Canım inan çocuk olayına karşı olduğum için değil o his bende şuan olmadığı için neden acaba insanlar madem duşa bile giremeyecek kadar vakitleri olmuyor neden o zaman cocuk yapıyorlar çocuk için bu kadar fedakarlık yapıldıgına göre bir esprısı olmalı diye düşündüğüm için sordum:) Evliliğe gelince başta evliliğe de mesafeliydim ama bir anda kendimi eşimin ısrarlarıyla evlıık işlemleri için koştururken buldum :) Evlilikle ılgılı korkularım olduğu için bıraz mesafeliydim..Ama ona cevabım var aşık olduğun insanla aynı evı,aynı hayatı paylaşmak istiyorsun.Hep yanında olsun istiyorsun vs bu sebeplerden evlendım ama evlenırken hıc aklımda cocuk yoktu yanı cocuk yapalım diye evlenmedik :)
Illaki hepimiz yan yana olalım romantizmi ile evlendik.
Çocuk yoktu aklımızda.
Ama evlenince kendimizi o bahsettiğim sevimsiz ayrıntıların içinde bulduk :)
Diyorum ya ayılıp bayılmam ben de.
Mesela kendi çocuğumu çok seviyorum ama başkalarının çocukları bir araya gelip gürültü yaptığında rahatsız oluyorum.
Bu arada ben 8 yıllık evliyken hamile kaldım bayilmadığımi ordan anla.
Şu duş meselesine gelince o duş alamıyorum değil de uzun uzun keyifle duş alamıyorum olmalı. Yani çocuğu eşimize bırakıp duşa girebiliriz ama hızlı olmalıyız. Istediğimiz zaman giremeyiz eşi beklemeliyiz gibi durumlar iste..
Anne olunca keyiflerin ötesine geçiyor yavrun.
Ama evlat can, o kadar fedakarlık normal değil mi?
Bu arada evcil sahibi insanlar da anne kadar sorumluluk sahibi bence o da can neticede :)
Gözünüzde büyütmeyin ama çevre baskısına da yenik düşmeyin kısacası.
34 yaşımda anne oldum.
Tarifi olmayan harika bir duygu.
Anlamsız geldiğini biliyorum bana böyle dediklerinde ufacık bir duygu canlanmazdı içimde
bu kadar harika olan ne diye düşünürdüm.
Çok seviyorum artık dünyam o oldu ama ahh neden daha erken yapmadım da demiyorum.
Hayırlı zamana inanınca pişmanlık duymuyor insan bence.