Lütfen yardım anne olmak istemiyorum

Çocuk sahibi olmak istememe rağmen ilerde pişman olur muyum?

  • Evet

  • Hayır


Oylama sonuçları oy kullanıldıktan sonra görülebilir.
Öyle olsa tedavi yoluna gitmek isteyecek ki yalan söylemiş olcam vicdanım el vermez. Ayrıca 6 yeğenim var valla yetiyorlar bana :)
Kuzum benım evladım var hemde kız 17 mde anne oldum. Ebe bana degermı bu acıya dıyınce ben o nasıl laf degmezmı hıç dedım deger tabıkıde adeta kızımla yenıden dogmuş gıbı oldum suan ıkı bucuk aydır ayrıyız ve hala aglıyorum goz yaslarım dınmedı . evlat gıbısı yok anneden ve esten daha guzel ozel onemlı . ask dolu en buyuk merhametını gosterdıgın sey pışman olursun bak ajda pekkan bıle hıcbır sey ıstemem ama tek bı evladım olsaydı o bana yeterdı demıs su yasında
 
Istemiyorsan yapma tabi bu cocuk icin ve esinle kendin icin de zor olur iyi bir anne iyi bir es olamazsin ve sonu ayriliga gider ve cocuk arada kalir, bende simdi istemiyorum mesela senin gibi dusunuyorum rahatima duskunum sikintiya gelemem istedigim gibi yasayamam cunku bunlari yapamayiz o cocugu dunyaya getirdiysek mukemmel bir anne olmaliyiz ama guvenmiyorsan kendine tabi ki yapma, ben esime evlenmeden once belirttim bunu hemen istemem ama ne zaman isterim bilemiyorum kendime guvenemiyorum dedim basindan uyardim simdi kendisi arada bir istese de hayir dedigimde susup kaliyor..
 
Kimsenin bu durumu ters karşılama hakkı yok bence. Tabiki çoğu kadın çocuğu olsun ister, yıllarca uğraşan insanlarda var evet. Ama bazı kadınlar bu şekilde hissetmiyor olabilir bu da çok normal.
Bu konuya biz uğraşıyoruz olmuyor kadında kalkmış çocuk istemiyorum tarzında bakmamak lazım.
Ben evliyken deliriyordum çocuk için. Ama evli olduğum öküz istemiyordu. İyi ki de yapmamışım tabi. Şimdi 30 yaşındayım muhtemelen evleneceğim bir insan var hayatımda. Ama bana da artık zor geliyor çocuk düşüncesi.
Sen biraz da baskıdan dolayı daha da soğumuşsun sanırım.
Tek bi durum var. Yaptınmi bilmiyorum ama evlenmeden önce eşine bu fikrini söylemeliydin.
Yas itibariyle baba olmak istemesi normal.
Umarim orta yolu bulursunuz ve mutlu geleceği olan bir evliliğiniz olur.
 

Endişelerinizi anlıyorum. Hem çalışıp, hem evle ilgilinip, hem kendin ve esinle ilgilenip, üstüne bir de çocuk büyütmek gerçekten çok zor... Belli ki şu anda hazır değilsiniz, o halde kendinize zaman tanıyın biraz, acele etmeyin. Belki evlilik terapisi konusunda uzmanlaşmış bir psikologdan endişelerinizi gidermek adına destek alabilirsiniz.

Ben evli değilim ama evlenmek de çocuk yapmak da gerçekten gözümde büyüyor. Özellikle kariyer yaparken, bu ikisi birlikte biraz zor yürüyor...
Çünkü Türk erkeklerinin çoğu eşleriyle hayatı ortak paylaşmıyor... Eşleri çalışıyor bile olsa yine de yemek, temizlik, çocuk bakımı ağırlıklı olarak kadından bekleniyor... Üstüne bir de bakımınızı eksik etmemeniz, eşinize ilginizi tam tutmanız bekleniyor... Ama kadınlar makine değiller...

Türk toplumu kadına fazla yükleniyor bence...
 
