Annemin kalmasi zaten gerekliydi. Kayinvalidemle gorumcem de ayri bireyler degiller, ayni yatakta yatan iki kafalı tek vucutlar resmenAyrıca doğumdan sonra cümbür cemaat niye herkes sizde kalmış onu anlamadım ben ya valla iyi dayanmışssınız
Bende yaşadım aynı duyguları benim kv beni bırakmıyoduki annem baksın yinede söylüyodm bugün annem gelck o baksın diye şimdiki aklım olsa lohusayken bana annem baksın istiyorum diye direk neden söylemediysem kıskanıyolar işteAnnem fazla fazla cooook fazla anlayışlıdır. 5 yıllık evliyim, hala aksam esim geldikten sonra aramaz beni. Şimdi de bize geliyor gunduz, bebekle ilgileniyor. Aksam eşim işten çıktım diye arayinca, kosa kosa evine gidiyor. Hayatta en cok kullandigi cumle, siz rahat edin. Sen eşinle rahat hareket et, eşin ben varim diye belki ayaklarini uzatip yatamaz, dinlenmeye ihtiyaci varsa ben mani olurum vs diyen bir insan. Bu yuzden kp evde olunca annem hep ona rahatsizlik verdigini düşündü. Adam surekli kapi tikliyor, mutfaga gececegim tuvalete gidecegim vs diyor. Annem de hem rahatsiz oldu,hem rahatsız ediyor gibi hissetti. Gereksiz hassasiyet aslinda
Detaylıca anlatmak istiyorum, o yüzden biraz uzun olacak, okuyanlara şimdiden teşekkürler.
5 yıllık evliyim, eşimle hiç sorunumuz yok. Kayinvalidemlerle de zaman zaman sorunlar yaşadık. Ama hiç bir zaman yüzyüze bir polemiğimiz olmadı, hep arkadan arkaya söylendik birbirimize gibi birşey yani. O surat astı, ben gelip gitme sıklığını azalttım vs. Yani karşılıklı bir tartışmamız olmadı. Hic bir zaman saygıda kusur etmedim, bu bakımdan vicdanım çok rahat.
Torun torun diye kendilerini parçaladılar, verdik müjdesini. 5 yıldır bana bir kez eline sağlık bile demeyen kadın, torunun hevesine bana da sevgi gösterir oldu. Bebeğe hediyeler aldılar, hayaller kurdular. Ben de istedim ki, bu süreçte hem ilişkilerimiz güçlensin, hem de bebeğim kalabalık aile icinde sevgiyle büyüsün. Gidip gelmeler çoğaldı, beraber alışverişler yaptık, bebek hevesini beraber paylaştık yani.
Kendi ailem de, esimin ailesi de ayni sehirdeyiz. Kendi ailemle ayni sitede oturuyorum. Doğum oldu. 2 gece hastanede kaldım. Esimin ailesi benim evimde kaldılar, hastaneye gidip geldiler. Sonra ben evime çıktım, kayinvalide kayınpeder gorumce bizim evde kaldilar. Tabii benim annem de var.
9 ay boyunca eşime dedim ki, bak lohusa evinde erkek olmaz, baban bizde kalmasın. Çünkü biliyorum huylarını. Tamam söylerim ben dedi, doğuma yakın söylemiş de. Tamam demişler.
Ama işler öyle olmadı. Ben salaş, pijamalı, sezeryanli, oturup kalkamıyorum. Uzaniyorum mesela, kp odaya giriyor, kalkmak zorunda kaliyorum, ölsem yatamam onun yaninda. Içim dışım dikiş, cok zorlandım. Tesetturluyum, kp yanında pijamalı vs durmaktan hoşlanmıyorum. 2 3 gün kaldı, güzellikle eşime dedim ki, artık baban gitsin yine gelir. Eşim de, sen haklısın ama ben de babama git diyemem benzeri şeyler söyledi.
Bu arada aptal kafam, iyilik guzellik olsun diye, bebeği hiç sakınmadım. Oraya yatirmayin, bunu giydirmeyin vs demedim. Kv ve gorumcemin kaldığı odada yatırdım bebeği. Ben yatak odamda yattım. Ağladıkça geldim emzirdim, onlara verdim. Gaziyla, altiyla vs onlar ilgilendi. Hep onlarin odasında yattı bebek.
Annem hiç rahat edemedi, sabah erkenden evine gitmek zorunda kalıyordu, kp falan kahvaltı edebilsin diye. Her sabah uyaniyorum, annem nerede, evine gitti diyorlar.
