Kedim benim yüzümden öldü

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Çok 😓 üzücü… benim de kedim var ve iyi bakamadığımı düşünerek sahiplendirmeyi düşünmüştüm bir ara, ancak bu riske giremedim. Kedime sağladığım imkanları yazıp, bunları sağlayabilecek biri ine sahiplendirmek istiyorum dediğimde kraliçe mi veriyosun, bu imkanları nasıl sağlasın insanlar falan yazmışlardı. Dediğim de camlara sineklik balkona tel kaliteli mama falan… insanlar bir canın ne olduğunu algılayamıyor… sen de hata etmişsin, kendin de farkındasın. Ancak bil ki senden de çok asıl olarak o yavrucağa bakmamış veterinere götürmemiş sahiplendiriğin kişiler suçlu. Bu olay belki de artık okb ni aşmana, hayata farklı bakmana vesile olur, bu kedicikte boşu boşuna göçmemiş olur dünyadan. Bir de böyle bak, ayrıca hayvan derneklerine bağışta bulunursan belki için biraz ferahlar😇
Yooo gayet konu sahibi suçlu.

Bir bebeğe bunu yapabilir miydi?

Bakacağım diye aldığı bebeğin kakasindan iğrenip başkasına verip kötü halini gördükten sonra evde iyileşir diyerek 2 hafta doktora götürmeden durabilir miydi? Ölüme terk etmek değil mi bu?

Bunu yapsa günlerce linçlenir twitter'da. Cani anneye çıkar adı.

Kedi niye bebek kadar degerli değil?
 
“Cahil” lafını ağzından düşürmeyen kör cahillersiniz, insanların ölmesini diliyor, beddualar ediyorsunuz. Yazıklar olsun.
Gaza gelip sağı solu ateşe veren faşistlerden farkınız yok, yeri geliyor çaresiz kadınları aşağılık hissettiriyor, yeri geliyor küçücük kız üzerinden hayvantapar kimliğinizi tatmin etmek için ego savaşı veriyorsunuz.
Karşınızda hatasının farkında, ebeveyn ayrılığı deneyimlemiş, muhtemelen tonla çocukluk çağı travması olan bir çocuk var.
Ama siz cehaleti en iyi bilirsiniz, devam edin böyle. Ben de beddua edeceğim, inşallah bu çok bilmişlik her türlü belayı başınıza açar da susmayı öğrenirsiniz.
 
Mecbur. Ben kedi beslemekten korkarım normalde evin içinde tabi çünkü çocukkende hep tırmalayıp ısırdıkları için tırnaklarını kesmeye korkuyorum her zaman olmasada yıkamaya korkuyorum arkadaşımın kedisini yıkarken yemin ederim ortalığı yıktı sesi hala kulağımda kuzumun daha doğrusu canı yanıyor diye korkuyorum. O yüzden kendime bi süre tanıdım ev, iş hayatım düzenim olacak birde kedi besleyenlerden bilgisini alacağım diye. Sizde öyle yapın biraz daha zaman tanıyın kendinize iyileşin tam olarak. Bokuna gerekirse birde siz basın böyle böyle alışırsınız. Tavşanımız vardı bizim tavşanların bokuda nesquik gibi oluyor :KK70: Annemin ilk defa arkasından koşup tek tek topladığına şahit olmuştum annem yani :)) Hayvan beslemekte böyle bi şey.
Kediler yıkanmaz. Yıkarsanız ölebilir. Beğenmemişsiniz ama siz de katil olabilirsiniz.
 
Nasıl bu kadar net konuşuyorsunuz psikoloji eğitiminiz mi var😅 Bu arada Türkçe kaynaklarda çok bulamayabilirsin ancak okb nin çok sayıda çeşidinin olduğunu savunan psikiyatr lar var, okb litaratüre yeni yeni girmiş sayılabilecek bir rahatsızlık ve hala tanımı geliştirilmektedir, bu yüzden farklı görüşler de mevcuttur. Yazmakta olduğum tez araştırmamda çok görüşe denk geldim, belirteyim dedim😇
Eşimdeki kısmen düzelebilen takıntı ve kontrol etme olan okb bende de temizlikle ilgili olan sıkıntar var dr a gitmedim çünkü ben rahatsız değilim kimseyide bu konuda rahatsız etmiyorum
 