Evlenmeden önce bu düşüncenizi eşinize belirtmeliydiniz.
Sadece İlk sayfayı okudum, söylediyseniz o da kabul ettiyse, o yan çiziyor
Çok uzak bir duygu bana.. empati kuramıyorum.
 
Bende çok korkuyordum iyi i anne olamam sorumluluğu kaldıramam eşim onu daha çok sever vs vs... 29. Yaşındayım oğlum 16 aylık.. Berbat bi doğum deneyimi yaşadım ... Ama inanın tarifi yok anne olmanın o gözlerdeki o masumiyet o yürekten sarılışı insan doyamıyor emin olun.. Çalışıyorum, zor evet.. Ama herşeye değer.. can parçam
 
Ben de o yaşlarda istemiyordum çocuğu külfet olarak gördüğümden falan da değil sadece istemiyordum. Evlenmeyi de planlamıyordum. Yaş ilerleyince evlendim, çocuk da istedim. Şükür Rabbim aratmadan verdi. Evliliğim monotonlaşmadı. Ailecek eğleniyoruz eşim benimle de çocuğuyla da ilgileniyor. Hatta bebeğimiz olduğundan beri daha da heyecanlı. Özlüyoruz birbirimizi başbaşa kalınca daha önce görmediğim bir adam buluyorum karşımda.
Eşin çocuk istiyorsa bunu onunla konuşman lazım. Yalan söyleyerek, saklayarak çözülecek şey değil bu.
 
anladığım kadarıyla zor bir çocukluk geçirmişsiniz, ama bir çocuğun olduğunda ona vakit geçirmeye doyamadığında diyeceksin ki, o dopmadan ben nasıl vakit geçirmişim...
biraz sıkılmışsın azcık rahatlayınca zihin olarak, normale dönersin. baş tacı evlatlar, güzel tarafından bak
 
Ben de aynen senin gibi düşünüyorum. Eşinin baba olma hakkı olabilir ama sen istemedikten sonra bunun hiçbir önemi kalmıyor. Ailesinden hiç bahsetmiyorum bile, onların haddine değil özel hayata müdahale etmek. Doğacak çocuktan en çok etkilenecek kişi anne ama isteyip istemediği bile sorulmuyor. Sanki mecburuz. Her ne kadar aksini söyleyenler olsa da evlilik değil çocuk aşkı öldürür. Eşinin ilgisi tabi ki azalacak, bu bile fazlasıyla yeterli bir sebep. Annelik geri dönüşü olmayan bir yol ve pişman olursan hem sana hem çocuğa çok yazık olur. Söylediklerine tamamen katılıyorum ve ben de asla anne olmayacağım. Sevgilime de söyledim her şeyi, önemli olanın benim mutluluğum olduğunu söyledi. Keşke sen de en başından söyleseydin ama seni gerçekten seviyorsa durumu kabullenecektir. Başlarda zorlanır belki ama sen mutlu olduktan sonra iyi ki olmamış bile diyebilir ilerde. Eşin istediği kadar yardım etsin, bebeğin anneye ihtiyacı var. Ve istemedikten sonra hiçbir şekilde mecbur değilsin anneliğe.

Bazı kadınlar her ne kadar kabul etmese de çocuk hayatı gerçekten kısıtlıyor. Özgürlüğünü elinden alıyor resmen. Benim için gereksiz canlılar, isteyene lafım yok ama bize de saygı duyun lütfen.
 
Ha tabi hiç mi artıları yok bu bebeklerin diyeceksiniz, var tabi ama eksileri yanında benim için çok yetersiz kalıyor. Şahsen her bebeği sevimli bulmam ama sevdiklerimi de aşırı severim. Başkalarının çocuklarını sevmek yetiyor bana ve sanırım sen de benim gibi düşünüyorsun. Birkaç saat oynarım ağlamaya başlayınca annesine verip ortamdan uzaklaşırım, çocuklara fazla tahammül edemiyorum. Benim gibi düşünenlerin çocuğu olursa gerçekten her iki tarafa da yazık olur. Ha bir de kadınların gece bebek ağlayınca kalkmasına bir türlü anlam veremiyorum. Ben olsam her zamanki düzenime devam eder, sabah uyanınca mamasını veririm. İstediği kadar ağlasın dursun, onun rutini bu. Günde üç kere yemeğini yesin yeter. İşim yok gece tatlı uykumdan uyanıp ona bakacağım. Altını değiştirmekten hiç bahsetmiyorum bile, babası ne güne duruyor, o yapsın. Yok yok, allah korusun en büyük korkum hamile kalmak.
 
