Neden çocuk sahibi olmalıyım ?

Oncelikle kendi cocugum ve ablamin cocuklari disinda hicbir cocuga sevgi gosterisinde bulunmadim..
Cocuk sahibi olmakta bana gore degildi acikcasi gezmek eglenmek suslenmek alisveris is hayati zaman yoktu yani..
Ama iste hormonlar sanirim etkiledi beni yasim 32 dedim bir kere de olsa bu duyguyu neden tatmayayim hem tek cocuk hic cocukmus ne olur ki dedim bir cesaret yaptim..
Inan hamileligim boyunca cok pisman oldum bir kez karnimi sevmedim bana o annelik duygusu gelmedi taaa ki dogdu hemsire annesi koklamak ister misin diyene kadar o an iste bana o zaman geldi sanirim cok tatliydi inan ve sonrasinda da pisman olacagin bir sey degil..
O banyoya dahi girememe filan ben yasamadim onlari yasarsanda gecici bir sure olur..
Ikincisi de kızım olmasini cok istedim annemin hastaligi daha da beni bir cocuk daha yapmaya itti hayatta en buyuk destekcim sirdasim arkadasim annem bizden ayrilmadan bir kızım olmasinı cok istedim..
Yanlis anlasilmasin bakilmak icin degil ama anneme bakinca ben hep yanindayim bakima ihtiyaci yok ama konusmaya ihtiyaci var hala karsilikli oturup benimle kahve icmeye sesimi duymaya ihtiyaci var..ve tek soyledigi iyi ki sizi yapmisim zamaninda..
Sanirim bir kizim olmasini istedim bende allahta bana nasip etti cok sukur simdi tuplerimi baglatip hayatima devam edicem insallah saglikla ve ailemle
 
Üç çocuğum var herşeye de Zaman yetiyo onların size verdiği hissi anlamanız için anne olmanız gerekir ben okudum çalıştım gezdim ama beni en çok annelik mutlu etti eşsiz bi duygu umarım nasip olur sizde
 

Ben kucağıma alınca bişeler hissetmeye başladım, hatta ikinciyi kucağıma aldığımda büyük çocuğum kadar sevmiyorum sanırım dedim, ben erkek gibiyim herhalde emek verdikçe seviyorum
 
Hap kullanan birkaç arkadaşım hapı bıraktıktan hamile kalamadı.
Yaklaşık 1 senedir sorun var.
Doktora gittiler. Gerekli tetkik ve muayeneler yapıldı ancak sorun gözükmemesine rağmen hamile kalamadılar.
Anladım. Hapo bırakınca 2 3ay sonra kalınıyor dıye bılıyorum ben
 
İnsanların abarttığını düşünüyorum. Evet uykusuz geceler oluyor, beden, candan can geldiği için yorulmuş oluyor ama yok duş alacak vakit bulamadım, kendime bakamadım diyecek kadar değil. Yani eş destekçiyse (bakın yardımcı demiyorum, yardım o anki ruh haline bağlı olarak kişinin vereceği karardır), sizde mükemmeliyetçi değilseniz olur gider. Kaldı ki kedi- köpekleriniz varmış, ilaçlarını saati saatine veriyorum diyorsunuz, bu ilaç saat gece 2 ye denk geldiğinde kalkıp vermiyor musunuz? Veriyorsunuz ve şikayetçideğilsiniz. İnsanlara çok takılmayın, zorlukları elbette var, çünkü sadece kendinizi düşündüğünüz bir hayattan minik bir canlıyı düşündüğünüz bir hayata geçiş yapıyorsunuz, ama güzellikleri daha daha fazla.
 
Bende cocuk için çıldıran biri degilim eve bir neşe karşın bana yoldaş olsun diye doğurdum esimdende memnum şükür zaten hemen öyle annelik duygusu gelmiyor 9 ay niye var aha 2.cocugum hala alışamadım doguncada bir müddet devam eder sonra alışırım.


9 yasinda ki çocuğum için cildiriyorum
 
Anladım. Hapo bırakınca 2 3ay sonra kalınıyor dıye bılıyorum ben
Ben de öyle biliyordum. Hatta evlendiğim ilk ay hap kullanmıştım ama bunları duyunca bıraktım hapı.
Maalesef onlar da 1 senedir hamile kalamıyorlar.
1-2 kişi de değil 4ü de aynı.
 
Ben de öyle biliyordum. Hatta evlendiğim ilk ay hap kullanmıştım ama bunları duyunca bıraktım hapı.
Maalesef onlar da 1 senedir hamile kalamıyorlar.
1-2 kişi de değil 4ü de aynı.
Anladım. Ama ben şuan kesinlikle istemiyorum. Suan cocuk yaparsam hem evlılıgım oturmadı, bitme aşamasına bıle gelır hem maddı olarak sıkıntı cekeriz, hem de atanmam hayal olur
 
Anladım. Ama ben şuan kesinlikle istemiyorum. Suan cocuk yaparsam hem evlılıgım oturmadı, bitme aşamasına bıle gelır hem maddı olarak sıkıntı cekeriz, hem de atanmam hayal olur
Anladım.
Bende kpssye hazırlanıyorum.
Tabi çocuk bir tercih meselesi herkes hazır olduğunda yapmalı ya da yapmamalı.
Ama atanmakla çok bir alakası yok çalışan yüne atanıyor
 
