Detaylıca anlatmak istiyorum, o yüzden biraz uzun olacak, okuyanlara şimdiden teşekkürler.
5 yıllık evliyim, eşimle hiç sorunumuz yok. Kayinvalidemlerle de zaman zaman sorunlar yaşadık. Ama hiç bir zaman yüzyüze bir polemiğimiz olmadı, hep arkadan arkaya söylendik birbirimize gibi birşey yani. O surat astı, ben gelip gitme sıklığını azalttım vs. Yani karşılıklı bir tartışmamız olmadı. Hic bir zaman saygıda kusur etmedim, bu bakımdan vicdanım çok rahat.
Torun torun diye kendilerini parçaladılar, verdik müjdesini. 5 yıldır bana bir kez eline sağlık bile demeyen kadın, torunun hevesine bana da sevgi gösterir oldu. Bebeğe hediyeler aldılar, hayaller kurdular. Ben de istedim ki, bu süreçte hem ilişkilerimiz güçlensin, hem de bebeğim kalabalık aile icinde sevgiyle büyüsün. Gidip gelmeler çoğaldı, beraber alışverişler yaptık, bebek hevesini beraber paylaştık yani.
Kendi ailem de, esimin ailesi de ayni sehirdeyiz. Kendi ailemle ayni sitede oturuyorum. Doğum oldu. 2 gece hastanede kaldım. Esimin ailesi benim evimde kaldılar, hastaneye gidip geldiler. Sonra ben evime çıktım, kayinvalide kayınpeder gorumce bizim evde kaldilar. Tabii benim annem de var.
9 ay boyunca eşime dedim ki, bak lohusa evinde erkek olmaz, baban bizde kalmasın. Çünkü biliyorum huylarını. Tamam söylerim ben dedi, doğuma yakın söylemiş de. Tamam demişler.
Ama işler öyle olmadı. Ben salaş, pijamalı, sezeryanli, oturup kalkamıyorum. Uzaniyorum mesela, kp odaya giriyor, kalkmak zorunda kaliyorum, ölsem yatamam onun yaninda. Içim dışım dikiş, cok zorlandım. Tesetturluyum, kp yanında pijamalı vs durmaktan hoşlanmıyorum. 2 3 gün kaldı, güzellikle eşime dedim ki, artık baban gitsin yine gelir. Eşim de, sen haklısın ama ben de babama git diyemem benzeri şeyler söyledi.
Bu arada aptal kafam, iyilik guzellik olsun diye, bebeği hiç sakınmadım. Oraya yatirmayin, bunu giydirmeyin vs demedim. Kv ve gorumcemin kaldığı odada yatırdım bebeği. Ben yatak odamda yattım. Ağladıkça geldim emzirdim, onlara verdim. Gaziyla, altiyla vs onlar ilgilendi. Hep onlarin odasında yattı bebek.
Annem hiç rahat edemedi, sabah erkenden evine gitmek zorunda kalıyordu, kp falan kahvaltı edebilsin diye. Her sabah uyaniyorum, annem nerede, evine gitti diyorlar.
7.gun bizde adettir, bebeğin ismi kulağına okunur ezanla. Özendim, hazirlik yaptim ailemi çağırdım. Sizin de davet etmek istediğiniz kim varsa edin dedim, gerek yok dediler.
O gün kalktım, annem yine gitmiş. Eşime mesaj attım güzellikle. Eşim de dedi ki, sabah işe giderken babama gel dedim gelmedi, öğlen aradim yanima gel dedim gelmedi. Eşim de arada kalsin istemiyorum cok üzülüyordum.
Ben odada bebegi emzirirken, kp geldi. O kadar rahatsiz oldum ki, 7 gunluk lohusayım tepem attı. Başladım ağlamaya, içim boşaldi resmen. O anda eşim işten geldi, ne oldu dedi. Baban ben emzirirken odaya daldı dedim, rahat edemiyorum dedim. Tek bir cumle kurdum, "rahat edemiyorum". Görmedi vs dediler.
Tabii daha hamilelikten beri uyardigim şey başıma gelince iyice sinirlendim! Kv, filmgibi o zaman biz gidelim sen annenle otur dedi. Hic cevap vermedim, keske verseydim.
Ben ağır birsey söylemedigim icin, o an söylendi bitti diye düşünüyorum. Birsey yok gibi devam ettim güne.
Aksam misafirler geldi, suratı beş karış oturdu, kimseyle konuşmadı, aileme rezil etti beni. Şok oldum Herkes gidince de hazırlandı gittiler. Yine bebegi kucagima aldim, kapıya kadar uğurladım. Evden sanki biri ölmüş gibi feci bir şekilde çıktılar. Eşim oyle gitmelerine cok üzüldü. Günlerce gözüm yaşlı bunu konuştuk.
1 hafta sonra kandil mesaji attim. 2 hafta sonra gorumcemin dogum gununde mesaj attim. Tek kelime soğuk cevaplar falan.
Bu arada kayinpederim 55 yaşında genç ve sağlıklı bir insan. Kv sürekli onu bırakıp annesinde kalir günlerce. Yani kp evde yalniz kalamıyor diye bir durum yok. Benim babam 70 yaşını geçti, annem onu yalniz bıraktı geldi neticede hayatta 1 2 kez olan şeyler.
Gelin bizi evden kovdu diye kıyametler koptu tabii. Eşim sen haklısın diyor. Ama onlar da annem babam, boyle dargin kalmasin aramiz diye ekliyor.
Simdi kirkimiz cıktı. Eşim bebeği el opturmeye götürmek istiyor. Ama ben gitmeyelim dersem de ısrar etmez yani. Büyüklük bende kalsın, mesafeli şekilde gidip geleyim mi? Surat asıp iyice asabımı bozar mı? Hayatımın en hassas günlerinde kocamla arama sıkıntı sokan, günlerce beni ağlatan insanlarla görüşmemek icin gecerli bir sebep bulmuşken, bir süre daha görüşmesem mi?
Evet onların da ilk ve tek torunu. Gormek ve sevmek hakları. Ama bu torunun da bir annesi var, onu ezip geçerlerse torunlarından da vazgeçmiş olacaklarını neden idrak edemiyorlar?
Not: aynı sehirdeyiz yaklaşık 1 saat aramız. Gorumcem bekar ve arabaları var