Umarım hepsini okuyabilirsiniz. Öncelikle kendimle ilgili ufak bir bilgilendirme yapayım. Ben 4 yıldır OKB yle yabi bi bakıma ileri seviye temizlik takıntısıyla uğraşıyorum. Yeri geldi çamaşır suyuyla keselendiğimde oldu. Ve hep küçüklüğümden beri de kedi sahiplenmek istemiştim. Bir türlü denk gelmemişti. Geçen senenin kasım ayında kedi sahiplenmeye karar verdim. 2-3 aydır rahatsızlığımda iyi gidiyordum ve psikiyatristimle beraber buna hazır olduğuma karar verdik. 26 Kasım 2021 de oğlumu sahiplendim. Her şey başlarda iyi gidiyordu. Tüyleri, koltukları tırmalaması asla sorun olmuyordu bana. Ama zamanla kakasına basmaya başladı ve bu beni aşırı rahatsız hissettiriyordu. Temizlik yapmak için günlerce evden çıkmadığımı bilirim. 2 ay sabrettim ama daha fazla dayanamadığıma karar verdim. Ve sınav senemdi ama mezuna da kalacağım artık boşuna verdim oğlumu. Keşke çamaşır suyu kullanmaktan kemiklerim gözükseydi de vermeseydim oğlumu. Temizliği bitirdikten bir sonraki gün tekrar kakasına dağıtınca çıldırdım ve ona çok kızdım. 2 ay baktıktan sonra babamın işyerinde bakmaya karar verdik. Onu iş yerine bıraktığımız ilk gün dolabın altından çıkmamış bile. Yanına geldiğimde çıkmıştı anca. Belki iş yerinde tuvaletine basmasına çözüm buluruz ve eve geri alırız diye orada kaldı yaklaşık 2 ay. Ama hala kakasına basmaya devam ediyordu. Her ne kadar iş yerinde gayet iyi baksak da bir evi olmaması içimize sinmiyordu. Babamla onu sahiplendirmeye karar verdik her ne kadar istemesem de. Babam bir yuva bulmuştu ama ben istememiştim. Israr etmeye devam edince bende kabul ettim ve oğlumu onlara verdik takip şartıyla. Ama ne zaman resim istesem günler sonra atıyorlardı. Sonrasında 2 ay onlarda kalınca attıkları fotoğraflarda giderek zayıfladığını fark ettim. Onlar da kedi koktuğu için geri vermek istemişti zaten bende kabul ettim. Annemin evine götürmeye karar verdik bu sefer(annemle babam ayrı). Kedi onlarda kaldığı zaman içerisinde 2 kilo vermişti ve çok kötü bir haldeydi. Gözü enfeksiyon kapmıştı. Solunum ve sindirim sorunları çıkmıştı ama bir kez bile veterinere götürmemişlerdi miniği. Kediyi ne yapacağımıza karar vermek için bayramdan sonrasına kadar zaman tanımalarını istedik. Bayram bittikten birkaç gün sonra da geri aldık. Alır almaz veterinere götürdük. Tedavisi biraz yüksek olduğu için babam yaptırtmak istememişti ama ben yaptırttım. Sonrasında oğlumu annemin evine götürdük ve 2 hafta boyunca tekrar veterinere götürmedik iyileşir diye. Bir gün kedi kötüleşince annem veterinere götürdü. Yapılanlara göre götürdüğümüzde şeker komasındaymış. Böbrekleri iflas etmiş. Kanı kalmamış. 5 gün yoğun bakım mücadelesinin ardından da oğlumu kaybettik. Ölmeden bir gün önce onu yoğun bakımda ziyaret etmiştim ve hayvanın ruhu emilmiş gibiydi. Sevgi dolu gözlerinin arkasında hiçbir şey kalmamıştı. Böyle anlattığımda yine ne kadar bencil ve cani olduğumu bir kez daha hatırladım. Affet beni miniğim.
Çok üzüldüm.. Keşke sahiplenmeseydiniz hiç. Kediler evi sahiplenir ev artık sizin değil onundur bu da onda travma yaratmış üzerine bide bakımsız kalmış aç falan bıraktılar heralde bu kadar yememesi zayıflaması anormal 😔
2 kedim var bol tüylü cinsten bide benim için kıldır tüydür tırmalamadır dert değil.
birinde hiç bir sorun yaşamadım ama ilk kedim 7 yaşına geldi hala tuavlet eğitimi sorunlu.
Kaç kanepe halı gitti sayamadık ama hiç onu bırakmayı da düşünmedik.
Şimdi bir kızım var sağa sola çişini yapsa onu atmayacağım gibi kedimi de atamam çünkü o da benim yavrum ❤️
Bu arada kedi anneleri tavsiyelere açığım
Yumuşak bütün halılara işiyor asla sekmez tüm halıları jüt aldık onlara yapmıyor
Koltuklara işemeyi bıraktı şükür
Yerde poşet olsun işer
Kaygan şeylere işer mont gibi çanta gibi
Spor çantaları bavul keza aynı
Saten eşyalarda öyle 😅
Bunlardan hiç biri yoksa civarda mecbur kuma gidiyor onda da kuma girmiyor dışına işiyor kumu sanki işemiş gibi bide eşeleyip çıkıyor.
4 aylıkken sahiplenmiştik tuvalet eğitimini poşetle falan verdiklerini düşünüyorum artık 1000 çeşit kum denemişizdir valla 🤷‍♀️
 
