- 20 Ocak 2010
- 45.354
- 155.142
- 43
En azindan hayvanların canlı olduğunu oyuncak olmadıgını anlar belki mesela şu anda aklimdan neler çektiği geçiyor o canın sürekli tabi herkes benim gibi empati yapamaz insan ya bu daha kıymetli
En azindan hayvanların canlı olduğunu oyuncak olmadıgını anlar belki mesela şu anda aklimdan neler çektiği geçiyor o canın sürekli tabi herkes benim gibi empati yapamaz insan ya bu daha kıymetliBen konu sahibi yüzde yüz haklı demiyorum ama yaşı küçük, anne baba ayrı, okb tedavisi gören ve terapi almaya devam eden birine aşırı yazdığınızı düşünüyorum.
Sizi tanımıyorum neticede burada öyle kolay kimseye kötü kalpli denmez
Şartlar göz önünde bulundurulunca
Bir canı savunurken diğer cana bu kadar yüklenmesi biraz fazla kaçıyor.
Okb nin çeşidi veya bi sayısı yoktur… Bilmedginizi belli ediyosunuz sadeceOkb nin nr olduğunu kaç çeşidi var nedir değildir senden iyi biliyorum merak etme cici kıs sen tedavinle ilgilen benimle ilgilenicene
TamamOkb nin çeşidi veya bi sayısı yoktur… Bilmedginizi belli ediyosunuz sadece
Biliyor ki benim yüzümden oldu diyor.En azindan hayvanların canlı olduğunu oyuncak olmadıgını anlar belki mesela şu anda aklimdan neler çektiği geçiyor o canın sürekli tabi herkes benim gibi empati yapamaz insan ya bu daha kıymetli
Çok tosuncukmuş masallah. En azindan çok mutluydu öyle düşünün… onu seven insanlar oldugunun farkindaydi. Evet unutmasi zor unutamayacsgınız bir şey de alışıp bununla yaşamayı ögrenmelisiniz sadecebuda son videosuydu daha bi hafta olmadı muhtemelende hiçbir zaman içimden gitmeyecek özlemi.. Of konu sahibi yaktın ciğerimi
Allah belanı versinUmarım hepsini okuyabilirsiniz. Öncelikle kendimle ilgili ufak bir bilgilendirme yapayım. Ben 4 yıldır OKB yle yabi bi bakıma ileri seviye temizlik takıntısıyla uğraşıyorum. Yeri geldi çamaşır suyuyla keselendiğimde oldu. Ve hep küçüklüğümden beri de kedi sahiplenmek istemiştim. Bir türlü denk gelmemişti. Geçen senenin kasım ayında kedi sahiplenmeye karar verdim. 2-3 aydır rahatsızlığımda iyi gidiyordum ve psikiyatristimle beraber buna hazır olduğuma karar verdik. 26 Kasım 2021 de oğlumu sahiplendim. Her şey başlarda iyi gidiyordu. Tüyleri, koltukları tırmalaması asla sorun olmuyordu bana. Ama zamanla kakasına basmaya başladı ve bu beni aşırı rahatsız hissettiriyordu. Temizlik yapmak için günlerce evden çıkmadığımı bilirim. 2 ay sabrettim ama daha fazla dayanamadığıma karar verdim. Ve sınav senemdi ama mezuna da kalacağım artık boşuna verdim oğlumu. Keşke çamaşır suyu kullanmaktan kemiklerim gözükseydi de vermeseydim oğlumu. Temizliği bitirdikten bir sonraki gün tekrar kakasına dağıtınca çıldırdım ve ona çok kızdım. 