- 16 Haziran 2008
- 1.728
- 1.528
-
- Konu Sahibi Karpediyem
- #61
Merhaba, Neredeyse 4 yılönce yorum yapmışım konunuza ve Üstüne ikinci çocuğum da olmuş.
Merhaba, Neredeyse 4 yılönce yorum yapmışım konunuza ve Üstüne ikinci çocuğum da olmuş.Burda okuduklarımdan sonra eşimi aldım karşıma konuştum. Baba olmak istiyorsan boşanabiliriz bunu kabul ederim dedim. Anlayışla karşıladı "bekleriz ne zaman istersen o zaman olur, hiç istemezsen olmaz önemli olan ikimiz yan yana olalım" dedi.
Bir sene sonra ben çocuk konusunda yumuşadım acaba yapsak mı dedim (hala kararsız olarak) eşime "sen istersen yapalım istemezsen farketmez" dedim. Bu sefer o "alıştık rahatlığa" dedi.
Şimdi ara ara konuşuyoruz bu konuyu aynı muhabbet devam ediyor. Artık ikimizin düşüncesi de eşit çok şükür. Yapmadık pek yapacak gibi de durmuyoruz ikimiz de. Tek düşüncem kayınvalidem istiyor ama buna da eşim cevap veriyor "ikimizin hayatı sırf onlar istiyor diye olmaz, gün gelecek onlar gidecek biz kalacağız bizim istememiz lazım" diyor. Hayırlısı...
Bence bunu eşinle konuşmalısın düzgünce ve ortak bir karar almalısınız2 buçuk yıllık evliyim eşimle aramda 10 yaş var ben 27 o 37. Birbirimizi seviyoruz fakat ben çocuk sahibi olmak istemiyorum. O sorumluluğu almak zor geliyor. İçimde anne olma hevesi de yok.Çocuk açısından düşününce de kötü, ilgisiz anne olmak çocuğun geleceği için kötü bir durum. Çocuk sahibi olmak istemememde bir çok neden var. Çocuk olduğunda tüm hayatımı ona adamış olucam. Tek başıma yapabileceğim hiç bir şey kalmayacak. Rahatıma düşkün bir insanım. Üşengeç bile diyebilirsiniz öyle ki yemek dahi çoğu zaman yapmıyorum. Çalışan bir kadınım. Başka bir sebepte çocuk olduğunda eşimin bna ilgisi azalacak çocuk öne geçecek doğal olarak. Evliliğimiz sıradan bir hale gelecek. Bunlar bir kaç sebep ama en yoğun düşündüğüm çocuğa bakabileceğimi düşünmüyorum. Büyüdükçe dertleri de büyüyecek. Ben kolay bir hayat yaşamadım dert sıkıntı çektim artık rahat yaşamak istiyorum. Eşim çocuk istiyor. Onun da baba olma hakkını elinden almak istemiyorum. Ailesinin torun sahibi olma hakkını ellerinden almak istemiyorum. Bu sebepten boşanmayı bile aklımdan geçiriyorum ama onsuz yapabilir miyim bilmiyorum. Konuyu dağınık anlattım biraz kusura bakmayın. Ne okur yardım edin. Psikolojim bozuldu aylardır her günün her saati bunu düşünüyorum.