7.gun bizde adettir, bebeğin ismi kulağına okunur ezanla. Özendim, hazirlik yaptim ailemi çağırdım. Sizin de davet etmek istediğiniz kim varsa edin dedim, gerek yok dediler.
O gün kalktım, annem yine gitmiş. Eşime mesaj attım güzellikle. Eşim de dedi ki, sabah işe giderken babama gel dedim gelmedi, öğlen aradim yanima gel dedim gelmedi. Eşim de arada kalsin istemiyorum cok üzülüyordum.
Ben odada bebegi emzirirken, kp geldi. O kadar rahatsiz oldum ki, 7 gunluk lohusayım tepem attı. Başladım ağlamaya, içim boşaldi resmen. O anda eşim işten geldi, ne oldu dedi. Baban ben emzirirken odaya daldı dedim, rahat edemiyorum dedim. Tek bir cumle kurdum, "rahat edemiyorum". Görmedi vs dediler.
Tabii daha hamilelikten beri uyardigim şey başıma gelince iyice sinirlendim! Kv, filmgibi o zaman biz gidelim sen annenle otur dedi. Hic cevap vermedim, keske verseydim.
Ben ağır birsey söylemedigim icin, o an söylendi bitti diye düşünüyorum. Birsey yok gibi devam ettim güne.
Aksam misafirler geldi, suratı beş karış oturdu, kimseyle konuşmadı, aileme rezil etti beni. Şok oldum Herkes gidince de hazırlandı gittiler. Yine bebegi kucagima aldim, kapıya kadar uğurladım. Evden sanki biri ölmüş gibi feci bir şekilde çıktılar. Eşim oyle gitmelerine cok üzüldü. Günlerce gözüm yaşlı bunu konuştuk.
1 hafta sonra kandil mesaji attim. 2 hafta sonra gorumcemin dogum gununde mesaj attim. Tek kelime soğuk cevaplar falan.
Bu arada kayinpederim 55 yaşında genç ve sağlıklı bir insan. Kv sürekli onu bırakıp annesinde kalir günlerce. Yani kp evde yalniz kalamıyor diye bir durum yok. Benim babam 70 yaşını geçti, annem onu yalniz bıraktı geldi neticede hayatta 1 2 kez olan şeyler.
Gelin bizi evden kovdu diye kıyametler koptu tabii. Eşim sen haklısın diyor. Ama onlar da annem babam, boyle dargin kalmasin aramiz diye ekliyor.
Simdi kirkimiz cıktı. Eşim bebeği el opturmeye götürmek istiyor. Ama ben gitmeyelim dersem de ısrar etmez yani. Büyüklük bende kalsın, mesafeli şekilde gidip geleyim mi? Surat asıp iyice asabımı bozar mı? Hayatımın en hassas günlerinde kocamla arama sıkıntı sokan, günlerce beni ağlatan insanlarla görüşmemek icin gecerli bir sebep bulmuşken, bir süre daha görüşmesem mi?
Evet onların da ilk ve tek torunu. Gormek ve sevmek hakları. Ama bu torunun da bir annesi var, onu ezip geçerlerse torunlarından da vazgeçmiş olacaklarını neden idrak edemiyorlar?
Not: aynı sehirdeyiz yaklaşık 1 saat aramız. Gorumcem bekar ve arabaları var
kadinpederinizin lohusa bir bayanin evinde kalamasi kadar sacma birsey yok. Benim Kayinbabam hastede bile odama girmek istemedi ben gel cocugu gör dedimde öyle girdi. Bende sizi anlamiyorum yok annem yok görümcemmyok su bu ne gerek var bukadar kalabaliga herkes evine gitsinvalla bu konuları okuyunca kendi kayınpederimden ve babamdan Allahr azı olsun diyorum benim bebe doğdu annem kaynanam ve görümcem kaldırlar beni çok bunaltmadılar Allah var.Kayınpeder ve babam çocuk 20 günlük falandı geldiler ,iki tarafında ilk torunu aşırı bir heves vardı evet ama burda lohusa memeleri dışarda gezen dikişli bir anne vardı.bunu idrak edemeyen adamlara yeminle deliriyorum.sizin en büyük hatanız net konuşmamak olmuş ben daha doğum gerçekleşmeden babamla kayınpederime gelmemelerini ilettim valla.onlar da saygı duydular bunun tartışmasına dahi girmediler.
