Lohusa depresyonuna girdim

bademmelek .!.:

Decavit saglik ocağınin verdigi ilac vitaminin var ya ebe ic demisti bana gerekten biraz rahatlamistim dene istersen

Genişletmek için tıkla...

Evet o ilaçtan var. İyi ki aklıma düşürdünüz. Hemen onu içmeye başlayacağım. Kansızlığım ve halsizliğim inanılmaz fazla. Doktorumun verdiği ilaçları bebekten vakit bulursam içiyorum. Decaviti de içeyim. Çok sağol canım.

gonca1907 .!.:

Çok güzel yazmışsınız Aslında tabi 40ı çıkınca her şey bitmiyor. Bir anda mucize olmuyor En azından zaman bayağı geçti 2 aylık olmaya az kaldı falan der kendimi avuturum

Ahh ne güzel şeyler bunlar. Oyun oynamak, kitap okumak, beraber eğlenecek bir şeyler yapmak... Ayy en güzel hayallerim... İnşallah o günler de gelir de ben de büyüdü şükür derim. En azından onu anlayabilirim. Şuan hiç anlamıyorum. Minicik ufacık. Ne diyor niye ağlıyor noluyor diyorum. İnşallah gün gelir de hemencik büyüdü, bana hiç öyle gelmemişti ama büyüyormuş derim❤

Genişletmek için tıkla...

Şu an zaman geçmiyor evet çünkü tepki vermiyor. Emzir, gaz çıkar ve altını değiştirden başka birmşey yok. İlk üç ay bana geçmemişti, sonraki 3 ay eh işte. 6 aydan sonra baya sevimli oldu emeklemeler falan ve ben 6-14 ay arası nasıl geçti anlamadım. Geçerken de zaman yavaşlasın istedim çünkü tam bir bebekti. Şu an resmen çocuk kıvamına geldi, istekleri ve tripleri var

bendimm .!.:

Yaşamadım bacım, yasatmadilar
Depresyona girecek lüksüm hiç olmadi.
Bana muhtaç küçücük bir can vardı, ve başka bana yardımcı olan hiç kimse yoktu.

Ne anne, ne abla, ne eş..( Eşim malesef yoğun çalışıyordu )
Oğlum 3 günlükken sarılık oldu, öyle böyle değildi, uyandırmak imkansızdı, ağlardı, gazı olurdu her bebek gibi.
Ne yemek yapanim ne su verenim hiç biri yoktu.
Hep tek baktım, şükür.
Bir gece yada bir an bile agladiginda benden başkası koşmadi..
Depresyona girmem bile imkansızdı yani

Genişletmek için tıkla...

Depresyonun bunlarla hiç ilgisi yok ama. Eskilerin bizim zamanımızda lohusa depresyonu yoktu demesi gibi sizinki..

Ben de 1 haftalıkken yalnız kaldım. El ayak çekiliverdi. Hatta Ağustos sıcağında kalktım tek başım yıkadım masajını yaptım rahatlasın diye. Kahvaltılarım bazen saat 2 de olurdu. Uyutunca hemen bir işe girişirdim. Ütüyü bitirmeden hemen uyanırdı. Ama uykusuzum diye de oturup ağlardım bazen.

Eşim işe gidip dışarı çıkabiliyor diye içten içe sinirlenirdim. Akşam o gelince iki adımlık markete gidip dolaşmak farklı bir etkinlik gibi gelirdi.

Belki de hormonlar herkeste farklı seyrediyor. Hamileyken hiç bir zorluk yaşamadım. Eşim bile şaşırırdı. Ama lohusalığım tam tersiydi. Neyseki çok ciddiye gitmeden kısa sürede geçti..

Nişanlıyken eşimin bir arkadaşına bebek görmeye gittik. Kadın ikinciye doğum yapmıştı. Kadın ilk çocuğunu 3 yaşına kadar sevemediğini söylemişti. Üzülmüş ama tam anlayamamıştım. Şimdi duysam bunu diyen kadına sıkı sıkı sarılırım..

