Neden çocuk sahibi olmalıyım ?

hayat sadece eğlenmekle uyumakla gezmekle de doldurulmamali.

Hayat yan gelip yatmak, gezmek tozmak değildir.
Pardon da çocuk sahibi olmayan insanların sadece yan gelip yattigini, yiyip icip s.ctigini nereden biliyorsunuz da boyle kucumsuyorsunuz?

Ölene kadar egitiminde ilerleyen, mesleginde basaridan basarilara kosan ve toplumda üretime katki saglayan, kaliteli misyonlar edinen, hayatinizda adini duymadiginiz ulkelerde kültürünü gelistiren, evcil besleyen hatta barinakta zor durumda yasayan bir hayvani alip sevaba giren, toplumsal projelerde insanlara yardimci olan, ihtiyac sahibi ogrencilere burslar veren, belki cocuk esirgemeden cocuk evlat edinip bir mazlumun hayatini kurtaran kadinlar var ve bunu yapmak sizinkinden daha fedakarca, daha kutsal, daha daha ulvi bir şey.

Yani cocuk dogurup cok matah birsey yapiyormussunuz, yapmayanlar da boş insanmiş boş yasiyormuş gibi konuşmayın.

Ayrıca diyelim ki birilerine gore hayat eglenme yeri, siz çileler cekmeyi tercih edebilirsiniz ama kimse hayata sizin gibi bakmak zorunda degil. Kimsenin keyfinin kahyasi degilsiniz.
 
Son düzenleme:
Hanımlar bana da bır yardım :)) 1,5 senedir evliyim.Eşimle güzel bir evliliğimiz var..1 seneye kendi evimize geçeceğiz bahcelı bır ev yaptırıyoruz kısmet olursa.Çocukları severim ama öyle millet gibi birinin kucağında çocuk görünce agucuk gugucuk yapacak kadar öyle bazıları cıldırır ya hıc öyle bir sevgim yok..Ama bir çocuğun başına birşey gelsin inanılmaz üzülürüm,sokakta bir çocuga birşey olsun yardım ederim ama kadınlar hani çocuk için çıldırır ya hiç öyle değilim.Ben niye normal kadınlar gibi çocuk düşünemiyorum.Maddi imkanlarımız iyi,evliliğim güzel gidiyor eşim iyi biri, öğretmen,çocuklarla arası cok ıyı çocuklara karşı aşırı sabırlı..Ben çok merhametliyim kedilerim köpeklerim var onlara çok iyi bakarım özel mamalar alırım en ıyı veterinere götürürüm,bir hastalansalar ilacını saatı saatıne verırım maddı ımkanlarımı onlar ıcın sonuna kadar kullanırım sorumluluk sahıbıyımdır hanı onlara ıyı bakıyorsam herhalde çocuguma da güzel bakarım diye düşünüyorum ama bazen diyorumki arkadaslarım hep ''ay cocuktan sonra bır dus alacak vaktım bile yok,hıcbırseye zamanım kalmıyor,1 saatlık uykuyla duruyorum gece hıc uyutmadı,çocuktan sonra kendime bakacak vaktım kalmadı'' vs gıbı cok fazla serzenişler de duyduktan sonra hem korktum hem de eğer çocuk böyle bişeyse bütün vaktinizi alan,enerjinizi emen neden o zaman çocuk yapıyorsunuzi1-2-3-4 demeden...Yani illaki güzel bir yanı vardır nedir o kısmı onu merak ediyorum..Eşim kararı bana bıraktı..33 yaşındayım bu arada..Yaşım da geçiyor herhalde..Ama bir yandan o cocuk sahıbı olmalıyım hissi de bana gelmiyor..Sizler neden cocuk sahıbı oldunuz nasıl karar verdiniz cevreden gelen toplum baskısı dısında...Hikayelerinizi merak ediyorum benimle paylaşır mısınız..
Hiç çocuk sevmeyen bir insandım
38 yasında bari bir çocuğum olsun diyerek anne oldum :)
Acayip keyfime düşkün , o yasa kadar kendim için yaşayan
Bir restauranta gitsem çoluk çocuktan uzak yer seçen biriydim
Çocuklu ailelerle pek görüşmezdim . Haftasonu 10 da kalkardim
Hala uykum var derdim salonda pineklerdim
Kahvaltıdan snr 3-4 gibi birdaha uyurdum bir iki saat
Gürültüden nefret ederdim
Evde eşim ve BENDEN başka bir kişi daha olsa sıkılırdım
Çocuk baskısı kuranlara deli bunlar derdim
Çocuk doğurmasalar öledeklermiş resmen derdim
Dedim ya 38 yasında anne oldum
Bebeğimi 15 ay kucakta evde gezdirdim ayakta yani
Sürekli ağlayan bir bebeğim oldu
Senelerce tüm zamanlar bana aitti
Bebeğim 2 yasına girecek hala ağlak bir bebek
Hala gece uykularım yok
Bende ne bel kaldı ne bacak ne sırt ne kol
Ama söyleyeceğim tek şey şu
Anne olmak dünyanın en güzel şeyi imiş
Yani bu sevginin tarifi yok
Eski hayatımdan eser yok
10 saat uyuyup hala uykum var diyen ben
3-4 saat kesintisiz uyusam dünyalar benim oluyor
Çok zor anne olmak , bebek de kucakcı ağlayan bir bebek ise daha zor ama
Onun sevgisinin üzerine bir sevgi tanımam
Ve hayattaki tek pişmanlığım suanda daha önce anne olmaya karar vermemek oldu
Bence daha fazla gecikmesin
Yas ilerledikçe annne için bakım olayı daha zor oluyor ve cocuk ile yas farkın açılıyor
 