2 ay baktıktan sonra babamın işyerinde bakmaya karar verdik. Onu iş yerine bıraktığımız ilk gün dolabın altından çıkmamış bile. Yanına geldiğimde çıkmıştı anca. Belki iş yerinde tuvaletine basmasına çözüm buluruz ve eve geri alırız diye orada kaldı yaklaşık 2 ay. Ama hala kakasına basmaya devam ediyordu. Her ne kadar iş yerinde gayet iyi baksak da bir evi olmaması içimize sinmiyordu. Babamla onu sahiplendirmeye karar verdik her ne kadar istemesem de. Babam bir yuva bulmuştu ama ben istememiştim. Israr etmeye devam edince bende kabul ettim ve oğlumu onlara verdik takip şartıyla. Ama ne zaman resim istesem günler sonra atıyorlardı. Sonrasında 2 ay onlarda kalınca attıkları fotoğraflarda giderek zayıfladığını fark ettim. Onlar da kedi koktuğu için geri vermek istemişti zaten bende kabul ettim. Annemin evine götürmeye karar verdik bu sefer(annemle babam ayrı). Kedi onlarda kaldığı zaman içerisinde 2 kilo vermişti ve çok kötü bir haldeydi. Gözü enfeksiyon kapmıştı. Solunum ve sindirim sorunları çıkmıştı ama bir kez bile veterinere götürmemişlerdi miniği. Kediyi ne yapacağımıza karar vermek için bayramdan sonrasına kadar zaman tanımalarını istedik. Bayram bittikten birkaç gün sonra da geri aldık. Alır almaz veterinere götürdük. Tedavisi biraz yüksek olduğu için babam yaptırtmak istememişti ama ben yaptırttım. Sonrasında oğlumu annemin evine götürdük ve 2 hafta boyunca tekrar veterinere götürmedik iyileşir diye. Bir gün kedi kötüleşince annem veterinere götürdü. Yapılanlara göre götürdüğümüzde şeker komasındaymış. Böbrekleri iflas etmiş. Kanı kalmamış. 5 gün yoğun bakım mücadelesinin ardından da oğlumu kaybettik. Ölmeden bir gün önce onu yoğun bakımda ziyaret etmiştim ve hayvanın ruhu emilmiş gibiydi. Sevgi dolu gözlerinin arkasında hiçbir şey kalmamıştı. Böyle anlattığımda yine ne kadar bencil ve cani olduğumu bir kez daha hatırladım. Affet beni miniğim.
Tesekkur ederimBir kedim var,bir de bebeğim.Hayvan sevgim asla tartışılamaz.Asla vazgeçemem ondan ama bebeğimin yeri de çok çok başkadır..Aynı kefeye asla koyulmaz.Benzetenler olmuş.
Konu sahibi gencecik.İyileşmek için almamış.Kedileri çok sevdiği için ve iyileştiğini düşündüğü için doktoru da onay vererek kedi sahiplenmiş.Evet olmaması gereken şeyler olmuş.İnşallah yavrucak rahata ulaşmıştır.Ama bazı yorumlara şaşırarak bakıyorum.yahu kızın anne baba ayrı,psikolojik problemleri var belli.Evet kötü bir şey yapmış ama bir hayvansever olarak vicdanım da,bu kadar aşağı çekici yorum yapmama izin vermez.
Konu sahibi sana demek istediğim de lütfen bundan sonra iyileşmene bak.Hayat çok güzel.Asla hayvan sahiplenme.Sokak hayvanlarıyla ilgilen,onları besle.