Yaşamayan yoktur.
Cidden çok çok zor.
Ama bir kaç ay sonra daha çok uyuyacak, emme sıklığı azalacak, daha şabuk emecek. Emzirme bitincr geceleri daha iyi uyuyacaksım. Bez de bitince daha sosyal bir çocuk olacak ve sen bebekliğini özleyeceksin.
Yada benim gibi tadını çıkaramadım diye üzüleceksin.
Bazen bu depresyon halinden dolayı yeterince sevğp öpemedim gibi geliyor üzülüyorum.
O hallerini çok özleyeceksin.
Sadece ensesini kokla ve ayaklarına bak bir daha asla o kadar ufak olamayacaklar

gonca1907 .!.:

10 günlük anneyim. İlk bebeğim. Lohusa depresyonuna girdim. Oğlumu çok seviyorum ama sanki alışamıyorum. Geçen gün bebeğim ağlarken eşim ilgileniyordu ve bebek hiç durmuyordu. Allah affetsin o an balkona çıkıp intihar etmek geldi içimden Hem pişman oluyorum hem de kötü şeyler düşünüyorum... Bana bir çare bulun nolur... Hep dua ediyorum ama oğlum ağlayınca çok sinirleniyorum. Sonra oğlumun yüzüne bakınca pişman olup neden böyle bir cani anneye geldin diyorum, ona acıyorum Bunalımdayım. Annem babam eşim hep geçecek bütün bebekler böyle olur diyor ama çok zorlanıyorum.


Siz de bunları yaşadınız mı?

Genişletmek için tıkla...

Bende emzirirken ayni duygulari yasiyorum canim. Doysada ceksem diye yuzune bakiyorum cok pisman oluyorum sonra. Bunlarin hepsi gececek o zamnlarda mutlaka kendine vakit ayir. Kendine ayirdigin ozel bir zamanin olsn

gonca1907 .!.:

10 günlük anneyim. İlk bebeğim. Lohusa depresyonuna girdim. Oğlumu çok seviyorum ama sanki alışamıyorum. Geçen gün bebeğim ağlarken eşim ilgileniyordu ve bebek hiç durmuyordu. Allah affetsin o an balkona çıkıp intihar etmek geldi içimden Hem pişman oluyorum hem de kötü şeyler düşünüyorum... Bana bir çare bulun nolur... Hep dua ediyorum ama oğlum ağlayınca çok sinirleniyorum. Sonra oğlumun yüzüne bakınca pişman olup neden böyle bir cani anneye geldin diyorum, ona acıyorum Bunalımdayım. Annem babam eşim hep geçecek bütün bebekler böyle olur diyor ama çok zorlanıyorum.


Siz de bunları yaşadınız mı?

Genişletmek için tıkla...

Lohusa depresyonu yaşamadım. Benim icin en önemli kriter sağ salim dogmasiydi. 3üzlerine hamile bir tanidik vardi ilk 2 bebeğini anne karnında sonuncusunu erken doğumdan sonraki 10 gün icinde falann kaybetmişti. Halini görünce kizcagizi tanıyamadım hareket edemiyordu bile put gibiydi sessizdi korktum hatta.dedim kiz erkek istemiycem sağlıklı olsun yeter.saglikli doğdu biraz gelisim problemi yasadik her sey gecti gitti cok şükür. Ilk etapta 3.5 ay uyumadi esimle annem. Oğlum cok gazli bir bebekti kendi gazini da cikaramiyordu hantal ve iri doğmuştu. Sonra gece gunduz uykulari o 3.5aydan sonra düzene girdi. Ama simdi inanilmaz hareketli yeni yeni oturuyor 6 yas bitmek uzere. Ikinci oğlum aksine daha anne karnında cok hareketliydiiki aylikken donmeye basladi. 3.5 aylikken meme reddi basladi inatla ayakta gezerek yaklasik 3 ay o sekilde emzirdim her öğün. Olsun saglikliydi bana yeterdi gececekti. Kalabalık bir oturmaya vs gittigimizde aglardi kimsede durmazdi karsi apartmandan duyulacak kadar yüksek seale aglardi insanlar halime acirdi ben hic orali.olmadim. o siralarda da hic gunduz uyumazdi gece de 2 3 kez uyanirdi en az. Yorucu gunler gecti uykusuz..okula gidince zaman zaman puslu görürüm öğrencilerimi ama pes etmem. Savasmayi severim.zorluklari severim asmak.ocin elimden geleni yaparin yeter ki saglik olsun
Sonra hemen tekrar hamile kaldim. Gören sasiriyor bu ne deli cesareti diye.ben seviyorum bebekleri elbet gececek buyuyecek su dunyada kardeşsiz kalmasinlar hep destek olsunlar birbirlerine saglikli olsunlar iyi olsunlar. Bunun icinde elimden gelen neyse yaparim. Soyle düşünün eger siz bu durumu göğüsleyebilirseniz mutlu mesut her seye ragmen en kötü 2 sene sonra yoluna girecek. Ama aglar sizlar pismanlikla gecirirseniz yok yere yaralar açacaksınız ozellikle kendinizde. Kendinizi suclamayi birakin ne kadar güçlü olduğunuzun farkina varin. Sukredin her sey gecer gider. Öpün koklayin evlada doyulmaz da siz doyasiya kucaklayın.

