- 27 Şubat 2018
- 3.667
- 5.469
Ben sizi anlıyorumSizin yaşadıklarınız da çok çok zor. Eminim o durumda daha kötü olurdum belki de kendime zarar bile verebilirdim. Rabbim size çok büyük bir sabır vermiş. O durumu yaşamadan da sizi anlayamayız.
Ama inanın bana da çok zor. İlk bebeğim. Bir anda depresyona girdim. Evet ailem yanımda ama yine de depresyon beni çok kötü etkiledi. Ben 8 gün kendi evimdeydim ve duvarlar üstüme geliyordu. Balkona çıkıp kendimi atsam kurtulurum diyordum. O an yeter dedim ve annemi aradım. Bizi yanınıza alın ben dayanamıyorum dedim. 2 gündür anne evindeyim. Sabretmeye çalışıyorum. Kendime gelmeye, bebeğimi sevmeye çalışıyorum...
Her kadın bu durumu farklı yaşıyor. Ama lüks asla değil. Hiç istemezdim böyle olmasını. Hayallerim bambaşkaydı. İlk acemilik. Bunları yaşamayı hiç düşünmemiştim ama yaşanıyormuş.
Rabbim bu halde olan her anneye sabır versin yardım etsin.
Amin canim tez zamanda ıyılesmen dılegıyle aklına takılan olursa her zaman yaz cunku aynı seylerı ben yasadımÇok teşekkür ederim. Doktor yardımı almayı düşünüyorum. Yarın bebeğimin kontrolü var. O ara doktorla görüşeceğim. Rabbim bu durumu yaşayan her anneye sabırlar versin... Yaşamayan bilemez...
Valla benim içimi dökmeye ihtiyacım vardı. Söyledim gittiBen yaşadım cok ağır hem de... Buraya yazsam taşlanırım
İnşallah. Aminnn.Geçecek. Geçmese de alışacaksın. Yani her türlü daha rahat ve daha mutlu olacaksın.
Evet inşallah geçecek. Çok sağolun Allah razı olsun. Dualarla dayanmaya çalışıyorum. İnşallah tez büyür de buraya çok şükür büyüdü ben de biraz rahatladım yazarımBen sizi anlıyorum
Bir an önce yardım alın, aileniz de yanınızda, çok çok şanslısınız.
Ben annemi arayıp ben dayanamıyorum desem benimle dalga geçerdi, bakmaya falan da gelmezdi, ben üç çocuk doğurdum, hadi kendine gel der kapatirdi.
Sana yemek yapacağım dediği gun patates haşlayıp suyun içinde bırakıp öylece haşlanmış patatesi gitti
Ben bunları gülerek anlatıyorum, başka yapacak birşeyim yok.
Sizi anlıyorum ama benim gibilerin hikayesini de dinleyin, size moral olsun
En azından yanınızda sizi toparlayacak insanlar var, ya olmasaydı.
Ben güçlü durmak zorundaydım, başka alternatifim yoktu.
Durmadan bebeğimin hali nice olurdu.....
Neyse çok şükür geçti, hayatta geçmeyen birşey yok, herşey geçiyor..
Bol bol yürüyüş yapın, bebeğinizi koklayın, güle gule, sağlıkla büyütün
Allah binlerce kez razı olsun sizden. Devamlı yazacağım. Birçok kişinin bu yazılara ihtiyacı olduğunu bana gelen özel mesajlardan anladım. Allah her annenin yardımcısı olsun.Amin canim tez zamanda ıyılesmen dılegıyle aklına takılan olursa her zaman yaz cunku aynı seylerı ben yasadım
Benim bebeğim de iki günlükken sarılıktan hastanede yattı ben de tabi onunla birlikte anne misafirhanesindeydim çok zor günlerdiYaşamadım bacım, yasatmadilar
Depresyona girecek lüksüm hiç olmadi.
Bana muhtaç küçücük bir can vardı, ve başka bana yardımcı olan hiç kimse yoktu.
Ne anne, ne abla, ne eş..( Eşim malesef yoğun çalışıyordu )
Oğlum 3 günlükken sarılık oldu, öyle böyle değildi, uyandırmak imkansızdı, ağlardı, gazı olurdu her bebek gibi.
Ne yemek yapanim ne su verenim hiç biri yoktu.
Hep tek baktım, şükür.
Bir gece yada bir an bile agladiginda benden başkası koşmadi..
Depresyona girmem bile imkansızdı yani
10 günlük anneyim. İlk bebeğim. Lohusa depresyonuna girdim. Oğlumu çok seviyorum ama sanki alışamıyorum. Geçen gün bebeğim ağlarken eşim ilgileniyordu ve bebek hiç durmuyordu. Allah affetsin o an balkona çıkıp intihar etmek geldi içimdenHem pişman oluyorum hem de kötü şeyler düşünüyorum... Bana bir çare bulun nolur... Hep dua ediyorum ama oğlum ağlayınca çok sinirleniyorum. Sonra oğlumun yüzüne bakınca pişman olup neden böyle bir cani anneye geldin diyorum, ona acıyorum Bunalımdayım. Annem babam eşim hep geçecek bütün bebekler böyle olur diyor ama çok zorlanıyorum.
Siz de bunları yaşadınız mı?
Gececek canim merak etme.sanki o gunler o saatler durmus hic gecmeyeck gibi geliyor insana ama gececek ve bugunleri gülümseyerek anacaksin.bebegine odaklan kendini yipratma ve bebek uyudukca sende uyu yardimcilarinda varmis daha ne olsun.Bol sutlu saglikli gunler.
Amin canımmmmAllah binlerce kez razı olsun sizden. Devamlı yazacağım. Birçok kişinin bu yazılara ihtiyacı olduğunu bana gelen özel mesajlardan anladım. Allah her annenin yardımcısı olsun.
Oyy inşallah ❤Aynı durumu arkadasım da yaşadı ama bebeği şimdi 2 aylık ve şükür alıştı duruma ya ☺☺Sende alışırsın bence sabır azcık
Zaman geçtikçe ne istediğini anlayacaksın ve bu seni rahatlatacak. Şimdi bütün hayatın bebek gibi görünüyor, çok normal. Senden başka bir dünya bilmiyor. Karnında rahat ve güvendeydi, üşümüyor, terlemiyor, acıkmıyor, gazı olmuyordu. Şim ne yaşasa ağlayarak anlatıyor. Hiç merak etme belki 40 günlük değil ama bir kaç ay sonra rahatladığını fark edeceksin.
Ben 40 günden mucşze beklemiştim. 40ı çıksın uyur denmişti, yalanmış
Ama büyüdükçe zorlaşıyor diyenlerinki de yalan. Şu an 14 aylık oldu, bugün beraber temizlik yaptık, birbirimizi anlıyoruz, daha iyi uyuyor, vakit daha tatlı geçiyor, kitap okuyor, saklambaç oynuyoruz. Kafa dinlemek istediğim zamanlar olmuyor değil, şimdilik bundan anlamıyor ama zamanı gelince o da olacak. Beraber uzanıp tembellik yapacağız.
Ben büyk oranda sürekli çözüm aramakta buldum rahatlığı. Kim ne söylediyse mantık çerçevesinde denedim ve araştırdım, işe yarayanlarla devam ettim. Böyle böyle büyütüyoruz işte:)