Kayıplarınız için Allah sabır versin mekanları cennet olsun inşallah..Eğer bir gün çocuk istersem anca bir tane diyordum bütün ımkanlarımı ona seferber ederım herseyın en guzelını yaparım dıye ama sanırım sonra yalnız kaldıgını görünce herkes kardes yapıyor :))Açık net, ben çocuk sevmem. Yani Allah korusun hiç bir çocuk zarar görsün istemem. İhmal edilen her çocuğun yanında olmak isterim elimden geleni onlar için yaparım. Ama çocuk eglemeyi vs hiç sevmem. Öğretmenim. Lise dışında hiç bir yerde çalışmam, çünkü mümkün değil yapamam.
Evliliğimin ilk yılı sürpriz şekilde hamile kaldım :)) bir oğlum var 6 yaşında. Onunla yaptığım herşey inanılmaz keyif veriyor. Hayattaki bütün zevklerimi bir araya topluyorum ve oglumla olan tek bir mutluluk anıyla karşılıklı teraziye koyuyorum, oğlumla olan mutluluk ağır basıyor... hala çocuk eglemeyi sevmiyorum hala çocuklarla olmaktan keyif almıyorum. Arkadaş ortamima çocuk götürmüyorum, ortamdaki çocuktanda mümkün mertebe uzak duruyorum :))
Sonra oglumdaki yalnızlığı görüp üzülüyorum. Hele de şu pandemi sürecinde.. üstüne bir de hayat zorluklarını tek başına goguslemek zorunda kalmasından korkuyorum. E o zaman 6 yıl aradan sonra ikinci bir çocuk düşüneyim ama onu yalnız büyütmemek icin de üçüncüyü de hemen arkasından düşüneyim diyordum ciddi ciddi :)) aaaa o da ne ikizlere hamileyim :)
Son iki haftam ve iki hafta sonra inşallah üç çocuk annesi olacağım..
Bu hamilelik sürecinde önce 55 yaşındaki dünyada sırtımı yasladigim dağım olan babamı kaybettim. Üç kardeşiz birbirimize dayandık, güç verdik, annemize sim sıkı sarıldık. O koskoca zorluğu bolusup yaşadık. Aynı acıyı yaşayan insanlar dışında kimse bu duyguyu anlayıp, paylasamaz asla. Sonra 4 ay geçti babaannem vefat etti.
Allah'ım sonsuz şükürler olsun hayat zorluginda bir arada olabilecek evlatlar nasip ettin diyorum..
İnşallah hayırlı evlat olurlar, iyi insan, ahlaklı birey olurlar. Topluma da birbirlerine de faydaları olur hep.
Hala çocuk sevmiyorum, benim bir şahsiyetim, onlardan bağımsız bir benliğim var. ileri de bana bakarlar şeklinde zerre de beklentim yok, sadece iyi olsunlar derim. :)
Ama gece kalkıp besledigim, hastalandığında başında olduğum, daha iyi olması için cabaladigim evlatlarım iyiki varlar. Birlikte yaşadığımız ve yaşayacağımız güzel her bir an küçük ya da büyük bir ömre bedel... İyi ki Rabbim nasip etti sizi...
Ne güzel Allah bağışlasın..Ah ah ben sımdı cocuk dusunsem ne zaman kahve ıcebılecegız :))) Ama en guzel hayal bu sanırım bırlıkte alısverıs yapmak oturup sohbet edıp kahve ıcmek kız cocuguyla guzel olurdu :)2 cocuğum var.
biri 3.5 yasında.
Digeri henuz 2 aylik.
Ve şuan sartlar geregi yanliz bakiyorum ikisinede.Bebek doğdugu ilk aylar zor olabiliyor gazı sancisi bakimi..Dünyaya adapte olmaya cakisan bi canlı.
Uykusuzda kalsaniz yorgunda olsaniz öyle birşey oluyor ki içinizdeki gücü keşfediyorsunuz..
Bebeğimi uykusunda özleyen bi anneyim.Uyaninca onu sevmek gulucuklerine sahit olmak inanin yok boyle binterapi.
Şuan hayatim b..k gibi ilerliyor.Ama onlarin varliği bana güç veriyor.Bana muhtaç iki tane can var bikere.Yaşama sebebim var.Herşeyleriyle bana muhtaçlar..