gonca1907 .!.:

10 günlük anneyim. İlk bebeğim. Lohusa depresyonuna girdim. Oğlumu çok seviyorum ama sanki alışamıyorum. Geçen gün bebeğim ağlarken eşim ilgileniyordu ve bebek hiç durmuyordu. Allah affetsin o an balkona çıkıp intihar etmek geldi içimden Hem pişman oluyorum hem de kötü şeyler düşünüyorum... Bana bir çare bulun nolur... Hep dua ediyorum ama oğlum ağlayınca çok sinirleniyorum. Sonra oğlumun yüzüne bakınca pişman olup neden böyle bir cani anneye geldin diyorum, ona acıyorum Bunalımdayım. Annem babam eşim hep geçecek bütün bebekler böyle olur diyor ama çok zorlanıyorum.


Siz de bunları yaşadınız mı?

Genişletmek için tıkla...

Ben kızımı hiç benimseyemedim ilk zamanlar. Tatlı küçük bir bebekti işte ama komşunun bebeği de olsa duygularım aynı olurdu. Ağladıkça kızıyordum içten içe, hani annelik duygusu nerede diye sorgulayıp duruyordum neyse büyüdükçe ve beni sevdikçe ben de onu çok sevdim. Akışına bırakın ve emin olun, hiç şansız değil, çünkü onu bu dünyada en çok siz seveceksiniz. Bunu kendinden biliyorum. Allah yokluğunu göstermesin, kızımın ilk 3 ayında birileri istese ve iyi bakacağını bilsem alın derdim o derece. Şimdi 2.5 yaşında ve hayatımda ondan daha güzel bir çocuk görmedim. Her hareketi ayrı şirin, hele bir de sabahları uyandirirken bana sarılıp çeni çooook çeviiiiyyoo diye öpmesi, 100 canım olsa veririm.
O size kendini sevdirecek merak etmeyin. Şuan onun için de sizin için de geçiş dönemi.
Kendinizi baskalariyla kıyaslamayın bazı kadınlar resmen doğuştan anne. Biz de varsın sonradan olalım

Kendinize zaman verin 10 gun cok erken. Bir de o bebegin su anda en muhtac oldugu kisinin siz oldugunu hatirlayin. Dunyaya alismaya calisiyor annesi

Ben de lohusayım ve benzer durumdayım. Bebeği yatağına bırakıp camdan atladığım görüntüsü geliyor sürekli aklıma. Aşısını yaptırmaya gittiğimizde hemşire farketti bendeki tuhaflığı. Odaya çekip birşeyler konuştu ama ne dediğini hatırlayamıyorum bile. Herkesten nefret ediyorum, çok saldırganım uykusuzum. Kırk gün bitince biter mi bu durum bilmiyorum. Psikolojik destek almam gerektiğinin farkındayım ama o seans ücretleri nasıl ödenir?
Yine de sağlıklı bir çocuğum var çok şükür. Bunlar da geçer herhalde

Hepinizden Allah razı olsun.

