Yalnız değilsin her kadın hemen hemen yaşamıştır. Senin gibi 10 günlük lohusayken annem gitmişti. Kalmıştım yalnız. Sürekli ağlardım. Sütüm azdı bebeğim doymuyordu. Kendimi yetersiz buluyordum. Şeytan çok uğraşır derler lohusa kadınla. Beni gece rüyamda çok fena korkutmuslardi. Hala aklıma geldikçe korkarım. Eşime dedim dua oku yanımda ben okuyamıyorum. Sağolsun ben uyuyana kadar yanımda dua okudu. Çok rahatlamistim. Depresyon nun seni ele geçirmesine izin verme. Bebek büyüyecek hemde çok hızlı geçecek bu günler. Sen bile anlamayacaksin nasıl geçtiğini. sana muhtaç bir canliya dünyaya alışması için destek olmalisin. Düşünsene kendini en korunaklı bulduğu anne karnından hiç bilmediği bir aleme geldi ve çok savunmasız. Senden daha çaresiz durumda.
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Lohusa depresyonuna girdim
- 10 Temmuz 2018
- 5.935
- 7.242
- 148
- 44
Oku istersen
Geçecek deyin teselliye ihtiyacım var . Anne olmak
Herkese merhaba 20 günlük bir bebeğim var 5 sene sonra tüp bebek yöntemiyle gelen bir Bebek Yapı gereği çok merhametli , sorumluluk sahibi , duygusal bir insanım 39 yaşındayım Çalışıyorum suanda izindeyim Bu yasa kadar hayatı hep rahat yaşayan Kendi ile olmayı seven Eşimle koltukta pineklemekten...
www.kadinlarkulubu.com 
- 31 Mart 2012
- 10.869
- 7.480
- 448
Benim bunlara ek olarak tavsiyem dışarı çıkmanız. 5 ay evde oturdum, milletin salak salak konuşmalarını düşünüp ağladım, kolik bebeğin ağlamalarını dinledim vs. Şunu anladım ki ben gerildikçe bebek daha çok sancılanıyor ve ağlıyordu. Çıkın iki saat gezin, nasıl fark ettiğini göreceksiniz. Bebeğe bakamam diye de endişe etmeyin, onun tek ihtiyacı karnını doyurmak. Bunu yaptıktan sonra rahat olun ki o da rahat olsun
- 10 Ekim 2018
- 1.638
- 1.463
- 83
- 34
İnstamom annelerinden nefret ediyorum. Yav bu annelerin çocukları hiç mi ağlamıyor hiç mi sancısı olmuyor, ne çabuk büyüyorlar, bu anneler geceleri neden bu kadar rahat uyuyor, nasıl makyaj yapabiliyorlar, nasıl tuvalete gidebiliyorlar, bu çocuklar hiç emmiyor mu????
Sorular sorular...
Sorular sorular...
Yaşamadım bacım, yasatmadilarLohusa depresyonunu yaşamayan anne yoktur sanırım. Doğum yapmadan önce "pff tırt ne saçma depresyon mu olur" diyordum gördüm ebemi40 gün boyunca dolu dolu yaşadım her an her saniye ağlıyordum, sanki dünya dönmeye insanlar hayatına devam ediyormuş da ben bir köşede unutulmusum gibi geliyordu. Eşim annem kv herkes bencil pislikti gözümde hepsi üzerime titriyordu ama bana yetmiyordu kimse beni anlamıyor gibi geliyordu. Çok şükür bitti gitti cidden geçiyor. Üzülmeyin diyeceğim ve nekadar etkili olacak bilmiyorum ama cidden üzülmeyin dikkatinizi başka şeylere verin süslenin kendinize bakım yapın dışarı çıkın eğlenin. Yalnız değilsiniz hepimiz bu yoldan geçtik
Depresyona girecek lüksüm hiç olmadi.
Bana muhtaç küçücük bir can vardı, ve başka bana yardımcı olan hiç kimse yoktu.
Ne anne, ne abla, ne eş..( Eşim malesef yoğun çalışıyordu )
Oğlum 3 günlükken sarılık oldu, öyle böyle değildi, uyandırmak imkansızdı, ağlardı, gazı olurdu her bebek gibi.
Ne yemek yapanim ne su verenim hiç biri yoktu.
Hep tek baktım, şükür.
Bir gece yada bir an bile agladiginda benden başkası koşmadi..