Çocuk için hayatım boyunca çıldırmadım kimsenin çocuğunu da öyle mıncırayım seveyim ölüp biteyim hissi olmadı ama şuan evladıma deliriyorum orası ayrı bir sevgi 30 yaşında anne oldum 4buçuk yıllık evliydik bize göre tam zamanıydı ev kredimiz hafifledi hormonlar harekete geçti güzel gezdik eğlendik falan hadi dedik Rabbimde nasip etti şükür Açıkcası ilk aylar evet zor şimdi hafifletmeye çalışmayayım ama inanın aşkı sevgisi evladın öyle büyük ki göz görmüyor her gün mucizeye şahitlik ediyorsunuz ve her çocuğun mizacı da farklıdır kimisi yer uyur kimisi defalarca kalkar huysuzdur Oğlum 17 aylık hala gece sık sık uyanır emmek için mesela yemek seçer 1 saniye durmaz hareketli ama zaman geçtikçe öyle güzelleşiyormuş ki ayrıca gezmek için illa o zaman gerekmiyormuş insan çocuğuyla daha da keyif alarak geziyor ona göstermek istiyormuş her yeri ve bize ayak uyduruyor her yere götürüyorum yani hayat bitmiyor 1 seneye kadar kilolar başlıyor gitmeye bakımlara falan bir kaç aya geçebiliyor insan bakın biz zoruz ona rağmen işe geliyorum bir kaç saat uyusam da makyajım saçım yapılıyor zaman ayırılıyor yani sadece gündüz de mesai akşamda mesai ama değer Rabbim herkesin evladına sağlık versin
 
Ben de çocukları çok sevmeyen biriydim.Hani tatlı kelimeler bulayım da bıcır bıcır seveyim falan yapamazdım yani, sevmemek derken.

Neden çocuk sahibi olmak istedim, istedik?
Evliliğimiz oturmuştu, eşimle gayet iyiydik. Aileden veya toplumdan zerre baskı görmedim bu arada.
Sanırım biyolojik saat, hormonlar, yaradılış artık ne derseniz,o geldi çattı. Ayrıca sevdiğim insanla ortak bir insan yetiştirmek onu sevmek, çocuklu bir aile olmak istedik ve evliliğimizin 3. yıl sonunda ikizlerimizi kucağımıza aldım hamdolsun
Ve şöyle ki, onları sevmenin sözcükleri yok
Biri bana biri babasına benzeyen iki küçük insan bence çok sevimli.
Her dileyene nasip olsun umarım.
Zorluklarını saymayacağım.Çünkü ne kadar zor olursa olsun zorlukları unutturan sevgileri var. Eğer öyle olmasa kimse 2. Çocuğu denemezdi bile.Herkes tek çocukta kalırdı.
Beni soracak olursanız, ikizlerden sonra bir bebeğim daha oldu
3 çocuklu bir anneyim. Onları ahlaklı bir şekilde yetiştirirsem bu dünyaya 3 çivi çakmış sayacağım kendimi.

Zorunda değilsiniz ama şartlarınız olgunlaştıysa bir bebek sizi umduğunuzdan da çok mutlu edecektir buna inanabilirsiniz bence.
Gönlünüzce olsun
 
25 yasinda evlendim.esimde bende cocuklari severiz diye hemen istedik.neyse cocuk oldu.hamilelik güzeldi.Doğum zordu,emzirmek cok ayri bir acıydı. Ama en beteri durmadan aglayan bir cocuktu(artik vazgectiniz). Hep sunu derdim bu cocuk aglamadan durmayacak. Bu muymus yani cocuk cocuk dediğimiz . Herkes ise gidiyor,hayatini devam.ettiriyor. Bu zamana kadar hic evde oturmayan ben evdeyim hemde nasil bakacagimi bilmedigim bir bebekle. Hic evde yalniz kalmak istemezdik bebekle ben bakamiyorum diye. Hatta hep derdim bugün bitti ama yarin bakamam herhalde. Bu arada da aglamasini gectim hic uyumuyor mubarek. Ancak ne zaman dayanamam bakamiyorum diye düşünsem(ki birde vicdan azabı var bu isin) o minik canli bana bir sey verdi. Ne verdi olmayan dişleriyle güldü, elimini tuttu kokusunu aldim. Hep derim annelik akil isi değil. Annelik bastan sona bir tedirginlik hali...AMA amasi katlandiriyor iste her seye. Senin yetistirdigin bir insanin doğru davranmasi,seninle bir seyler öğrenmesi ve yavas yavas birilerine örnek olmasi cok güzel. Bencilceolacak ama iste bu bizim eserimiz diyorsun. Hep en iyisi onun olsun istiyorsun. Hele de yavas yavas benliğini buldukca artik "Beyza ya göre "demeye baslamissan can yoldasi oluyor sana. Sanki onca sikintiyi baskasi yasatmis gibi bildigin halde,hatirladigin halde o olmadan oncen yok gibi.sanki o cocuk hep senle vardi. Bagimlilik gibi degilde bu guzel bir seyin gözünün onunde yasanmasi ve senin ona her an sahit olman gibi...

Cok uzattim kusura bakmayin hazir olmayan kimse anne olmamali.hazir olmak derken duygusal olarak istemekten bahsediyorum. Biz esimle gerek dogumdan gerek hamilelikten once cok kitap okuduk. Ama dogan bebek kendine özeldi. Hazir olamiyorsunuz o sebeple zaten hic bir zaman
Son olarak cesitli sebeplerle 2.yi istemem zaman aldi. Ama samimiyetle söylüyorum. O his icinize geliyor. Evet diyorsun her seyi bilmene ragmenbuna değer. Baslasin yeni bir hikaye....
 
Ilki istemeden oldu ama iyiki olmuş. Nerdeyde boyum kadar oğlum var. Başkasının çocuğuna kendi çocuğunuz gibi davranmanız zaten beklenemez ama annelik gercekten baska bir duygu bunu da hamilelikten itibaren tadabilirsiniz. Hee ikinci tup bebek ve ikiz oldu. Ara ara neden yaptim rahat mı battı diye sormadan edemiyorum ama çoğunlukla iyi ki olmuşlar diyorum. Birbirlerine kardeş bağıyla bağlı destek olarak büyürler insallah.
 
Neden çocuk sahibi olmalıyım ya da neden çocuk sahibi oldum , bu soruya inanın mantıklı bir cevap bulamıyorum. Ben de 5.5 sene sonra falan hamile kaldım , eşimle anca şartlar el verdi, kimseden baskı da görmedim çocuk da çocuk diye ama sanırım biyolojik saat artık çocuk sahibi olmalıyım diye uyarı veriyor Ki ben de çocukları sever ama öyle ayılıp bayılan mıncıran, tahammül eden bir tip değildim.

Çocuk bakmak zor evet, her adımınızı, her hareketinizi ona uyarak ayarlamanız gerekiyor, kendinize vaktiniz kalmıyor. Ama sizi karşılıksız sevip, güven duyan bir varlığa aşık oluyorsunuz sonrasında, her şey vız geliyor. EVet bazen sinirdne çıldırıp depresyon noktasına geliyorsunuz ama onun size bi anlık sarılması, bir öpücüğü , bir jesti , bir hareketi binbir enerji veriyor inanın.

şu anda durumum el verse ikinci çocuğu da yapardım eminim ki, çocuğumun bi hayat arkadaşı olsun birbirine destek olsnlar paylaşmayı öğrensin diye. e tabii bbunun için de sevişen bi koca lazım da, o da yok
 
Hiiiç bos yere yazdiginiz sacmaligi guzellemeye calismayin, yazdiklariniz ortada, yazdiklariniza ve benim yazdiklarima gelen begeni ve onaylamalar da ortada.
Aleni niyetinizin, soyleme amacinizin, sonra da geri cekilisinizin herkes farkinda.
Utandim cocuk istemeyenlere karsi bakis acinizdan, burada cocuk yapmayi tercih etmeyen tum kadinlardan ozur dilemelisiniz!
Ama dilemeyeceginize eminim, cnku insanlarin hayatlarina burnunu sokmadan, tercihlerine gore insanlari yargilamaktan, hayatlari uzerinde ahkam kesmekten, cocugu olmayana boş yatan bos yaşaysn muamelesi yapmaktan hic cekinmiyor, hic utanmiyorsunuz.
Siz cocuk yaptiniz diye kutsal cefakar, baskalari da yapmiyor diye bos, sefakar oluyor . Ne guzel kafa, Tanrim basa verme (!)
 
Anladım.
Bende kpssye hazırlanıyorum.
Tabi çocuk bir tercih meselesi herkes hazır olduğunda yapmalı ya da yapmamalı.
Ama atanmakla çok bir alakası yok çalışan yüne atanıyor
Benim eşimin maaşı ile gecınemeyız.ayrıca aılesı rahat vermez. Rahatca ders calısmam. Hazır degılım zaten.
 
Evet aynı his mi hep merak ederım:) Çok özür dilerim böyle bir konuyla size hatırlatıp üzdüğüm için ama bu yorumunuzla ben ve eminim gören herkes sizin için gönülden dua ediyor olacağız
Yok uzulme ozur dileme ben zaten unutmuyorum Allah razi olsun dualariniz icin
Ama ben katilamiyorum banyo yapmaya vaktin felan kalmayacagina esin yardim ederse cokta vaktin kalir cok insan taniyorum evliyken yaptiklari seyleri bebekleriyle de yapiyorlar o cok tatli bir duygu
 
Dünyada bu kadar kötü, bu kadar sapık insa varken bu yavruyu nasıl koruyacağım?

Okul çıkışında bir arabaya atıp kacırlarsa?

Ekmek aldığı fırının sahibi ya taciz ederse?

Ya ona güzel bir gelecek veremezsem?

Ya o büyümeden ölürsem?

Gibi düşüncelerle nurtopu gibi bir anksiyete' ye sahip olmak için
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…