Bebeğimi tabi ki çok seviyorum. Kara saçlı kara gözlü tatlı bir oğlan. Tıpkı babası. Bir tek saçları bana çekmiş. Ailemin ilk torunu. Çok kıymetli. Babannesi hergün arıyor soruyor nasıl benim paşam diyor.

Bu depresyon o kadar tuhaf ki. Tam ohh bitiyor mu derken bir sinir harbi kopuyor bende. Sonra pişman olup ağlıyorum. Rabbime dua ediyorum. Sürekli dua ederek onu seviyorum. Niye doğurdum derken bir taraftan ağlıyor bir taraftan pişman oluyor bir taraftan da ben ona aşığım diyorum. Kafam binbeşyüz.

Rabbim benim gibi annelerin yardımcısı olsun.

Muezzaa .!.:

Ben de lohusayım ve benzer durumdayım. Bebeği yatağına bırakıp camdan atladığım görüntüsü geliyor sürekli aklıma. Aşısını yaptırmaya gittiğimizde hemşire farketti bendeki tuhaflığı. Odaya çekip birşeyler konuştu ama ne dediğini hatırlayamıyorum bile. Herkesten nefret ediyorum, çok saldırganım uykusuzum. Kırk gün bitince biter mi bu durum bilmiyorum. Psikolojik destek almam gerektiğinin farkındayım ama o seans ücretleri nasıl ödenir?
Yine de sağlıklı bir çocuğum var çok şükür. Bunlar da geçer herhalde

Genişletmek için tıkla...

Ücretsiz destek alabileceğiniz yerler vardır, araştırın mutlaka.
Tek başınıza savaşmaya çalışmayın.

Muezzaa .!.:

Ben de lohusayım ve benzer durumdayım. Bebeği yatağına bırakıp camdan atladığım görüntüsü geliyor sürekli aklıma. Aşısını yaptırmaya gittiğimizde hemşire farketti bendeki tuhaflığı. Odaya çekip birşeyler konuştu ama ne dediğini hatırlayamıyorum bile. Herkesten nefret ediyorum, çok saldırganım uykusuzum. Kırk gün bitince biter mi bu durum bilmiyorum. Psikolojik destek almam gerektiğinin farkındayım ama o seans ücretleri nasıl ödenir?
Yine de sağlıklı bir çocuğum var çok şükür. Bunlar da geçer herhalde

Genişletmek için tıkla...

Aynı kafadayız canım. 40 günü sayıyorum sanki mapushanede gibi. Ama oğlumu çok da seviyorum. Sürekli öpeyim koklayayım da sonra pişman olmayayım diyorum. Kokusunu içime çekince cennet gibi geliyor.


Sabredeceğiz kuzum dayanacağız. Bol bol dua et. Dua her şeyin ilacı. Buradaki msjları oku. Bana çok faydası oldu bu msjların. Sen yalnız değilsin. Her zaman derdini paylaş. Paylaş ki rahatla canım. Sana da dua edeceğim.

gonca1907 .!.:

10 günlük anneyim. İlk bebeğim. Lohusa depresyonuna girdim. Oğlumu çok seviyorum ama sanki alışamıyorum. Geçen gün bebeğim ağlarken eşim ilgileniyordu ve bebek hiç durmuyordu. Allah affetsin o an balkona çıkıp intihar etmek geldi içimden Hem pişman oluyorum hem de kötü şeyler düşünüyorum... Bana bir çare bulun nolur... Hep dua ediyorum ama oğlum ağlayınca çok sinirleniyorum. Sonra oğlumun yüzüne bakınca pişman olup neden böyle bir cani anneye geldin diyorum, ona acıyorum Bunalımdayım. Annem babam eşim hep geçecek bütün bebekler böyle olur diyor ama çok zorlanıyorum.


Siz de bunları yaşadınız mı?

Genişletmek için tıkla...

