bu arada kendim bahsedeyim biraz. Dün akşam çok kötü oldum. Yani nasıl diyim sanki deli gibiydim boş boş etrafa bakmalar, eşim soru soruyor cevaplamıyorum sürekli bağırıyorum vw çok sinirliyim. Sonrada ben yatıyorum dedim yattım. Odaya geçer geçmez hıçkırıklara boğuldum. Ama ev inliyordu tabi eşim hemen yanıma koştu o gelince tüm ipler koptu bende saatlerce bağıra bağıra ağladım. Hep sorguladım neden böyle oldu niye bunları yaşadım diye. Kısacası depresyona giriyorum diye çok korktum. Gece saat kaçtı bilmiyorum uyuya kalmışım. Ama şuan kelimelerle ifade edemiyorum size. Kızmayın bana ölmek bile istedim. Çünkü çok acı çekiyordum. O kadar içime atmışım bu olayı kabullenmeye çalışım ve olacağı buydu sonra daha kötü bir şekilde dışarıya vurdu tüm acılarım.
Biliyorsunuz annemler üzülmesin diye onlara hiç birşey söylememiştim. Ama dayanamadım artık ve bugün başıma gelenleri anneme atlattım o kadar bunalmışımki. Ama
tüp bebek olduğunu söylemedim sadece hamile kaldım ve bunlar başıma geldi diye anlattım tabi bugünde çok ağladım anneme anlatırken. Annem benim halime çok üzüldü sıkma canını olur böyle şeyler normal senin sağlığın önemli dedi çok soğuk kanlı karşıladı. Bana sıkı sıkı sarıldı ve öpücüklere boğdu beni. Şimdi biraz daha rahatladım sürekli sustuğum için içime attığım için çok dolmuşum.
Yani anlayacağınız ben pek iyi değilim yeni yeni acımı yaşıyorum.
klava:
