Tamamen kardeş kıskançlığı. Ama bu kıskançlık travmatik etki yapmış büyük kızda. Benim yeğenim de öyle. 3 erkek kardeşler, en büyüğü bu sürekli trip, kıskançlık halinde. Çünkü otorite yok. Babaannede büyüyor, babaanne ise teslim olmuş çocuğa, ne isterse yapılıyor. Biz olayın farkında olduğumuz ve pek pabuç bırakmadığımız için benden ve eşimden korkuyor, fakat bize de aşkla bağlı neredeyse.
Çocuklar güzel, hoş, sevimli olduğu kadar, zaman zaman canavarlaşıyorlar da ne yazık ki. Chucky haline geliyorlar. Aile yaşantınızı bilmiyorum, gözden kaçan birçok şey olabilir ama size tavsiyem gözyaşlarına kanmayın kızınızın. Ranza istemiş almamalıydınız. Anlaşma yapmalıydınız şunu yersen ranza alacağız, bunu giyersen şunu alacağız gibi. Teslim olmayın. Ben olsam beni bu kadar üzen bir kız için ranza ödüllendirmesine gitmezdim. Koyacağınız sınırlar onu sevmediğinizi göstermez. Bir de odada korkuyorum yanına yatayım diyorsa inatlaşmayın. Korkabilir, korkmaya da bilir. Başınızda ağlatmak yerine niçin sarılıp uyumayasanız? Sarılırken onu sevdiğinizi anlatmayasınız? Kardeşini de en az onun kadar sevdiğinizi söylemeyesiniz?
Çorabım acıtıyor diyorsa giydirmeyin çorapsız ve ağlayarak gitsin. Hadi kızım hadi kızım demeyin başında. Öğretmenini arayın bilgi verin'' kızımla şu şu oldu, şöyle yaptım, lütfen siz de bana destek çıkar mısınız?'' Aile ile öğretmen iş birliği içinde olmalı. Bu durumdan öğretmene de bahsedin, ikili otorite daha da etkili olur.
En yakın örnek o olduğu için tavsiye ediyorum; ranza kurulmadan anlaşma yapın, yoksa kurdurmayın. Verdiği sözü yerine getirince o ranza kurulsun. Eğer getirmiyorsa lütfen taviz vermeyin ve kurmayın.
Kızınıza hayatta her şeyin mızmızlanarak, şikayet ederek, inatla isteyerek, bencillikle hallolmayacağını siz öğreteceksiniz. Bunu az çok gelişim psikolojisi görmüş bir öğretmen olarak yzdım size. Umarım sisin ve kızınız için her şey yolunda gider.