Bende çocuk için çıldıranlardan olmadım. Çocuk ağlamasından nefret ederdim. İlk sene çocuk düşünmüyodum. Sonra kistim filan çıkınca korkum deneyelim dedik. Korktuğum gibide olmadı bi kızımız var şimdi 2,5 yaşında. Tabikide zorluğu var aranıza 3.bi kişi katılıyo. Hamileyken nasıl sevecem millet nasıl seviyo çocuğunu derdim. Ama onu kucağınıza aldıktan sonra ki duyguyu anlatamam. Yaşayana kadar anlayamazsınızda zaten. Evliliğimize negatif bi etkisi olmadı bazı çiftlerde olduğu gibi. Ama 2.çocuğu hiç düşünmüyorum. Ben 1 çocuk bakabilirim. Onun geleceğini sağlayabilirim.Hanımlar bana da bır yardım :)) 1,5 senedir evliyim.Eşimle güzel bir evliliğimiz var..1 seneye kendi evimize geçeceğiz bahcelı bır ev yaptırıyoruz kısmet olursa.Çocukları severim ama öyle millet gibi birinin kucağında çocuk görünce agucuk gugucuk yapacak kadar öyle bazıları cıldırır ya hıc öyle bir sevgim yok..Ama bir çocuğun başına birşey gelsin inanılmaz üzülürüm,sokakta bir çocuga birşey olsun yardım ederim ama kadınlar hani çocuk için çıldırır ya hiç öyle değilim.Ben niye normal kadınlar gibi çocuk düşünemiyorum.Maddi imkanlarımız iyi,evliliğim güzel gidiyor eşim iyi biri, öğretmen,çocuklarla arası cok ıyı çocuklara karşı aşırı sabırlı..Ben çok merhametliyim kedilerim köpeklerim var onlara çok iyi bakarım özel mamalar alırım en ıyı veterinere götürürüm,bir hastalansalar ilacını saatı saatıne verırım maddı ımkanlarımı onlar ıcın sonuna kadar kullanırım sorumluluk sahıbıyımdır hanı onlara ıyı bakıyorsam herhalde çocuguma da güzel bakarım diye düşünüyorum ama bazen diyorumki arkadaslarım hep ''ay cocuktan sonra bır dus alacak vaktım bile yok,hıcbırseye zamanım kalmıyor,1 saatlık uykuyla duruyorum gece hıc uyutmadı,çocuktan sonra kendime bakacak vaktım kalmadı'' vs gıbı cok fazla serzenişler de duyduktan sonra hem korktum hem de eğer çocuk böyle bişeyse bütün vaktinizi alan,enerjinizi emen neden o zaman çocuk yapıyorsunuzi1-2-3-4 demeden...Yani illaki güzel bir yanı vardır nedir o kısmı onu merak ediyorum..Eşim kararı bana bıraktı..33 yaşındayım bu arada..Yaşım da geçiyor herhalde..Ama bir yandan o cocuk sahıbı olmalıyım hissi de bana gelmiyor..Sizler neden cocuk sahıbı oldunuz nasıl karar verdiniz cevreden gelen toplum baskısı dısında...Hikayelerinizi merak ediyorum benimle paylaşır mısınız..
Korunma derken tek yöntemle mi korundunuz. Ben hem hap hem prezervatif kullanıyoruz. İkisi yeterli mi acaba. Korktum bende27 yaşında 8 aylık evliyim.
Çevrem bilir asla çocuk istemiyordum evliliğimde.
Aslında çok anaç bir insanım ama çocuğu göze alamıyordum sadece.
Hayvanlara aşığım.
Hayatımı kedi köpek ile geçirme planları yapıyordum.
Ta ki korunduğum halde hamile kaldığımı öğrenene kadar...
Şuan 3. ayıma girdim. İlk zamanlar kabul etmek biraz zor oldu.
