13 yaşındaki kızım için yazıyorum

iyikiamaiyiki .!.:

çok çok haklısınız
tamda yazdılarınızı yaşıyorum,ne yemeği yapsam,çocuğun ödevleri,temizlik vs düşün dur.yardımcıda almıyorum kendim yapmaya çalışıyorum.birde iş yoğunluğu eklenince delirecek gibi oluyorum

son yazdığınız paragraf beni etkiledi,dünyanın bin bir türlü hali var evet bende bunu çok düşündüm,artık hiç birşey kolay değil insanlar ikinci bir işte çalışırken ben tabiki işi bırakmak istemem ama mental olarak çok zorlanıyorum bu ara böyle oluncada insanın gözü birşey görmüyor.yakın zamanda çevremden işimi bırakıp çocuğumun başında durucam diyen kişileri görüyorum hatta 1 tanesi emekli oldu diğeride istifa edicek.buda beni düşündürmeye başladı.
İşi bırakmakta zor,böyle çalışıp eve yetememekte

Genişletmek için tıkla...

herkesin iş hayatı farklı, herkes öyle ahkam kesemez, çünkü herkesin tecrübesi de, görev tanımı da, maddi durumu da, çalışma ortamı da farklı. tabi ki kendimizi heba etmemeliyiz, ya da abartmamalıyız ama ben çoğu yoruma katılmıyorum mesela. öyle çalışmam, bırakırım, asarım keserimle olmuyor özel sektörde özellikle. ayağınız kırık, yeni ameliyat olmuş, eşiniz doğumdan gelmiş, cenazeniz var, ya da hastasınız... ne büyük şirketlerde bile çalışmak zorunda kalanlar gördüm, kendim de dahil. benden çok daha konumlu insanlar da bile. dediğim gibi, nasılsa her evlilik de farklı bir yapı varsa ve o yapıya göre şekil alıyorsa hayatımız; herkesin iş hayatı da öyle.

ben size asla çıkın demem, iş hayatında da kendinizi ödüllendirin, yüreklendirin, görev paylaşımı yapmaya çalışın, işinizi riske atmayacak şekilde destek isteyin yönetimden... vs vs bunları derim. yani herşeyi ben hallederim, herşeyi ben yapmalıyım ya da en iyi yapmalıyım şeklinde olmadan , kendinize nefes alma alanı açın derim mesela. herşeye yetişmeye çalışmayın, tıpkı özel hayatınızda olduğu gibi.

24 saat çocuğunuza ya da eşinize zaman ayırsanız, harika anne ve eş olsanız da, mutsuzluklar olacak ya da sorunlar. özellikle de ergen bir genç kız varken, ortada. Paris'e götürdü teyzem kızını, ama inanın orda bile mutlu edemedi. tam bir ergen, herşeyden mutsuz ve huzursuz bir ruh hali. siz onu mutlu etmeye çalışırken, ne kadar yorucu olsa da aktif çalışan bir kadın olmanın verdiği ekonomik rahatlık, ya da aile bütçesinin bu sayede daha rahat olması, ilerde emekli olacak olmanız... peki bunlardan dolayı duyduğunuz ve duyacağınız mutluluktan olmaya gerek var mı !. tabi ki yok. üstelik bu mutluluktan da, mutlu edemeyeceğiniz bir çocuk ya da eş için vazgeçmiş olacaksınız. inanın kim olsa değmeyecek bir şey. hayatımda çok fedakarlıklar yağmış biri olarak söylüyorum, asla yapmayın... normal ve makul seviyelerde herşeye yetişin, kahraman olmaya çalışmayın, çünkü işten ayrılmak ya da kızınıza full konsantre olmak istemeniz, inanın kahraman olmaya çalışmak demek.

Rowena Ravenclaw .!.:

Ha ben de geçen şöyle bir söz okudum: 20 yıl sonra ne kadar uzun saatler çalıştığınızı hatırlayan kişi patronunuz değil, çocuğunuz olacak.

Genişletmek için tıkla...