Depresyona girmem bile imkansızdı yani
- 8 Ağustos 2018
- 14.422
- 28.677
- 548
10 günlük anneyim. İlk bebeğim. Lohusa depresyonuna girdim. Oğlumu çok seviyorum ama sanki alışamıyorum. Geçen gün bebeğim ağlarken eşim ilgileniyordu ve bebek hiç durmuyordu. Allah affetsin o an balkona çıkıp intihar etmek geldi içimdenHem pişman oluyorum hem de kötü şeyler düşünüyorum... Bana bir çare bulun nolur... Hep dua ediyorum ama oğlum ağlayınca çok sinirleniyorum. Sonra oğlumun yüzüne bakınca pişman olup neden böyle bir cani anneye geldin diyorum, ona acıyorum
Siz de bunları yaşadınız mı?
Ben dogumdan sonra oglumu emzirmek istemedim. Ama 4 5 saat sonra gecti. Cogu bayan yasiyor bol bol dua et. her beslediginde Ayetel kürsi oku. Bu aralar yanliz kalma. Rabbim sizi korusun
- 29 Nisan 2013
- 16.168
- 30.996
- 798
Ilk anne oldugumda "ben simdi anne mi oldum, bu benim mi?" diyordum. Uykusuzluk, bebekle yapisik ikiz seklinde gezmek, uzun soluklu banyo yapacak vakit bulamamak, tuvalete gidemenek, kendini damizlik inek gibi hissetmek...O gunler ise baslayacagim gunu iple cekmistim. Simdi sıpam 14 yasinda. Yillar ne cabuk geciyormus meger. O zamanlar buyusun diye gozune bakarken simdi hic buyumeseydi keske diyorum. Ergenlik daha zormus.
Anneme "dogum zor, bir daha dogurmam" demistim. Bana "unutuluyor merak etme. Yoksa kimse ikinciyi dogurmazdi" demisti.
Anneme "dogum zor, bir daha dogurmam" demistim. Bana "unutuluyor merak etme. Yoksa kimse ikinciyi dogurmazdi" demisti.
- 5 Şubat 2018
- 4.552
- 9.972
- 158
- 30
Bu bunalım inan ki en fazla 2 ay sürüyor canım. Bende sen gibi herşeye ağlıyodum ve tektim akşamları kv geliyodu daha çok bunalıyodum. Evin balkonuna çıkamıycam hiç kek yemek vs yapamıcam sanıyodum. İnan tam 55 günlüktü oğlum depresyondan çıktığımda. Üzme kendini bol bol dua oku. Nefes al bak ne güzel annende yanındaymış. Çok zorlanıyosan emzikte ver benim oğlum kabul etmemişti. Mutlaka geçiyo. Ben ilk 2 ayımızı hiç hatırlamıyorum okadar ağlamaktan sızlamaktan. Sen böyle olmaHepinizden Allah razı olsun.
Sürekli ağlıyorum. Dayanılmaz bir acı var sanki üstümde. Oğlumu çok seviyorum ama bu zamanlar çok zor.
Sanki o hiç büyümeyecek, hep böyle küçük kalacak, hep ağlayacak, hiç 40 günlük olmayacak, hiç 3 aylık olmayacak ve ben hep ağlayacağım gibime geliyor
Annemde kalıyorum sağolsun bama bakıhorlar bebeğime bakmamda yardımcı oluyorlar. Peki sonrası diyorum? Oğlumla başbaşa kalınca ona bakabilecek miyim
- 26 Eylül 2010
- 17.478
- 32.648
- 798
Lohusa depresyonu bir lüks, boşluktan olan bir ruh hali değildir. Yeni doğuran kaç insanın böyle bir vakti var zaten ben de 1 ay sonra yalnızdım, 2 ay sonra hem çalışıp hem çocuk baktım ama bir yandan da deprestondaydım anksiyetem tavan yapmıştı.Yaşamadım bacım, yasatmadilar
Depresyona girecek lüksüm hiç olmadi.
Bana muhtaç küçücük bir can vardı, ve başka bana yardımcı olan hiç kimse yoktu.
Ne anne, ne abla, ne eş..( Eşim malesef yoğun çalışıyordu )
Oğlum 3 günlükken sarılık oldu, öyle böyle değildi, uyandırmak imkansızdı, ağlardı, gazı olurdu her bebek gibi.
Ne yemek yapanim ne su verenim hiç biri yoktu.
Hep tek baktım, şükür.
Bir gece yada bir an bile agladiginda benden başkası koşmadi..
Depresyona girmem bile imkansızdı yani
Nasıl ki ya benim şizofren olacak vaktim yok, bipolar değilim çünkü çok meşgulüm denmiyorsa bu da denemez. Bu depresyondaki bir anneye daha çok batar zaten doğru da değildir.