Ama eşimle korkularımı yendim
Bu kadar erken hamilelik... Asla diyordum al sana asla dedi tokadı yapıştırdı hayat
Köpeği yine sahipleneceğim ama yanında artık bir de bebek olacak
Sadece prezervatifle korunduk.Korunma derken tek yöntemle mi korundunuz. Ben hem hap hem prezervatif kullanıyoruz. İkisi yeterli mi acaba. Korktum bende
Canim evet çocuk bakmak zor ama bu dunyada ne kadar oara sayip aldiğin araban telefonunu bile yarin başkasina satarsan senin olmakdan çikar. Ama çocuk kani cani senden, sevdiğin jnsandan olan bir can. bu dunyada evet benim diye bileceğin tek varlik. Çocuk doğunca zaten onun zahmeti bile guzel gelicekdir sana. Onun yuzunu gulumsemesinj kokusunu duymak hissetmek çok özel bir duygular.Allah herkese tattirsin bu duygulari. Evet hepimjz rahati isteriz ama hayat sadece eğlenmekle uyumakla gezmekle de doldurulmamali. Şu an gencsiniz. Ama artik yaşlandikda elinden tutan bir evlada ihtiyaci olucak. O mutlu olunca sen de olucaksin. Kendini unutuo sadece onun için çalişicaksin. Ben 20 ay sonra hamile kaldim. Hergun karnimda bebeklerimle konuşuyorum. Yavrularima kavuşmak için sabirsizlaniyorum . Her ultrasonda kalp atişlarini dinlerken gozlerim doluyor. Ben daha hissetmiyorum ama benim kanimla beslenen iki can taşiyorum. Hayat yan gelip yatmak, gezmek tozmak değildir. Zahmetiyle, karmaşasiyla hayattir. Zorluklar sizi korkutmasin. Hayirli zamanda nasib etsin size de InsaAllahHanımlar bana da bır yardım :)) 1,5 senedir evliyim.Eşimle güzel bir evliliğimiz var..1 seneye kendi evimize geçeceğiz bahcelı bır ev yaptırıyoruz kısmet olursa.Çocukları severim ama öyle millet gibi birinin kucağında çocuk görünce agucuk gugucuk yapacak kadar öyle bazıları cıldırır ya hıc öyle bir sevgim yok..Ama bir çocuğun başına birşey gelsin inanılmaz üzülürüm,sokakta bir çocuga birşey olsun yardım ederim ama kadınlar hani çocuk için çıldırır ya hiç öyle değilim.Ben niye normal kadınlar gibi çocuk düşünemiyorum.Maddi imkanlarımız iyi,evliliğim güzel gidiyor eşim iyi biri, öğretmen,çocuklarla arası cok ıyı çocuklara karşı aşırı sabırlı..Ben çok merhametliyim kedilerim köpeklerim var onlara çok iyi bakarım özel mamalar alırım en ıyı veterinere götürürüm,bir hastalansalar ilacını saatı saatıne verırım maddı ımkanlarımı onlar ıcın sonuna kadar kullanırım sorumluluk sahıbıyımdır hanı onlara ıyı bakıyorsam herhalde çocuguma da güzel bakarım diye düşünüyorum ama bazen diyorumki arkadaslarım hep ''ay cocuktan sonra bır dus alacak vaktım bile yok,hıcbırseye zamanım kalmıyor,1 saatlık uykuyla duruyorum gece hıc uyutmadı,çocuktan sonra kendime bakacak vaktım kalmadı'' vs gıbı cok fazla serzenişler de duyduktan sonra hem korktum hem de eğer çocuk böyle bişeyse bütün vaktinizi alan,enerjinizi emen neden o zaman çocuk yapıyorsunuzi1-2-3-4 demeden...Yani illaki güzel bir yanı vardır nedir o kısmı onu merak ediyorum..Eşim kararı bana bıraktı..33 yaşındayım bu arada..Yaşım da geçiyor herhalde..Ama bir yandan o cocuk sahıbı olmalıyım hissi de bana gelmiyor..Sizler neden cocuk sahıbı oldunuz nasıl karar verdiniz cevreden gelen toplum baskısı dısında...Hikayelerinizi merak ediyorum benimle paylaşır mısınız..
Bende hapı bırakayım dıyırdum vazgectımSadece prezervatifle korunduk.
Son paragraf aynı benim düşüncelerimBu soruyu soranlara benim de şunu sorasım geliyor:
Neden evlenmeliyiz?
Neden evlendik ki? Hadi evlendik neden evli kalmaya devam ediyoruz :)
Ben çocukları severim.
Ama ayılıp bayılmam.
Ille de olsun diye delirmedim.
Olursa güzel olur olmazsa hayırlısı derken oldu çok şükür.
Neden çocuk yaptım?
Evli kalmamın bir anlamı olmalıydı..
Açıkçası evlilik delilik bence, bu deliliği neden yaparım annelik duygusu için yaparım ancak onun için değer.. Onun dışında çok manasiz benim için.. Kv, kp, görümce, Elti iyyyy tüm sevimsiz kavramlarla tanışıyoruz iç içe yaşıyoruz evlilik için.
Ama bebeğimiz en sevimli ayrıntı.. :)
İşte evlilik dediğimiz şeyde eş ailesi eşin önüne geçince pek anlamlı olmuyor. Ama doğru değil bu. Açıkcası dini açıdan sıkıntı olmasa evlenmeyi değil beraber yaşamayı tercih ederdim, malum cepte olmayan hep daha tatlıdır, evlilik de o tadı kaçırmamalı.. Çocuk da tadına tat katmak için yapılmalı ancak. Tabi karşılıklı istek, çaba ve sorumluluk duygusu varsa...Bu soruyu soranlara benim de şunu sorasım geliyor:
Neden evlenmeliyiz?
Neden evlendik ki? Hadi evlendik neden evli kalmaya devam ediyoruz :)
Ben çocukları severim.
Ama ayılıp bayılmam.
Ille de olsun diye delirmedim.
Olursa güzel olur olmazsa hayırlısı derken oldu çok şükür.
Neden çocuk yaptım?
Evli kalmamın bir anlamı olmalıydı..
