- 13 Nisan 2018
- 3.128
- 10.546
- 208
- Konu Sahibi Kazuletbagyan
-
- #61
Eşin cok cirkin sozler soylemis. Ama bunun uzerine sen de hala yapamam diyosun. İş yeri hekimligin de yardimci personel olarak calisabilirsin.
Ben senin yerinde olsam çalisırm ama eve temizlige ayrı birini tutarim.yemegide dısaridan anlaşırm eve getirirler sizin degil evin harcamalari oldugu icin çogunu eşten alirim hem sigorta odenir hemde maaşın sana kalır.Eşinizin soyledkleri cok agir cok sinir oldumHerkese merhaba
Direkt konuya gireyim sizi yormadan. Evlenmeden önce özel sektörde haftada 45 saat (bazen 53 kadar çıkıyordu) çalışan bir hemşireydim. Gün aşırı 16 saat nöbet tutardım. Lojmanda kalırdım. Lojmanda hastanenin bahçesindeydi maksimum 5 dk işte olurdum. 3 yıl böyle çalıştım. Evlenince işi bıraktım. Ama evlendiğim için değil işte yaşadığım bir mevzu yüzünden. Yaklaşık 1.5 yıldır da çalışmıyorum. Eşimin geliri iyi. Evimiz kendimizin, araba da var. Ama eşim bulunduğumuz şehirde çakılı kalabilmesi için benim 3 yıl bir yerde sigortalı çalışmam gerektiğini söylüyor. Kendince haklı. Zaten eski işimden ayrılmasam çalışırdım ama şimdi öyle İyi maaşlı bir iş bulmam zor. Ve zaten gece vardiyasında 16-14 saat uykusuzlukla evliliği yürütebileceğime inanmıyorum. Bekarken bile ağır geliyordu bu çalışma saati bir sosyal hayatım yoktu şimdi evliyken daha zor geliyor. İşten çıkıp 8 saat uyuyup sonra yemek ev işi yapıp ertesi gün tekrar işe gidip birde üstüne bir gece evde olup bir gece olmayıp, haftada bir gün tatil ile evliliği yürütmek bana zor ve sıkıcı geliyor. Ama eşim bana oturduğun yerden yiyorsun, ben eşşek gibi çalışıyorum. Vasıfsızsın, ne işe yarıyorsun ki falan diyor kavga esnasında. Harcamalarım onu zora sokmuyor ama o istiyor ki biriksin. Harcamalarımdan rahatsız. Bunun yanı sıra annesi ve kardeşinin oturduğu evin kredisini ödüyor, annesine ayrı kardeşine ayrı bir bütçe ayırıyor her ay. Ama benim harcamalarım ona gereksiz geliyor. Git çalış kendi paranı çıkar diyor. Kapıyı çarpıp gitmek istiyorum. Bende çalışmak istiyorum ama eski çalışma sistemim ile bu evliliği yürütemem. Memur gibi sabah 8 akşam 5 işini bulmak da bizim sektör de çok zor. Ne yapacağımı bilmiyorum. Eşime durumu izah ettim ama madem yürüyemiyorsın evlenmeseydin demeye getiriyor. Millet nasıl yürütüyor. Birsürü paramı yedin ve yiyorsun diyor. Kendimi çok eksik ve zayıf hissediyorum.
Afet yönetimi iş kolu olarak sıkıntılı.. İş saglığı ve güvenline yönelebilirsin..Aslında boşanıp istanbuldan gitmek istiyorum... açıktan afet yönetimi okuyordum ama bıraktım. Dediğin gibi KPSS ve üniye hazırlanıp yoluma baksam benim için daha sağlıklı olacak
O zaman aynen böyle yapın. Sizi aşağılayan ve inciten bu adam için değmez.İş arıyorum. Ama birkaç görüşmem olumsuz geçti. Oturduğum eve yakın yerlerdi. İstanbul da ulaşım malum. Ben hem bu sıkıntıları çekip hemde bunlara rağmen bu evliliği yürütemem. Başkası yürütür belki ama ben yapamam. Ağır gelir bana. Boşanır eşşek gibi çalışır istediğim zaman yer istediğim zaman temizlik ütü yaparım daha iyi. Çaresiz hissediyorum
Böyle bile yeterince tartışıyoruz o zaman daha çok tartışma çıkacak. Eşim okumuş falan ama şırnaklı. Ataerkil bir toplumun meyvesi. Bende alttan alıp eşşek yerine geçmem dediğiniz gibi ortak olsun isterim ama o öyle yapmaz. Yapsa da 1 yılı bulmaz.
