Nişanlımın ailesini çözemiyorum

sophocles .!.:

Ne zevk aldılar acaba aranızı bozmaktan, yazık cidden yazık
Nişanlım ana baba kuzusu değil pek, mesela yazın annesi illa gel özledim diye Türkiye'ye çağırdı ama ben gidemeyeceğim için beni bırakıp gitmedi. Ben git desem de yanımda kaldı. Bu gibi şeylerde çok anneci olmadığını düşündürtüyor ama annesi bir laf ederken de ''ne konuşuyosun anne sen'' demiyor yani. Hele babasına hiç sesi çıkmıyor.

Genişletmek için tıkla...

sophocles .!.:

''Keske duzgun davransalar da sen hayatına boyle devam etsen ama, hayır illa gel bana haddimi bildir seklinde tavır sergiliyorlar.'' o kadar doğru ki alnıma yazıp gezesim var
Evet normalde kibar davranıp kalp kırmamaya çalışıyorum ama bu da bir yerden sonra salaklık oluyor. Haklısınız, en yakın örnek annem. Yıllarca babaannemin her yaptığına sustu sonunda saygı değer gören o olmadı yine. Böyle insanlara iyi de olsan yaranılmıyor anlaşılan, bari kendimi ezdirmeyeyim

Genişletmek için tıkla...

sophocles .!.:

İşte ben de böyle düşündüğüm için sustum hep şimdiye kadar, terbiyemi bozmayayım dedim görmezden geldim. Ama uzakta bile olsak 2 günde bir oğlunu arıyorlar, onunla konuşurken beni de istiyorlar telefona çoğunlukla. O arada da mutlaka dan dun bir laf ediyorlar. Susa susa bir yerden sonra enayi gibi hissetmeye başladım kendimi. Yoksa susmaktaki motivasyonum tam olarak dediğiniz sebepler

Genişletmek için tıkla...

sophocles .!.:

O da ayrı bir konu başlığı zaten. Daha şimdiden tutturmuşlar ileride oğlumuz olursa adı kayınpederin ismi olacakmış, ailelerinde gelenekmiş bilmem neymiş. Bana asla soran yok tabi, bunlar daha iyi günlerim

Genişletmek için tıkla...

Aybush .!.:

Benim kayınpederim düğün yaptım 80 bine diyip bana yalan söylemişti eşimle yaptığımız altınları kendisi yapmış gibi konuşmuştu sessiz kaldım sürekli eşim arada kalmasın diye sonuc adam bana iftira bile attı sürekli iftira attılar sessiz kaldım salak gibi şimdi çok pişmanım sustuğum için ve eşimin gözündede yalancının tekiydim hep sustum... Şuanki aklım olsa asla kendimi ezdirmezdim...

Genişletmek için tıkla...

Tanssss .!.:

Nasıl bir iftira

Genişletmek için tıkla...

Yellowpepper .!.:

Bu durumun zaten nisanlin da farkindadir. O yuzden seffaf bir sekilde konus bence, saygimi bozmamak icinde sık gorusmek istemiyorum aradaki dengeyi sen kur de. Her aradiginda illa telefona gitmeyin yani bu sıklıklari biraz dusurun, burda tabi nisanliniza daha buyuk gorev dusuyor.

Genişletmek için tıkla...

Polyushka polye .!.:

Takılarınızı vermeniz yalnış olmuş. Her bankanın kasası var. Şimdi geri isteyin bakalım tepkileri nasıl olacak.. Bunlar daha iyi günlerim derken geleceğinizı tahmin edebiliyorsunuz.. çok görgüsüzler çook.

Genişletmek için tıkla...

samantha .!.:

Sana başarılar şimdiden, ben elendim. Saygıdan susunca daha çok azitiyolar aklında olsun. Agzini açınca da sen suçlu oluyosun. Karşıdaki insanlar iyi niyetli ve düşünceli degilse hep senden gidiyor gelen bisey olmuyor maalesef hiç. Mesele eşin olacak kişide bitiyor aslında orta noktayi bulmasi lazim. Toplumdaki erkeklerin %90 i basiretsiz olduğu için o da pek mümkün olmuyor. Sen keşke Almanyadan birine bakaydin aslinda :)

Genişletmek için tıkla...

sophocles .!.:

İki ucu pis değnek cidden. Ağzımı ben açmayayım diye nişanlıma söyledim birkaç kere, anneni uyar ben söylemek zorunda kalmayayım dedim. Söylemiş annesine, “oğlum ben onu kızım gibi görüyorum çok seviyorum onu niye böyle düşündü ki çok üzdü beni bak şimdi” falan demiş. Nişanlım da “annem aslında iyi niyetli sen yanlış anlıyorsun”a bağlamıştı sonunda. İkili oynamayı çok iyi biliyor yani karşı taraf, ben öyle politik olmayı beceremedim henüz

Genişletmek için tıkla...

sophocles .!.:

Herkese merhaba,

Konu nişanlımın ailesini bir türlü çözemiyor oluşum. Yüzüme karşı iyi davranmaya çalışıyorlar ama samimi olmadıklarını hissediyorum. Biz erkek arkadaşımla 6 yıldır birlikte, 1 yıldır da nişanlıyız. Sevgili olduğumuz zamanlarda gayet iyilerdi ama nişanlandığımız zamandan beri sürekli kendilerini ailemle kıyaslama halindeler, hep bir çekememezlik hissediyorum (kendi durumları da iyi olmasına rağmen) ve bu beni çok rahatsız ediyor. Daha önce etrafımda pek bu tarz bir insan bulunmadığı için de neye nasıl tepki vereceğimi bilmiyorum. O yüzden buradaki tecrübe sahibi, akıllı kadınlardan akıl almaya geldim.

Geçen yaz nişanlandığımızın ertesi günü nişanlıma ''takılan takıları babana verelim, o kuyumcu olduğu için daha iyi saklar onun kasasına koyalım'' demiştim. Annem yanımdaydı, o da onayladı hatta altın hesabı açmakla uğraşmazsınız falan dedi. Altınları alıp nişanlımın evine geçtik, oturduğumuz dakikadan itibaren nişanlımın annesi ve babası nişanımızı kötülemeye başladılar. Neymiş otelde servis yapan garsonları beğenmemişler çünkü yemek servisi sırasında hayırlı olsun demişler bahşiş ister gibi, misafirden bahşiş istemek ne kadar ayıpmış. ''Biz düğünden önce garsonlarla anlaşalım parası neyse verelim de gidip misafirden bahşiş isteyip bizi rezil etmesinler'' falan dedi nişanlımın annesi eşine. Ben de ''öyle bir otelde de misafirden bahşiş istemezler herhalde, size öyle gelmiştir muhtemelen x teyze vermeseydin keşke para rahatsız olduysan'' dedim. Durmadı tabi her şeyi kötülemeye devam etti neymiş orkestrayı beğenmemişler solistin sesi çok kötüymüş (biz çok beğenerek seçmiştik nişanlımla halbuki), dans pisti darmış vs. saçma sapan şeyler sıraladılar şok oldum. Annesi ailemin taktığı altınla kendi taktıklarını yarıştırmaya çalıştı, ''sana taktığımızın değeri x bin lira'' diye 3 defa tekrarladı (değerinin 2-3 kat fazlasını söyleyerek). Nişanlımın babası ''nişanda normalde kız tarafı takı takar, bizimkiler takmak zorunda değildi de bizden de baya takan oldu yine iyisiniz'' falan dedi. Normalde kimse takmak zorunda değil de asıl kız tarafının taktığını ilk kez ondan duymuş oldum... Kendi taraflarından takılan gram altının bile lafını yaptılar sanki ben çok altına düşkünmüşüm gibi. O kadar meraklısı olsam gelip elinize vermem kime neyi ispatlamaya çalışıyorsunuz diyemedim aptal gibi. Aman hanımefendiliğimi bozmayayım diye dedikleri her şeyi sessizce dinledim. Abimler geçen yaz yeni bir eve taşındılar mesela, nişanlım bir akşam annesiyle babasına abimlerin evini çok beğendiğini, tam olarak ileride yaşamak istediği gibi bir ev olduğunu falan söyledi laf arasında. Buna bile inanılmaz bozuldular, sürekli görmedikleri halde evi eleştirip durdular falan saçma sapan şeyler. Neyse zaten nişanlımla Almanya'da yaşamaya başlayacaktık, uzak olunca çok muhabbet de olmaz böyle şeylere pek maruz kalmam dedim ama yanılmışım. Şimdi de annemin taşındığı eve takmış durumdalar. Birkaç ay önce annem yazlığı satıp onun yerine ev almıştı, hemen ertesi hafta kendileri de ev alma derdine düştüler birden bire. Her telefon konuşmasında ''kaçıncı kattı'', ''ne kadara aldı'', ''kredi çekti mi hiç'' falan gibi saçma sapan detaylar sordular, bir kere hayırlı olsun dediklerini duymadım. Genel olarak baktığımda iyi niyet göremiyorum kendilerinde. Öte yandan annesinin inanılmaz iyi davrandığı zamanlar da oluyor. Karantina zamanında Türkiye'ye gelememiştik, nişanlımla burada kalıp birlikte yaşamaya başladık, her gün arayıp ''ah yavrularım gelemediniz diye çok üzüldüm ama çok şükür birliktesiniz gözüm arkada değil'' diyip durdu. Nişanlımın sınavları başlayacağı için kendi şehrine dönmesi gerekti birkaç hafta önce, o zaman da sürekli ''bunca aydan sonra ayrı kalacaksınız diye nasıl üzülüyorum bir bilseniz'' falan dedi bize telefonda gözleri dolarak. O anlarda da ''kadın iyi aslında ben abartıyorum galiba'' diyorum ama bilmiyorum.