Zaten buyudukçe kolaylaşiyorlar Bakim yuku azaliyor..o zaman daha keyifli oluyor.3.5 yasindaki kizim hayat neşem benim.Öyle kelimeler cumleler kuruyorki hergun beni sasirtiyor,gulduuryor:)) Birlikte market alisverisini yapariz,parka gideriz,ev supurururuz.Uzun yol yapariz sik sik..Hatta daha en guzel birlikte hayal kuruyoruz.Buyuyunce şunu yapacagim anne sana diyor.Eriyorum resmen.
Kuçugu ise tam bir melek gibi.Mis gibi kokuyor.
Geoecekte tek temennim ikisininde iyi anlaşip huzuru bulmalari.Ve dusunsenize bu iki kişi sizin eseriniz olacak.Ne buyuk keyif! Anne kiz kahve içecegiz mesela.Dertlesecegiz.Muthiş
Ne bilim kendinden geçenler var bana her zaman sahte gelmıstır bu tepkıler sevılebılır ama o denlı cıldırılmaz herhalde baskasının cocuguna :))Valla ben en çok bu kısmı merak ediyorum. Neden böyle hareketlere bürünüyorlar, çok itici duruyor bence.
Ben "Ayy minik ne tatlıymış" der geçerim, bebekle temas bile kurmam. Mesela bugün gitmek zorunda olduğum bir evde 20 günlük bir bebek vardı, annesi al al kucağına sev dedi "abla bebeğin daha yeni doğmuş, üstelik 10 gün enfeksiyon nedeniyle yoğun bakımda kalmış, bana değil kimseye verme bence" dedim, hafif kırıldı. Hiç öyle milletin kucağında çocuk gördüm diye çıldıracak tiplerden olmadım yani.
Siz ne dediğinizi biliyormusunuz? Baya baya saçmalamişsiniz çunki. Yazdiklarinizi soyleyeceğiniz en son insan benim çunki bu zamana kadar gunumun bir gununu bile kitap okumadan, çalişmadan, yeni şeyler denemeden geçirmedim. Şaka gibisiniz. Ben bir anne olmakdan korkan, zahmetinden korkan birine zahmetinin de guzel olduğunu anlatiyorum. Bunlarin arasindaki farki goremiyecek kadar afedersiniz de cahil misiniz? Bana nutuk çekmeden once bir neden bu insan bu mesaji yazdi diye düşünür. Kadinlarin okumasi, kendi ayaklari uzerinde durmasi, muhakkak çalişmasi gerektiğini savunan bana hem de) e nede olsa yazmak bedava, yazilan mesajda iyi niyeti gormek bedava, yargilamak bedava... Yok yok benim için çocuğu yoksa o kadin kadin değildir. Tabi tabi. Tobe Yarabbi Sizin yazdiğiniz şeyleri dusunecek kotü zihniyetim olmadiği için sadece çocuk isteyen, ama zahmetden korkan birine sadece kendi isteğini yaparak zahmetden kaçmanin anlamsiz olduğunu anlatiyorum. Anlayamadiniz mi)Pardon da çocuk sahibi olmayan insanların sadece yan gelip yattigini, yiyip icip s.ctigini nereden biliyorsunuz da boyle kucumsuyorsunuz?
Ölene kadar egitiminde ilerleyen, mesleginde basaridan basarilara kosan ve toplumda üretime katki saglayan, kaliteli misyonlar edinen, hayatinizda adini duymadiginiz ulkelerde kültürünü gelistiren, evcil besleyen hatta barinakta zor durumda yasayan bir hayvani alip sevaba giren, toplumsal projelerde insanlara yardimci olan, ihtiyac sahibi ogrencilere burslar veren, belki cocuk esirgemeden cocuk evlat edinip bir mazlumun hayatini kurtaran kadinlar var ve bunu yapmak sizinkinden daha fedakarca, daha kutsal, daha daha ulvi bir şey.
Yani cocuk dogurup cok matah birsey yapiyormussunuz, yapmayanlar da boş insanmiş boş yasiyormuş gibi konuşmayın.
Ayrıca diyelim ki birilerine gore hayat eglenme yeri, siz çileler cekmeyi tercih edebilirsiniz ama kimse hayata sizin gibi bakmak zorunda degil. Kimsenin keyfinin kahyasi degilsiniz.