- 10 Ekim 2018
- 1.638
- 1.463
- 83
- 34
İçimi rahatlattınız. İlk bebek ve acemilik... Nasıl büyüyeceğini bilememe... Neden ağladığını anlayamama... Uykusuzluk... Beni biraz rahatlattınız Allah razı olsun hepinizden. Özellikle akşam olunca ve sabaha karşı çok kötü hissediyorum. Şeytan rahat durmuyor. Diyorum ki 40ı geçsin sonra 20 gün daha geçince 2 aylık olacak, öyle böyle derken 3 aylık da olursa havalar da o zamanlar güzelleşir gezeriz oğlumla... Sonra off nasıl geçecek ki bu bebek minicik nasıl büyüyecek ki diyorum... Sanki hep böyle 10 günlük minikcik bir beden olarak kalıcak...
En büyük tesellim dualarım. Rabbime hem bana anneliği bahşettiği için şükrediyorum hem de bana sabırlar versin diye yalvarıp dua ediyorum.
İnşallah geçecek...
- 10 Ekim 2018
- 1.638
- 1.463
- 83
- 34
Çok haklısınız. Asla bu depresyonu yaşamak istemezdim. Zaten yaşayacağımı bile düşünmemiştim. Meğerse sinsice bir anda bünyeye giriyormuş. Yav neden sürekli ağlayasım var neden hep bu bebek beni uyandırıyor derken lohusa sendromuna girmişim bile. Çok çok zor bir psikolojik durum. Dayanmaya sabretmeye çalışıyorum. İnşallah geçecek diyorum. Dua ediyorum. Hiç istemezdim bu durumu yaşamayı ama bir anda insan bu hale bürünüyormuş. Anne olduğumu bile anlayamadım. Ne zaman anneliği iliklerime kadar hissedeceğim yoksa hiç hissedemeyecek miyim deyip ağlıyorum. Rabbim bu durumu yaşayan her doğum yapmış anneye yardım etsin, sabırlar versin.
Canım inan benim için lükstü.
Seni de anlıyorum ama, benim önümde arkamda az dolanan olsaydı, bana bir saat sen uyu ben bakarım diyen yada ne yemek istersin diye soran.
Hastaneye giderken bana eşlik eden.
Ben hastaneye gittiğimde inanır misin tek başıma bebeğimle tuvalete de giremezdim, kaç defa tuvaletimi kaçırdığımi bilirim.
Zaten normal doğumdan oksursem sıkıntı olurdu.
Doğum yaptığım gece bile yanımda kalan aile büyügüm yoktu.
İnsan böyle bir durumun içindeyken belki de kendisini daha çabuk toparlıyor.
Bende bilseydim ben oğlumu doyurmasam bir doyuran olacak o zaman farklı duygu durumu içinde de olabilirdim.
Yine de büyük söz konuşmuyorum, yaşadıklarının hiçbirini ben yada başkasının yaşamasını istemem.
Sürecini ve ağırlığını az çok biliyorum.
Ama düşünsene yok ben emzirmek istemiyorum, ben kalkmak istemiyorum, ben bakmak istemiyorum diyip yatsam yaşamını sürdüremeyecek bir canlı var, bu durumda da en fazla ağlaya ağlaya bakılır.
E o zamanda sütüm gidecek endisesi oluyor..
Yine diyorum işte, söylediğimle de sinanmayim da.
Bu durumda olan herkese ferahlık dilerim bir an önce
- 20 Ocak 2008
- 15.143
- 31.833
- 1.123
- 11 Mart 2017
- 1.650
- 1.408
- 133
Hadi ya öylemi oluyormuş valla iki çocuğumdada çok şükür yaşamadım.Ben normalde çok duygusalımdır ama iş ciddiye binince hemen kötü duyguları kendimden uzaklaştırmaya çalışırım. Şöyle bir düşünürüm kimler kimler ne şartlarda çocuk doğuruyor bakıyorda ben mi bakamıycam ..Lohusa depresyonunu yaşamayan anne yoktur sanırım. Doğum yapmadan önce "pff tırt ne saçma depresyon mu olur" diyordum gördüm ebemi
- 10 Ekim 2018
- 1.638
- 1.463
- 83
- 34
Canım inan benim için lükstü.
Seni de anlıyorum ama, benim önümde arkamda az dolanan olsaydı, bana bir saat sen uyu ben bakarım diyen yada ne yemek istersin diye soran.
Hastaneye giderken bana eşlik eden.
Ben hastaneye gittiğimde inanır misin tek başıma bebeğimle tuvalete de giremezdim, kaç defa tuvaletimi kaçırdığımi bilirim.
Zaten normal doğumdan oksursem sıkıntı olurdu.
Doğum yaptığım gece bile yanımda kalan aile büyügüm yoktu.
İnsan böyle bir durumun içindeyken belki de kendisini daha çabuk toparlıyor.
Bende bilseydim ben oğlumu doyurmasam bir doyuran olacak o zaman farklı duygu durumu içinde de olabilirdim.
Yine de büyük söz konuşmuyorum, yaşadıklarının hiçbirini ben yada başkasının yaşamasını istemem.