Edit:ne yaşadıysanız gelmiş geçmiş eşinize size karşıt olabileceği bir malzeme vermeyin gidin evladınızla oraya bir kaç saat oturup dönün.
yani bebegi niye kvde yaninda yatiriyor demi:)Siz odanizda kaliyorsunuz
Bebek kv ile
Anneniz gece nicin kaliyor sabah gidiyordu o kisni anlamadim ben
Yani sabah gidecekse gece niye kaliyor
Gece kaliyorsa sabah neden gidiyor
Yaptıkarı, düşüncesiz davranışları hoş değil. İnan birçok insan bu sorunları belki de daha fazlasını yaşıyor. Kp ve kv lerde çok farklı bir psikoloji oluyor. Anlamaya çalışmak ve kendini ikna etmek yerine, eşinin mutlu olması için bence birlikte gidin. Ama çok sık görüşmeyin. Ben amaçlarının seni rahatsız etmek olduğunu sanmıyorum. Belki ilk torun heyecanı, belki düşünemediler.. Ayrıca bebeğin için de iyi olabilir. Ninelerimi ve dedelerimi (rahmetli olmuşlar) hiç görmemiş biri olarak çocuklar için onların önemli olduğunu düşünüyorum.Detaylıca anlatmak istiyorum, o yüzden biraz uzun olacak, okuyanlara şimdiden teşekkürler.
5 yıllık evliyim, eşimle hiç sorunumuz yok. Kayinvalidemlerle de zaman zaman sorunlar yaşadık. Ama hiç bir zaman yüzyüze bir polemiğimiz olmadı, hep arkadan arkaya söylendik birbirimize gibi birşey yani. O surat astı, ben gelip gitme sıklığını azalttım vs. Yani karşılıklı bir tartışmamız olmadı. Hic bir zaman saygıda kusur etmedim, bu bakımdan vicdanım çok rahat.
Torun torun diye kendilerini parçaladılar, verdik müjdesini. 5 yıldır bana bir kez eline sağlık bile demeyen kadın, torunun hevesine bana da sevgi gösterir oldu. Bebeğe hediyeler aldılar, hayaller kurdular. Ben de istedim ki, bu süreçte hem ilişkilerimiz güçlensin, hem de bebeğim kalabalık aile icinde sevgiyle büyüsün. Gidip gelmeler çoğaldı, beraber alışverişler yaptık, bebek hevesini beraber paylaştık yani.
Kendi ailem de, esimin ailesi de ayni sehirdeyiz. Kendi ailemle ayni sitede oturuyorum. Doğum oldu. 2 gece hastanede kaldım. Esimin ailesi benim evimde kaldılar, hastaneye gidip geldiler. Sonra ben evime çıktım, kayinvalide kayınpeder gorumce bizim evde kaldilar. Tabii benim annem de var.
9 ay boyunca eşime dedim ki, bak lohusa evinde erkek olmaz, baban bizde kalmasın. Çünkü biliyorum huylarını. Tamam söylerim ben dedi, doğuma yakın söylemiş de. Tamam demişler.
Ama işler öyle olmadı. Ben salaş, pijamalı, sezeryanli, oturup kalkamıyorum. Uzaniyorum mesela, kp odaya giriyor, kalkmak zorunda kaliyorum, ölsem yatamam onun yaninda. Içim dışım dikiş, cok zorlandım. Tesetturluyum, kp yanında pijamalı vs durmaktan hoşlanmıyorum. 2 3 gün kaldı, güzellikle eşime dedim ki, artık baban gitsin yine gelir. Eşim de, sen haklısın ama ben de babama git diyemem benzeri şeyler söyledi.
Bu arada aptal kafam, iyilik guzellik olsun diye, bebeği hiç sakınmadım. Oraya yatirmayin, bunu giydirmeyin vs demedim. Kv ve gorumcemin kaldığı odada yatırdım bebeği. Ben yatak odamda yattım. Ağladıkça geldim emzirdim, onlara verdim. Gaziyla, altiyla vs onlar ilgilendi. Hep onlarin odasında yattı bebek.
Annem hiç rahat edemedi, sabah erkenden evine gitmek zorunda kalıyordu, kp falan kahvaltı edebilsin diye. Her sabah uyaniyorum, annem nerede, evine gitti diyorlar.
7.gun bizde adettir, bebeğin ismi kulağına okunur ezanla. Özendim, hazirlik yaptim ailemi çağırdım. Sizin de davet etmek istediğiniz kim varsa edin dedim, gerek yok dediler.
O gün kalktım, annem yine gitmiş. Eşime mesaj attım güzellikle. Eşim de dedi ki, sabah işe giderken babama gel dedim gelmedi, öğlen aradim yanima gel dedim gelmedi. Eşim de arada kalsin istemiyorum cok üzülüyordum.