Bende 12 yıllık evliyim, çocuk sahibi olmak hiç istemedim. Korunmadık çünkü ben ilaç kullanamadım doktorum yasakladı. Spiral de takmadılar ve tüpleri de bağlamadılar.11 yıl olmadı ama şuan 4.ayıma girdim malesef hamileyim. Kürtajdan korktuğum için aldırmadım ve çok pişmanım. 4 aydır her gece ağlıyorum. Alışamadım. Kalbinin atışını duy seversin dediler, olmadı. 4. Aydayım hala tık yok. Bu lafla olacak birşey değil. Eğer insanın içinde annelik yoksa olmuyor. Köpeğim var 9 yıldır bakıyorum ama çocuk kesinlikle istemiyorum. Eğer benim gibiysen sakın yapma gerekirse boşan ben doğumdan sonra hala alışamazsam muhtemelen boşanacağım. Millet başını okşayacak diye o kadar eziyet çekmek hiç mantıklı değil.Bence bunu eşinle konuşmalısın düzgünce ve ortak bir karar almalısınız
Başak burcuyum37 yaşındayım çocuğum yok yapmayıda düşünmuyorum eşimde isyemiyor zatenburda agucuk bugucuk yazanlar ay şöyle seversin böyle edersin diyenler yazdiklarınız bir tek size sevimli geliyor bilin istedim fikrim değişmez pişmanda olmam kafam rahat deli miyim ben
Koç burcu musum ayni ben gibi yazmışsın :)
Sizin adınıza üzüldüm. Şu an ne durumdasınızBende 12 yıllık evliyim, çocuk sahibi olmak hiç istemedim. Korunmadık çünkü ben ilaç kullanamadım doktorum yasakladı. Spiral de takmadılar ve tüpleri de bağlamadılar.11 yıl olmadı ama şuan 4.ayıma girdim malesef hamileyim. Kürtajdan korktuğum için aldırmadım ve çok pişmanım. 4 aydır her gece ağlıyorum. Alışamadım. Kalbinin atışını duy seversin dediler, olmadı. 4. Aydayım hala tık yok. Bu lafla olacak birşey değil. Eğer insanın içinde annelik yoksa olmuyor. Köpeğim var 9 yıldır bakıyorum ama çocuk kesinlikle istemiyorum. Eğer benim gibiysen sakın yapma gerekirse boşan ben doğumdan sonra hala alışamazsam muhtemelen boşanacağım. Millet başını okşayacak diye o kadar eziyet çekmek hiç mantıklı değil.
Bu sizin hayatınız sizin tercihiniz önemli olan bence insanın içinden gelince olması her insanın hayat dinamikleri farklıdır.Başak burcuyum5 yıl olmuş konuyu açalı... Çocuk yapmadım eşim de bi süre sonra istememeye başladı. Şu an ikimizde aynı cümlelerle konuşuyoruz bu çok iyi.
Hayır yapmadık eşim de bu fikre çok alıştı şu an kendisi de en az benim kadar istemiyor çocuk yapmayı. O da rahatına düşkün biridir. Aynı fikirde olmak içimi rahatlattı.Ne durumdasınız var mı çoluk çocuk3 yıl geçmiş yazdıklarımızın üzerinden...
Anketine evet dedim ama yazdıklarıni okuyunca bence pişman olmazsın anne olma.Herkes Anne olmak zorunda değil zaten.Hele bu düşüncelerle anne olmak doğacak çocuğa haksızlık olur.Eşine bu durumdan fikirlerinden bahset senin istemediğin kadar eşin istiyorsa ortak bir yol bulun bence.Tabi ortak yol var mı bilemedim2 buçuk yıllık evliyim eşimle aramda 10 yaş var ben 27 o 37. Birbirimizi seviyoruz fakat ben çocuk sahibi olmak istemiyorum. O sorumluluğu almak zor geliyor. İçimde anne olma hevesi de yok.Çocuk açısından düşününce de kötü, ilgisiz anne olmak çocuğun geleceği için kötü bir durum. Çocuk sahibi olmak istemememde bir çok neden var. Çocuk olduğunda tüm hayatımı ona adamış olucam. Tek başıma yapabileceğim hiç bir şey kalmayacak. Rahatıma düşkün bir insanım. Üşengeç bile diyebilirsiniz öyle ki yemek dahi çoğu zaman yapmıyorum. Çalışan bir kadınım. Başka bir sebepte çocuk olduğunda eşimin bna ilgisi azalacak çocuk öne geçecek doğal olarak. Evliliğimiz sıradan bir hale gelecek. Bunlar bir kaç sebep ama en yoğun düşündüğüm çocuğa bakabileceğimi düşünmüyorum. Büyüdükçe dertleri de büyüyecek. Ben kolay bir hayat yaşamadım dert sıkıntı çektim artık rahat yaşamak istiyorum. Eşim çocuk istiyor. Onun da baba olma hakkını elinden almak istemiyorum. Ailesinin torun sahibi olma hakkını ellerinden almak istemiyorum. Bu sebepten boşanmayı bile aklımdan geçiriyorum ama onsuz yapabilir miyim bilmiyorum. Konuyu dağınık anlattım biraz kusura bakmayın. Ne okur yardım edin. Psikolojim bozuldu aylardır her günün her saati bunu düşünüyorum.