Canım inan çocuk olayına karşı olduğum için değil o his bende şuan olmadığı için neden acaba insanlar madem duşa bile giremeyecek kadar vakitleri olmuyor neden o zaman cocuk yapıyorlar çocuk için bu kadar fedakarlık yapıldıgına göre bir esprısı olmalı diye düşündüğüm için sordum:) Evliliğe gelince başta evliliğe de mesafeliydim ama bir anda kendimi eşimin ısrarlarıyla evlıık işlemleri için koştururken buldum :) Evlilikle ılgılı korkularım olduğu için bıraz mesafeliydim..Ama ona cevabım var aşık olduğun insanla aynı evı,aynı hayatı paylaşmak istiyorsun.Hep yanında olsun istiyorsun vs bu sebeplerden evlendım ama evlenırken hıc aklımda cocuk yoktu yanı cocuk yapalım diye evlenmedik :)Bu soruyu soranlara benim de şunu sorasım geliyor:
Neden evlenmeliyiz?
Neden evlendik ki? Hadi evlendik neden evli kalmaya devam ediyoruz :)
Ben çocukları severim.
Ama ayılıp bayılmam.
Ille de olsun diye delirmedim.
Olursa güzel olur olmazsa hayırlısı derken oldu çok şükür.
Neden çocuk yaptım?
Evli kalmamın bir anlamı olmalıydı..
Açıkçası evlilik delilik bence, bu deliliği neden yaparım annelik duygusu için yaparım ancak onun için değer.. Onun dışında çok manasiz benim için.. Kv, kp, görümce, Elti iyyyy tüm sevimsiz kavramlarla tanışıyoruz iç içe yaşıyoruz evlilik için.
Ama bebeğimiz en sevimli ayrıntı.. :)
Allah saglıkla kucagınıza almayı nasip etsin insallahCanim evet çocuk bakmak zor ama bu dunyada ne kadar oara sayip aldiğin araban telefonunu bile yarin başkasina satarsan senin olmakdan çikar. Ama çocuk kani cani senden, sevdiğin jnsandan olan bir can. bu dunyada evet benim diye bileceğin tek varlik. Çocuk doğunca zaten onun zahmeti bile guzel gelicekdir sana. Onun yuzunu gulumsemesinj kokusunu duymak hissetmek çok özel bir duygular.Allah herkese tattirsin bu duygulari. Evet hepimjz rahati isteriz ama hayat sadece eğlenmekle uyumakla gezmekle de doldurulmamali. Şu an gencsiniz. Ama artik yaşlandikda elinden tutan bir evlada ihtiyaci olucak. O mutlu olunca sen de olucaksin. Kendini unutuo sadece onun için çalişicaksin. Ben 20 ay sonra hamile kaldim. Hergun karnimda bebeklerimle konuşuyorum. Yavrularima kavuşmak için sabirsizlaniyorum . Her ultrasonda kalp atişlarini dinlerken gozlerim doluyor. Ben daha hissetmiyorum ama benim kanimla beslenen iki can taşiyorum. Hayat yan gelip yatmak, gezmek tozmak değildir. Zahmetiyle, karmaşasiyla hayattir. Zorluklar sizi korkutmasin. Hayirli zamanda nasib etsin size de InsaAllah
Cocuk sahibi olmamalısın bence. Cocuk sahibi olmayi gönülden delice istemeyen kimse cocuk sahibi olmamali
Cunku cok zor is. Cok sabir gerektiriyor. Akilli insan isi degil. O yuzden delice iatemedigin surece bence yapma
Aynı sizin gibiyim :)))) Tebessüm ederek okudum,tavsiyeleriniz için Teşekkür ederimHiç çocuk sevmeyen bir insandım
38 yasında bari bir çocuğum olsun diyerek anne oldum :)
Acayip keyfime düşkün , o yasa kadar kendim için yaşayan
Bir restauranta gitsem çoluk çocuktan uzak yer seçen biriydim
Çocuklu ailelerle pek görüşmezdim . Haftasonu 10 da kalkardim
Hala uykum var derdim salonda pineklerdim
Kahvaltıdan snr 3-4 gibi birdaha uyurdum bir iki saat
Gürültüden nefret ederdim
Evde eşim ve BENDEN başka bir kişi daha olsa sıkılırdım
Çocuk baskısı kuranlara deli bunlar derdim