Ben odada bebegi emzirirken, kp geldi. O kadar rahatsiz oldum ki, 7 gunluk lohusayım tepem attı. Başladım ağlamaya, içim boşaldi resmen. O anda eşim işten geldi, ne oldu dedi. Baban ben emzirirken odaya daldı dedim, rahat edemiyorum dedim. Tek bir cumle kurdum, "rahat edemiyorum". Görmedi vs dediler.
Tabii daha hamilelikten beri uyardigim şey başıma gelince iyice sinirlendim! Kv, filmgibi o zaman biz gidelim sen annenle otur dedi. Hic cevap vermedim, keske verseydim.
Ben ağır birsey söylemedigim icin, o an söylendi bitti diye düşünüyorum. Birsey yok gibi devam ettim güne.
Aksam misafirler geldi, suratı beş karış oturdu, kimseyle konuşmadı, aileme rezil etti beni. Şok oldum Herkes gidince de hazırlandı gittiler. Yine bebegi kucagima aldim, kapıya kadar uğurladım. Evden sanki biri ölmüş gibi feci bir şekilde çıktılar. Eşim oyle gitmelerine cok üzüldü. Günlerce gözüm yaşlı bunu konuştuk.
1 hafta sonra kandil mesaji attim. 2 hafta sonra gorumcemin dogum gununde mesaj attim. Tek kelime soğuk cevaplar falan.
Bu arada kayinpederim 55 yaşında genç ve sağlıklı bir insan. Kv sürekli onu bırakıp annesinde kalir günlerce. Yani kp evde yalniz kalamıyor diye bir durum yok. Benim babam 70 yaşını geçti, annem onu yalniz bıraktı geldi neticede hayatta 1 2 kez olan şeyler.
Gelin bizi evden kovdu diye kıyametler koptu tabii. Eşim sen haklısın diyor. Ama onlar da annem babam, boyle dargin kalmasin aramiz diye ekliyor.
Simdi kirkimiz cıktı. Eşim bebeği el opturmeye götürmek istiyor. Ama ben gitmeyelim dersem de ısrar etmez yani. Büyüklük bende kalsın, mesafeli şekilde gidip geleyim mi? Surat asıp iyice asabımı bozar mı? Hayatımın en hassas günlerinde kocamla arama sıkıntı sokan, günlerce beni ağlatan insanlarla görüşmemek icin gecerli bir sebep bulmuşken, bir süre daha görüşmesem mi?
Evet onların da ilk ve tek torunu. Gormek ve sevmek hakları. Ama bu torunun da bir annesi var, onu ezip geçerlerse torunlarından da vazgeçmiş olacaklarını neden idrak edemiyorlar?
Not: aynı sehirdeyiz yaklaşık 1 saat aramız. Gorumcem bekar ve arabaları var
Ben de yaşadım bunları sen dua et normal gelmiş benimki bı iki bira atıp geliyordu eşim düşünüp durdu bişey de diyemedi bende en son kaynanma bana içkili gelmesin dedim kaynana anlayacak biri değil aslında amaDetaylıca anlatmak istiyorum, o yüzden biraz uzun olacak, okuyanlara şimdiden teşekkürler.
5 yıllık evliyim, eşimle hiç sorunumuz yok. Kayinvalidemlerle de zaman zaman sorunlar yaşadık. Ama hiç bir zaman yüzyüze bir polemiğimiz olmadı, hep arkadan arkaya söylendik birbirimize gibi birşey yani. O surat astı, ben gelip gitme sıklığını azalttım vs. Yani karşılıklı bir tartışmamız olmadı. Hic bir zaman saygıda kusur etmedim, bu bakımdan vicdanım çok rahat.
Torun torun diye kendilerini parçaladılar, verdik müjdesini. 5 yıldır bana bir kez eline sağlık bile demeyen kadın, torunun hevesine bana da sevgi gösterir oldu. Bebeğe hediyeler aldılar, hayaller kurdular. Ben de istedim ki, bu süreçte hem ilişkilerimiz güçlensin, hem de bebeğim kalabalık aile icinde sevgiyle büyüsün. Gidip gelmeler çoğaldı, beraber alışverişler yaptık, bebek hevesini beraber paylaştık yani.
Kendi ailem de, esimin ailesi de ayni sehirdeyiz. Kendi ailemle ayni sitede oturuyorum. Doğum oldu. 2 gece hastanede kaldım. Esimin ailesi benim evimde kaldılar, hastaneye gidip geldiler. Sonra ben evime çıktım, kayinvalide kayınpeder gorumce bizim evde kaldilar. Tabii benim annem de var.
9 ay boyunca eşime dedim ki, bak lohusa evinde erkek olmaz, baban bizde kalmasın. Çünkü biliyorum huylarını. Tamam söylerim ben dedi, doğuma yakın söylemiş de. Tamam demişler.