Teşekkürler. Eşim de zamanla benle aynı fikre geldi. Çevremiz baskı yapıyor eşim benden önce cevap veriyor konuşanlara. İnsanın kendini bilmesi güzel. Öbür türlü o çocuğa haksızlık yapılmış olur.Anketine evet dedim ama yazdıklarıni okuyunca bence pişman olmazsın anne olma.Herkes Anne olmak zorunda değil zaten.Hele bu düşüncelerle anne olmak doğacak çocuğa haksızlık olur.Eşine bu durumdan fikirlerinden bahset senin istemediğin kadar eşin istiyorsa ortak bir yol bulun bence.Tabi ortak yol var mı bilemedim
İyi ki yapmamışım, iyi ki olmamış. Ülkenin haline bak. Ben iyi anne olsaydım bile bu ülkede ne iyi eğitim verilir ne ekonomik rahatlık ne sosyal huzur. Her yer mülteci, her yer sapık dolu. Korurum deme tecavüze uğrayan o çocukları da anneleri koruyabileceklerine inanarak yaptılar.2 buçuk yıllık evliyim eşimle aramda 10 yaş var ben 27 o 37. Birbirimizi seviyoruz fakat ben çocuk sahibi olmak istemiyorum. O sorumluluğu almak zor geliyor. İçimde anne olma hevesi de yok.Çocuk açısından düşününce de kötü, ilgisiz anne olmak çocuğun geleceği için kötü bir durum. Çocuk sahibi olmak istemememde bir çok neden var. Çocuk olduğunda tüm hayatımı ona adamış olucam. Tek başıma yapabileceğim hiç bir şey kalmayacak. Rahatıma düşkün bir insanım. Üşengeç bile diyebilirsiniz öyle ki yemek dahi çoğu zaman yapmıyorum. Çalışan bir kadınım. Başka bir sebepte çocuk olduğunda eşimin bna ilgisi azalacak çocuk öne geçecek doğal olarak. Evliliğimiz sıradan bir hale gelecek. Bunlar bir kaç sebep ama en yoğun düşündüğüm çocuğa bakabileceğimi düşünmüyorum. Büyüdükçe dertleri de büyüyecek. Ben kolay bir hayat yaşamadım dert sıkıntı çektim artık rahat yaşamak istiyorum. Eşim çocuk istiyor. Onun da baba olma hakkını elinden almak istemiyorum. Ailesinin torun sahibi olma hakkını ellerinden almak istemiyorum. Bu sebepten boşanmayı bile aklımdan geçiriyorum ama onsuz yapabilir miyim bilmiyorum. Konuyu dağınık anlattım biraz kusura bakmayın. Ne okur yardım edin. Psikolojim bozuldu aylardır her günün her saati bunu düşünüyorum.
Eşim başak ben koç hala çocuk istemiyoruz ohh mis gibi hayatBaşak burcuyum5 yıl olmuş konuyu açalı... Çocuk yapmadım eşim de bi süre sonra istememeye başladı. Şu an ikimizde aynı cümlelerle konuşuyoruz bu çok iyi.
Son yazdığımı da okuyabilirsiniz sayfa sonunda... Tebrik ederim siziEşim başak ben koç hala çocuk istemiyoruz ohh mis gibi hayat
Evlenmeden önce konuşmanız gerekirdi bu konuyu. Şuan ya boşanacaksınız yada böyle yaşayacaksınız2 buçuk yıllık evliyim eşimle aramda 10 yaş var ben 27 o 37. Birbirimizi seviyoruz fakat ben çocuk sahibi olmak istemiyorum. O sorumluluğu almak zor geliyor. İçimde anne olma hevesi de yok.Çocuk açısından düşününce de kötü, ilgisiz anne olmak çocuğun geleceği için kötü bir durum. Çocuk sahibi olmak istemememde bir çok neden var. Çocuk olduğunda tüm hayatımı ona adamış olucam. Tek başıma yapabileceğim hiç bir şey kalmayacak. Rahatıma düşkün bir insanım. Üşengeç bile diyebilirsiniz öyle ki yemek dahi çoğu zaman yapmıyorum. Çalışan bir kadınım. Başka bir sebepte çocuk olduğunda eşimin bna ilgisi azalacak çocuk öne geçecek doğal olarak. Evliliğimiz sıradan bir hale gelecek. Bunlar bir kaç sebep ama en yoğun düşündüğüm çocuğa bakabileceğimi düşünmüyorum. Büyüdükçe dertleri de büyüyecek. Ben kolay bir hayat yaşamadım dert sıkıntı çektim artık rahat yaşamak istiyorum. Eşim çocuk istiyor. Onun da baba olma hakkını elinden almak istemiyorum. Ailesinin torun sahibi olma hakkını ellerinden almak istemiyorum. Bu sebepten boşanmayı bile aklımdan geçiriyorum ama onsuz yapabilir miyim bilmiyorum. Konuyu dağınık anlattım biraz kusura bakmayın. Ne okur yardım edin. Psikolojim bozuldu aylardır her günün her saati bunu düşünüyorum.