Yooo gayet konu sahibi suçlu.

Bir bebeğe bunu yapabilir miydi?

Bakacağım diye aldığı bebeğin kakasindan iğrenip başkasına verip kötü halini gördükten sonra evde iyileşir diyerek 2 hafta doktora götürmeden durabilir miydi? Ölüme terk etmek değil mi bu?

Bunu yapsa günlerce linçlenir twitter'da. Cani anneye çıkar adı.

Kedi niye bebek kadar degerli değil?
Ama o insan bir tutamazsın bu oyuncak
 
Umarım hepsini okuyabilirsiniz. Öncelikle kendimle ilgili ufak bir bilgilendirme yapayım. Ben 4 yıldır OKB yle yabi bi bakıma ileri seviye temizlik takıntısıyla uğraşıyorum. Yeri geldi çamaşır suyuyla keselendiğimde oldu. Ve hep küçüklüğümden beri de kedi sahiplenmek istemiştim. Bir türlü denk gelmemişti. Geçen senenin kasım ayında kedi sahiplenmeye karar verdim. 2-3 aydır rahatsızlığımda iyi gidiyordum ve psikiyatristimle beraber buna hazır olduğuma karar verdik. 26 Kasım 2021 de oğlumu sahiplendim. Her şey başlarda iyi gidiyordu. Tüyleri, koltukları tırmalaması asla sorun olmuyordu bana. Ama zamanla kakasına basmaya başladı ve bu beni aşırı rahatsız hissettiriyordu. Temizlik yapmak için günlerce evden çıkmadığımı bilirim. 2 ay sabrettim ama daha fazla dayanamadığıma karar verdim. Ve sınav senemdi ama mezuna da kalacağım artık boşuna verdim oğlumu. Keşke çamaşır suyu kullanmaktan kemiklerim gözükseydi de vermeseydim oğlumu. Temizliği bitirdikten bir sonraki gün tekrar kakasına dağıtınca çıldırdım ve ona çok kızdım. 2 ay baktıktan sonra babamın işyerinde bakmaya karar verdik. Onu iş yerine bıraktığımız ilk gün dolabın altından çıkmamış bile. Yanına geldiğimde çıkmıştı anca. Belki iş yerinde tuvaletine basmasına çözüm buluruz ve eve geri alırız diye orada kaldı yaklaşık 2 ay. Ama hala kakasına basmaya devam ediyordu. Her ne kadar iş yerinde gayet iyi baksak da bir evi olmaması içimize sinmiyordu. Babamla onu sahiplendirmeye karar verdik her ne kadar istemesem de. Babam bir yuva bulmuştu ama ben istememiştim. Israr etmeye devam edince bende kabul ettim ve oğlumu onlara verdik takip şartıyla. Ama ne zaman resim istesem günler sonra atıyorlardı. Sonrasında 2 ay onlarda kalınca attıkları fotoğraflarda giderek zayıfladığını fark ettim. Onlar da kedi koktuğu için geri vermek istemişti zaten bende kabul ettim. Annemin evine götürmeye karar verdik bu sefer(annemle babam ayrı). Kedi onlarda kaldığı zaman içerisinde 2 kilo vermişti ve çok kötü bir haldeydi. Gözü enfeksiyon kapmıştı. Solunum ve sindirim sorunları çıkmıştı ama bir kez bile veterinere götürmemişlerdi miniği. Kediyi ne yapacağımıza karar vermek için bayramdan sonrasına kadar zaman tanımalarını istedik. Bayram bittikten birkaç gün sonra da geri aldık. Alır almaz veterinere götürdük. Tedavisi biraz yüksek olduğu için babam yaptırtmak istememişti ama ben yaptırttım. Sonrasında oğlumu annemin evine götürdük ve 2 hafta boyunca tekrar veterinere götürmedik iyileşir diye. Bir gün kedi kötüleşince annem veterinere götürdü. Yapılanlara göre götürdüğümüzde şeker komasındaymış. Böbrekleri iflas etmiş. Kanı kalmamış. 5 gün yoğun bakım mücadelesinin ardından da oğlumu kaybettik. Ölmeden bir gün önce onu yoğun bakımda ziyaret etmiştim ve hayvanın ruhu emilmiş gibiydi. Sevgi dolu gözlerinin arkasında hiçbir şey kalmamıştı. Böyle anlattığımda yine ne kadar bencil ve cani olduğumu bir kez daha hatırladım. Affet beni miniğim.
He affetsin seni minigin. Dilsiz hayvani kanepe koltuk.gibi ordan oraya at. Ustune dusup ilgilenme hastaligini sallama gozumun ferini sondur olunce de affet beni minigim. Kakasina basiomus. Kakasina kurban ol. Onun o patileri kadar kiymetin yok su hayatta. Diyecek cok seyim var da banlanmak.istemiorum.allah seni islah etsin
 