Bende sizin gibiydim 5 yildir evliyim 18 de evlendim ilk 1 sene ayrilmayi bile dusundum kavga ettim ilaclar ictim bende yemek falan yapmam evde tek oldugm icin esim yiyip gelio oglene kadar uyurm falan ama 1 sene gecti ve ben bebek istemeye basladim ama 4 senedir olmuyodu allah şansimi elimden aldi dedi acı cek anla nasil bsy oldugunu.esimin bana karsi duygulari biter bebegi kiskanirim falan dusunuyodum ama hic oyle degil simdi 8 haftalik hamileyim okadar cok ugrastik ki hamile kalmak icin zar zor oldu ve okadar mutluluk verici ki eşim simdi bana daha iyi davraniyo cok degisti ve ben diyorum ki artik sen olmasanda olur bebegim var cunki kocayi unutcaz bebek olunca keske ilk evlendigim gbi yapsaymisim simdiye buyumus olcakti sende oyle dusunme simdi yapmaya basla belki olmaz allah korusun ztn olursa 9 ay rahatsin dogana kadar
 

Öncelikle gözün aydın canım dediklerine katılıyorum. Bende evliliğimin ilk zamanları istemiyordum gezeriz vakit geçiririz vs. diyordum 2 sene sonra bakarım dedim ama evdeki hesap çarşıya uymadı plansız şeyler girince araya erteledikçe erteledik 2 seneyi çoktan geçti yani. Ben nihayetinde çocuk düşünmeye başladım ama aylardır uğraşıyorum. Aklıma gelen ilk şey şu: keşke baştan yapsaymışım! Çocuk ha deyince olmuyor ama ben öyle sanıyordum. Gerçekten bir sınavınız oluyor herkesin şansı bir değil. Ha hiç istemeyen insanların da kazala çocuğu oluyor o ayrı üzerine düştükçe elde edemiyorsunuz. Ama ne olursa olsun yaşın da uygunken düşün ve başla eminim yaşının verdiği enerjiyle evinede işine de eşine de çocuğuna da kendine de vakit ayırırsın. Hatta öyleki işten eve geldiğinde çocuğunu gördüğünde tüm stresini unutursun hatta onunla oynarken çocuklaşırsın sana da iyi gelir olumsuz yönlerini düşünme
 

6 değil 66 yeğenin olsa evladın yerine geçer mi? Evlat sahibi olmak için çabalayan o kdr insan var? Şuan hazır hissetmiyor olabilirsiniz üzerinizdede çok baskı olabilir... şimdi değil belki ama ileride illakide bi evlat sahibi olmayı isticeksiniz... ama siz siz olun asla istemiyrm gibi büyük sözler söylemeyin... Ben korkundan çocuk sahibi olmayı geciktirdim simdi 32 yaşındayım ve keşke diyorum daha önceden yapsaymışım... yaş ilerledikçe hem sağlık hem sabır azalıyor...
 
Söyle düşün. Yasin ilerledikçe belkide her sene KEŞKE diyeceksin. Çünkü yas ilerledikçe kendinde enerji bulamayacaksin doğal olarak. Ayricada esin için durum daha farklı. 37 yaşında. Yani bence eşini de dusunmelisin.

Hayat sadece güzelim tozalim günümüzü gun edelim değil ki.

Evlilik aile olmak için değil miydi ? Yuva kurmak....

Obur türlü madem böyle bi dusuncen vardı neden evlendin, karşındaki insanin hayatını da erteledin..

Hem korkulacak birsey yok ki.