Sürecini ve ağırlığını az çok biliyorum.
Ama düşünsene yok ben emzirmek istemiyorum, ben kalkmak istemiyorum, ben bakmak istemiyorum diyip yatsam yaşamını sürdüremeyecek bir canlı var, bu durumda da en fazla ağlaya ağlaya bakılır.
E o zamanda sütüm gidecek endisesi oluyor..
Yine diyorum işte, söylediğimle de sinanmayim da.
Bu durumda olan herkese ferahlık dilerim bir an önce
Sizin yaşadıklarınız da çok çok zor. Eminim o durumda daha kötü olurdum belki de kendime zarar bile verebilirdim. Rabbim size çok büyük bir sabır vermiş. O durumu yaşamadan da sizi anlayamayız.
Ama inanın bana da çok zor. İlk bebeğim. Bir anda depresyona girdim. Evet ailem yanımda ama yine de depresyon beni çok kötü etkiledi. Ben 8 gün kendi evimdeydim ve duvarlar üstüme geliyordu. Balkona çıkıp kendimi atsam kurtulurum diyordum. O an yeter dedim ve annemi aradım. Bizi yanınıza alın ben dayanamıyorum dedim. 2 gündür anne evindeyim. Sabretmeye çalışıyorum. Kendime gelmeye, bebeğimi sevmeye çalışıyorum...
Her kadın bu durumu farklı yaşıyor. Ama lüks asla değil. Hiç istemezdim böyle olmasını. Hayallerim bambaşkaydı. İlk acemilik. Bunları yaşamayı hiç düşünmemiştim ama yaşanıyormuş.
Rabbim bu halde olan her anneye sabır versin yardım etsin.
- 10 Ekim 2018
- 1.638
- 1.463
- 83
- 34
Allah razı olsun 2 gündür ailemin yanındayım. 40ımız çıkana kadar ailemle kalacağız. Ama depresyonu yaşamak çok zor. Bazen her şey üstüme geliyor. Ailem öğütler veriyor, bunlar geçecek hepimiz yaşadık diyorlar ama ben bu sendrom yüzünden anlayamıyorum. Kafam allak bullak. Sanki bebeğim hep minicik kalacak, sanki 40ımız hiç çıkmayacak, herkesin bebeği büyüyecek benimki hep böyle minicik kalıp sürekli ağlayacak gibi hissediyorum. Off çok zor. Tek en büyük tesellim dualarım. Rabbime sığınıyorum.
- 10 Ekim 2018
- 1.638
- 1.463
- 83
- 34
Ayy ne güzel yaa
ahh keşke sizin gibi olabilsem ahhh... Ben de onları düşünüyorum ama kendimde güç bulamıyorum. Dayanamıyorum. Ahh keşke sizin duygularınız bana geçse...
- 10 Mart 2019
- 573
- 516
- 23
Benzer seylerı bende yasadım yapmak gereken ilk ve tek sey psıkıyatrıye gitmek verdıgın ilacı her gun aynı saatte duzenlı kullanmak ve doktor kontrolunde bırakmak sakın kendi basına bırakma hastalık daha kotu gelır acıkxa soyluyorum doktora gitmezsen kendi kendine gecme sını beklersen bu durumun 2 yıla uzayabilir ben bebegım ın birinci yasında ilacımı doktor kontrolunde bıraktım bıseyım yok cok sukur bende ıhtıharı dusundum ve ben seslerde duyuyordum gecıcek korkma sadece yardım al bir an once lohusa depresyonu kendi kendine gececek basit bir huzun degıl10 günlük anneyim. İlk bebeğim. Lohusa depresyonuna girdim. Oğlumu çok seviyorum ama sanki alışamıyorum. Geçen gün bebeğim ağlarken eşim ilgileniyordu ve bebek hiç durmuyordu. Allah affetsin o an balkona çıkıp intihar etmek geldi içimden
Siz de bunları yaşadınız mı?
- 10 Ekim 2018
- 1.638
- 1.463
- 83
- 34
Çok teşekkür ederim. Doktor yardımı almayı düşünüyorum. Yarın bebeğimin kontrolü var. O ara doktorla görüşeceğim. Rabbim bu durumu yaşayan her anneye sabırlar versin... Yaşamayan bilemez...
- 23 Ocak 2017
- 4.217
- 5.571
- 158
- 32
Ben yaşadım cok ağır hem de... Buraya yazsam taşlanırım10 günlük anneyim. İlk bebeğim. Lohusa depresyonuna girdim. Oğlumu çok seviyorum ama sanki alışamıyorum. Geçen gün bebeğim ağlarken eşim ilgileniyordu ve bebek hiç durmuyordu. Allah affetsin o an balkona çıkıp intihar etmek geldi içimden
Siz de bunları yaşadınız mı?
Benzer Konular