Çift olarak terapiye gitmeyi deneyin2 buçuk yıllık evliyim eşimle aramda 10 yaş var ben 27 o 37. Birbirimizi seviyoruz fakat ben çocuk sahibi olmak istemiyorum. O sorumluluğu almak zor geliyor. İçimde anne olma hevesi de yok.Çocuk açısından düşününce de kötü, ilgisiz anne olmak çocuğun geleceği için kötü bir durum. Çocuk sahibi olmak istemememde bir çok neden var. Çocuk olduğunda tüm hayatımı ona adamış olucam. Tek başıma yapabileceğim hiç bir şey kalmayacak. Rahatıma düşkün bir insanım. Üşengeç bile diyebilirsiniz öyle ki yemek dahi çoğu zaman yapmıyorum. Çalışan bir kadınım. Başka bir sebepte çocuk olduğunda eşimin bna ilgisi azalacak çocuk öne geçecek doğal olarak. Evliliğimiz sıradan bir hale gelecek. Bunlar bir kaç sebep ama en yoğun düşündüğüm çocuğa bakabileceğimi düşünmüyorum. Büyüdükçe dertleri de büyüyecek. Ben kolay bir hayat yaşamadım dert sıkıntı çektim artık rahat yaşamak istiyorum. Eşim çocuk istiyor. Onun da baba olma hakkını elinden almak istemiyorum. Ailesinin torun sahibi olma hakkını ellerinden almak istemiyorum. Bu sebepten boşanmayı bile aklımdan geçiriyorum ama onsuz yapabilir miyim bilmiyorum. Konuyu dağınık anlattım biraz kusura bakmayın. Ne okur yardım edin. Psikolojim bozuldu aylardır her günün her saati bunu düşünüyorum.
Böyle bir sorunumuz kalmadı teşekkür ederim yorumunuz içinÇift olarak terapiye gitmeyi deneyin
Neye karar verdiniz peki hamiş misin yoksaBöyle bir sorunumuz kalmadı teşekkür ederim yorumunuz için
Ben de sizin gibi düşünüyorum, besbelli durum daha da kötüye gidiyor. Yalnız bende aileler o kadar hevesli ki , yaşları da var, zamanla bu düşünce beni kararsızlığa itiyor. Çocuk sahibi olma isteğim ; anne ve babamı mutlu görme isteğimin gerisindeİyi ki yapmamışım, iyi ki olmamış. Ülkenin haline bak. Ben iyi anne olsaydım bile bu ülkede ne iyi eğitim verilir ne ekonomik rahatlık ne sosyal huzur. Her yer mülteci, her yer sapık dolu. Korurum deme tecavüze uğrayan o çocukları da anneleri koruyabileceklerine inanarak yaptılar.
Konuyu okuyup benim gibi kararsız olanlara söylüyorum yazık etmeyin o çocuklara. Yapmayın.
Eskiden "bu dünyaya çocukmu getirilir" lafı aşırı gereksiz geliyordu şuan o kadar doğruymuş ki esasında....İyi ki yapmamışım, iyi ki olmamış. Ülkenin haline bak. Ben iyi anne olsaydım bile bu ülkede ne iyi eğitim verilir ne ekonomik rahatlık ne sosyal huzur. Her yer mülteci, her yer sapık dolu. Korurum deme tecavüze uğrayan o çocukları da anneleri koruyabileceklerine inanarak yaptılar.
Konuyu okuyup benim gibi kararsız olanlara söylüyorum yazık etmeyin o çocuklara. Yapmayın.