Mesafeli davranmaya çalışıyorum ama her konuşmamızda mutlaka canımı sıkacak bir lafları oluyor. Ayıp olmasın diye duymazdan geliyorum çoğunlukla ama bu böyle artarak gider diye de korkuyorum. Sizce bu tarz durumlarda tavrım nasıl olmalı? Saygımı bozmadan nasıl cevap verebilirim? Uzun oldu ama şimdiden okuyan herkese teşekkürler

Genişletmek için tıkla...

samantha .!.:

Iyyyy ıyyy aynı benimki ya. Aynıı. Oscar ödülünü kafalarina vura vura dövmek lazım bunları. Benim gorumcem de böyle. Şu corona döneminde evime gelinmesini istemedim kahvaltiya disari gittik diye yiyecegim zaten iki zeytin bi peynirdi diye kendini acindiran bi tip. Erkekler bu kadar gerizekali olmak zorunda misiniz ya. Yemeyin bunlari ya. Ama bunlara boyle olmak lazim iste. Icten pazarlikli, devamli bahane üretip gercegi asla söylemeyen biri lazım bunlara.

Genişletmek için tıkla...

sophocles .!.:

Nişanlımla bu konu yüzünden o kadar çok kavga ettik ki.. Bana bunu diretme hakları olmadığını söyledim, anne-baba ne isterse o ismi koyar kimseye düşmez dedim, o da ''ben kendi hakkımı babamın isminden yana kullanıyorum o zaman'' dedi. Ne var sanki iki isim koyarız, gönlü olsun kırılmasın adamcağız, o bana çok emek verdi bir isim vermeyi mi çok görcez falan diyor. Şaka gibi yani

Genişletmek için tıkla...

sophocles .!.:

Herkese merhaba,

Konu nişanlımın ailesini bir türlü çözemiyor oluşum. Yüzüme karşı iyi davranmaya çalışıyorlar ama samimi olmadıklarını hissediyorum. Biz erkek arkadaşımla 6 yıldır birlikte, 1 yıldır da nişanlıyız. Sevgili olduğumuz zamanlarda gayet iyilerdi ama nişanlandığımız zamandan beri sürekli kendilerini ailemle kıyaslama halindeler, hep bir çekememezlik hissediyorum (kendi durumları da iyi olmasına rağmen) ve bu beni çok rahatsız ediyor. Daha önce etrafımda pek bu tarz bir insan bulunmadığı için de neye nasıl tepki vereceğimi bilmiyorum. O yüzden buradaki tecrübe sahibi, akıllı kadınlardan akıl almaya geldim.