Kesinlikle. Ben,eşim ve iki kedimiz, aileyiz diye geçinen mutsuz,geçimsiz çocuklu ailelere bin basarız. İnsanın hiç bir zaman çocuğu da olmayabilir, kimse eşiyle ben bu adamdan çocuk doğururum hadi evleneyim diye evlenmez. Garantisi olan bir şey de değil. Ama bir ömür geçirmek için seçiyoruz ve duygusal bağ+tatmin sağlanıyorsa ailenin alâsı olur karı koca.
Kesinlikle öyle. Eminim çevrem 1 2 sene sonra acaba kısır mı bunlar, bak Allah çocuk vermiyor diye dedikoducu yapacak. Ya da kv kişisi sormaya başlayacak. Ki ben de açıklamam, özel hayat, mahrem der geçerim. 1 tüysüz papaganım, 1 şımarık muabbet kuşum, ben ve eşimle gayet minnoş bir aileyiz. 🥰
 
Cocuk sahibi olmamalısın bence. Cocuk sahibi olmayi gönülden delice istemeyen kimse cocuk sahibi olmamali
Cunku cok zor is. Cok sabir gerektiriyor. Akilli insan isi degil. O yuzden delice iatemedigin surece bence yapma
Ben de delice istemedim
Ama bebeğime deliriyorum :)
 
