- 12 Temmuz 2006
- 56.224
- 216.155
- 1.223
- 52
Ciddi bir tedavi görmeniz gerekiyor, eşinizi severek mi evlendiniz bilmiyorum ama asla sevmediğiniz dilini bile doğru dürüst öğrenmediğiniz Almanya’da yaşamak ağır geliyor size, bunu defalarca açtığınız depresyon içerikli konularınızda dile getirmişsiniz, aldatmanızın hiçbir haklı gerekçesi yok ama eşiniz de normal biri değil.
Çocukluğundan beri depresyonda olan biri neden evlenir neden bakamayacağı bir çocuk yapar anlamıyorum, hadi hepsi oldu neden tedavinizi sürekli yarıda kesiyorsunuz ?
Komşunuzun evli oğluyla alkol almanıza girmiyorum dahi, hadi bir gece çıktınız hiçbir şey olmadan eve döndünüz, diğer gece niye çıktınız? Oğlunuz eşiniz Almanya’daydı anladığım kadarıyla, siz tek geldiniz Türkiye’ye, sizin yanınızda eşiniz yoktu o yüzden ama insan evli olan komşu oğluna eşin de gelsin demez mi?
Her şeyde kendinizi güçsüz ve saf olarak nitelendiriyorsunuz da 40 yaşındaki kadının da saflığının bir sınırı olmalı.
Muhtemelen aldatmaktan ziyade tanıdıkla olduğu için ortaya çıkma korkusu yaşıyorsunuz, annenize anlatacak kadar akıl edebiliyorsanız elin adamıyla 2 gece üst üste içki içmeye gitmemeniz gerektiğini de akıl edersiniz, kusura bakmayın.
ne yapıcam ben unutamıyorum,birde tanıdık olması beni kahrediyor,keşke zamanı geri alabilsem kendimden nefret ediyorum,ben bu acıyla nasıl yaşayacağım yaşamak istemiyorum,normalde en ufak şeyde depresyona giren bir insanım,daha önce çok kez yaşadım depresyonu ama bunu kaldıramıyorum,suçluluk,utanç,pişmanlık midem okadar kötü ki,eşime söylemek istiyorum ama cesaretim yok,kafayı yemek üzereyim hiç bir şekilde iyi hissetmiyorum,eşim beni her zaman ki depresyonda sanıyor,Allah rızası için Ağlamaktan bıktım,ellerim titriyor,midem bulanıyor kafam çok dalgın,hayat boyu nasıl dayanıcam dayanılmaz acılar çekiyorum,bu zamanla geçer mi artık birşeyin anlamı yok ayakta duramıyorum 
tek çare ölüm gibi