Geçen yaz nişanlandığımızın ertesi günü nişanlıma ''takılan takıları babana verelim, o kuyumcu olduğu için daha iyi saklar onun kasasına koyalım'' demiştim. Annem yanımdaydı, o da onayladı hatta altın hesabı açmakla uğraşmazsınız falan dedi. Altınları alıp nişanlımın evine geçtik, oturduğumuz dakikadan itibaren nişanlımın annesi ve babası nişanımızı kötülemeye başladılar. Neymiş otelde servis yapan garsonları beğenmemişler çünkü yemek servisi sırasında hayırlı olsun demişler bahşiş ister gibi, misafirden bahşiş istemek ne kadar ayıpmış. ''Biz düğünden önce garsonlarla anlaşalım parası neyse verelim de gidip misafirden bahşiş isteyip bizi rezil etmesinler'' falan dedi nişanlımın annesi eşine. Ben de ''öyle bir otelde de misafirden bahşiş istemezler herhalde, size öyle gelmiştir muhtemelen x teyze vermeseydin keşke para rahatsız olduysan'' dedim. Durmadı tabi her şeyi kötülemeye devam etti neymiş orkestrayı beğenmemişler solistin sesi çok kötüymüş (biz çok beğenerek seçmiştik nişanlımla halbuki), dans pisti darmış vs. saçma sapan şeyler sıraladılar şok oldum. Annesi ailemin taktığı altınla kendi taktıklarını yarıştırmaya çalıştı, ''sana taktığımızın değeri x bin lira'' diye 3 defa tekrarladı (değerinin 2-3 kat fazlasını söyleyerek). Nişanlımın babası ''nişanda normalde kız tarafı takı takar, bizimkiler takmak zorunda değildi de bizden de baya takan oldu yine iyisiniz'' falan dedi. Normalde kimse takmak zorunda değil de asıl kız tarafının taktığını ilk kez ondan duymuş oldum... Kendi taraflarından takılan gram altının bile lafını yaptılar sanki ben çok altına düşkünmüşüm gibi. O kadar meraklısı olsam gelip elinize vermem kime neyi ispatlamaya çalışıyorsunuz diyemedim aptal gibi. Aman hanımefendiliğimi bozmayayım diye dedikleri her şeyi sessizce dinledim. Abimler geçen yaz yeni bir eve taşındılar mesela, nişanlım bir akşam annesiyle babasına abimlerin evini çok beğendiğini, tam olarak ileride yaşamak istediği gibi bir ev olduğunu falan söyledi laf arasında. Buna bile inanılmaz bozuldular, sürekli görmedikleri halde evi eleştirip durdular falan saçma sapan şeyler. Neyse zaten nişanlımla Almanya'da yaşamaya başlayacaktık, uzak olunca çok muhabbet de olmaz böyle şeylere pek maruz kalmam dedim ama yanılmışım. Şimdi de annemin taşındığı eve takmış durumdalar. Birkaç ay önce annem yazlığı satıp onun yerine ev almıştı, hemen ertesi hafta kendileri de ev alma derdine düştüler birden bire. Her telefon konuşmasında ''kaçıncı kattı'', ''ne kadara aldı'', ''kredi çekti mi hiç'' falan gibi saçma sapan detaylar sordular, bir kere hayırlı olsun dediklerini duymadım. Genel olarak baktığımda iyi niyet göremiyorum kendilerinde. Öte yandan annesinin inanılmaz iyi davrandığı zamanlar da oluyor. Karantina zamanında Türkiye'ye gelememiştik, nişanlımla burada kalıp birlikte yaşamaya başladık, her gün arayıp ''ah yavrularım gelemediniz diye çok üzüldüm ama çok şükür birliktesiniz gözüm arkada değil'' diyip durdu. Nişanlımın sınavları başlayacağı için kendi şehrine dönmesi gerekti birkaç hafta önce, o zaman da sürekli ''bunca aydan sonra ayrı kalacaksınız diye nasıl üzülüyorum bir bilseniz'' falan dedi bize telefonda gözleri dolarak. O anlarda da ''kadın iyi aslında ben abartıyorum galiba'' diyorum ama bilmiyorum.

Mesafeli davranmaya çalışıyorum ama her konuşmamızda mutlaka canımı sıkacak bir lafları oluyor. Ayıp olmasın diye duymazdan geliyorum çoğunlukla ama bu böyle artarak gider diye de korkuyorum. Sizce bu tarz durumlarda tavrım nasıl olmalı? Saygımı bozmadan nasıl cevap verebilirim? Uzun oldu ama şimdiden okuyan herkese teşekkürler

Genişletmek için tıkla...

M e g g .!.:

Ve sen de bu cevabın karşısında hala evlenmeyi düşünüyorsun öyle mi? Hayatımızı tercihlerimiz belirler. Şimdiden geçmiş olsun öyleyse.

Genişletmek için tıkla...