Kesinlikle katılıyorum, insanlar çalışırken sanki onlar olmasa şirketler batacakmiş gibi kendilerinden ödün veriyorlar ki 3 yıl oncesine kadar bende onlardan biriydim. Annem ameliyat oldu hastane odasından çalışmaya devam ettim vs vs . Şimdi diyorum ki ne kadar salakmisim.

iyikiamaiyiki .!.:

çok çok haklısınız
tamda yazdılarınızı yaşıyorum,ne yemeği yapsam,çocuğun ödevleri,temizlik vs düşün dur.yardımcıda almıyorum kendim yapmaya çalışıyorum.birde iş yoğunluğu eklenince delirecek gibi oluyorum

son yazdığınız paragraf beni etkiledi,dünyanın bin bir türlü hali var evet bende bunu çok düşündüm,artık hiç birşey kolay değil insanlar ikinci bir işte çalışırken ben tabiki işi bırakmak istemem ama mental olarak çok zorlanıyorum bu ara böyle oluncada insanın gözü birşey görmüyor.yakın zamanda çevremden işimi bırakıp çocuğumun başında durucam diyen kişileri görüyorum hatta 1 tanesi emekli oldu diğeride istifa edicek.buda beni düşündürmeye başladı.
İşi bırakmakta zor,böyle çalışıp eve yetememekte

Genişletmek için tıkla...

sizi naif ve hassas biri olarak görüp, bazı yorumlara da kızıp özellikle uzun uzun yorumlar yapmak istedim. o yüzden umarım tüm yorumlarımı okuyabilirsiniz.

öncelikle, lütfen düzenli ya da ara bir bayandan destek alın. ev işlerinizde yükünüz hafiflesin. siz herşeyi yaptıkça nasılsa bu hallediyor diye düşünen bir eşiniz vardır muhtemelen. ona da kendinizi anlatın ve evde kendisinden destek isteyin. hem kızınızla alakalı hem de evle alakalı sorumluluklara dair. yaşınız kaç bilmiyorum ama 40'dan sonra metabolizma bile ağırlaşıyor, daha çok uyku bile istiyoruz. anne baba aynı şehirde mi, sağlıklı mı bilmiyorum mesela ama inanın bir akşam yemeğini , onlar da yemek ya da onlardan birinin yemek göndermesi bile büyük rahatlık oluyor mesela. o yüzden birilerin sizin çıldırmak üzere olduğunu anlamasını beklemeyin, siz o duruma gelmeden derdinizi anlatın.

babyloading87 .!.:

17 sene calıstım kapıdan cıktım mı biter?
Aksam saati isle ilgili arayan olursa acmam ertesi gün de haddini bildiririm.
Son calıstıgım yer arife günü 17.00 e kadar calıstırmak istemisti zaten cıkıs düsünüyordum,o gun ben eylülde ayrılıyorum17.00 e kadar da calısamam demistim.
Arkadaslarım rüyalarımızaa is giriyor diyolar bazen.
Bence kendinize saygınız yok diyorum.
İs iste biter

Genişletmek için tıkla...

Kesinlikle iş işte biter zaten bunu yapamayanlar inanılmaz yıpranıyor. Ben iş stresini eve taşıdığımı hayal edemiyorum biz bazen işi işin içinde bile bırakıyoruz. Stresle baş edemeyen kesinlikle yardım almalı. Ben paramediğim mesela öyle vakalar alıyoruz ki ortalık yangın yeri vaka bitiyor 10dk sonra yemek yerken gülüyoruz. Formayı çıkarttığım an işi düşünmem zaten düşünürsem asla iyi bi çalışan olamam.
Konu sahibi bence psikolojik açıdan stres yönetmek için yardım almalı

iyikiamaiyiki .!.:

yorumlarınızı okudum,ve ben sizin ne demek istediğinizi anladım
aslında tamda benim şu dönem hissettiklerimi yazmışsınız,.Ben işte yaşadığım sorunları,stresimi,yoğunluğu sürekli eşime anlatıyorum.Yemek masasında ailecek vakit geçirirken kendimi iş konusu açmış olarak buluyorum.Eşim dinliyor bende anlatıyorum,beynim sürekli işi düşünüyor mesela sabah uyandığım zaman aklıma hemen iş geliyor,işyerindekiler geliyor,müdürler geliyor vs vs
aslında 10 senelik çalışanım yenide değilim ancak izin isterken bile strese giriyorum
kilo verdim çok mu iyi oldu kendime yapıyorum,kıymetmi biliniyor madalyamı takılıyor kimin umrumda?
Ben aslında farklı birimdeydim orda mutluydum ancak burdaki benim bu yaptğım işi yapan kişi emekli oldu iş stresi yüzünden rahatsızlandı ve genç yaşta emekli oldu.Diyorum ki kendi kendime onu örnek al stres yaptıda ne oldu kendine yaptı öyle olma takma diye kendime sürekli hatırlatıyorum ancak 1 gün umursamazsam 2. gün mutlaka takıyorum buda özel hayatımı inanılmaz etkiliyor
yazdıklarınızda haklısınız