Ne oldu şimdi bu konuyu açtın da . Olsun canım üzülme dememizi mi bekliyorsunuz anlamadım ? Bakamayacağınız bir hayvanı sahiplenmeyin o zaman hasta olabilirsiniz bu çok normal bir durum ama hastalığınızı bile bile kedi sahiplenmek hiç normal değil . Evinize bir biblo almıyorsunuz bir can sahipleniyorsunuz sonuçta .Umarım hepsini okuyabilirsiniz. Öncelikle kendimle ilgili ufak bir bilgilendirme yapayım. Ben 4 yıldır OKB yle yabi bi bakıma ileri seviye temizlik takıntısıyla uğraşıyorum. Yeri geldi çamaşır suyuyla keselendiğimde oldu. Ve hep küçüklüğümden beri de kedi sahiplenmek istemiştim. Bir türlü denk gelmemişti. Geçen senenin kasım ayında kedi sahiplenmeye karar verdim. 2-3 aydır rahatsızlığımda iyi gidiyordum ve psikiyatristimle beraber buna hazır olduğuma karar verdik. 26 Kasım 2021 de oğlumu sahiplendim. Her şey başlarda iyi gidiyordu. Tüyleri, koltukları tırmalaması asla sorun olmuyordu bana. Ama zamanla kakasına basmaya başladı ve bu beni aşırı rahatsız hissettiriyordu. Temizlik yapmak için günlerce evden çıkmadığımı bilirim. 2 ay sabrettim ama daha fazla dayanamadığıma karar verdim. Ve sınav senemdi ama mezuna da kalacağım artık boşuna verdim oğlumu. Keşke çamaşır suyu kullanmaktan kemiklerim gözükseydi de vermeseydim oğlumu. Temizliği bitirdikten bir sonraki gün tekrar kakasına dağıtınca çıldırdım ve ona çok kızdım. 2 ay baktıktan sonra babamın işyerinde bakmaya karar verdik. Onu iş yerine bıraktığımız ilk gün dolabın altından çıkmamış bile. Yanına geldiğimde çıkmıştı anca. Belki iş yerinde tuvaletine basmasına çözüm buluruz ve eve geri alırız diye orada kaldı yaklaşık 2 ay. Ama hala kakasına basmaya devam ediyordu. Her ne kadar iş yerinde gayet iyi baksak da bir evi olmaması içimize sinmiyordu. Babamla onu sahiplendirmeye karar verdik her ne kadar istemesem de. Babam bir yuva bulmuştu ama ben istememiştim. Israr etmeye devam edince bende kabul ettim ve oğlumu onlara verdik takip şartıyla. Ama ne zaman resim istesem günler sonra atıyorlardı. Sonrasında 2 ay onlarda kalınca attıkları fotoğraflarda giderek zayıfladığını fark ettim. Onlar da kedi koktuğu için geri vermek istemişti zaten bende kabul ettim. Annemin evine götürmeye karar verdik bu sefer(annemle babam ayrı). Kedi onlarda kaldığı zaman içerisinde 2 kilo vermişti ve çok kötü bir haldeydi. Gözü enfeksiyon kapmıştı. Solunum ve sindirim sorunları çıkmıştı ama bir kez bile veterinere götürmemişlerdi miniği. Kediyi ne yapacağımıza karar vermek için bayramdan sonrasına kadar zaman tanımalarını istedik. Bayram bittikten birkaç gün sonra da geri aldık. Alır almaz veterinere götürdük. Tedavisi biraz yüksek olduğu için babam yaptırtmak istememişti ama ben yaptırttım. Sonrasında oğlumu annemin evine götürdük ve 2 hafta boyunca tekrar veterinere götürmedik iyileşir diye. Bir gün kedi kötüleşince annem veterinere götürdü. Yapılanlara göre götürdüğümüzde şeker komasındaymış. Böbrekleri iflas etmiş. Kanı kalmamış. 5 gün yoğun bakım mücadelesinin ardından da oğlumu kaybettik. Ölmeden bir gün önce onu yoğun bakımda ziyaret etmiştim ve hayvanın ruhu emilmiş gibiydi. Sevgi dolu gözlerinin arkasında hiçbir şey kalmamıştı. Böyle anlattığımda yine ne kadar bencil ve cani olduğumu bir kez daha hatırladım. Affet beni miniğim.
Yukarda da belirtmiştim moral falan beklemedegimi. Sadece içimi dökmek için yazdığımı. Kedimin benim yuzumden oldugunu de söylemisim moral bekliyor olsam böyle bir şey de yazmazdim.Ne oldu şimdi bu konuyu açtın da . Olsun canım üzülme dememizi mi bekliyorsunuz anlamadım ? Bakamayacağınız bir hayvanı sahiplenmeyin o zaman hasta olabilirsiniz bu çok normal bir durum ama hastalığınızı bile bile kedi sahiplenmek hiç normal değil . Evinize bir biblo almıyorsunuz bir can sahipleniyorsunuz sonuçta .