Çocuk doğurmasalar öledeklermiş resmen derdim
Dedim ya 38 yasında anne oldum
Bebeğimi 15 ay kucakta evde gezdirdim ayakta yani
Sürekli ağlayan bir bebeğim oldu
Senelerce tüm zamanlar bana aitti
Bebeğim 2 yasına girecek hala ağlak bir bebek
Hala gece uykularım yok
Bende ne bel kaldı ne bacak ne sırt ne kol
Ama söyleyeceğim tek şey şu
Anne olmak dünyanın en güzel şeyi imiş
Yani bu sevginin tarifi yok
Eski hayatımdan eser yok
10 saat uyuyup hala uykum var diyen ben
3-4 saat kesintisiz uyusam dünyalar benim oluyor
Çok zor anne olmak , bebek de kucakcı ağlayan bir bebek ise daha zor ama
Onun sevgisinin üzerine bir sevgi tanımam
Ve hayattaki tek pişmanlığım suanda daha önce anne olmaya karar vermemek oldu
Bence daha fazla gecikmesin
Yas ilerledikçe annne için bakım olayı daha zor oluyor ve cocuk ile yas farkın açılıyor
Ben cahil degilim ama siz cok hadsizsiniz.Siz ne dediğinizi biliyormusunuz? Baya baya saçmalamişsiniz çunki. Yazdiklarinizi soyleyeceğiniz en son insan benim çunki bu zamana kadar gunumun bir gununu bile kitap okumadan, çalişmadan, yeni şeyler denemeden geçirmedim. Şaka gibisiniz. Ben bir anne olmakdan korkan, zahmetinden korkan birine zahmetinin de guzel olduğunu anlatiyorum. Bunlarin arasindaki farki goremiyecek kadar afedersiniz de cahil misiniz? Bana nutuk çekmeden once bir neden bu insan bu mesaji yazdi diye düşünür. Kadinlarin okumasi, kendi ayaklari uzerinde durmasi, muhakkak çalişmasi gerektiğini savunan bana hem de) e nede olsa yazmak bedava, yazilan mesajda iyi niyeti gormek bedava, yargilamak bedava... Yok yok benim için çocuğu yoksa o kadin kadin değildir. Tabi tabi. Tobe Yarabbi Sizin yazdiğiniz şeyleri dusunecek kotü zihniyetim olmadiği için sadece çocuk isteyen, ama zahmetden korkan birine sadece kendi isteğini yaparak zahmetden kaçmanin anlamsiz olduğunu anlatiyorum. Anlayamadiniz mi)
Sanırım evet:) Belki de o yüzden bu duygunun eksıklıgını duymuyorum:) Birinin çocuguyla ılgılı sıkıntı yasadıgında kedılerımle kopeklerımle empatı yapabılıyorum o sekılde anlıyorum:))Üreme, nesli devam ettirmek (malum kraliyet ailesinin) filan belki de içgüdüsel.. Ama benim de çocuk için karar vermem uzun sürdü. Ben çocukları severim ama çocuk doğurmak için sevmek yetmiyor. Maddi manevi hazır olmak gerekiyor. Ben zaman geçtikçe evde bir cıvıltı istedim, ne bileyim böyle kucağımda uyutup(bunu sanırım biraz abartılı istemiş olabilirim hala kucağımda uyuyor) koklayacağım bir can istedim. Hatta uzun karar verme sürecinden sonra da bir süre istedik ama olmadı, işte o dönem zordu. Ben anne babasız bir çocuğu büyüyüp onunla da aynı duyguları yaşayabilirdim illa kendim doğurmalıyım canımdan kanımdan olsun gibi düşünce tarzım yoktu. Ama eşim istemediği için konusu açılmadı pek. Siz de şu an kedi ve köpekleriniz olduğu için belki bu duygunuz onlarla tatmin oluyor
Benim kayınvalıdem kabullendi cocuk soranlara onun cocukları var diyor kedi ve kopeklerım ıcınKesinlikle öyle. Eminim çevrem 1 2 sene sonra acaba kısır mı bunlar, bak Allah çocuk vermiyor diye dedikoducu yapacak. Ya da kv kişisi sormaya başlayacak. Ki ben de açıklamam, özel hayat, mahrem der geçerim. 1 tüysüz papaganım, 1 şımarık muabbet kuşum, ben ve eşimle gayet minnoş bir aileyiz.