Hayati tek kişilik değil 2 kişilik yasiyorsun zaten.

Bebeğin le de hayatını yasarsin. Onu bi engel olarak görmen çok üzücü.

Ben daha şimdiden oğlumla yaşayacağım günlerin hayalini kurmaya başladım..

Umarım ilerde pişman olmazsın. Ama sunu soyliyim gerçekten çocuk istemiyorsan eşini de buna mecbur etme. Onun hayatını, babalık duygusunu elinden alma. Bosanmaniz esin için daha iyi olur.
En azından 1 kere geldiği bu dünyada babalığın ne olduğunu yaşar başka bi kadinlada olsa. Mutluluk her zaman dışarda degil
 
Bana da öyle geliyordu, son zamanlar da biyolojik saatin tiktaklarını duymaya başladım. Eşim istemiyor. ama istediği an hemen yapıcam. Zamanla bir şeyler de oturuyor belki... Annelik içgüdüsü kazanılıyor.
 
29 yasimdayim delirecegim asla cocuk istemiyorum. Ben hayati yasamak istiyorum. Spor yapiyorum isime gidiyorm, dans ediyorum. Kedilerim var. Hayat bence cok kisa. Kendimi de cok seviyorum. 7yildr brlikteyiz ve 3 senedir evliyiz. Ben cok mutluyum boyle. Ailemin tek cocugu olarak öf bile duymadan, her istedigim alinarak buyudum. Fakat benim kodumda anne olmak yok, cocuklugumdan beri 1 yegenimi kuzenimi oy oy sevmemisimdr. Kucaga alip mucmuc yapmak bana cok yapmacik geliyor. Bosver anne olmayi yasamaya bakalim. Eve gelince ayaklarimi dikip, minnos pisilerimin bana masaj yapmasi kadar guzel bsy yok. Makyajimi yapiyorum cikiyorum evden oh. 20 yasinda duruyorum resmen kmse yasimi anlamiyor yasasin dertsiz hayat.
 
sizi bilmem ama eşiniz çocuğu olmadığı için pişman olacak...
Eşimle konuştum. Çocuk istemediğim için ve onun baba olma hakkını elinden almamak için boşanmamız gerektiğini söyledim. Boşanmak istediğim için krize girdi onu ilk defa böyle gmrdüm. Benimle çocuk için evlemediğini söyledi. Çocuk yapmamayı kabul etti. Bu ilk mesajı yazdığım zamandan bu yana zor bi zaman geçirdim. Ne kadar kabul etse de hala vicdanım rahat değil.bi kere ailesine karşı vicdan yapıyorum. Eşimi öyle krize girdiğini görünce boşanma konusunu kapattım kapattırdı off inanın ne yapacağımı bilmiyorum Evlenmeden önce böyle bir düşüncem olsaydı asla evlenmezdim kimsenin hakkı yok bi insana bunu yaşatmaya üzgünüm çok üzgünüm
 
Eşimle konuştum. Çocuk istemediğim için ve onun baba olma hakkını elinden almamak için boşanmamız gerektiğini söyledim. Boşanmak istediğim için krize girdi onu ilk defa böyle gmrdüm. Benimle çocuk için evlemediğini söyledi. Çocuk yapmamayı kabul etti. Bu ilk mesajı yazdığım zamandan bu yana zor bi zaman geçirdim. Ne kadar kabul etse de hala vicdanım rahat değil.bi kere ailesine karşı vicdan yapıyorum. Eşimi öyle krize girdiğini görünce boşanma konusunu kapattım kapattırdı off inanın ne yapacağımı bilmiyorum Evlenmeden önce böyle bir düşüncem olsaydı aslaevlenmezdim kimsenin hakkı yok bi insana bunu yaşatmaya üzgünüm çoküzgünüm
 
anneniz de sizin gibi düşünseydi

yani rahatımdan olucam çocuk bana engel olucak başaramam yapamam deseydi

şuan rahatınızı düşünen bir siz olmayacaktı

hele bir rahmine düşsün
sonra kalbine sevgisi
siz o zaman görün mutluluğu
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…