Sana özelden yazdım. Lütfen mesajıma dön. Tamam mı.biliyorum içiniz rahat edecekse bu gece oğlumun yanına kavuşacağım. sadece son kez içimi dökmek istemiştim
Yukarda da belirtmiştim moral falan beklemedegimi. Sadece içimi dökmek için yazdığımı. Kedimin benim yuzumden oldugunu de söylemisim moral bekliyor olsam böyle bir şey de yazmazdimi
Bakamayacaksanız çok titizseniz lütfen hayvan sahiplenmeyin..o canı sahiplenip bahane üreterek başkasına sahiplenirseniz olacağı bu olur ve ne yazık ki sizin yüzünüzden masum hayvancağız ölmüşUmarım hepsini okuyabilirsiniz. Öncelikle kendimle ilgili ufak bir bilgilendirme yapayım. Ben 4 yıldır OKB yle yabi bi bakıma ileri seviye temizlik takıntısıyla uğraşıyorum. Yeri geldi çamaşır suyuyla keselendiğimde oldu. Ve hep küçüklüğümden beri de kedi sahiplenmek istemiştim. Bir türlü denk gelmemişti. Geçen senenin kasım ayında kedi sahiplenmeye karar verdim. 2-3 aydır rahatsızlığımda iyi gidiyordum ve psikiyatristimle beraber buna hazır olduğuma karar verdik. 26 Kasım 2021 de oğlumu sahiplendim. Her şey başlarda iyi gidiyordu. Tüyleri, koltukları tırmalaması asla sorun olmuyordu bana. Ama zamanla kakasına basmaya başladı ve bu beni aşırı rahatsız hissettiriyordu. Temizlik yapmak için günlerce evden çıkmadığımı bilirim. 2 ay sabrettim ama daha fazla dayanamadığıma karar verdim. Ve sınav senemdi ama mezuna da kalacağım artık boşuna verdim oğlumu. Keşke çamaşır suyu kullanmaktan kemiklerim gözükseydi de vermeseydim oğlumu. Temizliği bitirdikten bir sonraki gün tekrar kakasına dağıtınca çıldırdım ve ona çok kızdım. 2 ay baktıktan sonra babamın işyerinde bakmaya karar verdik. Onu iş yerine bıraktığımız ilk gün dolabın altından çıkmamış bile. Yanına geldiğimde çıkmıştı anca. Belki iş yerinde tuvaletine basmasına çözüm buluruz ve eve geri alırız diye orada kaldı yaklaşık 2 ay. Ama hala kakasına basmaya devam ediyordu. Her ne kadar iş yerinde gayet iyi baksak da bir evi olmaması içimize sinmiyordu. Babamla onu sahiplendirmeye karar verdik her ne kadar istemesem de. Babam bir yuva bulmuştu ama ben istememiştim. Israr etmeye devam edince bende kabul ettim ve oğlumu onlara verdik takip şartıyla. Ama ne zaman resim istesem günler sonra atıyorlardı. Sonrasında 2 ay onlarda kalınca attıkları fotoğraflarda giderek zayıfladığını fark ettim. Onlar da kedi koktuğu için geri vermek istemişti zaten bende kabul ettim. Annemin evine götürmeye karar verdik bu sefer(annemle babam ayrı). Kedi onlarda kaldığı zaman içerisinde 2 kilo vermişti ve çok kötü bir haldeydi. Gözü enfeksiyon kapmıştı. Solunum ve sindirim sorunları çıkmıştı ama bir kez bile veterinere götürmemişlerdi miniği. Kediyi ne yapacağımıza karar vermek için bayramdan sonrasına kadar zaman tanımalarını istedik. Bayram bittikten birkaç gün sonra da geri aldık. Alır almaz veterinere götürdük. Tedavisi biraz yüksek olduğu için babam yaptırtmak istememişti ama ben yaptırttım. Sonrasında oğlumu annemin evine götürdük ve 2 hafta boyunca tekrar veterinere götürmedik iyileşir diye. Bir gün kedi kötüleşince annem veterinere götürdü. Yapılanlara göre götürdüğümüzde şeker komasındaymış. Böbrekleri iflas etmiş. Kanı kalmamış. 5 gün yoğun bakım mücadelesinin ardından da oğlumu kaybettik. Ölmeden bir gün önce onu yoğun bakımda ziyaret etmiştim ve hayvanın ruhu emilmiş gibiydi. Sevgi dolu gözlerinin arkasında hiçbir şey kalmamıştı. Böyle anlattığımda yine ne kadar bencil ve cani olduğumu bir kez daha hatırladım. Affet beni miniğim.