Genişletmek için tıkla...

buarada, dediğim gibi herkesin stres yapısı da farklı. inanın ehliyet almak için bile kaç kez dosya yakmış biriyim.sınav heyecanımı aşamıyorum mesela. ya da sizin gibi iş konuşurum mesela ama benim eski eşim de şu anki eşim de böyleydi. 2 arkadaş gibi, dertleşir fikirleşiriz ama tabi ki 24 saat değil, ya da uyanınca iş dusunmem. yani biraz kendinizi salın, size eksıklık olarak bunu soyleyebılırım yanı kendınızde hata arayacaksanız şayet. ama yine de dedıgım gıbı bazı ınsanlar kendıne cok yuklenır. aılelerı ondan cok sey bekler ogrencılık surecınde bıle ve bu onları hem streslı, kontrollu, ıdealıst ınsanlar yapıyor bır sure sonra. eee ısyerınıe ya da konuma gore degısen ıs hayatlarımızı da dusununce, bazen bazılarımız ıs hayatındakı stres ve sorumlulukların daha etkısınde kalabılen ınsanlar oluyoruz

kendınız ıcın bır psıkolog destegı alabılırsınız ama en cok da ergen bır cocuk ıle ıletısım ıcın cocugunuz uzerınden alabılırsınız hem ev hayatınızda daha sakin ve keyıflı bır ortama kavusmus olursunuz, hem de daha az yıpranmıs. ama tekrar etmem gerekırse, sorumluluklarınız ıcın lutfen destek alın. tek basına kahraman olmaya calısmayın.

iyikiamaiyiki .!.:

çok çok haklısınız
tamda yazdılarınızı yaşıyorum,ne yemeği yapsam,çocuğun ödevleri,temizlik vs düşün dur.yardımcıda almıyorum kendim yapmaya çalışıyorum.birde iş yoğunluğu eklenince delirecek gibi oluyorum

son yazdığınız paragraf beni etkiledi,dünyanın bin bir türlü hali var evet bende bunu çok düşündüm,artık hiç birşey kolay değil insanlar ikinci bir işte çalışırken ben tabiki işi bırakmak istemem ama mental olarak çok zorlanıyorum bu ara böyle oluncada insanın gözü birşey görmüyor.yakın zamanda çevremden işimi bırakıp çocuğumun başında durucam diyen kişileri görüyorum hatta 1 tanesi emekli oldu diğeride istifa edicek.buda beni düşündürmeye başladı.
İşi bırakmakta zor,böyle çalışıp eve yetememekte

Genişletmek için tıkla...

ve son konuda daha da yorum yapmalıyım ki, üst bir kurumda müdür yardımcısı olan eşim, işinden çıkartıldı, aylarca iş aradı

ben 9 senelik evlilik bitirdim ve hatta şehir değiştirip işsiz kaldım

annem , 40 sene sonra boşandı ve cocukları olarak bız maddı destek oluyoruz her zaman.

2 memur eş ve bır cocuk olarak ıdeal bır evlılık yapan teyzem ya da arkadaslarım, bosandı ve tek basına ya da cocuksuz olarak yenıden hayat kurmak zorunda kaldılar

esımız, vefat edebılır erken yasta Allah korusun tabi.

yani kimse için işinizden vazgeçmeyin, kendinizi rahatlatıcı önlemler almaya çalışın, ya da hatta iş değişikliği bile olabilir ama şu ekonomik şartlarda ama herşeyden en önemlisi hayatta ne yaşayacağımız belli değilken, işi bırakmak için valla ya zengin olmak ya kör cesaretinde olmak ya da çok polyanna olmak lazım. ki bunlar olsa dahi, kötü ihtimalleri yaşamak, uzak bir ihtimal değil kimse için.