Kedi köpekler ne kadar masum sadece sevgiye muhtaç ve gözleriyle konuşurlar.Sanırım evet:) Belki de o yüzden bu duygunun eksıklıgını duymuyorum:) Birinin çocuguyla ılgılı sıkıntı yasadıgında kedılerımle kopeklerımle empatı yapabılıyorum o sekılde anlıyorum:))
Yok canım olmak zorunda olduğum için degıl de şimdi öyle bir hissim olmadığı için çevremde arkadaslarımın hepsının cocukları oldugu ıcın ve bana da aşırı ısrar ettıklerı için acaba ınsanlar hangı duyguyla cocuk sahıbı oluyor diyorum..Böyle bırden bıre bır hıs mı gelıyor yoksa bunlar yıllarca ılla evlenıp cocuk sahıbı olacagım dıye kendılerını mı paralamıslarBirinin sizi ikna etmesine ihtiyaç duymadan kendiniz isteyerek yapmalısınız.. siz istekli değilsiniz eşiniz de karar senin dediğine göre o da pek istekli değil. Herkesin hayat motivasyonu farklı sonuçta. Çocuk sahibi olmak zorunda değilsiniz ki
Kesinlikle katılıyorum..Bana da içgüdüsel geliyor..Kendimi o sekılde anlatmam sanırım çevremdeki arkadaslarımın bana çok baskı yapması neden cocuk düşünmüyorsun diye sorgulaması bazen altında birşey araması sorun mu var gibi,onlar da bu kadar delı gıbı cocuk dıye bastırdıgı ıcın hepsının cocugu oldugu ıcın sanırım bende bır sorun var dedım..Ta kı burdakı yorumları okuyana kadar..Baştan sona bütün arkadaslar yargılamadan cok guzel ıfade etmısler cok mantıklı yorumlar yapmıslar hepsıne ıkna oldum...Herkesın bır donem cocuk ıstemedıgı bır zaman olmus en azından..Demekki anormal olan ben degılmısım gayet normal bır ıstekmıs benımkı de..bence bu içgüdüsel bir istek
Bazı kadınlar doğuştan anne doğuyor. Bazılarında o istek hiç olmuyor.
Hele de günümüzde yaşam da zorlaştıkça hastalıklar , işsizlik , artan vergiler , yoksulluk çocuk sahibi olmak biraz bencillik gibi geliyor.
İmkan varsa evliliğiniz yolundaysa işiniz gücünüz varsa ve en önemlisi çocuğa verecek sevginiz varsa düşünebilirsiniz.
Ben neden istemiyorum diye kendinizi eksik gibi anlatmışsınız herkes istemek zorunda değil çocuk sahibi olmak mecburiyette değil Aksine herkesin olmaması gerek.
Yukarda bahsettiğim şartları taşımıyorsanız çevre baskısı , yaşım geçiyor , eşim istiyor diye hiç düşünmeyin. Olan bir insana bir topluma oluyor.
Haklısınız tabıkı suan bır saglık engelımın olup olmadıgını bılmeden farazı konusmalarım bunlar...Dilerim en kısa zamanda rabbim nasıp eder size de6 yıllık evliyim karar verirken Allah biliyor anne olmak istiyorum diye değil eşimi bi bebeği severken izlemek o kadar hoşuma gitmişti ki içimden bu adamdan çok güzel baba olur diye geçirdim... 5 yıldır sebepsiz infertiliteden tedavi oluyoruz 1 sefer kimyasal gebelik geçirdim ve o düşükten sonra anladım gerçekten istediğimi, bir bebeği büyütmek için hazır olduğumu farkettim ama bazen karar vermek de yetmiyor nasibimizde var mı yok mu bilemiyoruz..
O kadar tatlı anlatmıssınızkı zevkle okudum,çok Teşekkür ederimÇocuğum olsun diye yanıp tutuşmadım hiç, ama istedim. Bebekleri severim, beni mutlu ediyorlar. Çok fazla yavru hayvan baktım, onlar da beni aynı bebekler gibi mutlu ediyorlar. Ben çocuğum olmayacağını evlenmeden kabullendigim için herhangi bir istek duymadım. Olsa mutlu olurdum diye düşünüp geçerdim. Bir anda hamile kaldığımda ilk zamanlar bir "ne yaptım ben" hissi geldi. Doğana kadar bu kadar çok seveceğimi bilmiyordum. Hatta gördüğüm an dünyam değişti diyenleri abartı buluyordum. En fazla ne olabilirdi ki... Sonra gördüm, baya bir şeyler olduÇok seviyorum, beni çok mutlu ediyor. Kokusu üzüntüye, derde tasaya birebir mesela. Hayatım değişti elbet ama alt üst olmadı. Zaten hayvanlardan alışıktım sürekli sorumluluk altında olmaya. Bana ilk güldüğü anı ölene kadar unutamam diyebilirim. Öyle değişik bir mutluluk. Güzel şeymiş anne olmak. Olana kadar bilmiyordum. Bebeğim çok şükür sakin bir bebek, o yüzden de pek dağılmadım, zor bir bebek olsa elbet farklı olabilirdi deneyimim.