Ama işler öyle olmadı. Ben salaş, pijamalı, sezeryanli, oturup kalkamıyorum. Uzaniyorum mesela, kp odaya giriyor, kalkmak zorunda kaliyorum, ölsem yatamam onun yaninda. Içim dışım dikiş, cok zorlandım. Tesetturluyum, kp yanında pijamalı vs durmaktan hoşlanmıyorum. 2 3 gün kaldı, güzellikle eşime dedim ki, artık baban gitsin yine gelir. Eşim de, sen haklısın ama ben de babama git diyemem benzeri şeyler söyledi.
Bu arada aptal kafam, iyilik guzellik olsun diye, bebeği hiç sakınmadım. Oraya yatirmayin, bunu giydirmeyin vs demedim. Kv ve gorumcemin kaldığı odada yatırdım bebeği. Ben yatak odamda yattım. Ağladıkça geldim emzirdim, onlara verdim. Gaziyla, altiyla vs onlar ilgilendi. Hep onlarin odasında yattı bebek.
Annem hiç rahat edemedi, sabah erkenden evine gitmek zorunda kalıyordu, kp falan kahvaltı edebilsin diye. Her sabah uyaniyorum, annem nerede, evine gitti diyorlar.
7.gun bizde adettir, bebeğin ismi kulağına okunur ezanla. Özendim, hazirlik yaptim ailemi çağırdım. Sizin de davet etmek istediğiniz kim varsa edin dedim, gerek yok dediler.
O gün kalktım, annem yine gitmiş. Eşime mesaj attım güzellikle. Eşim de dedi ki, sabah işe giderken babama gel dedim gelmedi, öğlen aradim yanima gel dedim gelmedi. Eşim de arada kalsin istemiyorum cok üzülüyordum.
Ben odada bebegi emzirirken, kp geldi. O kadar rahatsiz oldum ki, 7 gunluk lohusayım tepem attı. Başladım ağlamaya, içim boşaldi resmen. O anda eşim işten geldi, ne oldu dedi. Baban ben emzirirken odaya daldı dedim, rahat edemiyorum dedim. Tek bir cumle kurdum, "rahat edemiyorum". Görmedi vs dediler.
Tabii daha hamilelikten beri uyardigim şey başıma gelince iyice sinirlendim! Kv, filmgibi o zaman biz gidelim sen annenle otur dedi. Hic cevap vermedim, keske verseydim.
Ben ağır birsey söylemedigim icin, o an söylendi bitti diye düşünüyorum. Birsey yok gibi devam ettim güne.
Aksam misafirler geldi, suratı beş karış oturdu, kimseyle konuşmadı, aileme rezil etti beni. Şok oldum Herkes gidince de hazırlandı gittiler. Yine bebegi kucagima aldim, kapıya kadar uğurladım. Evden sanki biri ölmüş gibi feci bir şekilde çıktılar. Eşim oyle gitmelerine cok üzüldü. Günlerce gözüm yaşlı bunu konuştuk.
1 hafta sonra kandil mesaji attim. 2 hafta sonra gorumcemin dogum gununde mesaj attim. Tek kelime soğuk cevaplar falan.
Bu arada kayinpederim 55 yaşında genç ve sağlıklı bir insan. Kv sürekli onu bırakıp annesinde kalir günlerce. Yani kp evde yalniz kalamıyor diye bir durum yok. Benim babam 70 yaşını geçti, annem onu yalniz bıraktı geldi neticede hayatta 1 2 kez olan şeyler.
Gelin bizi evden kovdu diye kıyametler koptu tabii. Eşim sen haklısın diyor. Ama onlar da annem babam, boyle dargin kalmasin aramiz diye ekliyor.
Simdi kirkimiz cıktı. Eşim bebeği el opturmeye götürmek istiyor. Ama ben gitmeyelim dersem de ısrar etmez yani. Büyüklük bende kalsın, mesafeli şekilde gidip geleyim mi? Surat asıp iyice asabımı bozar mı? Hayatımın en hassas günlerinde kocamla arama sıkıntı sokan, günlerce beni ağlatan insanlarla görüşmemek icin gecerli bir sebep bulmuşken, bir süre daha görüşmesem mi?
Evet onların da ilk ve tek torunu. Gormek ve sevmek hakları. Ama bu torunun da bir annesi var, onu ezip geçerlerse torunlarından da vazgeçmiş olacaklarını neden idrak edemiyorlar?
Not: aynı sehirdeyiz yaklaşık 1 saat aramız. Gorumcem bekar ve arabaları var