyip gitmemezlik yapmadım, 2 hafta boyunca her gün gittim nasılsın diye sordum dedim. Derken tartışma büyüdü. Ben mutlu değilim, uzatmayalım artık fln demeye başladı. Netten araştırmış anlaşmalı boşanma diye bi yazı göndermiş, en kolayı bu diğerleri süreci uzatıyomuş yazmış.. Bende istemiyosan gider verirsin mahkemeye dedim. Ertesi gün işten gelince ben uyuyodum, nasıl olsa kahvaltıya annesine iniyo diye kalkmadım. Sertçe sarstı beni "sen uyuyosun umrunda değil" gibi bişiler dedi.. Snra bende bişey diyince eşyalarını topla git dedi ardından aşağı annesinin yanına indi. Bende ağlayarak kalktım topladım eşyalarımı. Ailemin evine geldim.
Şuan tüm ailem benimle birlikte.. Teyzemler her gün yanımda. Üzülmeyeyim diye destekler bana çok şükür. Buraya geldikten snra kayınpederim ve eşim aradılar çok kere ama açmadım. Çnkü artık yoruldum. Çnkü biliyorumki özür dilemek için değil sitem etmek için arıyolar beni. Bunu ömrümün sonuna kadar nasıl götürürüm bilemiyorum. Huylu huyundan vazgeçer mi sizce? Aileler kendileri konuşsun çözsün çözebileceklerse istiyorum ama ümidim yok.
Şimdi bu kdr küçük ameliyatta iki gün dayanamayıp annemin yanımda olmasını sorun ediyosa yarın bi bebeğim olduğunda doğumumda nasıl gelicek?
Herşey bir yana ömür boyu kına gecesinde ailen şunu yaptı, bunu yaptı diye suçlanıp durucak mıyım? 8 aydır düzelir belki yoluna girer diye alttan aldım, sabrettim, ki ciddi anlamda sabırlı bi insanım.. Senelerdir hep alttan alan, hep ılımlı yaklaşan benim. Ama aileler işin içine girince gerçekten değişiyomuş bişeyler.
Çok uzun oldu, kusura bakmayın hakkınızı helal edin lütfen. Çok dolduğum için sanırım herşeyi yazmak istedim.
Büyük ihtimalle gitmeye ne kdr meraklıymışsın falan derlerdiN
E diyeceklerdi merak ettim doğrusu..ne ile suclayacaklardı bu kez.. Belki de esin bir kez git dedim diye hemen gittin mi yani diyip şaka yaptım falan diyecekti..güvenilir ortak tanıdık arkadaş vs. Varsa ağzını yoklayabilirdiniz..
Amiin hepimizin inşallah.. Böyle insanlarla gitmiyor değil mi? Bi noktada tükeniyo insan..Hakkınızda hayırlısı ne ise o olsun
Siz ve aileniz gercekten iyi niyetli yapıcı insanlar
Eşiniz bana eski eşimi anımsattı
Allah yanınızda olsun her daim
Evet senelerimi verdim canım.. Emek verdim.. Ama geçen günlere üzülmüyorum daha fazla geç olmamasına şükrediyorum..Çok ayıp etmiş çok terbiyesi z ya canım aslında kadın sorun eder bu olmadı su almadı diye ama sadece o sitem etmiş yazık ya en kötüsü kaç seneni verip böyle olması ailen sahip çıkarsa benim kararım gitmemen den yana değil hiç çekilecek çile değil valla hayır kına gecesine davet edilmek ne ya düğün senin düğün hasbin Allah ne tuhaf insanlar var ya
Gözü aç insandan korkarım ben hep seninde başına gelmiş. Kına bahane olmuş canım onlar seni düşünsün derneksiz evsiz eşyasız gelin almak istediler ama olmayınca çıkan paranın hıncını senden almışlar eşinde maşa tutmuş kendini. Keşke herşeyi esin ve sen yapsaydın hiç ailesini sokmasaydiniz devreye olan olmuş artik yaşanması lazımmış demekkiOzamanlarda çok heveslilerdi.. Düğün tarihi yaklaştıkça çıktı sorunlar.. Çnkü düğün demek masraf demek.. Ki ailem ne altın istedi ne şunu isteriz diye şart koştu..ceplerinden eşya veya gelinlik için para çıktıkça zor gelmeye başladı bunlara.. (Eşim ve ailesi mal düşkünü, cimri biraz. 5 daireleri var ama hala daha fazlasını istiyolar)
Rabbim huzurunuzu daim etsn canım.. Ne güzel atlatmışsınız o zor günleri.. Ama bunlar çok adam olacak türden değiller maalesef..Canımmm benim ya üzülme hiçbirşey için. Yazdıklarını okurken sanki beni anlatıyormuşsun gibi geldi...neredeyse kınamda ve düğünümde balayı sonrasında çok benzer sorunlar yaşadım kv ile aynı apartmanda degildik ama uyandımı bana gelirlerdi gece ikiye kadar oturup evlerine gidelerdi aynı evde gibiydik..ve kv eşimi aileme karşı o kadar dolduruyordu ki ailem ve eşim arasında kalmaktan çok yorulmuştum ve üstüne üstelik hamileydim.bu tarz erkelerle yaşamak çok zordur anne ağzına bakarlar hep 2 seçeneğin var ya vazgeçeceksin (bence çocukda yok vazgeçmek en güzeli)yada yıllarca psikolojik savaş verip bunları alt edeceksin ve ben başardım. şimdi arada bir saçmalasada aramın çok ii olduğu bir kv ve her sözümü dinleyen,ağzımın içine düşen bir eşim var. 5 yıl uğraştım ama çok şükür emeğimin karşılığını aldım lakin psikolojik olarakda çok yıprandım...evliliğimin ilk zamanlarını hatırlamak bile istemiyorum anne oğul ben ve ailemle ilgili sürekli dedikodu yapıp surat yapmaları kısacası çok uğraşmak gerek çooookkkkkkk...tekrar dönersende herkese karşı saygılı ama dik olarak dön..annesine saygı istiyorsa o da senin anneni saysın bu hayatta herşeyin karşılıklı olduğunu ve o na muhtaç olmadığını hep hatırlat...