Yana yana çocuk isteyen, defalarca tedavi gören bir yakınım çocuktan sonra inanılmaz pişman oldu mesela. Yani bunun bir ölçütü var mıdır bilmiyorum açıkçası. Umarım her şey en mutlu olacağınız şekilde olur. Bu arada, çocuk düşünmemek de anormal bir şey değil. Hatta dümdüz giden hayata bebek gibi bir aksiyon unsuru katmak istemek daha ziyade delilik bana kalırsa :) Sevgiler
Heralde bu içten gelen bir şey ya .Ben ayrıldım çocugum yon.Once dedımkı cocugum olsaydı en azından çocugum olmuş olurdu.Sonuçta baysnların bı dogurma yaşı var bılıosunuzkı .Sonra dedımkı ne sacma dusunmusum baba olmadan çocuk mu olur .Hanımlar bana da bır yardım :)) 1,5 senedir evliyim.Eşimle güzel bir evliliğimiz var..1 seneye kendi evimize geçeceğiz bahcelı bır ev yaptırıyoruz kısmet olursa.Çocukları severim ama öyle millet gibi birinin kucağında çocuk görünce agucuk gugucuk yapacak kadar öyle bazıları cıldırır ya hıc öyle bir sevgim yok..Ama bir çocuğun başına birşey gelsin inanılmaz üzülürüm,sokakta bir çocuga birşey olsun yardım ederim ama kadınlar hani çocuk için çıldırır ya hiç öyle değilim.Ben niye normal kadınlar gibi çocuk düşünemiyorum.Maddi imkanlarımız iyi,evliliğim güzel gidiyor eşim iyi biri, öğretmen,çocuklarla arası cok ıyı çocuklara karşı aşırı sabırlı..Ben çok merhametliyim kedilerim köpeklerim var onlara çok iyi bakarım özel mamalar alırım en ıyı veterinere götürürüm,bir hastalansalar ilacını saatı saatıne verırım maddı ımkanlarımı onlar ıcın sonuna kadar kullanırım sorumluluk sahıbıyımdır hanı onlara ıyı bakıyorsam herhalde çocuguma da güzel bakarım diye düşünüyorum ama bazen diyorumki arkadaslarım hep ''ay cocuktan sonra bır dus alacak vaktım bile yok,hıcbırseye zamanım kalmıyor,1 saatlık uykuyla duruyorum gece hıc uyutmadı,çocuktan sonra kendime bakacak vaktım kalmadı'' vs gıbı cok fazla serzenişler de duyduktan sonra hem korktum hem de eğer çocuk böyle bişeyse bütün vaktinizi alan,enerjinizi emen neden o zaman çocuk yapıyorsunuzi1-2-3-4 demeden...Yani illaki güzel bir yanı vardır nedir o kısmı onu merak ediyorum..Eşim kararı bana bıraktı..33 yaşındayım bu arada..Yaşım da geçiyor herhalde..Ama bir yandan o cocuk sahıbı olmalıyım hissi de bana gelmiyor..Sizler neden cocuk sahıbı oldunuz nasıl karar verdiniz cevreden gelen toplum baskısı dısında...Hikayelerinizi merak ediyorum benimle paylaşır mısınız..
Evet aynı his mi hep merak ederım:) Çok özür dilerim böyle bir konuyla size hatırlatıp üzdüğüm için ama bu yorumunuzla ben ve eminim gören herkes sizin için gönülden dua ediyor olacağızAh cocuk kapanmayan yaram
Ne cok isterdim benden esimden bir parca olsunevin icinde kucucuk bir nefes olsun
Hayvanlari sevip sariyorum diyorsunuz ya iste cocuguda ayni sekilde sevip saracaksiniz bunda asiri zorluk yok
Tamam uykusuz geceler olabilir ama insanin evladi olmasi birde guzel yetismis bir evladi olmasi cok guzel birsey bence
Amin canım çok Teşekkür ederimİstemez misin aşık olduğun adamdan bir aşk bebeğinizin olmasını hayal edin, dünyaya bir insan yetiştirmeyi.. Bir tane olsun ama senin olsun
Allah gönlüne göre versin..
Kararsızlık hala bitmiş değil bunca tedavi arasında bile acaba elde edememek mi çekici kılıyor diye düşünüyorum galiba çocuk sahibi olmadan bu konuyu çözemeyeceğim hakkımızda hayırlısıHaklısınız tabıkı suan bır saglık engelımın olup olmadıgını bılmeden farazı konusmalarım bunlar...Dilerim en kısa zamanda rabbim nasıp eder size de