Açıkçası evlilik delilik bence, bu deliliği neden yaparım annelik duygusu için yaparım ancak onun için değer.. Onun dışında çok manasiz benim için.. Kv, kp, görümce, Elti iyyyy tüm sevimsiz kavramlarla tanışıyoruz iç içe yaşıyoruz evlilik için.
Ama bebeğimiz en sevimli ayrıntı.. :)
Bende aynı sizin gibiydim çocukları elbet severim ama pek kucağıma almamisimdir icimden pek gelmezdiHanımlar bana da bır yardım :)) 1,5 senedir evliyim.Eşimle güzel bir evliliğimiz var..1 seneye kendi evimize geçeceğiz bahcelı bır ev yaptırıyoruz kısmet olursa.Çocukları severim ama öyle millet gibi birinin kucağında çocuk görünce agucuk gugucuk yapacak kadar öyle bazıları cıldırır ya hıc öyle bir sevgim yok..Ama bir çocuğun başına birşey gelsin inanılmaz üzülürüm,sokakta bir çocuga birşey olsun yardım ederim ama kadınlar hani çocuk için çıldırır ya hiç öyle değilim.Ben niye normal kadınlar gibi çocuk düşünemiyorum.Maddi imkanlarımız iyi,evliliğim güzel gidiyor eşim iyi biri, öğretmen,çocuklarla arası cok ıyı çocuklara karşı aşırı sabırlı..Ben çok merhametliyim kedilerim köpeklerim var onlara çok iyi bakarım özel mamalar alırım en ıyı veterinere götürürüm,bir hastalansalar ilacını saatı saatıne verırım maddı ımkanlarımı onlar ıcın sonuna kadar kullanırım sorumluluk sahıbıyımdır hanı onlara ıyı bakıyorsam herhalde çocuguma da güzel bakarım diye düşünüyorum ama bazen diyorumki arkadaslarım hep ''ay cocuktan sonra bır dus alacak vaktım bile yok,hıcbırseye zamanım kalmıyor,1 saatlık uykuyla duruyorum gece hıc uyutmadı,çocuktan sonra kendime bakacak vaktım kalmadı'' vs gıbı cok fazla serzenişler de duyduktan sonra hem korktum hem de eğer çocuk böyle bişeyse bütün vaktinizi alan,enerjinizi emen neden o zaman çocuk yapıyorsunuzi1-2-3-4 demeden...Yani illaki güzel bir yanı vardır nedir o kısmı onu merak ediyorum..Eşim kararı bana bıraktı..33 yaşındayım bu arada..Yaşım da geçiyor herhalde..Ama bir yandan o cocuk sahıbı olmalıyım hissi de bana gelmiyor..Sizler neden cocuk sahıbı oldunuz nasıl karar verdiniz cevreden gelen toplum baskısı dısında...Hikayelerinizi merak ediyorum benimle paylaşır mısınız..
Bende 5 aydır evliyim. Ve içinde öyle bir his yok. Kardeşimin eşi çocuk yoksa bir evde aile olamıyorsun demişti. Şimdi 2 kişi i biz aile degil miyiz. 2kişi çok mutluyuz. Bi 5 6 yıl geçsin o zaman belki isterimBence bu evlilik ve eşle olan ilişkiden tatmin olmakla alakalı. Şahsen ben de aynı sizin gibiyim,10 seneye yakındır eşimle sevgiliyiz 1.5 yıldır da evliyiz. Fakat şuan bebek düşüncesi o kadaaar uzak geliyor ki. Çünkü evliliğimin şu anki halinden son derece memnunum ve bu durumun bir süre daha sürmesini istiyorum. Özellikle Türkiye de mutsuz evliliklerde hemen çocuk yapılıp durum kurtarılmaya, ilişki monotonluktan çıkarılmaya çalışılıyor. Bu durumu yaşamayanların birazcık daha çocuk konusuna temkinli bakabildiğini düşünüyorum. Yani en azından bende bu şekilde. Planlamaya gelecek olursam; şuan istemediğime eminim,yarın ne olur bilemem o yüzden fazla kafaya takmamaya çalışıyorum. Bugünlerimin tadını çıkarmaya çalışıyorum. Sonuçta çocuk sahibi olmak da çok güzel bir şey olmalı ki insanlar senelerini harcıyor bunun için. O yüzden doğru vakit gelince kısmet olacağına inanıyorum.
Kesinlikle. Ben,eşim ve iki kedimiz, aileyiz diye geçinen mutsuz,geçimsiz çocuklu ailelere bin basarız. İnsanın hiç bir zaman çocuğu da olmayabilir, kimse eşiyle ben bu adamdan çocuk doğururum hadi evleneyim diye evlenmez. Garantisi olan bir şey de değil. Ama bir ömür geçirmek için seçiyoruz ve duygusal bağ+tatmin sağlanıyorsa ailenin alâsı olur karı koca.Bende 5 aydır evliyim. Ve içinde öyle bir his yok. Kardeşimin eşi çocuk yoksa bir evde aile olamıyorsun demişti. Şimdi 2 kişi i biz aile degil miyiz. 2kişi çok mutluyuz. Bi 5 6 yıl geçsin o zaman belki isterim