İşte bunlar çok ilginç? Neden çekiniyorsun? Bu tarz mesajlara aşinayız, genelde arkasında bir bit yeniği oluyor. Dediğim gibi mesajıma cevap verir misin? Yoksa ben de bu yazdığını, intihar edeceğini bir itiraf olarak kabul edip emniyete bildireceğim. Saçma bir şey yapma. Lütfen
Konuştun mu konu sahibiyle, üyeliğini iptal etmiş. Bence bildir :/
 
Kedi senin neyine ya ? Mundar etmişsiniz hayvanı. Sırf sevimliler diye sahiplenip sonra sorumluluğunu alamayıp başınızdan atıyorsunuz olan hayvana oluyor. Onların da kendince bir düzeni alışkanlıkları var. Oradan oraya savrulunca psikolojileri mahvoluyor. Kedi kakasına basıyorsa vardır bir sebebi. Bir zahmet çözüm üreteceksin. Çoluğunuz çocuğunuz hastalanınca ya da davranış bozukluğu gösterince başkasına mı veriyorsunuz? Nasılsa hayvan anlamaz alışır gider diye düşünüyorsunuz işte. İnsanların bencilliği beni çileden çıkarıyor artık. Lütfen bundan sonra balık bile sahiplenmeyin.
 
“Cahil” lafını ağzından düşürmeyen kör cahillersiniz, insanların ölmesini diliyor, beddualar ediyorsunuz. Yazıklar olsun.
Gaza gelip sağı solu ateşe veren faşistlerden farkınız yok, yeri geliyor çaresiz kadınları aşağılık hissettiriyor, yeri geliyor küçücük kız üzerinden hayvantapar kimliğinizi tatmin etmek için ego savaşı veriyorsunuz.
Karşınızda hatasının farkında, ebeveyn ayrılığı deneyimlemiş, muhtemelen tonla çocukluk çağı travması olan bir çocuk var.
Ama siz cehaleti en iyi bilirsiniz, devam edin böyle. Ben de beddua edeceğim, inşallah bu çok bilmişlik her türlü belayı başınıza açar da susmayı öğrenirsiniz.
Ağzınıza sağlık👏🏼👏🏼👏🏼

Tatmin olmuşlardır inşallah. Tamam en çok siz seviyorsunuz hayvanları, en çok siz hayvanseversiniz en çok en en en çok 🏆
 
Sanırım kendisi ergenlik çağında ve çok toy.
İntihar girişiminde bulunacağını da söylüyor ama bana palavra geldi nedense.
O yaştaki gençler intihara meyilli olabiliyor, başka şeylerden dolayı böyle bir şeye karar vermiş olabilir. Burdaki yorumlardan da ekstra etkilenip canına kıyabilir, palavra veya değil. İntihar diyince ben doğru mu yalan mı diye bakamıyorum, yaşı da genç olunca biraz tedirgin oldum. İnşallah rol yapıyordur.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X