Mecbur. Ben kedi beslemekten korkarım normalde evin içinde tabi çünkü çocukkende hep tırmalayıp ısırdıkları için tırnaklarını kesmeye korkuyorum her zaman olmasada yıkamaya korkuyorum arkadaşımın kedisini yıkarken yemin ederim ortalığı yıktı sesi hala kulağımda kuzumun daha doğrusu canı yanıyor diye korkuyorum. O yüzden kendime bi süre tanıdım ev, iş hayatım düzenim olacak birde kedi besleyenlerden bilgisini alacağım diye. Sizde öyle yapın biraz daha zaman tanıyın kendinize iyileşin tam olarak. Bokuna gerekirse birde siz basın böyle böyle alışırsınız. Tavşanımız vardı bizim tavşanların bokuda nesquik gibi oluyorÇok tosuncukmuş masallah. En azindan çok mutluydu öyle düşünün… onu seven insanlar oldugunun farkindaydi. Evet unutmasi zor unutamayacsgınız bir şey de alışıp bununla yaşamayı ögrenmelisiniz sadece
kiblemek ne bilmiyorum ama geri alır mısınız naptıysanız çok ciddiyim
çok ciddiyim yapmasanız
İşte bunlar çok ilginç? Neden çekiniyorsun? Bu tarz mesajlara aşinayız, genelde arkasında bir bit yeniği oluyor. Dediğim gibi mesajıma cevap verir misin? Yoksa ben de bu yazdığını, intihar edeceğini bir itiraf olarak kabul edip emniyete bildireceğim. Saçma bir şey yapma. Lütfentamam sakinim gercekten geri alır mıısnız
Baya da benziyor. Benim de kedi evladım var ve çocuğum da var. Biri 11 yaşında biri 2.Bir kedim var,bir de bebeğim.Hayvan sevgim asla tartışılamaz.Asla vazgeçemem ondan ama bebeğimin yeri de çok çok başkadır..Aynı kefeye asla koyulmaz.Benzetenler olmuş.
Konu sahibi gencecik.İyileşmek için almamış.Kedileri çok sevdiği için ve iyileştiğini düşündüğü için doktoru da onay vererek kedi sahiplenmiş.Evet olmaması gereken şeyler olmuş.İnşallah yavrucak rahata ulaşmıştır.Ama bazı yorumlara şaşırarak bakıyorum.yahu kızın anne baba ayrı,psikolojik problemleri var belli.Evet kötü bir şey yapmış ama bir hayvansever olarak vicdanım da,bu kadar aşağı çekici yorum yapmama izin vermez.
Konu sahibi sana demek istediğim de lütfen bundan sonra iyileşmene bak.Hayat çok güzel.Asla hayvan sahiplenme.Sokak hayvanlarıyla ilgilen,onları besle.
2 çeşidi vardır;Okb nin çeşidi veya bi sayısı yoktur… Bilmedginizi belli ediyosunuz sadece
Nasıl bu kadar net konuşuyorsunuz psikoloji eğitiminiz mi varOkb nin çeşidi veya bi sayısı yoktur… Bilmedginizi belli ediyosunuz sadece