Hanımlar bana da bır yardım :)) 1,5 senedir evliyim.Eşimle güzel bir evliliğimiz var..1 seneye kendi evimize geçeceğiz bahcelı bır ev yaptırıyoruz kısmet olursa.Çocukları severim ama öyle millet gibi birinin kucağında çocuk görünce agucuk gugucuk yapacak kadar öyle bazıları cıldırır ya hıc öyle bir sevgim yok..Ama bir çocuğun başına birşey gelsin inanılmaz üzülürüm,sokakta bir çocuga birşey olsun yardım ederim ama kadınlar hani çocuk için çıldırır ya hiç öyle değilim.Ben niye normal kadınlar gibi çocuk düşünemiyorum.Maddi imkanlarımız iyi,evliliğim güzel gidiyor eşim iyi biri, öğretmen,çocuklarla arası cok ıyı çocuklara karşı aşırı sabırlı..Ben çok merhametliyim kedilerim köpeklerim var onlara çok iyi bakarım özel mamalar alırım en ıyı veterinere götürürüm,bir hastalansalar ilacını saatı saatıne verırım maddı ımkanlarımı onlar ıcın sonuna kadar kullanırım sorumluluk sahıbıyımdır hanı onlara ıyı bakıyorsam herhalde çocuguma da güzel bakarım diye düşünüyorum ama bazen diyorumki arkadaslarım hep ''ay cocuktan sonra bır dus alacak vaktım bile yok,hıcbırseye zamanım kalmıyor,1 saatlık uykuyla duruyorum gece hıc uyutmadı,çocuktan sonra kendime bakacak vaktım kalmadı'' vs gıbı cok fazla serzenişler de duyduktan sonra hem korktum hem de eğer çocuk böyle bişeyse bütün vaktinizi alan,enerjinizi emen neden o zaman çocuk yapıyorsunuzi1-2-3-4 demeden...Yani illaki güzel bir yanı vardır nedir o kısmı onu merak ediyorum..Eşim kararı bana bıraktı..33 yaşındayım bu arada..Yaşım da geçiyor herhalde..Ama bir yandan o cocuk sahıbı olmalıyım hissi de bana gelmiyor..Sizler neden cocuk sahıbı oldunuz nasıl karar verdiniz cevreden gelen toplum baskısı dısında...Hikayelerinizi merak ediyorum benimle paylaşır mısınız..

Birinin sizi ikna etmesine ihtiyaç duymadan kendiniz isteyerek yapmalısınız.. siz istekli değilsiniz eşiniz de karar senin dediğine göre o da pek istekli değil. Herkesin hayat motivasyonu farklı sonuçta. Çocuk sahibi olmak zorunda değilsiniz ki
 
bence bu içgüdüsel bir istek

Bazı kadınlar doğuştan anne doğuyor. Bazılarında o istek hiç olmuyor.

Hele de günümüzde yaşam da zorlaştıkça hastalıklar , işsizlik , artan vergiler , yoksulluk çocuk sahibi olmak biraz bencillik gibi geliyor.

İmkan varsa evliliğiniz yolundaysa işiniz gücünüz varsa ve en önemlisi çocuğa verecek sevginiz varsa düşünebilirsiniz.

Ben neden istemiyorum diye kendinizi eksik gibi anlatmışsınız herkes istemek zorunda değil çocuk sahibi olmak mecburiyette değil Aksine herkesin olmaması gerek.

Yukarda bahsettiğim şartları taşımıyorsanız çevre baskısı , yaşım geçiyor , eşim istiyor diye hiç düşünmeyin. Olan bir insana bir topluma oluyor.
 
Valla bende sordum kendime hep... sonra bi zaman geldi miss gibi Bebiş kokusu koklamak istedim. Göğsümde uyutmak oynamak öğretmek bi ömür boyu sevmek istedim. Eşim işim kariyerim maddi durumum da uygundu. Çocuk sahibi olmaya karar verdim. Çocuğumdan hiçbir beklentim yok. Yaşlanınca bana baksın çok başarılı olsun mükemmel olsun filan da düşünmedim hiç.
Ahlaklı merhametli dürüst güzel insan olsun yeter😇
 
Her çocuk çok huysuz olacak diye birşey yok.
Bu konuda kendinizi sartlamayin.
Ama büyük sabır işi.
Tahammülü olmayan onlara emanet gözüyle bakamayacak olan hiç dogurmasa keşke.
Ben her gördüğüm çocuğa atlamazdim ama yine de severdim çocuk.
Ama kendi cocuklarim olunca iş degisti.
Kendi bebekligimi, çocukluğumu sorgulattilar hep bana.
Sevgisiz bir cocukluk geçirdiğim için çok bocaladim.
Çok büyük iç hesaplasmalarim oldu.
Anne babama çok kızdım içten içe.
Onlar gibi olmamak için de ayrıca çabaladım haliyle.
Ancak şu da var ki ben kendimi onlarla yeniden büyüttüm.
Yeniden kendimi keşfettim.
Onları severken kendi çocukluk halimi de sevdim sanki.
Ama yine söylüyorum büyük sabır ve gönül işi.
Bu kadar.
 
6 yıllık evliyim karar verirken Allah biliyor anne olmak istiyorum diye değil eşimi bi bebeği severken izlemek o kadar hoşuma gitmişti ki içimden bu adamdan çok güzel baba olur diye geçirdim... 5 yıldır sebepsiz infertiliteden tedavi oluyoruz 1 sefer kimyasal gebelik geçirdim ve o düşükten sonra anladım gerçekten istediğimi, bir bebeği büyütmek için hazır olduğumu farkettim ama bazen karar vermek de yetmiyor nasibimizde var mı yok mu bilemiyoruz..
 
Çocuğum olsun diye yanıp tutuşmadım hiç, ama istedim. Bebekleri severim, beni mutlu ediyorlar. Çok fazla yavru hayvan baktım, onlar da beni aynı bebekler gibi mutlu ediyorlar. Ben çocuğum olmayacağını evlenmeden kabullendigim için herhangi bir istek duymadım. Olsa mutlu olurdum diye düşünüp geçerdim. Bir anda hamile kaldığımda ilk zamanlar bir "ne yaptım ben" hissi geldi. Doğana kadar bu kadar çok seveceğimi bilmiyordum. Hatta gördüğüm an dünyam değişti diyenleri abartı buluyordum. En fazla ne olabilirdi ki... Sonra gördüm, baya bir şeyler oldu 😂 Çok seviyorum, beni çok mutlu ediyor. Kokusu üzüntüye, derde tasaya birebir mesela. Hayatım değişti elbet ama alt üst olmadı. Zaten hayvanlardan alışıktım sürekli sorumluluk altında olmaya. Bana ilk güldüğü anı ölene kadar unutamam diyebilirim. Öyle değişik bir mutluluk. Güzel şeymiş anne olmak. Olana kadar bilmiyordum. Bebeğim çok şükür sakin bir bebek, o yüzden de pek dağılmadım, zor bir bebek olsa elbet farklı olabilirdi deneyimim.

Yana yana çocuk isteyen, defalarca tedavi gören bir yakınım çocuktan sonra inanılmaz pişman oldu mesela. Yani bunun bir ölçütü var mıdır bilmiyorum açıkçası. Umarım her şey en mutlu olacağınız şekilde olur. Bu arada, çocuk düşünmemek de anormal bir şey değil. Hatta dümdüz giden hayata bebek gibi bir aksiyon unsuru katmak istemek daha ziyade delilik bana kalırsa :) Sevgiler 💕
 
Ah cocuk kapanmayan yaram
Ne cok isterdim benden esimden bir parca olsun 😍evin icinde kucucuk bir nefes olsun
Hayvanlari sevip sariyorum diyorsunuz ya iste cocuguda ayni sekilde sevip saracaksiniz bunda asiri zorluk yok
Tamam uykusuz geceler olabilir ama insanin evladi olmasi birde guzel yetismis bir evladi olmasi cok guzel birsey bence 🥳
 
İstemez misin aşık olduğun adamdan bir aşk bebeğinizin olmasını hayal edin, dünyaya bir insan yetiştirmeyi.. Bir tane olsun ama senin olsun :KK39:
Allah gönlüne göre versin..
 
Hanımlar bana da bır yardım :)) 1,5 senedir evliyim.Eşimle güzel bir evliliğimiz var..1 seneye kendi evimize geçeceğiz bahcelı bır ev yaptırıyoruz kısmet olursa.Çocukları severim ama öyle millet gibi birinin kucağında çocuk görünce agucuk gugucuk yapacak kadar öyle bazıları cıldırır ya hıc öyle bir sevgim yok..Ama bir çocuğun başına birşey gelsin inanılmaz üzülürüm,sokakta bir çocuga birşey olsun yardım ederim ama kadınlar hani çocuk için çıldırır ya hiç öyle değilim.Ben niye normal kadınlar gibi çocuk düşünemiyorum.Maddi imkanlarımız iyi,evliliğim güzel gidiyor eşim iyi biri, öğretmen,çocuklarla arası cok ıyı çocuklara karşı aşırı sabırlı..Ben çok merhametliyim kedilerim köpeklerim var onlara çok iyi bakarım özel mamalar alırım en ıyı veterinere götürürüm,bir hastalansalar ilacını saatı saatıne verırım maddı ımkanlarımı onlar ıcın sonuna kadar kullanırım sorumluluk sahıbıyımdır hanı onlara ıyı bakıyorsam herhalde çocuguma da güzel bakarım diye düşünüyorum ama bazen diyorumki arkadaslarım hep ''ay cocuktan sonra bır dus alacak vaktım bile yok,hıcbırseye zamanım kalmıyor,1 saatlık uykuyla duruyorum gece hıc uyutmadı,çocuktan sonra kendime bakacak vaktım kalmadı'' vs gıbı cok fazla serzenişler de duyduktan sonra hem korktum hem de eğer çocuk böyle bişeyse bütün vaktinizi alan,enerjinizi emen neden o zaman çocuk yapıyorsunuzi1-2-3-4 demeden...Yani illaki güzel bir yanı vardır nedir o kısmı onu merak ediyorum..Eşim kararı bana bıraktı..33 yaşındayım bu arada..Yaşım da geçiyor herhalde..Ama bir yandan o cocuk sahıbı olmalıyım hissi de bana gelmiyor..Sizler neden cocuk sahıbı oldunuz nasıl karar verdiniz cevreden gelen toplum baskısı dısında...Hikayelerinizi merak ediyorum benimle paylaşır mısınız..
Ben çocuk delisi değilimdir başkasının çocuğunu daha hoppa zippa sevmemisimdir içimden gelmez aynı şekil ama kotulugunude istemem evlenmeden eşime en başında hemen çocuk istemediğimi söyledim eşimde kabul etti snra arkadaşlarımız geldi iki üç aylık bebekleri vardı eşim bir anda bizde yapalım bende istiyorum demeye başladı bende yok falan dedim ama snra okadar israra yapabilirim heralde dedim ama içimde de Allah yukarda nasılsa hemen olmaz herkesin öyle geç oluyor gözüyle korunmayı bıraktım evliliğimin ikinci ayından snra hamile olduğumu öğrendim şansa bak amaaaaa sonra iyiki olmuş cokkk şükür ama hala kendi çocuklarımdan başkasına sempati duyamiyorum o ayri
 
düşünmüyorsanız bıraz rahatlıktan olabılır. Sizde yazmışsınız arkadaşlar söyle dedı dıye . Ama hiç alakası olmayan şeyler ılk aylarda zman alan ama sonunda sankı hep o çocukla dolmuşsunuz gıbı olan bır yaşantı oluyor çocuk sahıbı olmak. Bızde 5 sene önce ev alalım arabamız olsun zaten korunmuyoruz ılmuyorda bekleyelim dedık ya sonra tüp bebek ile mucizemiz geldi meğerse ne kadar mutluyuz çok güzeliz derken hep yarımmışız tam olduk kızımızla😍Allah hayırlı zamanda hayırlı evlat nasıp etsın size de hıc gözünüzü korkutmayın aksıne çocuk zman daha güzel gecıyor 🌺🌺
 