Peki bu dediklerinizden geri kalmamak için onurunuzu hiçe sayarken, böyle itilip kakılıp aşağılanırken mutlu olabilir misiniz?Ben tembel değilim ama sizin iradenize hayran kaldım. Ben yapamam. Ama yapana saygı duyarım. Benim eşimin maddi geliri gayet iyi benim parama ihtiyacı yok. Hatta o kadar iyi ki aylık sadece nerdeyse 3000 kendi ailesine gidiyor. Ama ben hem gece vardiyasında 45 saat çalışıp hemde hafta 1 gün izinle evlilik,çocuk falan yapamam. Kendimi bu kadar sistemin kölesi yapamam. Ne anladım ben bu hayattan. Nerde kaldı benim hayallerim nerde kaldı kadın olabilmem, nerde kaldı oturup rahat bir nefes alabilmek. Ben yapamam yapana helal olsun
Arkadaşlarımın çoğu boşandı, içlerinde evlilige tövbe eden de,ikinci üçüncü evliliğini yapanlar da var. Hepsinin geliri iyi, çok çalışan, güçlü kadınlar. Öyle koca kahrı falan çekmiyorlar. Içlerinde cocugu olup 36 saat nöbet tutanları var."boşanmış kadınlara ne gözle bakarlar biliyorsun, kötü yola düşersin" eşinin söylediği sırf bu cümle için cevap yazıyorum boşanmış bir kadın olarak. boşanmış kadınlar kocanızdan çok daha erkek. emin olun. ne demek ya kötü yola düşersin. zamanında çok türk filmi izlemiş galiba. yaşça sizden büyüğüm diye tahmin ediyorum o yüzden abla tavsiyesi: bundan size koca moca olmaz. boşan kurtul bir an önce. çok ciddiyim.
bir erkek karısına bakmakla yükümlüdür. karısı çalışıp çalışmamayı kendisi karar verir. bakamayacağı kadını almasaymışHerkese merhaba
Direkt konuya gireyim sizi yormadan. Evlenmeden önce özel sektörde haftada 45 saat (bazen 53 kadar çıkıyordu) çalışan bir hemşireydim. Gün aşırı 16 saat nöbet tutardım. Lojmanda kalırdım. Lojmanda hastanenin bahçesindeydi maksimum 5 dk işte olurdum. 3 yıl böyle çalıştım. Evlenince işi bıraktım. Ama evlendiğim için değil işte yaşadığım bir mevzu yüzünden. Yaklaşık 1.5 yıldır da çalışmıyorum. Eşimin geliri iyi. Evimiz kendimizin, araba da var. Ama eşim bulunduğumuz şehirde çakılı kalabilmesi için benim 3 yıl bir yerde sigortalı çalışmam gerektiğini söylüyor. Kendince haklı. Zaten eski işimden ayrılmasam çalışırdım ama şimdi öyle İyi maaşlı bir iş bulmam zor. Ve zaten gece vardiyasında 16-14 saat uykusuzlukla evliliği yürütebileceğime inanmıyorum. Bekarken bile ağır geliyordu bu çalışma saati bir sosyal hayatım yoktu şimdi evliyken daha zor geliyor. İşten çıkıp 8 saat uyuyup sonra yemek ev işi yapıp ertesi gün tekrar işe gidip birde üstüne bir gece evde olup bir gece olmayıp, haftada bir gün tatil ile evliliği yürütmek bana zor ve sıkıcı geliyor. Ama eşim bana oturduğun yerden yiyorsun, ben eşşek gibi çalışıyorum. Vasıfsızsın, ne işe yarıyorsun ki falan diyor kavga esnasında. Harcamalarım onu zora sokmuyor ama o istiyor ki biriksin. Harcamalarımdan rahatsız. Bunun yanı sıra annesi ve kardeşinin oturduğu evin kredisini ödüyor, annesine ayrı kardeşine ayrı bir bütçe ayırıyor her ay. Ama benim harcamalarım ona gereksiz geliyor. Git çalış kendi paranı çıkar diyor. Kapıyı çarpıp gitmek istiyorum. Bende çalışmak istiyorum ama eski çalışma sistemim ile bu evliliği yürütemem. Memur gibi sabah 8 akşam 5 işini bulmak da bizim sektör de çok zor. Ne yapacağımı bilmiyorum. Eşime durumu izah ettim ama madem yürüyemiyorsın evlenmeseydin demeye getiriyor. Millet nasıl yürütüyor. Birsürü paramı yedin ve yiyorsun diyor. Kendimi çok eksik ve zayıf hissediyorum.
İş arıyorum. Ama birkaç görüşmem olumsuz geçti. Oturduğum eve yakın yerlerdi. İstanbul da ulaşım malum. Ben hem bu sıkıntıları çekip hemde bunlara rağmen bu evliliği yürütemem. Başkası yürütür belki ama ben yapamam. Ağır gelir bana. Boşanır eşşek gibi çalışır istediğim zaman yer istediğim zaman temizlik ütü yaparım daha iyi. Çaresiz hissediyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?