Ben yaşamadım, bebeğim 8 aylık şuan. Ama yaşayanları duydum, okudum. Daha 10 günlükmüş bebeğiniz kendinize ve bebeğinize zaman tanıyın, geçecektir.
Yaşınız gençtir belki de, takmayın kafanıza

gonca1907 .!.:

Aynı kafadayız canım. 40 günü sayıyorum sanki mapushanede gibi. Ama oğlumu çok da seviyorum. Sürekli öpeyim koklayayım da sonra pişman olmayayım diyorum. Kokusunu içime çekince cennet gibi geliyor.


Sabredeceğiz kuzum dayanacağız. Bol bol dua et. Dua her şeyin ilacı. Buradaki msjları oku. Bana çok faydası oldu bu msjların. Sen yalnız değilsin. Her zaman derdini paylaş. Paylaş ki rahatla canım. Sana da dua edeceğim.

Genişletmek için tıkla...

Çok sağol canım ben de sana dua ederim

Herkes farklı geçiriyor depresyonu. Ben de oğluma bağlandım insanlara tepkiliydim. Kv bebeği kucağına alınca beni sinir basıyodu. Kucağımdan indirmiyor altını bile değiştirmelerine izin vermiyodum onunla odaya kapanıp kimseyi almak istemiyodum. Şimdi hepsi geçti 3. Ayımızdayız bebek kendine bi şekilde baktırıyo yapabilirsin gözünde büyütme sakın.

gonca1907 .!.:

Hepinizden Allah razı olsun.

Bebeğimi tabi ki çok seviyorum. Kara saçlı kara gözlü tatlı bir oğlan. Tıpkı babası. Bir tek saçları bana çekmiş. Ailemin ilk torunu. Çok kıymetli. Babannesi hergün arıyor soruyor nasıl benim paşam diyor.

Bu depresyon o kadar tuhaf ki. Tam ohh bitiyor mu derken bir sinir harbi kopuyor bende. Sonra pişman olup ağlıyorum. Rabbime dua ediyorum. Sürekli dua ederek onu seviyorum. Niye doğurdum derken bir taraftan ağlıyor bir taraftan pişman oluyor bir taraftan da ben ona aşığım diyorum. Kafam binbeşyüz.

Rabbim benim gibi annelerin yardımcısı olsun.

Genişletmek için tıkla...

Ben de çok ağır yaşamıştım.
Hatta gece herkes uyurdu ben uykusuz, o gecenin sessizliğini dinler ağlardım. Camdan bakardım tam karşımda bir cafe, gençler elele girerdi. Hayat akıyor. Benim içinse akmayacak artık, bundan sonra hayatım bitti derdim. Asla büyümeyecek gibi gelirdi. Hep kucakta uyumak isterdi belim ağrırdı. Şimdi üç yaşında 18 kilo oldu ama hala kucağımda taşıyorım. Artık ağrımıyor. Meğer kiloya vücudun yavaş yavaş alışması gibi anneliğe de alışılıyormuş.
zorluklar da ona göre değişecek ama sen daha kolay göreceksin.
Şimdi annecim seni çok seviyorum diyor.İşten dönüyorum koşarak atlıyor boynuma. Zor muydu evet, hala zor mu ona da evet ama artık değiyor

Öncesinde çok okudum yaşamayayım diye ama fazlasıyla yaşadım. Zaten şu anda bedenin allak bullak. Hormonların birbirine girmiş durumda, o yüzden kendini zorlama. Seviyor muyum, bebeğime yazık mı ettim, kötü anne miyim, başedemeyeceğim falan diye düşünme. 2 ay geçsin çok rahat olacaksın. Hem bebeğini anlayacaksın, hem iyileşmiş olacaksın, geçecek bunlar. Herkes yaşıyor bunları. Sen bol bol sarıl öp oğlunu, bir daha hiç bu kadar küçük olmayacak.

gonca1907 .!.:

10 günlük anneyim. İlk bebeğim. Lohusa depresyonuna girdim. Oğlumu çok seviyorum ama sanki alışamıyorum. Geçen gün bebeğim ağlarken eşim ilgileniyordu ve bebek hiç durmuyordu. Allah affetsin o an balkona çıkıp intihar etmek geldi içimden Hem pişman oluyorum hem de kötü şeyler düşünüyorum... Bana bir çare bulun nolur... Hep dua ediyorum ama oğlum ağlayınca çok sinirleniyorum. Sonra oğlumun yüzüne bakınca pişman olup neden böyle bir cani anneye geldin diyorum, ona acıyorum Bunalımdayım. Annem babam eşim hep geçecek bütün bebekler böyle olur diyor ama çok zorlanıyorum.


Siz de bunları yaşadınız mı?

Genişletmek için tıkla...

1 ay sonra dogum yapicam depresyona girersem diye korkar oldum simdiden.bebek aglamalarina normaldede dayanamam panik oluyorum napicam bilmiyorum.

gonca1907 .!.:

İçimi rahatlattınız. İlk bebek ve acemilik... Nasıl büyüyeceğini bilememe... Neden ağladığını anlayamama... Uykusuzluk... Beni biraz rahatlattınız Allah razı olsun hepinizden. Özellikle akşam olunca ve sabaha karşı çok kötü hissediyorum. Şeytan rahat durmuyor. Diyorum ki 40ı geçsin sonra 20 gün daha geçince 2 aylık olacak, öyle böyle derken 3 aylık da olursa havalar da o zamanlar güzelleşir gezeriz oğlumla... Sonra off nasıl geçecek ki bu bebek minicik nasıl büyüyecek ki diyorum... Sanki hep böyle 10 günlük minikcik bir beden olarak kalıcak...

En büyük tesellim dualarım. Rabbime hem bana anneliği bahşettiği için şükrediyorum hem de bana sabırlar versin diye yalvarıp dua ediyorum.


İnşallah geçecek...

Genişletmek için tıkla...

Biyere çıkmak için kırkını dahi bekleme kuzum. Ben 13 günlüktü oğlum arkadaşıma gitmiştim çünkü herşeye ağlıyodum. Musluktan su akıp gidiyo nehirlere denizlere karışıyo ben evdeyim diye ağlıyodum. Kumandanın şekline, balkona çıkamamaya, eskisi gibi yemekler yapamama herşeye ağlıyodum. 55 gün sonra aydınlandım resmen. Dediğin gibi havalar ısınınca alırsın bebeğini dolaşır hava alırsın, çimenlere oturtursun. Ben her gün çıkar çimenlerde otururdum oğlumla. Nisan mayıs ayında herkes soğuk üşütürsün dediği halde kimseyi dinlemedim. Yanıma termosumla kahvemi alıp çıktım hep.
hepsi geçiyo inan, elinde değil insan o depresyona giriyo. Ama üzülme çok çabuk büyüyecek sen bike anlamıcakskn

gonca1907 .!.:

10 günlük anneyim. İlk bebeğim. Lohusa depresyonuna girdim. Oğlumu çok seviyorum ama sanki alışamıyorum. Geçen gün bebeğim ağlarken eşim ilgileniyordu ve bebek hiç durmuyordu. Allah affetsin o an balkona çıkıp intihar etmek geldi içimden Hem pişman oluyorum hem de kötü şeyler düşünüyorum... Bana bir çare bulun nolur... Hep dua ediyorum ama oğlum ağlayınca çok sinirleniyorum. Sonra oğlumun yüzüne bakınca pişman olup neden böyle bir cani anneye geldin diyorum, ona acıyorum Bunalımdayım. Annem babam eşim hep geçecek bütün bebekler böyle olur diyor ama çok zorlanıyorum.


Siz de bunları yaşadınız mı?

Genişletmek için tıkla...

Canim aynisini bende yasadim esime dedim beni aileme birak gittim bebek 5 aylik olana kadar annemlerde kaldim sonra eve geldim 1 ayda kayinvalidem geldi suan 11 aylik kendine yeni yeni geliyorum sakin tek kalma yaninda bebekle ilgilenecek birirleri olsun