bence bu sadece kendimize değil baba yapacağımız adama da bağlı bir durum. elbette hayatta başımıza ne gelir bilemeyiz ama mesela kötü evliliklerde, hiç hak etmeyen adamları baba yapmak çok yanlış. bir gün çocuk düşünürsem kesinlikle baba adayı ile alakalı olacak buna eminim. hadi ben çocuk istersem zaten en iyi anne olmak için elimden geleni yaparım kendime güvenim ve inancım tam ama karşımdaki? yani sonuçta tek başına yapılmıyor. o adamdan çocuğum olsun ister miyim önce onu sormalıyım kendime. çocuk mutlu, güzel bir yuvada büyümeli. iyi eğitim almalı. kimsenin genleri aman soyumuz devam etsin denebilecek kadar süper değil bu ülkede. harika bir toplum, mükemmel insanlar değiliz. çok güzel, çok yakışıklı da değiliz genelde. soy devam ettirme olayı, ya düşündükçe gülüyorum kim senin soyunu ne yapsın? ha ülke için süper bir aile isen, koç sabancı falansan tamam. MİSAL. çok detaylı düşününce çocuğun apartman gibi saçma sapan bir yerde de büyümemesi lazım mesela. amerikan tarzı evlere bayılıyorum o açıdan :KK70: kendi ailemden örnek vereyim, allah başımdan eksik etmesin eyvallah da senelerce boşa çalışmışlar, sıfıra sıfır elde var sıfır. hep sınırda geçindik, ortaokula gidene kadar kendime ait odam bile olmamıştı. bu aile neden 2 çocuk yapar anlam veremiyorum mesela. ben hep tatile giden çocuklara özenirdim. çekirdek aile olarak tatilya falan vardı mesela o zamanlar, giderlerdi. arabalarının bagajına bavulları koyar giderlerdi komşular falan. hep özendim mesela biz niye gidemiyoruz diye. çocuğun içinde bir şeyler kalacaksa gerek yok dünyaya getirmeye ya bence. hem maddi hem manevi etkenler var yani. ben biliyorum ki benim annemle babam çocuklarımızı iyi yaşatalım kafasında olsalardı bugün daha iyi yerlerde olurduk. biz hep yetinmeyi bilmekle meşguldük, hep bunu bulamayanlar da var adı altında şımarma sakın mesajı verildi ama şımarmakla ilgisi yok, avutmaktı o sadece. büyük konuşmayayım ama benim için maddiyat ve maneviyat önemli.
Tamamen aynı fikirdeyim..Resmen üreyelim diye üreyen insanlar var veya toplum baskısından çocuk yapan.Asla öyle olmak istemediğim için iç sesimi dinlemeye çalışıyorum çocuk istiyor muyum? Neden istiyorum? Ona maddi olarak yetebilir miyim? Manevi olarak bütün enerjimi bütün zamanımı ona ayırabılır mıyım.Benim de çocukken çok özendiğim şeyler oldu maddi manevi.Asla hiçbirini çocuguma yasatmak istemem onun için şartların mukemmel olması lazım..Hayatında varlıgımızla anne baba olarak öyle bir olmalıyızkı asla baska aılelere baskalarının anne babasına özenmemeli..Şartlarım şuan maddi manevi iyi eşim de kesinlikle baba olmayı hakediyor ama henuz o duygu gelmedi :)
 
Disardaki ve cevremdeki cocuklari cok severim, cok iyi anlasirim, yeri gelir bakarim da lakin hayatimin hic 1 doneminde kendime ait 1 cocuk istemedim. Bekarken de evliyken de. Bilmiyorum bu, beni, sizin tabirinizle "anormal" mi yapiyor ama istemiyorum iste.
Valla canım benim tabirim değil ama o kadar üzerimde baskı oldukı cocuk dusunmedıgımı söyleyince insanlar çok enteresan tepkı verıyorlar buraya bıle çekinerek yazdım benı cocuk dusmanı sanacaklar dıye :KK70: Kendimi anormal hissetmeye baslamıstımkı neysekı benim gibi düşünen çok kişi varmıs rahatladım :))
 
Bazi arkadaslarim sirf bebekler cok sevimli, bebek sevelim diye cocuk yaptilar. 2 sene bebeklik donemi, 10-15 sene atarli ergenlik donemi 🤷 Cok uzun vadeli dusunmek lazim aslinda. En az 25 sene ilerisini.
 
X